বিহুত ৰজাঘৰীয়া পৃষ্ঠপোষকতা
তাহানিৰ গছ তলৰ বিহু, চোতালৰ বিহু, চহাজীৱনৰ বিহুক আহোম স্বৰ্গদেউ ৰুদ্ৰসিংহই ৰাজকীয় পৃষ্ঠপোষকতা প্ৰদান কৰি জাতীয় জীৱনৰ এক গুৰুত্বপূৰ্ণ অংশ বুলি প্ৰতীয়মান কৰাৰে পৰা আজিৰ দিনলৈকে বিহুৱে বহু ৰূপ সলালে৷ পৰিৱৰ্তিত পৰিৱেশ, পৰিস্থিতিৰ লগত সংগতি ৰাখি বিহুত বহু নতুন ৰং-ৰস সংযোজিত হ’ল, বিহুৰ গাঁথনি বা ষ্ট্ৰাকচাৰটোলৈকো বহু পৰিৱৰ্তন আহিল৷ এই সংযোজন বা নতুন গাঁথনিকো মানুহে আদৰি ল’বলৈ আৰম্ভ কৰিলে আৰু ইয়াক অধিক আকৰ্ষণীয় কৰি তোলাৰ বাবেও এচামে নতুন নতুন দিশৰ সূচনা, সম্পৰীক্ষা অব্যাহত ৰাখিছে৷ সংস্কৃতি চিৰ প্ৰবাহমান, বোঁৱতী সুঁতিৰ দৰে৷ বিহু পূৰ্বৰ দৰেই হৈ থকা উচিত, স্বকীয় বৈশিষ্ট্য অটুট ৰাখি বিহুক উদ্যাপন কৰা উচিত বুলি বহুতে ভাবে বা বিচাৰে যদিও এয়া বৰ সম্ভৱ নহয়৷ ভাৰতৰ বিভিন্ন প্ৰান্তত বিভিন্ন জাতি, সম্প্ৰদায়, গোষ্ঠীয়ে বিভিন্ন লোক উৎসৱ, ধৰ্মীয় উৎসৱ, যুগ যুগান্তৰ ধৰি উদ্যাপন কৰি আহিছে৷ সময়ৰ আঁচোৰত দেশৰ কোনোটো উৎসৱেই পূৰ্বৰ দৰে হৈ থকা নাই৷ দেশৰ বিভিন্ন স্থানত ভাষিক, সাংস্কৃতিক, জাতিগত বৈশিষ্ট্য অটুট ৰাখি জাতি-গোষ্ঠীসমূহে উদ্যাপন কৰা প্ৰতিটো উৎসৱতে এতিয়া আধুনিকতাৰ সুস্পষ্ট প্ৰভাৱ পৰিলক্ষিত হৈছে৷ সময় যিমানেই বাগৰিছে প্ৰচলিত লোক জীৱনৰ পৰা মানুহ বিচ্ছিন্ন হৈছে৷ দেশৰ প্ৰায় সকলোবোৰ লোক জীৱনৰে জড়িত উৎসৱ কৃষিৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল৷ অসমীয়াৰ বাপতিসাহোন বিহুৰ তিনিওটা বিহু মূলতঃ কৃষিভিত্তিক লৈয়ে সৃষ্টি হৈছে৷ অৱধাৰিতভাৱে গ্ৰাম্য সমাজ কৃষিকৰ্মৰে জড়িত বাবে গাঁৱতেই বিহুৰ ভেটি স্থাপন হৈছিল আৰু লোকজীৱনৰ আধাৰত লোক-সংস্কৃতিয়ে ঠন ধৰি উঠিছিল৷ সেয়েহে বিহুৰ আঁত ধৰি সৃষ্টি হোৱা লোকাচাৰ, বিহুগীত, হুঁচৰি, বিহু পৰিৱেশনত ব্যৱহাৰ কৰা সা-সামগ্ৰী, ৰীতি-নীতি, পৰম্পৰা সকলোতে সমকালীন কৃষি ভিত্তিক গ্ৰাম্য সমাজ, প্ৰকৃতি, সামাজিক বিভিন্ন দিশসমূহ প্ৰতিফলিত হয়৷ বিহুৰ প্ৰতিটো উপাদানে যিহেতু মানুহৰ মন-প্ৰাণ জাগৰিত কৰে, সামাজিক-সাংস্কৃতিক চেতনাক উজ্জীৱিত কৰে সেয়েহে বিহুৱে ক্ৰমান্বয়ে চহা জীৱনৰ লগতে আন সকলোকো আকৃষ্ট কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিলে৷ বিহুৰ এনে শক্তিশালী ভূমিকা লক্ষ্য কৰিয়েই হয়তো স্বৰ্গদেউসকলে সেই সময়তে গছ তলৰ বিহুক আদৰি আনি ৰংঘৰ বাকৰিত ঠাই দিলে৷ ইয়াৰ যোগেদি ৰজাঘৰীয়া পৃষ্ঠপোষকতা লাভ কৰাৰ ফলত বৰ্তমানৰ উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চল বুলি অভিহিত কৰা বিভিন্ন অঞ্চলৰ লোকক সমবেত কৰি সাতভনীৰ মাজত একতাৰ ভাৱ জাগ্ৰত কৰাৰ এক পৰিৱেশ সূচনা হৈছিল৷ বিহুক এনে স্বীকৃতি দিয়াৰ বাবে এক নতুন সাংস্কৃতিক চেতনাৰ সৃষ্টি হোৱাৰ লগতে ৰাজনৈতিক, প্ৰশাসনিক দিশৰ পৰাও আহোম ৰাজতন্ত্ৰ লাভান্বিত হৈছিল৷ সপ্তদশ শতিকাৰ পৰা বিহুৱে এই স্বীকৃতি লাভ কৰাৰ পাছত আৰ্থ-সামাজিক, ৰাজনৈতিক গতিধাৰাৰ লগত সংগতি ৰাখি বিহুও আগবাঢ়ি গৈ থাকিল৷ ঊনবিংশ শতিকাত ইয়াণ্ডাবু সন্ধি অনুসৰি অসম ব্ৰিটিছৰ তলতীয়া হোৱাৰ পাছত এক নতুন সময়ৰ সূচনা হ’ল আৰু বিহু উদ্যাপনৰ ক্ষেত্ৰতো এই প্ৰভাৱ নপৰাটো নাথাকিল৷ লক্ষণীয়ভাৱে সেই সময়ছোৱাত এচাম লোকে বিহুক এক বিজতৰীয়া, অশ্লীল বুলি প্ৰতিষ্ঠা কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিছিল যদিও তাক সমাজে প্ৰত্যাখ্যান কৰিলে৷ বিংশ শতিকাত দেশে স্বাধীনতা লাভ কৰাৰ পাছৰে পৰা বিহুৰ সাৰ্বজনীনতা, গ্ৰহণযোগ্যতা, জনপ্ৰিয়তাক উপলব্ধি কৰি বিহুক মঞ্চলৈ আদৰি আনিলে৷ প্ৰথমতে মঞ্চ বিহু ৰাজ্যৰ দুই-এক স্থানতে সীমিত আছিল যদিও ৰাজ্যৰ চুকে-কোণে এতিয়া মঞ্চ বিহু আৰু নতুন ৰূপত মুকলি বিহুৰ পয়োভৰ ঘটিছে৷ তাৎপৰ্যপূৰ্ণভাৱে বিহুৰ সৃষ্টিকৰ্তা গ্ৰাম্য সমাজৰ পৰা বিহু আঁতৰি যোৱাৰ বাবে বিহুৰ যি স্বকীয়তা আছিল সেয়া হ্ৰাস পালে আৰু বিহু উদ্যাপনৰ লগত নিহিত থকা লোক-সংস্কৃতিৰ বিষয়সমূহ কেৱল এক আনুষ্ঠানিকতাতহে পৰিণত হ’ল৷
বিহুত ৰজাঘৰীয়া পৃষ্ঠপোষকতা সপ্তদশ শতিকাত সৱলভাৱে প্ৰতিষ্ঠা কৰাৰ দীৰ্ঘকালৰ পাছত ২১ শতিকাত বিহুক অসম চৰকাৰে নতুন কৌশলেৰে, নতুন ধৰণেৰে উপস্থাপন কৰিলে৷ হাজাৰ হাজাৰ নাচনী-ঢুলীয়াক সমবেত কৰি তথ্য-প্ৰযুক্তিৰ ব্যৱহাৰ, কৰিঅ’গ্ৰাফী ব্যৱহাৰৰ দ্বাৰা দেশৰ প্ৰধানমন্ত্ৰী নৰেন্দ্ৰ মোদীৰ সন্মুখত বিহু পৰিৱেশনৰ দ্বাৰা ৰজাঘৰীয়া পৃষ্টপোষকতাক পুনৰবাৰ প্ৰতীয়মান কৰিলে৷ লগতে গীনিজ বুক অৱ ৱল্ডৰ্তো বিহুক এই অনুষ্ঠানৰ যোগেদি প্ৰতিষ্ঠা কৰি চৰকাৰে বাহ বাহ ল’লে৷ পূৰ্বতে উল্লেখ কৰা ধৰণে বিহুলৈ সময়ে সময়ে পৰিৱৰ্তন আহিছে আৰু ৰাইজেও ইয়াক আদৰি লৈছে৷ কুৰি শতিকাৰ পাছৰ পৰা বিহুত আধুনিকতাৰ বহু দিশ সংযোজন হোৱাৰ পাছত ই অধিক জনিপ্ৰয়হে হৈ পৰিছে৷ সেয়েহে বিহুক লৈ বিভিন্ন দল-সংগঠনৰ পৰা ৰাজনৈতিক মহলো আশাবাদী৷ গতিকে বিহুত নতুন ৰূপত ৰজাঘৰীয়া পৃষ্ঠপোষকতা অস্বাভাৱিক নহয়৷ কিন্তু ৰজাঘৰীয়াই এই পৃষ্ঠপোষকতাৰ লগতে বিহুৰ আধাৰ কৃষিভিত্তিক গ্ৰাম্য সমাজ তথা লোকজীৱনৰ বিভিন্ন বিষয়সমূহৰ প্ৰতি গুৰুত্ব প্ৰদান নকৰাটো চিন্তনীয় কথা৷ কৃষি ভিত্তিক গ্ৰাম্য সমাজৰ কৃষিপথাৰবোৰ ছন পৰি থাকে, বিহুক আধাৰ কৰি সৃষ্টি হোৱা বজাৰখনক অধিক শক্তিশালী কৰি থলুৱা-খিলঞ্জীয়াৰ জড়িতকৰণৰ দিশবোৰৰ প্ৰতি চৰকাৰ কিমান সচেতন? কেৱল নাচনী-ঢুলীয়াক এককালীন অনুদান, বিহু কমিটীলৈ অনুদানেৰে বিহুক জীয়াই ৰখাতকৈ সামগ্ৰিক ব্যৱস্থাটোৰে সৈতে সকলোকে জড়িত কৰিব পৰাটোহে চৰকাৰৰ সাফল্য৷