ভোগবাদী জীৱনত বিপন্ন মানৱতা

...বিজ্ঞান-প্ৰযুক্তিবিদ্যাৰ আকাশলংঘী উন্নতিয়ে বাট দেখুৱাই লৈ যোৱা আজিৰ যুগৰ অত্যাধুনিক জগতত প্ৰায় সকলো মানুহৰ জীৱন অধিকৰ পৰা অধিকতৰ যন্ত্ৰনিৰ্ভৰ হৈ গৈ আছে৷ তাৰ ফলতেই মানুহৰ জীৱনবোধ, জীৱন-দৰ্শন, প্ৰকৃতিৰ সান্নিধ্যৰ পৰা আঁতৰি গৈ যান্ত্ৰিকতাৰ কাষ চাপি যাবলৈ লাগিছে৷ সেয়ে হয়তো বেছিভাগ মানুহেই হৈ পৰিছে অধিকৰ পৰা অধিকতৰ যান্ত্ৰিক মনোভাবৰ ভোগবাদী, বস্তুবাদী৷ প্ৰায় সকলো মানুহৰ মানসিকতা হৈ পৰিছে স্বাৰ্থপৰ, আত্মকেন্দ্ৰিক৷ ফলত স্বাভাৱিকভাৱেই মানুহৰ সততা, নৈতিকতা, সৰলতা হ্ৰাস পাইছে৷ গভীৰ অৱক্ষয় হৈছে মানৱতাবোধৰ৷ বাঢ়ি গৈছে অশান্তি, বিশৃংখলতা...

সময়ৰ সোঁতত সমাজৰ প্ৰায় সকলো স্তৰৰে সকলো মানুহৰে ৰুচিবোধ, স্বভাৱ-চৰিত্ৰ, ৰীতি-নীতিলৈ কিছুমান পৰিৱৰ্তন আহি থাকে৷ সেই পৰিৱৰ্তনবোৰ কেতিয়াবা হ’বলগা উচিত দিশত আৰু কেতিয়াবা নহ’বলগা অনুচিত দিশত হয়৷

আজিকালি দেখি-শুনি থকা কিছুমান ঘটনাৰ কথালৈ চাই কিছুমান ক্ষেত্ৰত দুই-এটা ভাল দিশৰ পৰিৱৰ্তন হোৱা যেন দেখা যায় যদিও বেছিভাগ ক্ষেত্ৰতে সেই পৰিৱৰ্তনবোৰ বেয়া, অবাঞ্ছনীয় দিশতহে হোৱা যেন দেখা গৈছে৷

প্ৰথমে আৰক্ষী বিভাগৰ কাম-কাজৰ কথালৈকে চোৱা যাওক৷ দেশত আইন-শৃংখলা ৰক্ষা কৰা আৰু অপৰাধজনিত কামক বাধা দিয়াৰ উদ্দেশ্যে আইন-শৃংখলা উলংঘাকাৰী আৰু আন অপৰাধীক কৰায়ত্ত কৰি ঘটনাৰ তদন্ত কৰিবৰ কাৰণে চৰকাৰে যথেষ্ট ক্ষমতা, সুবিধা আৰু যা-যোগাৰ দি আৰক্ষীক ৰাখিছে৷ সেয়ে আগতে দেখা গৈছিল যে সকলো অপৰাধীয়ে আৰক্ষীক ভয় কৰি তেওঁলোকৰ পৰা আঁতৰি থাকিবৰ চেষ্টা কৰিছিল৷ আৰক্ষীৰ ভয়ত অপৰাধীৰ সংখ্যা কমিছিল আৰু অপৰাধমূলক ঘটনা কমকৈ ঘটিছিল৷ কিন্তু আজিকালি  অপৰাধীবোৰে লাহে লাহে আৰক্ষীলৈ যেন ভয় নকৰা হৈ আহিছে আৰু লগে লগে আনফালে অপৰাধমূলক ঘটনা আৰু অপৰাধীৰ সংখ্যা দ্ৰুতগতিত বাঢ়িবলৈ ধৰিছে৷ মাজে মাজে নানা ঠাইত অপৰাধীয়েহে আৰক্ষীক আক্ৰমণ কৰি প্ৰহাৰ-অপদস্থ কৰাৰ বাতৰি ওলাবলৈ ধৰিছে৷ মাজে মাজে যান-বাহন আইন ভংগ কৰা কোনো কোনো লোকক যান-বাহন আৰক্ষীয়ে ধৰোঁতে আইন ভংগকাৰীজনেহে ওলোটাই আৰক্ষীক আক্ৰমণ কৰাৰ ঘটনাৰ বাতৰি ওলাবলৈ ধৰিছে৷ আনফালে আজিকালি কিছুসংখ্যক আৰক্ষীৰ লোকেই অতিশয় লজ্জাজনকভাৱে নিজেই নানা দুৰ্নীতি-অপৰাধমূলক কামত লিপ্ত থকা বুলি প্ৰমাণ হৈছে৷ কোনো কোনো আৰক্ষীৰ লোকে অপৰাধীৰ লগত বন্ধুত্বৰ সম্বন্ধ  ৰখাৰ কথাও বাতৰিত ওলাইছে৷ এনে কথাবোৰ আগতে শুনা নগৈছিল৷

আগতে ডকাইতিৰ ঘটনা বহুদিনৰ মূৰত ক’ৰবাত কেতিয়াবাহে হৈছিল, সিও ৰাতিহে৷ আজিকালি দিন-দুপৰতে য’তে-ত’তে ঘনাই এনেবোৰ ঘটনা হ’বলৈ ধৰিছে৷ দিন-দুপৰতে মহানগৰীৰ মাজতে থকা আৰক্ষী চকীৰ সমুখৰ পৰাই মানুহৰ হাতৰ পৰা দুবৃৰ্ত্তই টকাৰ মোনা কাঢ়ি লৈ যাব পৰা ঘটনাও ঘটে৷ য’তে-ত’তে জনবহুল ঠাইতে চিলনী চোৰে পথেদি যোৱা মানুহৰ হাতৰ টকাৰ বেগ, মহিলাৰ ডিঙিৰ সোণৰ চেইন কাঢ়ি লৈ যায়৷ এই চিলনী চোৰ নামটো আগতে আমি শুনা নাছিলোঁ৷

আগতে বন্দুক বা পিষ্টল আৰক্ষীৰ হাতত থকাৰ বাহিৰে ৰাইজৰ মাজৰ মাথোঁ দুই-এঘৰ আঢ্যৱন্ত আৰু মুখিয়ালবিধৰ লোকৰ ঘৰতহে থকাৰ কথা জনা গৈছিল৷ তাৰ বাহিৰে বাকী সাধাৰণ ৰাইজে সেইবোৰ ৰখাৰ চখ বা আৱশ্যকতা অনুভৱ কৰাৰ পৰিৱেশ-পৰিস্থিতি নাছিল৷ কিন্তু আজিকালি সেইবোৰ য’তে-ত’তে অতি সহজে কিনিবলৈ পোৱা হ’ল আৰু যিকোনো লোকে সেইবোৰ কিনিব পৰা হ’ল৷ ফলত স্বাভাৱিকভাৱেই ডকাইতি, হত্যাকাণ্ড আদি ঘটনা দিনে দিনে বাঢ়ি গৈছে৷

আগতেও মানুহৰ মাজত দ্বন্দ্ব-খৰিয়াল হৈ কেতিয়াবা সাধাৰণভাৱে মাৰপিট হোৱা ঘটনাৰ কথা দুই-এটা শুনা গৈছিল যদিও সেইবোৰত হত্যাকাণ্ড হোৱাৰ কথা তেনেকৈ শুনা নগৈছিল৷ কিন্তু আজিকালি সামান্য কথা একোটাক লৈ  হত্যাকাণ্ড হোৱাৰ বাতৰি প্ৰায়েই ওলাই থাকে৷ মাটি-বাৰী, ধন-সম্পত্তিক লৈ হোৱা দ্বন্দ্ব-খৰিয়ালত একোটা পৰিয়ালৰে এজনে আনজনক হত্যা কৰিবলৈ সংকোচ নকৰা হৈছে৷ পৰকীয়া প্ৰেমো বহু হত্যাকাণ্ডৰ কাৰণ হ’বলৈ ধৰিছে৷ এনেবোৰ নৃশংস কাম আজিকালি যেন ভাতৰ লগত পানী খোৱাৰ দৰে কথা৷

আগতে ক’ৰবাত কোনো লোকে আত্মহত্যা কৰাৰ খবৰটোৱে গভীৰ চাঞ্চল্যৰ সৃষ্টি কৰিছিল৷ তেনে খবৰ পালেই সকলোৱে আচৰিত হৈ কথাটো উদ্বিগ্নতাৰে চিন্তা কৰিছিল৷ কিন্তু আজিকালি কিশোৰ-কিশোৰীৰ পৰা বৃদ্ধ-বৃদ্ধালৈকে নানা লোকে একোটা সাধাৰণ কথা বা কাৰণতো আত্মহত্যা কৰাৰ ঘটনা ইমান বেছি হ’বলৈ ধৰিছে যে সেইটো এটা সাধাৰণ কথাৰ দৰে হৈ পৰিছে৷ তদুপৰি আজিকালি ওলাইছে ম’বাইল ফোন আসক্তিৰ ভয়ানক ৰোগ৷ ম’বাইল ফোন ব্যৱহাৰৰ পৰা বঞ্চিত হোৱাৰ দুখতে একো একোটা কোমল বয়সীয়া কিশোৰ-কিশোৰীয়েও আত্মহত্যা কৰাৰ বাতৰি ওলাই থকা হৈছে৷ [এই ম’বাইল ফোন আসক্তিয়েই আজিকালি বয়সস্থসকলৰো প্ৰায়বোৰৰে সামাজিক জীৱন নাইকিয়া কৰিছে৷] আৰ্থিক অভাৱ-অনাটনৰ দুৰ্ভোগ সহিব নোৱাৰিও নানাজনে আত্মহত্যা কৰাৰ খবৰ আজিকালি ঘনাই ওলাবলৈ ধৰিছে৷

আজিকালি কেতিয়াবা পথৰ দাঁতিত, কেতিয়াবা কোনো দলঙৰ তলত, কেতিয়াবা পথাৰৰ মাজত বা পানীত ওপঙি থকা অৱস্থাত কোনোবা চিনাকি বা অচিনাকি লোকৰ মৃতদেহ উদ্ধাৰ হোৱাৰ বাতৰি প্ৰায়ে ওলাই থকা হৈছে৷ তদুপৰি কেতিয়াবা আকৌ কোনোবাই কাৰোবাক ঘৰতে গৈ হানি-খুঁচি মাৰিছে৷ কোনে কাক কিয় মাৰিছে, সেই প্ৰশ্নৰ উত্তৰ নাইকিয়া যেন হৈছে৷ এনে এটা অৱস্থা আগতে হোৱা নাছিল৷

ধৰ্ষণৰ দৰে ঘৃণনীয় আসুৰিক অপৰাধৰ ঘটনা ঘটাৰ কথা আগতে বহুত দিনৰ মূৰত ক’ৰবাত কেতিয়াবা ঘটাৰ কথা শুনা গৈছিল যদিও আজিকালি এনে ঘটনা নগৰে-চহৰে, গাঁৱে-ভূঞে যেতিয়াই-তেতিয়াই  হোৱা দেখা গৈছে৷ ক’ৰবাত নহয় ক’ৰবাত ধৰ্ষণ, দলবদ্ধ ধৰ্ষণ, ধৰ্ষণ কৰি হত্যা আদি শিৰোনামৰ বাতৰি প্ৰায় প্ৰতিদিনেই বাতৰিকাকতত ওলোৱা হৈছে৷ আৰক্ষী, আইন-আদালতকো কেৰেপ নকৰি বহু অপৰাধীয়ে এনে ঘৃণনীয় পাশৱিক অপৰাধ কৰি যাবলৈ ধৰিছে৷ বহু ধৰ্ষণকাৰী ধৰাও পৰে, গ্ৰেপ্তাৰো হয়, বিচাৰ দীঘলীয়া হয়৷ মাজে মাজে দুই-এটা ধৰ্ষণকাৰীৰ শাস্তি হোৱাৰ বাতৰিও ওলায়৷ কিন্তু এনে অপৰাধৰ ঘটনা নকমি বাঢ়িহে আছে৷ নাবালিকা কিশোৰীৰ পৰা ষাঠি বছৰীয়া বৃদ্ধালৈকে এইবিধ জঘন্য অপৰাধৰ বলি হ’ব লাগিছে৷ ভাবিবলৈকো লাজলগা, ঘৃণালগা, ভয়লগা এই কুকৰ্মবোৰ কেতিয়া কেনেকৈ বন্ধ হ’ব, জানিবলৈ টান হৈ পৰিছে৷

মদ, ভাং, কানি আদি ৰাগীয়াল বস্তুবোৰ সেৱন আগতেও মানুহে কৰিছিল যদিও সেই বস্তুবোৰৰ ব্যৱহাৰ, ব্যৱসায় তেতিয়া আছিল আঁৰবেৰকৈ আৰু অতি সীমিত পৰিসৰত৷ বিলাতী মদ তেতিয়া সমাজৰ চহকী আৰু উচ্ছ শ্ৰেণীৰ সীমিতসংখ্যক লোকেহে সেৱন কৰিছিল আৰু সেইবোৰ বিক্ৰী হৈছিল মাথোঁ নগৰত থকা সীমিতসংখ্যক চৰকাৰী অনুজ্ঞা-পত্ৰ থকা দোকানতহে৷ দেশী মদ সেৱনৰ অভ্যাস কিছুসংখ্যক নিম্নশ্ৰেণীৰ  লোকৰ মাজতহে আছিল৷ সেইবোৰৰ বিক্ৰী চহৰৰ দুই-এঠাইত হৈছিল যদিও বেছিভাগ গাঁৱতহে হৈছিল৷ তাৰ বাহিৰে ভাং, কানিৰ ব্যৱহাৰ-ব্যৱসায়ো গ্ৰামাঞ্চলৰ অতি সীমিতসংখ্যক মানুহৰ মাজত আছিল৷ কিন্তু সেইবোৰৰ পৰিৱেশ আৰু পৰিসৰ লাহে লাহে সলনি হৈ আজিকালি এনে ৰূপ লৈছে যে নগৰ-চহৰ, গাঁও সকলোৰে বুঢ়া-ডেকা, ধনী-দুখীয়া, শিক্ষিত-অশিক্ষিত সকলোবিধৰ মাজতে এই নিচাজাতীয় বস্তুৰ সেৱন নিতৌ বাঢ়িছে৷ সাধাৰণ মদ-ভাঙৰ বাহিৰেও ব্ৰাউন ছুগাৰ, হেৰ’ইন আদি অতি ভয়ানকভাৱে ক্ষতিকাৰক ৰাগীয়াল বস্তু বজাৰলৈ আহিছে আৰু অনেক যুৱক-যুৱতী এইবোৰৰ কৱলত পৰিছে৷ এনে অৱস্থাও হোৱা দেখা গৈছে যে এই ড্ৰাগছবোৰ কিনিবলৈ দৰকাৰ হোৱা ধনৰ কাৰণে একোজন আসক্ত যুৱক-যুৱতীয়ে যিকোনো লোককতো বাদেই কেতিয়াবা  আপোনজনকো হত্যা কৰাৰ দৰে ঘটনা ঘটিবলৈ ধৰিছে৷

আনহাতে, পুলিচে নিতৌ নানা ঠাইত বহু লক্ষ টকা মূল্যৰ  ড্ৰাগছ জব্দ কৰা বুলি আৰু বহু ড্ৰাগছ সৰবৰাহকাৰী গ্ৰেপ্তাৰ কৰা বুলি বাতৰি ওলাই থাকে যদিও এইবোৰৰ ব্যৱসায় আৰু সৰবৰাহকাৰী, সেৱনকাৰীৰ সংখ্যা কমক চাৰি বাঢ়িছেহে৷

কিছু বছৰৰ আগলৈকে সৰু-ডাঙৰ গাড়ী-মটৰৰ সংখ্যা কম আছিল যদিও তেতিয়াও সেইবোৰে মাজে মাজে বহুদিনৰ মূৰত ক’ৰবাত দুই-এটা দুৰ্ঘটনা কৰা আৰু দুৰ্ঘটনাত কেতিয়াবা দুই-চাৰিজন লোকৰ মৃত্যু হোৱাৰ বাতৰি ওলাইছিল৷ কিন্তু এতিয়া দুচকীয়া, চাৰিচকীয়া লঘু বাহনৰ পৰা ছয়, দহ, চৈধ্যচকীয়া গধুৰ বাহনৰ সংখ্যাও বহু বাঢ়িল, প্ৰদূষণ বাঢ়িল আৰু সেইবোৰ সুৰামত্ত অৱস্থাত, অত্যধিক বেগত চলোৱা কাৰণত  নিতৌ য’তে-ত’তে বহু দুৰ্ঘটনা ঘটি থকা হৈছে, সেই দুৰ্ঘটনাত বহু লোক নিহত-আহত হৈছে৷

আগতে ৰাজনীতিৰ অৰ্থ আছিল শাসক আৰু ৰজা হিচাপে দায়িত্বত থাকি দেশপ্ৰেমৰ অনুভূতিৰ প্ৰেৰণাৰে দেশসেৱা কৰাৰ প্ৰয়াস আৰু কাৰ্যৰ নীতি৷ এই অৰ্থ সলনি হৈ ই যেন হৈ পৰিছে ধনবল, বাহুবল ব্যৱহাৰ কৰি ছলে-বলে-কৌশলে শাসনৰ গাদী দখল কৰা আৰু তাৰ ক্ষমতাৰে ধন-সম্পত্তিৰ পাহাৰ গঢ়ি বিলাসী জীৱন যাপন কৰা৷ শাসনৰ গাদী দখল কৰিবলৈ আৱশ্যকীয় সংখ্যাগৰিষ্ঠতা লাভ কৰিবৰ কাৰণে ৰাজনৈতিক দলবোৰে আজিকালি কৰাৰ দৰে ঘোঁৰা বেচা-কিনাৰ কথা আগতে শুনা নগৈছিল৷ বিভিন্ন আৱশ্যকীয় সামগ্ৰীৰ বেহা-বেপাৰৰ বজাৰখনত ছিণ্ডিকেট বোলা এতিয়া ব্যাপকভাৱে চলা কথাটো আগতে মানুহে শুনাই নাছিল৷

আগতে অন্যায়, অনীতি, দুৰ্নীতি, ভ্ৰষ্টাচাৰ কৰা ধনী বা দুখীয়া যিকোনো লোকক  সমূহীয়াকৈ ঘৃণা কৰি তেওঁৰ সংগ ত্যাগ কৰিছিল৷ কিন্তু আজিকালি শাসন-প্ৰশাসনৰ বিভিন্ন বিভাগৰ ক্ষমতাত থাকি বা কোনো ৰাজনৈতিক নেতাৰ ক্ষমতাৰ সহায় লৈ নানা দুৰ্নীতি-ভ্ৰষ্টাচাৰ কৰা একোজন লোককো কেৱল তেওঁৰ উচ্ছপদবী ক্ষমতা বা ধন-বল থকাৰ বাবেই সমাজৰ বেছিভাগ লোকেই সন্মান, সমীহ কৰা দেখা যায়৷

ওপৰত কোৱাৰ দৰে এনে আৰু বহুত অশুভ ঋণাত্মক পৰিৱৰ্তন আমাৰ দেশ আৰু আমাৰ জাতীয়-সামাজিক জীৱনধাৰাৰ অধিক অংশৰ সকলো দিশলৈ আহি পৰিছে৷

খৰগতিত বাঢ়ি যোৱা বিজ্ঞান-প্ৰযুক্তিবিদ্যাৰ আকাশলংঘী উন্নতিয়ে বাট দেখুৱাই লৈ যোৱা আজিৰ যুগৰ অত্যাধুনিক জগতত প্ৰায় সকলো মানুহৰ জীৱন অধিকৰ পৰা অধিকতৰ যন্ত্ৰনিৰ্ভৰ হৈ গৈ আছে৷ তাৰ ফলতেই মানুহৰ জীৱনবোধ, জীৱন-দৰ্শন, প্ৰকৃতিৰ সান্নিধ্যৰ পৰা আঁতৰি গৈ যান্ত্ৰিকতাৰ কাষ চাপি যাবলৈ লাগিছে৷ সেয়ে হয়তো বেছিভাগ মানুহেই হৈ পৰিছে অধিকৰ পৰা অধিকতৰ যান্ত্ৰিক মনোভাবৰ ভোগবাদী, বস্তুবাদী৷ প্ৰায় সকলো মানুহৰ মানসিকতা হৈ পৰিছে স্বাৰ্থপৰ, আত্মকেন্দ্ৰিক৷ ফলত স্বাভাৱিকভাৱেই মানুহৰ সততা, নৈতিকতা, সৰলতা হ্ৰাস পাইছে৷ গভীৰ অৱক্ষয় হৈছে মানৱতাবোধৰ৷ বাঢ়ি গৈছে অশান্তি, বিশৃংখলতা৷

অৱশ্যে তাৰ মাজতে কমসংখ্যক হ’লেও এচাম সুস্থ-সবল মনৰ বিবেকৱান লোকে সময়ে আনি দিয়া এই অশুভ ঋণাত্মক পৰিৱৰ্তনৰ প্ৰভাৱৰ পৰা নিজকে মুক্ত কৰি ৰাখিব পাৰিছে আৰু সৎ, শুদ্ধ, নৈতিক চৰিত্ৰ আৰু আদৰ্শৰ জীৱনধাৰাৰে এক শান্তিপূৰ্ণ, শৃংখলাবদ্ধ সমাজ-পৰিৱেশ গঢ়িবলৈ চেষ্টা কৰি গৈছে৷

ফোনঃ ৯৪৩৫২-১০১৭১