শ্ৰী ৰঘুপতিঃ এখন ভাল কমাৰ্চিয়েল চিনেমা

২০০০ চনত মুনিন বৰুৱাৰ ছুপাৰহিট ছবি ‘হিয়া দিয়া নিয়া’ৰ জৰিয়তে ফিল্ম ইণ্ডাষ্ট্ৰীত প্ৰৱেশ কৰা এই সুদৰ্শন যুৱকজনে অসমীয়া ছবি জগতত যে এদিন খোপনি লব পাৰিব এই কথা এসময়ত চৰ্চা হৈছিল৷ তাৰ পাছত নায়ক, ককাদেউতাৰ ঘৰজোঁৱাইৰ পৰা বাৰুদলৈকে, ২০০৫ চনত অৰূপ মান্না পৰিচালিত জীৱন তৃষ্ণাৰ পৰা দেউতা দিয়া বিদায়লৈকে যি অভিনয় আৰু আজিৰ ২০২৩ বৰ্ষত শ্ৰী ৰঘুপতিয়ে যেন অভিনেতাজনক পূৰ্ণতা দিলে৷

ছবিখনৰ কাহিনীকাৰ, চিত্ৰনাট্যকাৰ যিহেতু অভিনেতাজন নিজেই৷ তেঁৱেই কেন্দ্ৰীয় চৰিত্ৰ ৰূপায়ণ কৰি আপোচবিহীনভাৱে সামাজিক অৱক্ষয়, অৰাজকতা, সামাজিক দায়বদ্ধতা আদি শক্তিশালী ডায়েলগৰ জৰিয়তে খুব চিৰিয়াচলি উপস্থাপন কৰিছে৷ এজন প্ৰশাসনিক বিষয়া অথবা এটা কনষ্টিটিউচনেল প’ষ্টৰ স্থায়ী গৰাকীজন পাঁচবছৰৰ বাবে নিৰ্বাচিত অস্থায়ী ৰাজনীতিবিদ এজনৰ কিদৰে গোলাম হ’বলগীয়া হয়, অসহ্য হৈ কিদৰে চাকৰি বাদ দিবলগীয়া হয়– এয়া কেৱল ছবিয়ে কোৱা কথা নহয়৷ জীৱনটো মেহনত কৰি প্ৰশাসনিক বিষয়া হোৱাৰ পাছত তিক্ত হৈ চাকৰি এৰিব লগা হোৱা আদিৰ দৰে অলেখ বাস্তৱ কথাবোৰ ছবিখনৰ একো একোটা চিকুৱেন্স৷ অৰুণ নাথ৷ কেনেকৈ সংলাপ প্ৰক্ষেপন কৰিব লাগে, উচ্ছাৰণ কৰিব লাগে ক্লাছ দিবলৈ আহোঁতে ৰেডি’অত লগ পাইছিলো৷ ইমান ধীৰ স্থিৰ৷ সাংঘাতিক পজিটিভ৷ সদায় শান্ত, ভদ্ৰ চৰিত্ৰৰ অভিনয় কৰা তেওঁৰ প্ৰতিখন চিনেমাই চাইছো৷ ড্ৰেচ, হেয়াৰ ষ্টাইল, ছানগ্লাছ আৰু হাতত মাৰণাস্ত্ৰ৷ ৰবি শৰ্মাৰ সৈতে এই তেজাল ভিলেনজন নথকা হ’লে চাগৈ ৰঘুপতিৰ ক’ৰবাত যতি পৰিলহেঁতেন৷ আনহাতে হিল্লোল কুমাৰ পাঠক৷ মঞ্চ নাটক বুলিলেই অসমৰ পৰা সিমূৰলৈ ঘূৰি ফুৰা, চিৰিয়াছ লেখক আৰু ছেমুৱেল বেকেটৰ Absurd [উদ্ভট] ধৰ্মী নাটক ‘ৱেটিং ফৰ গড’ আদিৰ দৰে নাটকৰ অসমীয়া ৰূপান্তৰ কৰোঁতা এই ল’ৰাজনে অহেতুক ছবিখনত ক্ষন্তেকৰ কাৰণে ভূমুকি মৰাৰ পাছত এইবাৰ ৰঘূপতিত পুলিচ অফিচাৰ এজন হৈ ওলাল৷ কম সময়ত এক হিল্লোল দি যোৱা পুলিচ অফিচাৰ হিল্লোল৷ আমি সিদ্ধাৰ্থ শৰ্মাক বেহাৰবাৰী ধাৰাবাহিকখনৰ জৰিয়তে  চিনি পাওঁ৷ তেওঁ মানুহক কেৱল হাঁহিৰ খোৰাক দিয়ে, নিজে নাহাঁহে৷ কিন্তু  ৰঘূপতিত এইজন যেন অসমৰ পৰেশ ৰাৱাল৷ প্ৰতিটো মুভমেণ্টে চুই যোৱাকৈ ইমান পৰিপক্কভাৱে নিজকে উপস্থাপন কৰিছে৷ ছবিখনত বৰ্ণালী পূজাৰীয়ে আমাৰ মাজৰে এজনী প্ৰতিশোধপৰায়ণ মনৰ ছোৱালীক প্ৰতিনিধিত্ব কৰিছে৷ ভাল লাগিল৷ আমাৰ ঠাইৰে বিশিষ্ট অভিনেতা অৰুণ হাজৰিকা, খঞ্জন নাথৰ লগতে ৰাজকুমাৰ ঠাকুৰৰ অভিনয় সদায় নিখুঁত৷ চন্দ্ৰ মুদৈ পৰিচালিত ‘জোনদা ইমান গুণ্ডা’ ছবিখনত পূৰ্ণ চৰিত্ৰৰ জৰিয়তে দৰ্শকৰ আপোন হৈ পৰা ল’ৰাজনে ‘কাজিৰঙা থিয়েটাৰ আশ্ৰম’ নামৰ এটা অনুষ্ঠান চলাই আছে৷ ৰঘুপতিত ডিঙিত এডাল শকত সোণৰ শিকলি পিন্ধি থকা ধনী মানুহৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰিছে ৰাজকুমাৰে৷ ৰীণা বৰা, সিদ্ধাৰ্থ মুখাৰ্জী, অৰুণ হাজৰিকা আদি প্ৰবীণ শিল্পীসকলৰ অভিনয়েই যিহেতু জীৱন৷ তেওঁলোকে সহজেই যিকোনো চৰিত্ৰৰ জৰিয়তে দৰ্শকৰ মন জয় কৰিব পাৰে৷ প্ৰীতি কংগনা, প্ৰিয়ম পল্লৱীৰ অভিনয় ভাল পালোঁ৷ বহু বিৰতিৰ মূৰত ওলাই অহা ৰাজ শৰ্মাৰ চৰিত্ৰটো বিশেষ আছিল৷ ছবিখন চাই থাকোঁতে অনুভৱ কৰিছো, অসমৰ মাটিত থাকি ইয়াৰে পৰাই ইমান বিগ বাজেটৰ এখন কমাৰ্চিয়েল চিনেমা বনাই দৰ্শকৰ মন জয় কৰাটো সহজ নহয়৷ একচন বা কমাৰ্চিয়েল ছবি বুলিলে দক্ষিণ ভাৰতীয় চিনেমা এখনৰ কথাই মনলৈ আহে৷ কিন্তু আমাৰ অসমীয়া চিনেমাত একচনৰ সমান্তৰালকৈ মেচিন গানৰ ব্যৱহাৰ অতি উল্লেখনীয়৷ ছবিখনত আমাৰ অসমীয়া ল’ৰাৰ শাৰীৰিক গঠন অতি মনকৰিবলগীয়া৷ মেডহীন ৰঘুপতিৰ লগতে অতনু বৰাৰ মল্ল যুঁজাৰু যেন  আটিল শৰীৰটো গঢ়িবৰ বাবে যি কছৰৎ সেয়া প্ৰশংসনীয়৷ ৰঘুপতি ছবিখনত চৰিত্ৰৰ সৈতে মিলাকৈ অভিনেতা নিৰ্বাচন কৰাতো পৰিচালকৰ প্ৰধান সফলতা৷