হ’ম’জেনিয়াছ অসমীয়া জাতিৰ অলীক সপোন
এটা সমসত্ব, হ’ম’জেনিয়াছ অসমীয়া জাতি বহু বৰ্ণহিন্দু মধ্যবিত্ত অসমীয়াৰ সপোন৷ এটা কেৱল হিন্দুধৰ্মী, আৰ্যমূলীয় আসমীয়াভাষী মানুহেৰে গঠিত অসমীয়া জাতিৰ সপোনে আধুনিক কালত শিক্ষিত বৰ্ণহিন্দু মধ্যবিত্ত অসমীয়াক অনুপ্ৰাণিত কৰি আহিছে৷ এইটো আধুনিক কালত, অৰ্থাৎ ব্ৰিটিছ শাসনৰ অধীনলৈ গৈ ভাৰতৰ অংশ হোৱাৰ পাছত আকাৰ লোৱা সপোন৷ এই সপোনটোৰ বাস্তৱৰ স’তে, ৰাজনৈতিক-আৰ্থ-সামাজিক পৰিস্থিতিৰ স’তে কোনো সামঞ্জস্য নাই৷ কিন্তু এই সপোনটো শিক্ষিত মধ্যবিত্তৰ মাজত জীয়াই আছে আৰু অসমৰ বৌদ্ধিক জগতখনো এই সপোনটোৱে বহু পৰিমাণে প্ৰভাৱিত আৰু নিয়ন্ত্ৰিত কৰিছে৷ অসমৰ খিলঞ্জীয়া মুছলমানসকলক এই বিশুদ্ধ অসমীয়া জাতি গঢ়িব বিচৰাসকলে কিছু বদান্যতা দেখুৱাই গ্ৰহণ কৰিব বিচাৰে৷ তেওঁলোকে অনাৰ্যমূলীয় জনগোষ্ঠীবোৰ অসমীয়া পৰিচয়ত লীন হৈ যাব বুলি ভাবে বা যোৱাটো বিচাৰে৷
এই উগ্ৰ বিশুদ্ধ অসমীয়াসকলৰ ছৌভিনিজ্মৰ বাবে অসমীয়া জাতিৰ বিস্তৰ ক্ষতি হৈছে৷ অনাৰ্যমূলীয় জনগোষ্ঠীবোৰে বৰ্ণহিন্দু অসমীয়াৰ প্ৰতিপত্তি বা দাদাগিৰিৰ বিৰুদ্ধে জাঙুৰ খাই উঠাৰ ফলত ঐতিহাসিক অসমীয়া জাতি গঠন প্ৰক্ৰিয়া বাধাগ্ৰস্ত হৈছে বা ইতিমধ্যে তাৰ গতি ৰোধ হৈছে৷ নতুনকৈ কোনেও আৰু অসমীয়া পৰিচয়টোত নিজৰ পুৰণি পৰিচয় বিলীন কৰি দিবলৈ আগ্ৰহী হোৱা নাই৷
দুটা ডাঙৰ জনগোষ্ঠী বড়ো আৰু কাৰ্বিয়ে ইতিমধ্যে অসমীয়া পৰিচয়ত লীন হৈ যোৱাৰ সলনি নিজস্ব জাতীয় পৰিচয়েৰে পৰিচিত হ’ব বিচাৰে আৰু ভাৰতীয় গণতন্ত্ৰ কাঠামোৰ ভিতৰত নিজস্ব ৰাজনৈতিক অধিকাৰ লাভ কৰিবলৈ সক্ষম হৈছে৷ বড়ো আৰু কাৰ্বি এতিয়া বৰ্ণহিন্দু মধ্যবিত্ত অসমীয়াৰ সকলোধৰণৰ অধিকাৰৰ পৰিসীমাৰ বাহিৰত৷
নিজৰ ভাষা নথকা অনাৰ্যমূলীয় জনগোষ্ঠীবোৰে বৰ্ণহিন্দুৰ প্ৰভাৱৰ মোকাবিলা কৰিবলৈ ‘সাংবিধানিক জনজাতি’ হ’বলৈ আগ্ৰহী হৈছে৷ সামগ্ৰিকভাৱে এটা হ’ম’জেনিয়াছ জাতি গঢ়া অসমীয়া বৰ্ণহিন্দু মধ্যবিত্ত জাতীয়তাবাদীৰ সপোনে অসমীয়া জাতিৰ লাভতকৈ অধিক লোকচান কৰিছে৷
খিলঞ্জীয়া অনাৰ্যমূলীয় জনগোষ্ঠীবোৰে বৰ্ণহিন্দু জাতীয়তাবাদক সদায়েই সন্দেহৰ চকুৰে চাই আহিছে৷ অসমীয়া জাতীয়তাবাদ সফল নোহোৱাৰ এইটো এটা প্ৰধান কাৰণ৷
এই বৰ্ণহিন্দুসকলৰ একাংশই [অধিকাংশই?] বিজেপি- আৰএছএছৰ হিন্দুত্বৰ মাজত তেওঁলোকৰ সপোনৰ হ’ম’জেনিয়াছ অসমীয়া জাতি গঢ়াৰ এটা আশা দেখিবলৈ পাইছে৷ বিজেপি-আৰএছএছ হিন্দুত্বই এই বৰ্ণহিন্দুসকলে কাবু কৰিব নোৱৰা অনাৰ্যমূলীয় জনগোষ্ঠীবোৰক হিন্দুত্বৰ আদৰ্শৰে কাবু কৰিব পৰা দেখি এই বৰ্ণহিন্দুসকল পৰম উৎসাহিত হৈছে৷ বিজেপি-আৰএছএছৰ বাবে অনাৰ্যমূলীয় জনজাতিসকল হ’ল ‘বনবাসী’ যিসকলক তেওঁলোকে হিন্দুত্বৰ সভ্যতাৰে সভ্য কৰিব বিচাৰে৷ অসমৰ বহু অনাৰ্যমূলীয় জনগোষ্ঠী ৰাজনীতিৰ অংকত বিজেপিৰ এই হিন্দুত্বৰ ফান্দত পৰিছে৷ অসমীয়াক যেনেদৰে তেওঁলোকে নিজৰ সুকীয়া পৰিচয়ৰ প্ৰতি ভাবুকি বুলি ভাবিছিল, ঠিক তেনেকৈ অদূৰ ভৱিষ্যতে তেওঁলোকে এই হিন্দুৰ ফান্দখনৰ কথাও উপলব্ধি কৰিব, কিন্তু তেতিয়ালৈ হয়তো বহু পলম হৈ যাব৷
এটা হ’ম’জেনিয়াছ অসমীয়া জাতি নাছিল, নাই আৰু ভৱিষ্যতেও নহয়৷ এই কথা উপলব্ধি নকৰিলে অসমীয় জাতীয়তাবাদ বৰ্ণহিন্দু ছৌভেনিজ্ম আৰু হিন্দুত্বৰ মাজত ওলমি থাকিব৷ স্বাভাৱিকভাৱে বৰ্ণহিন্দু অসমীয়া ছৌভিনিজ্মে বিজেপি আছএছৰ হিন্দুত্বক আঁকোৱালি লৈছে৷
অসমত ইতিমধ্যে অসমীয়াভাষীৰ সংখ্যা ৫০ শতাংশৰ তললৈ নামি আহিছে৷ অসমীয়াৰ সংখ্যা প্ৰতিটো লোকপিয়লত টুটি অহাৰ বিপৰীতে বাংলাভাষীৰ সংখ্যা বাঢ়ি গৈ আছে৷
যি সময়ত খিলঞ্জীয়া জনগোষ্ঠীবোৰৰ একাংশই অসমীয়া পৰিচয়টোৰ পৰা নিজকে আঁতৰাই নিছে, সেই সময়ত আধুনিক কালত অসমলৈ প্ৰব্ৰজন কৰা দুটা জনগোষ্ঠীয়ে নিজকে অসমীয়াভাষী বুলি পৰিচয় দিছে৷ চাহ জনগোষ্ঠী আৰু মিঞাসকল৷ বিজেপিয়ে চাহ জনগোষ্ঠীটোক হিন্দুত্বৰে দীক্ষিত কৰিবলৈ সকলোখিনি কৰিছে৷ কিন্তু মিঞাসকল যিহেতু ইছলাম ধৰ্মাৱলম্বী আৰু মুছলমানবিদ্বেষ যিহেতু হিন্দুত্বৰ এটা মূল আধাৰ, গতিকে বিজেপিয়ে স্বাভাৱিকতে মিঞাবিৰোধী স্থিতি লৈছে৷
বিজেপি-আৰএছএছৰ এই ৰাজনৈতিক স্থিতিৰ বাবে তেওঁলোকৰ ৰাজনৈতিক লাভ হৈছে৷ অসমীয়াৰ ইয়াৰ বাবে লাভ হৈছেনে লোকচান হৈছে?
এটা হ’ম’জেনিয়াছ অসমীয়া জাতি অসম্ভৱ৷ সকলোকে সামৰি লোৱা অসমীয়া জাতিহে সম্ভৱ৷ ভাৰতীয় নাগৰিক মিঞাসকল অনন্তকাললৈ অসমত থাকিব৷ তেওঁলোকক শত্ৰুৰূপে চিহ্নিত কৰিলে ভোট পাই থাকিলে বিজেপিয়ে অনন্তকাললৈ তেওঁলোকক শত্ৰু বুলি কৈ থাকিব৷
অসমীয়াই মিঞাৰ স’তে অনন্তকাললৈ শত্ৰুতা কৰি থাকিলে লাভ হ’ব নে এওঁলোকক অসমীয়া পৰিচয়টোত বিলীন হৈ যাবলৈ সুবিধা কৰি দিলে, লাভ হ’ব?