সঁচা বান, কৃত্ৰিম বান, আন্তঃগাঁথনি

বান সমস্যাৰ স্থায়ী সমাধান হোৱা নাই৷ বান সমস্যাৰ স্থায়ী সমাধান সম্ভৱনে? এই সমস্যা সমাধানৰ বাবে আজিলৈ লাখ লাখ কোটি ৰাজহুৱা ধন খৰচ কৰা হ’ল৷ এই ধন খৰচ কৰাৰ আৰু বান সমস্যা সমাধানৰ আঁচনি প্ৰস্তুত কৰাৰ দায়িত্বত থকাসকলে প্ৰযুক্তিগত, প্ৰশাসনিক আৰু ৰাজনৈতিক দৃষ্টিভংগীৰে সঁচাকৈয়েই ভাবেনে যে অসমৰ বান সমস্যাৰ ‘স্থায়ী’ সমাধান সম্ভৱ? যদি ভাবে, তেনেহ’লে আজিলৈ সমস্যাটোৰ স্থায়ী সমাধান নহ’ল কিয়? আৰু যদি তেওঁলোকে এই সমস্যাটোৰ স্থায়ী সমাধান সম্ভৱ বুলি নাভাবে, তেনেহ’লে তেওঁলোকে সমস্যাটোৰ স্থায়ী সমাধানৰ নামত তৈয়াৰ কৰি থকা পৰিকল্পনাবোৰ, আঁচনিবোৰ প্ৰকৃততে ভুৱা নহয়নে? তেওঁলোকে জানে যে বান সমস্যাৰ সমাধানৰ নামত খৰচ কৰি থকা ৰাজহুৱা ধন প্ৰকৃততে এক অপচয় মাথোন৷ যিহেতু তেওঁলোকে জানে যে এই চূড়ান্ত আৰু অপৰাধী অপচয়ৰ বাবে তেওঁলোক মন্ত্ৰীৰ পৰা চাপ্ৰাচীলৈ কেতিয়াও জবাবদিহি হ’ব লগা নহয়, গতিকে বছৰি নিয়মিত বান সমস্যা সমাধানৰ নামত ৰাজহুৱা ধনৰ বিপুল অপচয় কৰি থকা হৈছে৷ উৎকোচ লওঁতে অ’ত-ত’ত দুই-এটা গ্ৰেপ্তাৰ হোৱাৰ খবৰ ৰাইজে পাই থাকে, কিন্তু ৰাজহুৱা ধনৰ অপচয়ৰ বাবে কোনোবা জবাবদিহি হোৱাৰ উদাহৰণ আছেনে?

কথাটো সম্পূৰ্ণ বিপৰীত দিশৰ পৰা ভাবিব পাৰি, বানে ৰাজহুৱা ধন অপচয় কৰাৰ এক সুবৰ্ণ সুযোগ আনি দিয়ে৷ বানৰ দুৰ্যোগৰ সময়ত খৰচ কৰা বহু ধনৰ কোনো হিচাপ নাথাকে বা হিচাপ ৰখাটো সম্ভৱ নহয়৷ গতিকে বান কোনোধৰণৰ জবাবদিহি হ’ব নলগাকৈ ৰাজহুৱা ধন অপচয় কৰাৰ এটা সুযোগ৷ ৰাজহুৱা ধনৰ এই অপচয়ৰ ফলত কিছু মানুহৰ ব্যক্তিগত ধনৰ ভঁৰাল টনকিয়াল হয়৷ বানৰ এই আপদটো কিছু মানুহৰ বাবে সম্পদ৷ 

অসম আৰু অসমীয়াৰ কৌতুকত পৰিণত হোৱা বহু ‘জাতীয় দাবী’ৰ এটা হ’ল বানক ৰাষ্ট্ৰীয় সমস্যা বুলি ঘোষণা কৰা৷ দিল্লীয়ে এই দাবীক কিমান গম্ভীৰভাৱে লয়, সি এটা বিষয়ৰ পৰা স্পষ্ট হৈ পৰে৷ প্ৰতিবছৰে প্ৰলয়ংকৰী বানৰ পাছত অসম চৰকাৰে ক্ষয়-ক্ষতিৰ এক খতিয়ান উলিয়ায়৷ বহু যোগ্য-দক্ষ বিষয়াই এই ক্ষয়-ক্ষতিৰ পৰিমাণ নিৰ্ধাৰণ কৰে আৰু দিল্লীক এই ক্ষয়-ক্ষতিৰ বাবে ক্ষতিপূৰণ বিচাৰে৷ অসম চৰকাৰে নিৰ্ধাৰণ কৰা ক্ষয়-ক্ষতিৰ পৰিমাণক দিল্লীয়ে সম্পূৰ্ণ আওকাণ কৰে আৰু অসম চৰকাৰে বিচৰা ধনৰ ১০ শতাংশ ধনো কেতিয়াও নিদিয়ে৷ অসম চৰকাৰে ভুল হিচাপ দিয়ে নে দিল্লীয়ে অসমৰ বান সমস্যাক আওকাণ কৰে? 

অসমত বানৰ মোকাবিলা কৰিব পৰাকৈ কোনোধৰণৰ আন্তঃগাঁথনি নাই, এইটোৱেই প্ৰকৃত সত্য নহয় জানো? বানে দুৰ্যোগ আনে আৰু সেই দুৰ্যোগৰ আমি প্ৰতিবছৰে মোকাবিলা কৰোঁ৷

অসমৰ গাঁৱত সঁচা বান আহে আৰু চহৰবোৰত বিশেষকৈ গুৱাহাটীত ‘কৃত্ৰিম বান’ৰ ‘সৃষ্টি’ হয়৷ কিন্তু এই কৃত্ৰিম বানতো নাগৰিকৰ ঘৰত সঁচা পানী সোমায়, বাট-পথ সঁচাকৈয়েই বুৰ যায়৷ পাৰ্থক্য এইটোৱেই যে গাঁওবোৰ নৈৰ তুলনামূলকভাৱে পৰিষ্কাৰ পানীতবুৰ যায় আৰু চহৰবোৰ নৰ্দমাৰ কদৰ্য গেলা পানীত বুৰ যায়৷ এই মানুহ আৰু জন্তুৰ বিষ্ঠা, বহুদিনৰ পৰা গেলি-পচি জমা হৈ থকা নানা জৈৱিক আৰু অজৈৱিক ৰাসায়নিক পদাৰ্থ মিহলি হৈ থকা পানীত বুৰ যোৱা বাবেই চহৰৰ বানক কৃত্ৰিম বান বোলা হয় নেকি? উন্নয়নৰ কোবত এতিয়া এই নগৰীয়া কৃত্ৰিম বান গুৱাহাটীৰ পৰা অসমৰ আন নগৰ-চহৰলৈও সম্প্ৰসাৰিত হৈছে৷

বানৰ স্থায়ী সমাধানৰ বাবে গ্ৰহণ কৰা সকলো ব্যৱস্থা নগৰবোৰৰ ফ্লাইঅ’ভাৰবোৰৰ দৰে৷ ফ্লাইঅ’ভাৰবোৰে কোনো সমস্যা সমাধান নকৰে, এইবোৰে সমস্যাটোক তলত ৰাখি ওপৰেৰে উৰি যোৱাৰ এক ব্যৱস্থা গঢ়ি তোলে৷ ফ্লাইঅ’ভাৰৰ তলত থকা যান-জঁট আগৰ দৰেই থাকে, কিছুমানে মাত্ৰ সেই যান-জঁটক তলত ৰাখি ওপৰেৰে উৰি গুচি যাব পাৰে৷ গুৱাহাটীৰ বহু অঞ্চলৰ মানুহে ইতিমধ্যে নিজৰ ঘৰবোৰৰ প্ৰথম মহলাটো বানৰে মোকাবিলা কৰিবৰ বাবে পৰিত্যাগ কৰিছে আৰু ‘ফ্লাইঅ’ভাৰ সমাধান’ৰ কায়দাৰে প্ৰথম মহলালৈ স্থানান্তৰিত হৈছে৷ প্ৰথম মহলাবোৰ খিৰিকীলৈ বা তাৰো ওপৰলৈ বোকা-মাটিত ইতিমধ্যে সমাধিস্থ হৈছে৷ যিসকলৰ ঘৰটো টিনপাতৰ হোৱাৰ বাবে প্ৰথম মহলালৈ যোৱাৰ উপায়ো নাই, তেওঁলোকৰ ঘৰটো ইতিমধ্যে পৰিত্যক্ত হৈছে৷

বান সমস্যাৰ ওপৰেৰে উৰি গুছি যোৱাৰ আটাইতকৈ সফল ফ্লাইঅ’ভাৰখন হ’ল বাৰিষাৰ দিনকেইটা পাৰ হৈ যোৱালৈ অপেক্ষা কৰা৷ কাৰণ তাৰ পাছতেই শৰত কাল আহিব আৰু আমি সকলো দুখ-কষ্ট পাহৰি উৎসৱৰ আনন্দত মতলীয়া হ’ম৷ আমাক বানৰ পৰা পৰিত্ৰাণ কৰাৰ দায়িত্ব লৈ থকাসকলে এই কথা জানে৷ বান সমস্যাৰ স্থায়ী সমাধান কৰিব পৰা কোনো আন্তঃগাঁথনি অসমত নাই৷ বানৰ স্থায়ী সমাধান হ’ল শৰতলৈ অপেক্ষা কৰা৷