সীমাৰ সীমাহীন সমস্যা

কোনো এটা জাতি-গোষ্ঠী জীয়াই থাকিবৰ বাবে যিটো বস্তুৰ অতি প্ৰয়োজন, সেইটো হৈছে ভূমি৷ ভূমি নহ’লে কোনো জাতি-গোষ্ঠীয়ে নিজৰ অস্তিত্ব জাহিৰ কৰিব নোৱাৰে৷ ভূমি অবিহনে জাতি-জনগোষ্ঠীৰ উন্নতি আশা কৰা অসম্ভৱ৷ ভাৰতে স্বাধীনতা লাভ কৰাৰ সময়ত ‘অসম’ নামৰ যিখিনি ভৌগোলিক স্থান লাভ কৰিছিলোঁ, সেই অসমখন আজি টুকুৰা-টুকুৰ হ’ল৷ সংকুচিত পৰিসৰ লভা আজিৰ অসমখনত সাংবিধানিকভাৱে ৭৮ হাজাৰ বৰ্গ কিলোমিটাৰ ভূমি আছে যদিও বাস্তৱ ক্ষেত্ৰত সেই মাটিভাগৰো বহু হাজাৰ মাটি চুবুৰীয়া ৰাজ্য অৰুণাচল প্ৰদেশ, নাগালেণ্ড, মেঘালয় আৰু মিজোৰামে দখল কৰি সেই ভূ-ভাগত নিজ নিজ ৰাজ্যৰ উন্নয়নমূলক কাম-কাজ কৰি আহিছে৷ অসমৰ চুবুৰীয়া ৰাজ্যসমূহৰ লগত সীমা সন্দৰ্ভত সু-মীমাংসাৰে কাৰ্যব্যৱস্থা গ্ৰহণ নকৰাৰ বাবেই আজি চুবুৰীয়া ৰাজ্যসমূহে অসমৰ ভূমি দখল কৰিবলৈ সুবিধা পাইছে৷ সীমামূৰীয়া অঞ্চলত অসমৰ যিবোৰ লোকে বাস কৰি আহিছে, তেওঁলোকৰ সমস্যাৰ প্ৰতি ৰাজ্য চৰকাৰখনে গুৰুত্ব নিদিয়াৰ ফলতে সেইসকল লোকে চুবুৰীয়া ৰাজ্যৰ লোকৰ উপদ্ৰৱো নীৰৱে সহ্য কৰি গৈছে৷ উপায়হীন হ’লে সেই ঠাই ত্যাগ কৰি চিৰদিনৰ বাবে আন ঠাইলৈ ঢাপলি মেলিছে৷ নাগালেণ্ড, অৰুণাচল প্ৰদেশ, মেঘালয় আৰু মিজোৰামে ইতিমধ্যে অসমৰ মুঠ ভূ-খণ্ডৰ ৫ হাজাৰ বৰ্গ কিলোমিটাৰতকৈও অধিক ভূ-খণ্ড নিজৰ দখললৈ নিছে৷ কিছুদিন আগতে পশ্চিম গুৱাহাটী সমষ্টিৰ অন্তৰ্গত মুদুকীত মেঘালয়ে টোলগেট স্থাপন কৰাৰ বাতৰিও সংবাদ মাধ্যমত প্ৰকাশ পাইছিল৷ চুবুৰীয়া ৰাজ্যসমূহে প্ৰথমে সীমামূৰীয়া অসমৰ অন্তৰ্গত ঠাই এটুকুৰাত দখল কৰি পাছত তাত চৰকাৰী কাৰ্যালয় বহুৱাই ঠাইখিনি নিজৰ বুলি দাবী কৰে৷ পৰৱৰ্তী সময়ত সেই ঠাইখিনি হয় বিবদমান অঞ্চলৰূপে নতুবা দখল কৰা ৰাজ্যৰ অঞ্চলৰূপে পৰিগণিত হয়৷ অসমৰ এক বৃহৎ ভূ-খণ্ড আৱৰি আছে লাম্পী অঞ্চলে৷ ৰাভা হাছং স্বায়ত্তশাসিত পৰিষদৰ অন্তৰ্গত কামৰূপৰ বকো সমষ্টিৰ লাম্পী অঞ্চলত ১৩খন গাঁও আছে৷ এই অঞ্চলত প্ৰায় ৯০০ হাজাৰ হেক্টৰ ভূমি থকা বুলি বিভিন্নজনে প্ৰকাশ কৰি আহিছে৷ কিন্তু এই ভূমিভাগৰ প্ৰায়খিনি হয় চৰকাৰী ভূমি নতুবা বনভূমি৷ অসম চৰকাৰৰ অৱহেলাৰ বাবে এই বৃহৎ অঞ্চলটো ক্ৰমে মেঘালয়ৰ দখললৈ যোৱাৰ উপক্ৰম হৈছে৷ ২০১০ চনত লাম্পীত সংঘাত হোৱাৰ পাছতে মেঘালয় চৰকাৰে সেই অঞ্চলত নিজৰ আধিপত্য বিস্তাৰহে কৰে, বিপৰীতে অসম চৰকাৰৰ আওকণীয়া মনোভাবৰ বাবে অসমৰ মুঠ মাটিকালিৰ পৰা এক বৃহৎ অংশ সংকুচিতহে হ’ল৷ অভিযোগ অনুসৰি লাম্পীৰ ১৩খন গাঁৱৰ ১০খন গাঁও ইতিমধ্যে মেঘালয়ত চামিল হৈছে আৰু সেই অঞ্চলত নিতৌ মেঘালয়ৰ আগ্ৰাসন চলিয়েই আছে৷ সেই অঞ্চলৰ গছ-গছনি অবাধ হাৰত ধবংস কৰিছে৷ প্ৰতিবাদ কৰিবলৈ নাই কোনো দল-সংগঠন তথা প্ৰশাসনৰ বিভাগ৷ ফলত নিজৰ ইচ্ছা অনুসৰি দখল কৰি গৈছে সেই ঠাইত৷ মেঘালয় প্ৰশাসনে সেই অঞ্চলটোৰ প্ৰতি যিদৰে গুৰুত্ব দি উন্নয়নমূলক কাম-কাজ কৰিছে, অসম চৰকাৰে কিন্তু বিশেষ কোনো ব্যৱস্থাই গ্ৰহণ কৰা নাই৷ সেইদৰে ৰাভা হাছং স্বায়ত্তশাসিত পৰিষদেও অঞ্চলটোৰ প্ৰতি বিশেষ মনোযোগ দিয়া বুলি মনে নধৰে৷ পৰ্যটনৰ এটা অতি গুৰুত্বপূৰ্ণ ক্ষেত্ৰৰূপে গঢ়াৰ প্ৰচুৰ সম্ভাৱনা থকা এই লাম্পী অঞ্চলক যদিহে ৰাভা হাছং স্বায়ত্তশাসিত পৰিষদে গঢ় দিব পাৰে, তেন্তে তেওঁলোকৰ ৰাজহ আহৰণৰ পথ মুকলি হ’ব আৰু নিবনুৱাই সংস্থাপনৰো বাট পাব৷ কিন্তু তাৰ আগতে অসমৰ সীমামূৰীয়া এই ঠাইখিনিৰ প্ৰকৃততে কোনখিনি অসমৰ ভিতৰুৱা সেয়া নিৰ্ধাৰণ কৰিব লাগিব আৰু যদিহে মেঘালয়ে অসমৰ ভূমি দখল কৰিছে, তেন্তে আলোচনাৰ মাজেদি সেই ভূমি  অসমৰ অধীনলৈ আনিব লাগিব৷ ঠিক সেইদৰে সীমান্তৰ সকলো অঞ্চলৰে সীমা চিহ্নিত কৰি অসমৰ ভূমিখণ্ড সুৰক্ষিত কৰি ৰাখিব লাগিব, অন্যথা অসমখন সংকুচিত হৈ গৈয়েই থাকিব৷