ফ্লাইঅ’ভাৰ, আকাংক্ষা আৰু অপেক্ষা

গুৱাহাটীৰ পল্টন বজাৰৰ পৰা ছয়মাইললৈ এই পথছোৱাত উলুবাৰী, ভঙাগড়, গণেশগুৰি, লাষ্টগেট আৰু ছয়মাইল এই ৫খন ফ্লাইঅ’ভাৰ আছে৷ ভিৰৰ সময়ত এই পথছোৱা অতিক্ৰম কৰিবলৈ মানুহে ধৈৰ্যৰ পৰীক্ষা দিব লগা হয়৷ জৰুৰী কাম থকাসকলৰ কাম পণ্ড হোৱাৰ আশংকাত, বদমেজাজী ওপৰৱালাৰ তলত কাম কৰাসকলৰ হুটা মাত শুনাৰ আশংকাত ধৈৰ্যচ্যুতি ঘটে, মুখেৰে বেয়া মাতো ওলায়৷ ৫খনকৈ ফ্লাইঅ’ভাৰেও এই পথছোৱাৰ ট্ৰেফিক জাম বা যান-জঁট মোকলাব পৰা নাই৷ ফ্লাইঅ’ভাৰ মানে ওপৰেৰে উৰি যোৱা৷ ঝামেলাবোৰ, সমস্যাবোৰ তলত এৰি থৈ ওপৰেৰে উৰি যোৱা৷ কিন্তু জি এছ ৰোডেৰে ভিৰৰ সময়ত যাত্ৰা কৰাসকলে জানে যে এই ফ্লাইঅ’ভাৰকেইখন থকাৰ পাছতো যান-জঁট এটা নৈমিত্তিক ঘটনা৷ মানুহে যদি হিচাপ ৰাখিবলৈ আৰম্ভ কৰে তেনেহ’লে দেখিব যে জীৱনৰ বহু সময় তেওঁ যান-জঁটত অতিবাহিত কৰে৷ কিমান মানুহৰ মুঠ কিমান কৰ্মঘণ্টা অথলে যায়, ৰৈ থাকোঁতে গাড়ী-মটৰে কিমান পেট্ৰ’ল-ডিজেল অবাবতে পোৰে তাৰ কোনো নিৰ্ভৰযোগ্য পৰিসংখ্যা নাই৷ কিন্তু সেয়া যে এক বিৰাট অপব্যয়, তাক সহজে অনুমান কৰিব পাৰি৷ প্ৰতিখন ফ্লাইঅ’ভাৰৰ তলত আৰু অধিক দীঘলীয়া যান-জঁট হয়৷ তেনেহ’লে ফ্লাইঅ’ভাৰে যান-জঁট মোকলোৱাৰ ক্ষেত্ৰত একো বৰঙণি আগবঢ়াব নোৱাৰে নেকি? ট্ৰেফিক ফ্ল’ বা যান-বাহনৰ গতিৰ বিশেষজ্ঞসকলে মত প্ৰকাশ কৰে যে ফ্লাইঅ’ভাৰে যান-জঁটটো আন এঠাইলৈ স্থানান্তৰিত কৰে; ফ্লাইঅ’ভাৰেৰে স্বচ্ছন্দে আগবাঢ়ি যোৱা গাড়ীখন আন এঠাইত গৈ যান-জঁটত পৰে৷ ফ্লাইঅ’ভাৰ যান-জঁট সমস্যাৰ স্থায়ী সমাধান নহয়৷

বাঢ়ি গৈ থকা জনসংখ্যা আৰু বাঢ়ি গৈ থকা যান-বাহনৰ সংখ্যাৰ স’তে ফ্লাইঅ’ভাৰ নিৰ্মাণে ফেৰ মাৰিব নোৱাৰে৷ ভাৰতৰ অৰ্থনৈতিক উদাৰীকৰণৰ আগলৈ যান-বাহনৰ সংখ্যা, বিশেষকৈ ব্যক্তিগত যান-বাহনৰ সংখ্যা আছিল নিচেই তাকৰ৷ উদাৰীকৰণৰ পাছত বেংকৰ ঋণ সহজ হৈ পৰিল৷ সামান্য পৰিমাণৰ টকা থাকিলে বেংকৰ বা আন বিত্তীয় প্ৰতিষ্ঠানৰ পৰা অতি সহজে গাড়ী কিনিব পৰা হ’ল৷ আগতে গাড়ী বা দুচকীয়া বাহন কিনাৰ কথা কল্পনা কৰিব নোৱৰা মধ্যবিত্ত বা নিম্ন মধ্যবিত্তই সহজে গাড়ী বা দুচকীয়া বাহন কিনিব পৰা হ’ল৷ দুচকীয়া বা চাৰিচকীয়া বাহনে মধ্যবিত্ত বা নিম্ন মধ্যবিত্তৰ জীৱন সুচল কৰি তুলিলে আৰু দুচকীয়া-চাৰিচকীয়া যান-বাহন বঢ়াৰ লগে লগে নগৰ-চহৰৰ বাট-পথবোৰ অচল কৰি তুলিলে৷ কাৰণ বাট-পথবোৰ ইমান গাড়ী-মটৰৰ হেঁচা সহ্য কৰিব পৰাকৈ নিৰ্মাণ কৰা হোৱা নাছিল৷ বাট-পথবোৰ বহল কৰাৰো কোনো উপায় নগৰ-চহৰবোৰত নাই৷ গতিকেফলাফল হ’ল প্ৰচণ্ড যান-জঁট৷ যান-জঁটত পৰি অস্থিৰ, উদ্বিগ্ন হৈ ৰক্তচাপ বঢ়োৱাজনে এই কথা উপলব্ধি কৰেনে যে তেওঁ সেই যান-জঁটটোৰ সৃষ্টিকৰ্তা? সকলোৱে একে সময়তে সোনকালে পাবলৈ চেষ্টা কৰাৰ ফলতে এতিয়া সকলো স্থবিৰ হৈ গৈ আছে? বাট-পথ বহলোৱাৰ কোনো উপায় নাই বাবে ইতিমধ্যে থকা পথবোৰৰ ওপৰেৰে ফ্লাইঅ’ভাৰ নিৰ্মাণ কৰাই হ’লগৈ একমাত্ৰ উপায়৷ ফ্লাইঅ’ভাৰে আচলতে ৰাস্তাটো বহল কৰে, ওপৰেৰে আৰু দুটা বা চাৰিটা লেন যোগ দিয়ে৷ কিন্তু আমাৰ উন্নয়নৰ বলিয়া দৌৰৰ লগত ফ্লাইঅ’ভাৰেও সমানে তাল মিলাব নোৱাৰে৷ গুৱাহাটীৰ গাড়ীৰ পঞ্জীয়ন নম্বৰবোৰলৈ চকু দিলেই দেখা যায় কিমান সোনকালে ৯,৯৯৯খন গাড়ীৰ একোটা ছিৰিজ শেষ হৈ যায়; এতিয়া আন চহৰতো একে ঘটনাই ঘটিছে৷ 

গুৱাহাটীৰ অৱস্থা দেখি অসমৰ আন নগৰ-চহৰে শিক্ষা ল’ব পাৰিলেহেঁতেন, কিন্তু উন্নতিৰ আৰু ‘ৰিয়েল ইষ্টেট’ নিৰ্মাণৰ বলিয়া দৌৰত মগ্ন মানুহে ইতিমধ্যেই গুৱাহাটীক অনুকৰণ কৰি গুৱাহাটীৰ দৰে বা তাতোগৈ কুৎসিত একোখন নগৰ নিৰ্মাণ কৰি গৈ আছে৷ নলবাৰীয়ে বা হয়বৰগাঁও-নগাঁৱে বা আন চহৰবোৰে গুৱাহাটীৰ পৰা শিকিবলৈ অলপো চেষ্টা কৰাৰ কোনো চিন দেখিবলৈ পোৱা নাযায়৷

পৰিকল্পনা কৰা মানুহবোৰৰ আটাইতকৈ ডাঙৰ গুণটো হ’ল কল্পনা শক্তি৷ আমাৰ পৰিকল্পনাৰ স’তে জড়িত বিশেষজ্ঞসকলৰ হয় কল্পনা শক্তিৰ একেবাৰে অভাৱ, নহ’লে তেওঁলোকৰ কথা কোনেও নুশুনে৷ এটা স্থায়ী যান-জঁটলৈ অধঃপতিত হোৱা গুৱাহাটীৰ জি এছ ৰোডত দুয়োফালৰ দুটা লেন অধিকাৰ কৰি ফুটব্ৰীজ নিৰ্মাণ কৰোঁতে কোনো বিশেষজ্ঞই আপত্তি কৰা নাছিলনে? সেই লেন দুটা মুকলিকৈ ৰাখি ফুট ব্ৰীজ নিৰ্মাণ কৰিব পৰা নগ’লহেঁতেননে? প্ৰতিখন ফ্লাইঅ’ভাৰৰ দুয়োফালে চিটীবাছ আৰু আন ব্যৱসায়ীক বাহনে আস্থান তৈয়াৰ কৰি লৈছে, যাৰ ফলত ফ্লাইঅ’ভাৰৰ দুয়োমূৰে অনবৰত যান-জঁট লাগি থাকে৷ ফ্লাইঅ’ভাৰকেইখনৰ দুয়ো মূৰ মুকলি কৰি ৰখা কামটো গুৱাহাটীৰ ট্ৰেফিক পুলিচে কৰিব নোৱাৰেনে? ল’ৰা-ছোৱালী স্কুলৰ পৰা আনিবলৈ যোৱা অভিভাৱকৰ সন্তানৰ প্ৰতি মৰমলৈ সন্মান জনায়ো তেওঁলোকক ৰাজপথটো নিজৰ ঘৰৰ চোতালৰ দৰে ব্যৱহাৰ কৰাৰ পৰা বিৰত কৰাব নোৱাৰিনে? 

বিশেষজ্ঞসকলৰ মতে, যান জঁটৰ এটা সমাধান হ’ল ৰাজহুৱা পৰিবহণ ব্যৱস্থাৰ উন্নতি৷ কিন্তু গুৱাহাটীৰ ৰাজহুৱা পৰিবহণ ব্যৱস্থা এটা আদিম আৰু বৰ্বৰ ব্যৱস্থা হৈ ৰৈ যোৱা নাইনে? ৰাজহুৱা পৰিবহণ ব্যৱস্থাৰ ক্ষেত্ৰত আমাৰ পৰিকল্পনাকাৰীসকলৰ কল্পনা শক্তিৰ অভাৱ বা তেওঁলোকৰ ক্ষমতাৰ অভাৱ সুস্পষ্ট৷

গতিকে উন্নয়নৰ বলিয়া দৌৰ আৰু জনসংখ্যা বৃদ্ধি হৈ থকালৈ আমি আৰু অধিকসংখ্যক ফ্লাইঅ’ভাৰ আৰু অধিক যান-জঁট দেখিবলৈ পাম৷ কিন্তু সমগ্ৰ পৃথিৱীজুৰি মানুহৰ [মহিলাৰ] উৰ্বৰতাৰ হাৰ কমি আহিছে৷ ভাৰতৰ দৰে উন্নয়নশীল দেশৰ বাবে সমগ্ৰ পৃথিৱীতে মানুহৰ সংখ্যা কমিবলৈ আৰম্ভ কৰিছে৷ জলবায়ুৰ পৰিৱৰ্তনৰ ফলত হোৱা প্ৰাকৃতিক দুৰ্যোগ আৰু উৰ্বৰতা হ্ৰাসৰ ফলত সমগ্ৰ পৃথিৱীত মানুহৰ সংখ্যা অহা চাৰি-পাঁচ দশকৰ পাছত কমিবলৈ আৰম্ভ কৰিব, তেতিয়া নগৰ-চহৰৰ এতিয়া গিজ্‌গিজাই থকা বহু অঞ্চল পৰিত্যক্ত হ’ব৷ গুৱাহাটীৰ জি এছ ৰোড পুৱা-গধূলিৰ ভিৰৰ সময়তো উদং হৈ থাকিব৷ তেতিয়া আমি নাথাকিম৷ 

উৰ্দু শ্বায়েৰ এজনৰ কবিতাটোৰ অকণমান সাল-সলনি কৰি ক’ব পাৰি– ঈশ্বৰৰ পৰা চাৰিদিনৰ জীৱন খুজি আনিছিলোঁ দুদিন পোৱাৰ আকাংক্ষাত, অতিবাহিত হ’ল দুদিন যান-জঁটৰ অপেক্ষাত৷