অৱশেষত সকলোৰে অন্ত পৰে– সমস্যাৰো৷ গতিকে ধৈৰ্যৰে অপেক্ষা কৰক৷ আহাৰ-শাওণ বানৰ ধৈৰ্যৰে অপেক্ষা কৰিলে আহিন-কাতিত অন্ত পৰে৷ কিছুমান সমস্যাৰ দীৰ্ঘম্যাদী আঁচনিৰেহে সমাধান কৰিব পাৰি হেনো৷ কিন্তু পৃথিৱীক মহামন্দাৰ পৰা উদ্ধাৰ পোৱাৰ উপায় দেখুওৱা অৰ্থনীতিবিদ জন মেনাৰ্ড কেইনছে অধৈৰ্য হৈ কৈছিল,  in the  long run we are all dead– বেছি দীৰ্ঘকালত আমি সকলো মৰিম৷ গতিকে সমস্যাটোৰ সমাধান হোৱাৰ সুফল আমি ভোগ নকৰিম বা সমাধান হ’ল নে নহ’ল আমি গম নাপাম বা সমাধান হোৱা বা নোহোৱাটো অৰ্থহীন হৈ পৰিব৷ 

প্ৰচণ্ড গৰমত দীঘলীয়া কালৰ বাবে বিজুলী সৰবৰাহ নোহোৱাৰ বাবে গৰমত কক্‌বকাই থকা ৰাইজক স্বয়ং মুখ্যমন্ত্ৰীয়ে জনালে যে যিমান বিদ্যুৎ লাগে সিমান বিদ্যুৎ নাই৷ অধিক বিদ্যুৎ কিনিব লাগিলে বিদ্যুতৰ দাম বাঢ়িব৷ মুখ্যমন্ত্ৰীয়ে ৰাইজলৈ দুটা উপায় আগবঢ়ালে, গৰম সহ্য কৰি থাকিবা নে বৰ্ধিত বিল দিবা? বিদ্যুতৰ চাহিদা আৰু ব্যৱহাৰ বাঢ়িছে মানে জনগণৰ জীৱনধাৰণৰ মান উন্নত হৈছে৷ সেই বৰ্ধিত পৰিমাণৰ বিদ্যুৎ চৰকাৰে যোগান ধৰিব পৰা নাই, মানে চৰকাৰখন সেই উন্নয়নৰ পথত বাধা হৈ পৰিছে৷ চৰকাৰে বিদ্যুতৰ দাম বঢ়াই ৰাইজক অসন্তুষ্ট কৰিব বিচৰা নাই, গতিকে চৰাদামত বিদ্যুৎ কিনি ৰাইজক যোগান ধৰিব বিচৰা নাই৷ ৰাজ্যখনে নিজে সিমান বিদ্যুৎ উৎপাদন কৰিব পৰাৰ সামৰ্থ্য নাই৷ কিন্তু ইমান হিতাধিকাৰীক বিনামূলীয়াকৈ নানা সুবিধা তথা নগদ ধন দি থকা চৰকাৰখনে গৰমৰ দুটা মাহৰ বাবে বিদ্যুৎ কিনি ৰাইজত আগৰ দামতেই দি বাকীখিনি ৰাজসাহায্যৰূপে দিব নোৱাৰিলে কিয়? সিমান ধন চৰকাৰৰ নাই নেকি? নে চোতাল, গছৰ তল, নৈৰ পাৰ আদি ইতিমধ্যে নোহোৱা হোৱা চহৰীয়া মধ্যবিত্ত গৰমত কক্‌বকাই থাকিলেও চৰকাৰে বেছি গুৰুত্ব নিদিয়ে? কিন্তু ব্যৱসায় উদ্যোগ আদিৰো জানো ক্ষতি নহয়? বিদ্যুৎ কৰ্তন কৰাৰ সময়ত ডিজেল জেনেৰেটৰ চলাই ব্যৱসায়-উদ্যোগ চলাব লগা হয়, মানুহে ঘৰৰ এচিও চলায়৷ ফলত উৎপাদনৰ খৰচ বাঢ়ে, বায়ু প্ৰদূষণ বাঢ়ে৷ আন এটা সমাধান আছে– অপেক্ষা কৰক৷ গ্ৰীষ্মৰ পাছত শৰৎ আৰু তাৰ পাছত শীত আহিব, গৰম নিজেই আঁতৰি যাব৷ 

দীৰ্ঘম্যাদী সমাধানৰ বাবেও অপেক্ষা কৰিব পাৰে, কিন্তু তেতিয়ালৈ এতিয়াৰ সমস্যা ভোগ কৰি থকা কোনো নাথাকিব৷ কাৰণ দীৰ্ঘকালত আমি সকলো মৰিব৷ মানুহজনেই নাথাকিলে গৰমো নালাগিব আৰু গৰম নালাগিলে ফেন-এচিও নালাগিব আৰু তেতিয়া বিদ্যুতৰ নালাগিব৷ সমস্যাবোৰ সমাধান হ’ব৷ 

২০২৩-২৪ বৰ্ষৰ ভিতৰত কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰে খেতিয়কৰ আয় দুগুণ কৰাৰ লক্ষ্য ঘোষণা কৰিছিল৷ আয় দুগুণ হ’লে খেতিয়কৰ পকীঘৰ হ’লহেঁতেন আৰু এচিও লাগিলহেঁতেন, তেওঁলোকে চৰা দৰত বিদ্যুতৰ বিলো দিব পাৰিলেহেঁতেন৷ কিন্তু চৰকাৰখনে নিজেই এতিয়া সেই বিষয়ে একো নমতা হ’ল৷

সেয়েহে হয়তো এতিয়া হয় একেবাৰে হ্ৰস্বম্যাদী আঁচনি লোৱা হয়, যেনে ইমান হাজাৰ নাচনীৰ নাচোন৷ ইমান লাখ গছপুলি ৰোপণ৷ ইমান কলহত মাটি সংগ্ৰহ৷ সকলোৰে চকুৰ আগতে সম্পূৰ্ণ সফলতাৰে আঁচনিৰ ৰূপায়ণ হয়৷ চৰকাৰৰ, প্ৰশাসনৰ, বিষয়াসকলৰ কৰ্মতৎপৰতা, দক্ষতা, গতিশীলতা দেখি ৰাইজে তবধ মানে৷ নহ’লে অলপ দীৰ্ঘম্যাদী আঁচনি লোৱা হয়৷ যেনে ২০৪৭ চনত ভাৰত উন্নয়নশীলৰ পৰা উন্নত দেশত পৰিণত হ’ব, অথবা ২০৭০ চনত ভাৰত প্ৰদুষণমুক্ত হ’ব৷  এখন উন্নত প্ৰদূষণমুক্ত দেশৰ লক্ষ্য নিৰ্ধাৰণ কৰা হৈছে৷ এতিয়া চৰকাৰক একাণপতীয়াকৈ কাম কৰিবলৈ দিব লাগে৷ বেছি হাই-উৰুমি কৰি চৰকাৰক আমনি কৰি থাকিব নালাগে, কামত ব্যাঘাত জন্মাই থাকিব নালাগে৷ বেছি গৰমত বিদ্যুৎ নথকাৰ বাবে অযথা হুলস্থূল কৰিব নালাগে৷ অকণমান ধৈৰ্যৰে অপেক্ষা কৰিব লাগে আৰু চৰকাৰে যাতে ২০৪৭ বা ২০৭০লৈকে থাকে তাৰ বাবে পৰাখিনি অৰিহণা আগবঢ়াব লাগে৷ 

এই দীৰ্ঘম্যাদী আঁচনিৰ বহু সুবিধা আছে৷ মূল সুবিধাটো জন মেনাৰ্ড কেইনছে কৈ থৈ গৈছে৷ দীৰ্ঘকালত আমি সকলো সিপুৰীত থাকিমগৈ৷ সদ্যহতে গৰমত কক্‌বকাই অপেক্ষা কৰোঁতে শৰৎ আহি পালেহি৷ সমস্যাৰ সদ্যহতে সমাধান হৈছে৷ ২০৪৭ চনত স্থায়ী সমাধান হ’ব৷ আমি অপেক্ষা কৰি আছোঁ, কৰি থাকিম৷