দুটা মন্ত্ৰী পদ– বিনিময়ত আঞ্চলিকতাবাদ, জাতীয়তাবাদ

২০২৪ৰ সাধাৰণ নিৰ্বাচনত অগপই কেইটা সমষ্টিত প্ৰতিদ্বন্দ্বিতা কৰিব? অগপই নিজে সিদ্ধান্ত ল’ব পাৰিবনে? নে সিদ্ধান্তটো বিজেপিয়েহে ল’ব? এতিয়াৰ অসম চৰকাৰখন অগপ আৰু বিজেপিৰ যৌথ চৰকাৰ৷ চৰকাৰখনৰ লেখত ল’বলগীয়া মানুহখিনি হয় প্ৰাক্তন এজিপি, নহ’লে প্ৰাক্তন কংগ্ৰেছী৷  এতিয়াৰ মুখ্যমন্ত্ৰীজন প্ৰাক্তন কংগ্ৰেছী, আগৰজন আছিল প্ৰাক্তন অগপ৷ অসমৰ বিজেপি হ’ল আৰ ছিগা চুলি, তাৰ ছিগা চুলিৰে বন্ধা নেঘেৰী খোপা, খোপাটোৰ সৰহখিনি চুলিয়েই অগপৰ৷ অগপৰ বৰ্তমানৰ স্থিতি কি?

অসমে নিজৰ উপাৰ্জনেৰে নিজৰ কৰ্মচাৰীখিনিকেই দৰমহা দিব নোৱাৰে৷ অসম চৰকাৰ দিল্লীৰ পৰা অহা টকাৰ ওপৰত সম্পূৰ্ণৰূপে নিৰ্ভৰশীল৷ গতিকে দিল্লীত যি দলৰ চৰকাৰ থাকে, অসমতো সেই দলৰ চৰকাৰ থাকিলে চৰকাৰখনে জোৰা-টাপলি মাৰি চলি থকাত সুবিধা হয়৷ দিল্লীত মনমোহন সিং প্ৰধানমন্ত্ৰী হৈ থকাৰ বাবে আৰু তেওঁ অসমৰ পৰা ৰাজ্যসভাৰ সাংসদৰূপে নিৰ্বাচিত হোৱাৰ বাবে প্ৰাক্তন মুখ্যমন্ত্ৰী তৰুণ গগৈৰ বহু সুবিধা হৈছিল৷ অসমৰ দৰে নিজৰ উপাৰ্জন নথকা ৰাজ্যবোৰৰ চৰকাৰে দিল্লী চৰকাৰৰ জমিদাৰীখন পৰিচালনা কৰা মেনেজাৰৰ কাম কৰে৷ সকলো সিদ্ধান্ত  দিল্লীয়ে লয়৷ ইয়াৰ অন্যথা হ’বলৈ হ’লে দিছপুৰৰ চৰকাৰে দিল্লীৰ অবাধ্য হোৱাৰ সাহস গোটাব লাগিব৷ যদি সকলো সিদ্ধান্ত দিল্লীয়ে গ্ৰহণ কৰে আৰু দিছপুৰে মাত্ৰ তাক অনুসৰণ কৰে, তেতিয়া আঞ্চলিকতাবাদৰ মুদা মৰিব৷ অসমত সেয়াই হৈছে৷ অসমত আঞ্চলিকতাবাদৰ অগপৰ ধাৰাটোৰ ইতিমধ্যে সামৰণি পৰিছে৷ অগপ ইতিমধ্যে বিজেপিৰ কনিষ্ঠ সহযোগীত পৰিণত হৈছে৷  কংগ্ৰেছ অগপৰ ৰাজনৈতিক শত্ৰু, কিন্তু কংগ্ৰেছ অগপৰ অস্তিত্বৰ প্ৰতি ভাবুকি নহয়৷ বৰং কংগ্ৰেছৰ বিৰোধিতাই অগপৰ অস্তিত্বৰ প্ৰাথমিক চৰ্ত৷ কংগ্ৰেছৰ অস্তিত্বই অগপৰ অস্তিত্বক প্ৰতীয়মান কৰে৷  ইয়াৰ বিপৰীতে অগপই বিজেপিক ৰাজনৈতিক মিত্ৰৰূপে লৈছে যদিও বিজেপি হ’ল অগপৰ অস্তিত্বৰ প্ৰতি  ভাবুকি৷ ইতিমধ্যে অগপ কিছুদিন আগলৈ অসমত নাম-গোন্ধ নথকা বিজেপিৰ বি টীমত পৰিণত হৈছে৷ অতুল বৰা আৰু কেশৱ মহন্তৰ মন্ত্ৰিত্বৰ বিনিময়ত বিজেপিয়ে অগপৰ অস্তিত্ব প্ৰায় গ্ৰাস কৰি আনিছে৷

অসমৰ মানুহে কংগ্ৰেছক আঁতৰাই জাতি-মাটি-ভেটি ৰাখিম বুলি কোৱা বিজেপিক আৰু বিজেপিৰ স’তে সখী পতা অগপক দিছপুৰত ক্ষমতাত বহুৱাইছিল৷  বাংলাদেশী খেদিব বুলি আশাৰে বাট চাই থকা অসমৰ মানুহে গম  পালে যে বিজেপিয়ে বাংলাদেশী খেদা দূৰৰ কথা, হিন্দুত্বৰ নামত বাংলাদেশী হিন্দুক আদৰি অনাৰহে সিদ্ধান্ত লৈছে৷ বিজেপিয়ে চৰকাৰ গঠন কৰাৰ দহ বছৰৰ পাছতো সকলো ব্যৰ্থতাৰ বাবে আগৰ কংগ্ৰেছ চৰকাৰৰ গাত দোষ জাপি নিজে সাৰি যোৱাৰ চেষ্টা কৰি আছে৷ 

অসমত জাতীয়তাবাদী আৱেগৰ ঢৌত উটি বিজেপি ক্ষমতালৈ আহিছিল৷ এতিয়া অসমৰ বিজেপি নেতাসকলে অনুভৱ কৰিছে যে আমি অসমীয়াসকল ‘অসমীয়া জাতীয়তাবাদ’ৰ দৰে ‘ঠেক’ ধাৰণা এটা লৈ নাদৰ ভেকুলী হৈ থাকিব নালাগে৷ তেওঁলোকে অসমীয়াক এই ঠেক মনোবৃত্তি পৰিহাৰ কৰি, হিন্দুত্ব, মুছলমানবিদ্বেষ, হিন্দু ৰাষ্ট্ৰ প্ৰতিষ্ঠা আদি বহল, উদাৰ আৰু উচ্ছ আদৰ্শৰে অনুপ্ৰাণিতহ’বলৈ আহ৩ান জনাইছে৷ এই কথাবোৰে আগতে অসমত এমুঠি মানুহৰ বাদে আন কাকো বিশেষ আকৰ্ষণ কৰা নাছিল৷ এতিয়া দিল্লী-দিছপুৰত বিজেপি শাসনলৈ অহাৰ লগে লগে অসমৰ বহুতে এই ধাৰণাবোৰৰ মাজত সাংঘাতিক গুণ আৱিষ্কাৰ কৰিছে৷ 

বিজেপিয়ে হিন্দুত্বৰ ভিত্তিত এটা ভাৰতীয় জাতি গঢ়িব বিচাৰে৷ উত্তৰ ভাৰতীয় হিন্দুত্ববাদীশাসিত হিন্দু ৰাষ্ট্ৰত অসমীয়া হিন্দুৰ পৰিচয় সুৰক্ষিতনে? ইতিমধ্যে অসমৰ অসমীয়া বিজেপি নেতাই ঠেক অসমীয়া জাতীয়তাবাদী চিন্তা পৰিহাৰ কৰি বহল ভাৰতীয় জাতীয়তাবাদ আঁকোৱালি ল’বলৈ উপদেশ দিছে৷ অৰ্থনৈতিকভাৱে অত্যন্ত দুৰ্বল, দগাবাজ ৰাজনৈতিক আৰু ধৰ্মীয় নেতাই ভেড়াৰ জাকৰ দৰে ব্যৱহাৰ কৰা পূৰ্ববংগীয় মূলৰ মুছলমান প্ৰব্ৰজনকাৰীয়ে অস্তিত্ব শেষ কৰিব বুলি যোৱা চাৰি দশক আমি অসমীয়া ভয়ত বিতত হৈ আছোঁ৷ নিজকে অসমীয়া বুলি কোৱা, ল’ৰা-ছোৱালীক অসমীয়া মাধ্যমত পঢ়ুওৱা এই কাঙাল মানুহখিনিৰ ভয়ে যোৱা চাৰি দশক অসমীয়াৰ জাতীয় জীৱন আৰু ৰাজনীতি নিৰ্ধাৰণ আৰু নিয়ন্ত্ৰণ কৰি আছে৷ এই মানুহখিনি যদি আমাৰ অস্তিত্বৰ প্ৰতি ভাবুকি হয়, তেনেহ’লে উত্তৰ ভাৰতৰ ১০০ কোটি হিন্দুৰ মাজত অসমীয়া হিন্দুৰ অসমীয়া পৰিচয়টো কেনেকৈ সুৰক্ষিত হ’ব? অসমৰ অনাৰ্যমূলীয় বহু জনগোষ্ঠীয়ে বৰ্ণহিন্দু অসমীয়খিনিক তেওঁলোকৰ সকলো সমস্যাৰ মূল বুলি ভাবে৷ বিজেপিৰ হিন্দু ৰাষ্ট্ৰখনত এই ক্ষুদ্ৰ জনসংখ্যাৰ জনগোষ্ঠীবোৰ নিজৰ সুকীয়া পৰিচয়েৰে জীয়াই থাকিব পাৰিবনে? 

কবি হাফিজে প্ৰেয়সীৰ গালৰ তিল এটাৰ বাবে চমৰখণ্ড আৰু বুখাৰা নগৰ দুখন দি দিব পাৰে বুলি গজল লিখিছিল৷ অগপয়ো দুটা মন্ত্ৰীপদৰ প্ৰতি থকা গভীৰ প্ৰেমৰ বাবে আঞ্চলিকতাবাদ, জাতীয়তাবাদ আদি বাদ দিব পাৰে৷ বিনিময়ত কিন্তু বিজেপিয়ে নিজৰ কাম-কাজ আৰু কথা-বতৰাত অগপক গুৰুত্ব দিয়াৰ কোনো প্ৰয়োজন অনুভৱ কৰা নাই৷ তৰুণ গগৈৰ ১৫ বছৰীয়া শাসন কালতেই অগপৰ কঁকাল পৰিছিল৷ সেই ১৫ বছৰত নিজৰ মাজত কাজিয়া-পেঁচালত ব্যস্ত থকা অগপই সংগ্ৰামী জাতীয়তাবাদী ধাৰাটোক জীয়াই ৰখাত ব্যৰ্থ হ’ল৷ অসমীয়াৰ অস্তিত্ব ৰক্ষা কৰিবলৈ ওলোৱা অগপই গম পালে যে দিছপুৰৰ ক্ষমতা অবিহনে তেওঁলোকৰ নিজৰেই অস্তিত্বৰ অন্ত পৰিব৷ ক্ষমতাৰ অংশীদাৰ হোৱাৰ সুবিধা পোৱা অগপৰ বাবে এতিয়া ক্ষমতাৰ অংশীদাৰ হৈ থকাটোৱেই মুুখ্য কথা৷ অগপ থকাৰ আগতেও অসমীয়া জাতি আছিল, অগপ নাথাকিলেও অসমীয়া জাতি থাকিব৷ কিন্তু অগপৰ স’তে অসমীয়া জাতীয়তাবাদী সংগ্ৰামৰ এটা ধাৰাৰ অন্ত পৰিব, হয়তো  ইতিমধ্যে অন্ত পৰিলেই৷ 

প্ৰশ্ন হ’ল, বিজেপিয়ে অসমীয়া জাতীয়তাবাদক হাইজেক কৰি আঞ্চলিকতাবাদ আৰু জাতীয়তাবাদী ৰাজনীতিৰ অন্ত পেলালে নেকি? অগপ বিজেপিৰ বি টীমত পৰিণত হোৱাটোত বা অগপৰ অস্তিত্ব নোহোৱা হোৱাটোত উদ্বিগ্ন হ’ব লগা বিশেষ নাই৷ কিন্তু বিজেপিৰ হিন্দুত্ববাদী ৰাজনীতিয়ে অসমীয়া জাতীয়তাবাদী ৰাজনীতিৰ সংগ্ৰামী ধাৰাটোক অপসাৰিত কৰিলে সেয়া উদ্বেগৰ কথা হ’ব৷ দিল্লীত যি দলৰেই চৰকাৰ নহওক কিয়, শাসকীয় দলৰ বহতীয়া হৈ অসমীয়া জাতীয়তাবাদী বা আঞ্চলিকতাবাদী ৰাজনীতি জীয়াই থাকিব নোৱাৰে৷ অসমীয়া জাতীয়তাবাদী ৰাজনীতি যদি নাগপুৰৰ পৰা নিয়ন্ত্ৰিত হয়, তেতিয়া সেয়া হব অসমীয়া জাতীয়তাবাদী ৰাজনীতিৰ অন্ত৷