আগতে উদ্যোগ গঢ়ক

শিক্ষা হৈছে মানৱ সম্পদ উন্নয়নৰ প্ৰধান উপাদান৷ শিক্ষাৰ দ্বাৰা মানুহৰ জ্ঞান প্ৰাপ্ত হয় আৰু সেই জ্ঞানে মূল্যবোধৰ সৃষ্টি কৰি মানৱ সভ্যতাৰ অগ্ৰগতি আৰু বিকাশত গুৰুত্বপূৰ্ণ ভূমিকা পালন কৰে৷ ১৮৫৪ চনৰ ‘উড ডেছপাছ’ৰ মতে, ভাৰতৰ বিভিন্ন ৰাজ্যত আনুষ্ঠানিক শিক্ষাব্যৱস্থাৰ আৰম্ভ হয়৷ শিক্ষাৰ প্ৰয়োজনীয়তাৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখি ভাৰতত বিভিন্ন সময়ত বিভিন্নজনৰ সহযোগত বিভিন্ন শিক্ষানুষ্ঠান গঢ় লৈ উঠে৷ তাৰে কিছুমান চৰকাৰী পৃষ্ঠপোষকতাত আৰু আন কিছুমান ৰাইজৰ সহযোগত৷ কালক্ৰমত শিক্ষাৰ ব্যক্তিগতকৰণে ভাৰতীয় শিক্ষাব্যৱস্থালৈ আমূল পৰিৱৰ্তন আনিলে৷ সেৱাৰ লগতে ব্যৱসায়ৰ প্ৰতিযোগিতাই শিক্ষানুষ্ঠানৰ সংখ্যা বৃদ্ধিত অৰিহণা যোগাই গ’ল৷ দিনক দিনে অভিভাৱকসকলো সচেতন হ’বলৈ ধৰিলে৷ সৰু পৰিয়ালৰ সীমিতসংখ্যক সন্তানৰ প্ৰতিজনকে সুন্দৰ শিক্ষাৰে শিক্ষিত কৰি তুলিবলৈ প্ৰায়বোৰ অভিভাৱকেই বদ্ধপৰিপকৰ হৈ পৰিল৷ সমাজত বৰ্তি থকা অৰ্থনৈতিক বৈষম্যৰ বাবে বহুজনে বেচৰকাৰী আটকধুনীয়া শিক্ষানুষ্ঠানত শিক্ষা লোৱাৰ বিপৰীতে আন বহুতেই চৰকাৰী শিক্ষানুষ্ঠানতে সন্তুষ্ট হ’ব লগাত পৰিল৷ মুঠতে সমাজত শিক্ষিতৰ হাৰ দিনক দিনে বৃদ্ধি পাবলৈ ধৰিলে৷ কিন্তু একে সময়তে চৰকাৰে শিক্ষিত ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ বাবে পৰ্যাপ্ত নিয়োগৰ ব্যৱস্থা কৰিব নোৱৰাৰ ফলত সমাজত দিনক দিনে উচ্ছ শিক্ষিত নিবনুৱাৰ হাৰ বৃদ্ধি পাই গৈ থাকিল৷ এতিয়া এনে এটা অৱস্থা পাইছে যে শিক্ষিত নিবনুৱাৰ ভৰ সমাজখনে সহিব নোৱৰা হৈ পৰিছে৷ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীয়ে ভৱিষ্যৎ কৰ্মসংস্থানৰ বাট নেদেখি উচ্ছশিক্ষাৰ হাবিয়াস ত্যাগ কৰিবলৈ বিচৰা যেন অনুমান হয়৷ বিগত বছৰত সৰ্বভাৰতীয় পৰ্যায়ত অভিযান্ত্ৰিক মহাবিদ্যালয়সমূহত প্ৰায় পঞ্চাছ শতাংশ আসন খালী আছে৷ আই আই টি, এন আই টিকে ধৰি উচ্ছ শিক্ষাৰ প্ৰতিষ্ঠানসমূহৰো ত্ৰিছৰ পৰা চল্লিছ শতাংশ আসন খালী আছে৷ ই কিন্তু সমাজৰ বাবে অতিকৈ দুৰ্ভাগ্যজনক কথা৷ উদ্যোগীকৰণ বা বাণিজ্যিকীকৰণ নীতিৰ বিৰোধিতা কৰাসকলে বুজি উঠা দৰকাৰ যে উদ্যোগ আৰু বাণিজ্যৰ প্ৰসাৰেহে নিয়োগৰ সম্ভাৱনা বৃদ্ধি কৰি সমাজৰ পৰা নিবনুৱা সমস্যা লাঘৱ কৰিব পাৰিব৷ চৰকাৰী পক্ষৰ বাবে সকলোকে নিয়োজিত কৰা সম্ভৱপৰ কেতিয়াও নহয়৷ উদ্যোগৰ উপস্থিতিয়ে একোটা অঞ্চলৰ সামগ্ৰিক বিকাশত সহায়ক হয়৷ একোজন দৰমহাপ্ৰাপ্ত কৰ্মচাৰীৰ লগত একোটা পৰিয়ালৰ আৰ্থিক অৱস্থাটো জড়িত হৈ থাকে৷ একোজন উচ্ছ শিক্ষিত নিবনুৱাই যেতিয়া দহ-পোন্ধৰ হাজাৰৰ চাকৰি এটা বিচাৰি হাহাকাৰ কৰিবলগীয়া হয়, তেতিয়া অৱস্থাটো অতিকৈ পুতৌজনক হৈ পৰে৷ অসমৰ বেলিকাতো অৱস্থাটো আৰু নিৰাশাজনক৷ উদ্যোগীকৰণৰ ক্ষেত্ৰত অতিকৈ দুখীয়া প্ৰদেশ অসমত এতিয়া উচ্ছশিক্ষিত নিবনুৱাই এক ভয়াৱহ পৰিস্থিতিৰ সৃষ্টি কৰিছে৷ তাতে আকৌ ভূতৰ ওপৰত দানহ পৰাদি ৰাজ্য চৰকাৰৰ শিক্ষা নীতি৷ যিটো সময়ত অভিযান্ত্ৰিক শিক্ষাত ভাৰতীয় ছবিখনেই অতিকৈ নিৰাশাজনক হৈ পৰিছে, সেই সময়ত চৰকাৰে অসমৰ প্ৰায়বোৰ জিলাতে অভিযান্ত্ৰিক মহাবিদ্যালয় খোলাৰ পৰিকল্পনা কৰিছে৷ লগতে অসমৰ প্ৰায় চুবুৰিয়ে চুবুৰিয়ে বিশ্ববিদ্যালয় হৈছে৷ অভিযান্ত্ৰিক মহাবিদ্যালয় বা বিশ্ববিদ্যালয়  খোলাতো ভাল কথা, কিন্তু উত্তীৰ্ণৰ পাছত এইসকল ছাত্ৰ-ছাত্ৰীক নিয়োগৰ ব্যৱস্থা কৰিবলৈ কিবা আঁচনি হাতত লৈছে নে? যি সময়ত সমগ্ৰ দেশে উদ্যোগীকৰণ নীতিৰ পোষকতা কৰিছে, সেই সময়ত চৰকাৰী পৃষ্ঠপোষকতাত উদ্যোগ হোৱাটো দূৰৰে কথা অসমত থকাকেইটাৰো অৱস্থা পুতৌলগা৷ জাগীৰোড কাগজ কল ইতিমধ্যে বন্ধ হৈ পৰিছে৷ অসম চৰকাৰৰ অধীনৰ ৰাজহুৱা খণ্ডৰ অধীনৰ কোম্পানীকেইটাৰ অৱস্থা অতি বেয়া৷ সেয়েহে চৰকাৰে চমক দেখুৱাবলৈ জধে-মধে শিক্ষানুষ্ঠান প্ৰতিষ্ঠা কৰাৰ আগতে শিক্ষিত ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ ভৱিষ্যৎ সুনিশ্চিত কৰাৰ দিহা কৰক৷ অদূৰদৰ্শী শিক্ষানীতিয়ে অনাগত সময়ত সমাজত এক ভয়ংকৰ পৰিৱেশৰ সূচনা কৰিব পাৰে৷