ভাষা, সপোন আৰু বাস্তৱ
প্ৰধানমন্ত্ৰী মোদীয়ে অসমীয়া ভাষাৰ মাধ্যমত মেডিকেল আৰু ইঞ্জিনিয়াৰিং কলেজ খুলিব বুলি কৰা ঘোষণাই [?] সম্প্ৰতি অসমত ভিন্ন মহলত ভিন্ন প্ৰতিক্ৰিয়াৰ সৃষ্টি কৰিছে৷ কোনোৱে একে আষাৰেই প্ৰধানমন্ত্ৰীক প্ৰশংসাৰে ওপচাই দিছে আৰু অসমীয়া ভাষাৰ ভৱিষ্যৎ উজ্জ্বল হ’ব বুলি মন্তব্য আগবঢ়াইছে৷ কোনোৱে ইয়াক নিৰ্বাচনী টোপ আখ্যা দি সমালোচনাৰে থকা-সৰকা কৰিছে৷ প্ৰত্যেকখন ৰাজ্যৰে ৰাজ্যিক ভাষাত একোখনকৈ মেডিকেল আৰু ইঞ্জিনিয়াৰিং কলেজ পাতিব খোজাটো হেনো প্ৰধানমন্ত্ৰীৰ সপোন৷ অসমত যদি পৰৱৰ্তী চৰকাৰখন পাতিব পাৰে, তেন্তে অচিৰেই অসমৰ বাবে দেখা সপোন বাস্তৱত ৰূপায়িত কৰিব পাৰিব৷ ডিঙিত প্ৰায় সকলো সময়তে মেৰাই থোৱা গামোচাখনৰ দৰেই অসমীয়া ভাষাৰ নামত দিয়া প্ৰতিশ্ৰুতিয়েও প্ৰধানমন্ত্ৰীৰ অসমপ্ৰীতিৰ চানেকি কঢ়িয়াইছে৷ এই প্ৰীতিত নিৰ্বাচনী প্ৰলেপ থাকিলেও কাৰো একো ক্ষতি নাই৷ অসমত অসমীয়া ভাষাৰ কাৰিকৰী শিক্ষা, প্ৰযুক্তি-শিক্ষাৰ অনুষ্ঠান যদি নিৰ্বাচনী প্ৰতিশ্ৰুতিৰ সোঁতত উটি-ভাহি আহে আহক; কাৰো একো আপত্তি কৰিবলগীয়া নাই৷ কিন্তু, বাস্তৱ আন্তঃগাঁথনিৰ স্থিতি কি? আধাৰশিলাইহে নিৰ্ধাৰণ কৰিব অট্টালিকাৰ উচ্ছতা৷ খেৰ-বাঁহৰ পঁজাৰ আন্তঃগাঁথনিত বহু মহলীয়া অট্টালিকা সাজিব নোৱাৰি৷ এয়া নঞৰ্থক কথাৰে প্ৰধানমন্ত্ৰীৰ সপোনক ধূলিসাৎ কৰাৰ কথা নহয়৷ উদাহৰণ জল্জল পট্পটকৈ জিলিকি আছে৷ সাধাৰণ শিক্ষাৰ বিশ্ববিদ্যালয়লৈ আঙুলিয়াব পাৰি৷ আনকি, স্নাতক পৰ্যায়তো সকলো বিষয়ৰে সকলো প্ৰশ্নকাকত সামৰিব পৰাকৈ অসমীয়া ভাষাৰ কিতাপ পোৱা নাযায়৷ কাৰিকৰী অৰ্থ-সম্বলিত মূল শব্দবোৰৰ অসমীয়া পৰিভাষা নাই৷ বিভিন্ন বিষয় সামৰি লোৱা অসমীয়া ভাষাৰ অভিধানৰো অভাৱ৷ এসময়ত গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়তেই পাঠ্যপুথি প্ৰণয়ন আৰু প্ৰকাশন পৰিষদ আছিল৷ কোন কাহানিবাই সেইবোৰ বন্ধ হৈ গ’ল৷ বিশ্ববিদ্যালয়ে স্নাতক পৰ্যায়ত অসমীয়া ভাষা প্ৰচলনৰ ব্যৱস্থা ৰাখিছে যদিও পাঠ্য-বিৱৰণত অসমীয়া ভাষা ব্যৱহাৰ কৰা দেখা নাযায়৷ পাঠ্যক্ৰমৰ বাবে প্ৰয়োজনীয় মৌলিক কিতাপৰ কথা বাদেই, অসমীয়া ভাষালৈ অনূদিত কিতাপৰ সংখ্যাও তেনেই নগণ্য৷ সাধাৰণ শিক্ষাৰ ক্ষেত্ৰতেই যেতিয়া এইটো অৱস্থা চলি আছে, আৰু আমি অসমীয়া জাতি তথা ভাষাপ্ৰেমীসকলে সেইটোকে চলি থাকিবলৈ দিছোঁ, তেনেস্থলত অসমীয়া ভাষাত মেডিকেল-ইঞ্জিনিয়াৰিং কলেজ পতাৰ সপোন দেখা বুলি কোৱা প্ৰধানমন্ত্ৰীক ‘নিৰ্বাচনী টোপ’ দেখুওৱা বুলি সমালোচনা কৰাৰো নৈতিক অধিকাৰ আমাৰ থকা অনুচিত৷ আকৌ, এই কথাও অস্বীকাৰ কৰা নাযায় যে কিতাপ নথকাকৈয়ে বছৰ বছৰ ধৰি বিশ্ববিদ্যালয়ে অসমীয়া মাধ্যমক স্বীকৃতি দি আহিছে৷ ছাত্ৰ-ছাত্ৰীয়ে যি পাইছে তাকেই সাৰথি কৰি পৰীক্ষাতো উত্তীৰ্ণ হৈছে৷ কোনোবাখনৰ হয়তো প্ৰসংগ পুথি নাই, কোনোখনৰ মূল পাঠ্যপুথিও নাই৷ বজাৰত উপলব্ধ হোৱা ‘নোটবুক’ৰ অৱলম্বনতেই ছাত্ৰ-ছাত্ৰীয়ে অসমীয়া মাধ্যমত উচ্ছ শিক্ষা আহৰণ কৰিছে৷ কোনেও অসমীয়া ভাষাত কিতাপ লিখি উলিওৱাৰ ‘সপোন’ দেখা নাই অথবা বিশ্ববিদ্যালয়েও সেইটো দায়িত্বৰ অন্তৰ্ভুক্ত বুলি বিবেচনা কৰা নাই৷ পঁজাৰ বুনিয়াদতেই অট্টালিকা সজাৰ স্বীকৃতি দি থৈছে৷ ভাল কথা হোৱা নাই৷ কাইলৈ হয়তো প্ৰতিশ্ৰুতি ৰক্ষাৰ নামতেই মেডিকেল-ইঞ্জিনিয়াৰিং হ’ব অসমীয়া মাধ্যমত৷ চৰকাৰ, কতৃৰ্পক্ষই যাতে সেইটো কাৰ্যকৰী কৰাৰ বাবে নিৰ্দিষ্ট সময়সহকাৰে সুপৰিকল্পিত আঁচনি গ্ৰহণ কৰে৷ সঁচাকৈয়ে যদি চৰকাৰে গঠন কৰে, তিনি বছৰত আন্তঃগাঁথনি সুদৃঢ় কৰক, তাৰ পাছত প্ৰতিশ্ৰুতি বাস্তৱত ৰূপায়ণ কৰক৷ ভেটি মজবুত নকৰাকৈ থিয় কৰোৱা ঘৰৰ স্থায়িত্ব তেনেই ক্ষন্তেকীয়া, লাগিলে সেয়া দেশৰ প্ৰধানমন্ত্ৰীৰ সপোনৰ ঘৰেই নহওক কিয়!