উৰুকা
ৰঙালী বিহুৰ ৰং-ৰহইচৰ আতিশয্যত বিৰক্ত হৈ জনৈক নৈষ্ঠিক ব্যক্তিয়ে বিহুকেইটাৰ নতুনকৈ নামকৰণ কৰিলে৷ পৰম্পৰাগতভাৱে ব’হাগ বিহুক ৰঙালী, মাঘৰ বিহুক ভোগালী আৰু কাতি বিহুক কঙালী বোলা হয়৷ কিন্তু সময়ৰ স’তে পৰম্পৰাগত ৰূপৰো ৰূপান্তৰ ঘটে৷ ভোগালী বিহুৰ উৰুকাত কেৱল ভোগেই নহয়, তামাম ৰং-ৰহইচ হয়, উৰুকাত জিন্ছ, স্প’ৰ্টছ শ্বু আৰু কাওবয় [গৰখীয়া!] হেট পিন্ধা বিহুৱাৰ বিহু টিভি চেনেলত ‘লাইভ’ সম্প্ৰচাৰ হয়৷ যিকোনো সময়ত, বিশেষকৈ টিভি কেমেৰা থাকিলে বিহু মাৰিবলৈ উদগ্ৰীৱ হৈ থকা অসমীয়াৰ সংখ্যা ব্যাপক হাৰত বাঢ়ি গৈ আছে৷ সেয়েহে ভোগালী কেৱল ভোগালীয়েই নহয়, ই ৰঙালীও৷ এতিয়া বজাৰে সকলো প্ৰয়োজনীয় সামগ্ৰী যোগান ধৰাৰ যুগত কাতি মাহত ভঁৰাল উদং হোৱাৰ বাবে কোনো কাঙাল নহয়, গতিকে কাতি বিহুও কঙালী নহয়৷ সেয়েহে উক্ত লোকজনে অলপ খং, অলপ বেজাৰত বিহু তিনিটাৰ নতুনকৈ নামকৰণ কৰিলে৷ কাতি বিহু ভোগালী, মাঘৰ বিহু ৰঙালী আৰু ব’হাগ বিহু [তেওঁৰ মতে] উদ্ভণ্ডালি! আজিৰ কৃত্ৰিম সাৰ আৰু কীটনাশক দৰবৰ যুগত কোনো খেতিয়কে কাতিত পথাৰত পোক-পৰুৱা নাশিবলৈ আকাশবন্তি নজ্বলায়৷ কিন্তু একমাত্ৰ টিভি চেনেলকেইটাৰ উদ্যোগতেই কাতি বিহুৰ পথাৰত চাকি জ্বলোৱা পৰম্পৰাটো জীয়াই থকা আৰু অব্যাহত থকা যেন লাগে৷ ‘ভিজুৱেল ভেল্যু’ থকা পৰম্পৰাবোৰ, আজিৰ ডিজিটেল মিডিয়া আৰু ছ’চিয়ল মিডিয়াৰ যুগত চকুত পৰাৰ আৰু সেই কাৰণেই জীয়াই থকাৰ সম্ভাৱনা থাকে৷ তেতিয়াও সি পৰম্পৰা হৈ থাকে নে ‘ভিজুৱেল কনটেণ্টত’ পৰিণত হয়?
বিহুৰ সম্পৰ্ক খেতিৰ স’তে৷ প্ৰধানকৈ ধান খেতিৰ স’তে, বিশেষকৈ শালিধানৰ খেতিৰ স’তে৷ খেতিৰ প্ৰণালী আৰু খেতিৰ বাবে ব্যৱহাৰ হোৱা প্ৰযুক্তিৰ সময়ৰ স’তে ৰূপান্তৰ ঘটিছে৷ খেতিৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল লোকৰ সংখ্যা ক্ৰমান্বয়ে কমি গৈ আছে, আৰু খেতিৰ স’তে সম্পৰ্ক নথকা লোকৰ সংখ্যা বাঢ়ি গৈ থাকে৷ খেতিৰ ৰূপ সলনি হোৱাৰ লগে লগে বিহুৰ ৰূপো সলনি হ’বলৈ বাধ্য৷ আকৌ যিসকলৰখেতিৰ স’তে কোনো সম্পৰ্ক নাই, তেওঁলোকৰ বাবে বিহুৰ ৰূপ কি হ’ব? আচলতে বিহুৰ স’তে এতিয়া আৰু খেতিৰ একো সম্পৰ্ক নাই৷ খেতিৰ স’তে সম্পৰ্ক ত্যাগ কৰি খেতিৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীলতাৰ পৰা মুক্ত হৈ স্বাধীন হৈ পৰা বিহু এতিয়া জনপ্ৰিয় ৰাজহুৱা সংস্কৃতিৰ এটা উপাদান৷ আনন্দ উদ্যাপনৰ এক আহিলা বা অজুহাত৷ বজাৰৰ বাবে বিহুৰ ‘অভিজ্ঞতা’ আৰু ‘অনুভৱ’ বিক্ৰী কৰি লাভ ঘটাৰ এটা সুযোগ৷ লগতে অৱশ্যে ইয়াক জাতীয় উৎসৱৰূপে অভিহিত কৰি মহিমামণ্ডিত কৰি ৰখাৰ এক সামূহিক উদ্যমো লক্ষ্য কৰা যায়৷
খেতিৰ স’তে সম্পৰ্ক ত্যাগ কৰি স্বাধীন হৈ পৰা উৰুকাৰ স্বৰূপ কি? সমূহীয়া আনন্দ উদ্যাপনৰ বাহিৰে ইয়াৰ আন কি তাৎপৰ্য বাকী ৰৈছে? খেতিৰ স’তে সকলো সম্পৰ্কৰ অন্ত পৰা চহৰ-নগৰ-গাঁৱৰ লোকসকলৰ বাবে উৰুকা পান-ভোজনৰ আধিক্যৰ এক সমূহীয়া উদ্যাপনতকৈও অধিক তাৎপৰ্যপূৰ্ণ আন কিবা নেকি? বহু লোকৰ সামূহিক অংশগ্ৰহণৰ– সি যি কাৰণতেই নহওক কিয়, এক আকৰ্ষণ থাকে, তাৎপৰ্য থাকে৷ সমূহৰ সন্মিলিত শক্তিক সকলোৱে স্বীকৃতি দিয়ে৷ সেই দৃষ্টিকোণৰ পৰা সকলো অসমীয়াই অংশগ্ৰহণ কৰা উৰুকাত সমস্যাজৰ্জৰ, শংকিত, দ্বিধাগ্ৰস্ত অসমীয়াই নিজৰ পৰিচয়টোৰ প্ৰতি অকণমান সচেতন হোৱাৰ সুযোগ পায় কিজানি! এটা জাতিৰূপে নিজকে গঢ়ি তুলিবলৈ চেষ্টা কৰি কিছু সফল আৰু কিছু বিফল হোৱা অসমীয়াই, আধুনিকতাই সকলোকে ক্ৰমান্বয়ে একাকাৰ কৰি পেলোৱা পৃথিৱীখনত নিজৰ পৰিচয় হেৰুৱাই পেলোৱাৰ আশংকাত ভোগা অসমীয়াই যেন নিজৰ সুকীয়া পৰিচয়টোক তুলি ধৰিবলৈকে দেখুৱাব বিচাৰে– এয়া চোৱা, এয়া আমাৰ উৰুকা, আমাৰ ভোগলী– আমাৰ এটা সুকীয়া নিজস্ব পৰিচয় আছে৷ এয়া মাত্ৰ পান-ভোজনৰ উদ্দেশ্যহীন আনন্দ উদ্যাপন মাত্ৰ নহয়৷
নে উৰুকা মাত্ৰ পান-ভোজনৰ উদ্দেশ্যহীন, অৰ্থহীন উদ্যাপন মাত্ৰ? আৰু উদ্যাপন ইংৰাজী নতুন বছৰৰ আদৰণিৰেই আৰম্ভ হৈ পিকনিকৰ মাজেৰে উৰুকালৈ চলি থাকে৷ উৰুকা উদ্যাপনৰ এটা অজুহাত মাত্ৰ৷ যিকোনো অজুহাত এটা পালেই আমি আনন্দ উৎসৱত মতলীয়া হ’ব পাৰোঁ৷ সকলো তাৎপৰ্য হেৰুৱাই পেলোৱা উৰুকা তেনে এটা অজুহাত মাত্ৰ৷
বজাৰ আৰু গণমাধ্যমে সৃষ্টি কৰা আৰু সকলোৰে ওপৰত জাপি দিয়া এক সৰ্বগ্ৰাসী সামূহিকতাত ব্যক্তি জাহ গৈছে আৰn৷ এজন ব্যক্তিৰূপে মানুহে এটা অসম্ভৱ কাম কৰিব লগা হৈছে– আপ-টু-ডেট হৈ থাকিবলৈ এই সৰ্বগ্ৰাসী সামূহিকতাৰ অংশ হৈ পৰা আৰু একে সময়তে সেই সামূহিকতাত হেৰাই নগৈ নিজকে সুকীয়াৰূপে তুলি ধৰা৷ শেহতীয়া ফেছনৰ কাপোৰ পিন্ধি সকলোৰে সমানেই খোজ পেলোৱা আৰু লগতে সেই সমসাজৰ মাজতে নিজকে আটাইতকৈ ‘বেলেগ’ বুলি জাহিৰ কৰাঃ এই প্ৰায় অসম্ভৱ কামটো মানুহে কৰি আছে৷ সকলোকে একে কৰি পেলোৱা আধুনিকতাই আকৌ সকলোকে প্ৰতিদ্বন্দ্বীও কৰিও তুলিছে– যিমানেই বেছি দামেৰে কিনিব পাৰিবা সিমানেই নিজকে সুকীয়া বুলি প্ৰমাণ আৰু প্ৰতিষ্ঠা কৰিব পাৰিবা, অথবা তাতোকৈ দামী পিন্ধি আৰু বেছি সুকীয়া হৈ থকাজনৰ ওচৰত নিচাত্মিকা আৰু ঈৰ্ষাত জ্বলি-পুৰি মৰিব পাৰিবা!আৰু প্ৰধানত এই প্ৰতিযোগিতা, এই গৰ্ব-ঈৰ্ষাক লৈয়েই ছ’চিয়েল মিডিয়া জীয়াই আছে৷
উৰুকাৰ সামূহিক উদ্যাপনত অসমীয়াই ভাগ ল’ব৷ ডাঙৰ চিতল মাছটো কিনাৰ গৰ্বৰে গণমাধ্যম ভৰি পৰিব৷ কিনিব নোৱৰাজনৰ দুখ-হতাশাৰ আলোচনা অন্ততঃ ভোগালীৰ ভোগ আৰু আনন্দৰ এই দুদিনত নকৰাটোৱেই সমীচীন হ’ব৷ এটা দিন ভোগ-আনন্দৰে উপচাই পেলাব পৰাটোও কম প্ৰাপ্তি নহয়৷ উৰুকাই সেইখিনি সুবিধা কৰি দিয়ে৷ ক্ষণিক হ’লেও উৰুকাই কঢ়িয়াই আনে সেই সন্তুষ্টি৷