আমাৰ অগ্ৰাধিকাৰ

সমগ্ৰ বিশ্বতেই এতিয়া ক’ভিড-১৯ অতিমাৰীৰ ফলসৃষ্ট পৰিস্থিতি সন্দৰ্ভত চৰ্চা চলিছে৷ বিস্তৃত সমীক্ষাৰ দ্বাৰা প্ৰভাৱিত এলেকাবোৰত ক্ষয়-ক্ষতিৰ হিচাপ আৰু সেইবোৰ মোকাবিলা কৰিব পৰাকৈ উপায় চিন্তা কৰি উলিওৱা হৈছে৷ জন হানি, শাৰীৰিক ক্ষয়-ক্ষতিৰ উপৰি অতিমাৰীয়ে দেশসমূহৰ অৰ্থনীতি কিদৰে কোঙা কৰিছে, তাকে লৈ আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় সংগঠনবোৰেও গৱেষণা চলাই আছে৷ আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় মুদ্ৰানিধিয়ে কৈছে যে বিগত বছৰটোত বিশ্ব অৰ্থনীতিৰ উন্নয়নৰ হাৰ ৩.৫ শতাংশ সংকুচিত হৈছে৷ অন্যান্য বহুতো সংস্থাই সমীক্ষাৰ অন্তত এই মত প্ৰকাশ কৰিছে যে ক’ভিড-১৯ অতিমাৰীৰ ফলত বিশ্বত অৰ্থনৈতিক অসমতা বৃদ্ধি পাইছে৷ ‘গ্ল’কেলিটিজ মাৰ্কেট ৰিছাৰ্চ এজেঞ্চী’ নামৰ সংস্থা এটাৰ সমীক্ষা-প্ৰতিবেদন মতে, ক’ভিড-১৯ অতিমাৰীৰ পাছত বিশ্বত দাৰিদ্ৰ্য সীমাৰেখাৰ তলত বাস কৰা লোকৰ সংখ্যা দুগুণ বৃদ্ধি পাইছে৷ তাৰ বিপৰীতে, বিশ্বৰ বিলিয়নাৰসকলৰ সম্পত্তি একে সময়ছোৱাত তিনিগুণ বৃদ্ধি পাইছে৷ এই এজেঞ্চীটোৱে বিশ্বৰ ২৪খন দেশত সমীক্ষা চলাইছিল৷ এই দেশসমূহ হৈছে– অষ্ট্ৰেলিয়া, বেলজিয়াম, ব্ৰাজিল, কানাডা, চীনদেশ, ফ্ৰান্স, জাৰ্মানী, ভাৰত, ইণ্ডোনেছিয়া, ইটালী, জাপান, মেক্সিকো, নেদাৰলেণ্ড, পোলেণ্ড, পৰ্টুগাল, ৰোমানিয়া, দক্ষিণ আফ্ৰিকা, দক্ষিণ কোৰিয়া, স্পেইন, ছুইডেন, তুৰ্কী, ইংলেণ্ড, আমেৰিকা আৰু ভিয়েটনাম৷ মন কৰিবলগীয়া যে এই দেশবোৰৰ অৰ্থনৈতিক চৰিত্ৰ পৃথক পৃথক তথা ভৌগোলিক অৱস্থানো সদৃশ নহয়৷ কিন্তু, ক’ভিড-১৯ অতিমাৰীসৃষ্ট ফলসমূহ সকলো দেশতেই প্ৰায় একেই৷ আটাইবোৰতেই কৰ্মসংস্থানৰ ক্ষেত্ৰখনত বিৰূপ প্ৰতিক্ৰিয়াৰ সৃষ্টি হৈছে৷ মানুহবোৰৰ ভয় আৰু নিৰাশা বাঢ়িছে৷ প্ৰাপ্তবয়স্ক যুৱক-যুৱতীসকল নিজৰ ভৱিষ্যতক লৈ সন্দিহান হৈ পৰিছে৷ বহুলাংশই বিচাৰিছে যে এনে স্থিতিত চৰকাৰে বজাৰ অৰ্থনীতিত নিজৰ নিয়ন্ত্ৰণ সাব্যস্ত কৰিব লাগে৷ সম্পূৰ্ণভাৱে চৰকাৰ নিয়ন্ত্ৰিত অৰ্থনীতি কোনেও নিবিচাৰে, কিন্তু, স্বাস্থ্যসেৱা, শিশুৰ স্বাস্থ্যসেৱা, পৰিৱেশ সুৰক্ষা, আন্তঃগাঁথনিৰ উন্নয়ন আদি খণ্ডত চৰকাৰে প্ৰত্যক্ষভাৱে জড়িত হৈ সুপৰিকল্পিত ব্যৱস্থা লোৱাটো সকলোৱে বিচাৰে৷ ‘গ্ল’কেলিটিজ’ৰ সমীক্ষা-প্ৰতিবেদনৰ কথা নজনাকৈও আমি ক’ব পাৰোঁ যে ভাৰতৰ অৰ্থনীতিৰ আয়-অসমতা ক’ভিড-১৯ অতিমাৰীয়ে আৰু অধিক বঢ়াই তুলিছে৷ চৰকাৰ তথা অনেক বেচৰকাৰী সংগঠনৰ পৰা পোৱা সাহায্যই হয়তো সৰ্বসাধাৰণক সাময়িক সকাহ দিছিল অথবা দিছে৷ কিন্তু, অদূৰ ভৱিষ্যতে শিক্ষাখণ্ডৰ অনিশ্চয়তা কিদৰে দূৰ হ’ব, কৰ্মসংস্থাপনৰ সংকুচিত ক্ষেত্ৰখন কিদৰে উৰ্বৰ হ’ব, কৃষি-ক্ষুদ্ৰ ব্যৱসায়ৰ স্থিতি কি হ’ব ইত্যাদি এতিয়াও অনিশ্চিত অৱস্থাতেই আছে৷ আনহাতে, বিভিন্ন ৰাজ্যত হ’বলগীয়া নিৰ্বাচনৰ চৰ্চাই এনে গুৰুত্বপূৰ্ণ বিষয়বোৰৰ পৰা সকলোৰে দৃষ্টি আঁতৰাই ৰাখিছে৷ তদুপৰি, বিয়া-সবাহ, উৎসৱ-পাৰ্বণ আদিতো আছেই৷ ক’ভিড-১৯ অতিমাৰীৰ আতংক ‘লকডাউন’ৰ লগে লগেই যেন মানুহৰ মনৰ পৰাও আঁতৰি গ’ল৷ ব্যক্তিগত পৰ্যায়ত মানুহে নিজৰ নিজৰ সমস্যাত ডুবি থাকিলেও সামাজিকভাৱে ক’ভিড-১৯ অতিমাৰীসৃষ্ট ঋণাত্মক ফলাফলক লৈ কোনো যেন ব্যতিব্যস্ত হ’ব খোজা নাই৷ অতিমাৰীসৃষ্ট সমস্যাবোৰ কিদৰে লাঘৱ কৰিব পৰা যাব, সেইটো বাদ দি সকলোৱে অগ্ৰাধিকাৰ দিছে নিৰ্বাচনী চৰ্চাক৷ নিৰ্বাচন গুৰুত্বপূৰ্ণ, তাত কোনো সন্দেহ নাই৷ কিন্তু, নিৰ্বাচনী প্ৰেক্ষাপটত ক’ভিডসৃষ্ট সমস্যাবোৰহে অধিকভাৱে চৰ্চিত হ’ব লাগিছিল৷ সাময়িক সকাহ অথবা চমক সৃষ্টিকাৰী অপ্ৰয়োজনীয় ব্যৱস্থাবোৰ নহয়, দীৰ্ঘকালৰ বাবে অৰ্থনীতিৰ উত্থানৰ বাবে অথবা সৰ্বসাধাৰণৰ জীৱনৰ মান উন্নয়নৰ বাবে শাসনাধিষ্ঠিত চৰকাৰখনে কি কি ব্যৱস্থা লৈছে, তাক ‘নিৰ্বাচন-প্ৰেমী’ ৰাইজে বিচাৰ কৰা উচিত৷ একেদৰে, অন্যান্য ৰাজনৈতিক দলবোৰেও কেৱল ‘টিকট’ৰ খেলক লৈ ব্যস্ত আছে নে ৰাইজৰ প্ৰকৃত সমস্যাবোৰ সমাধানৰ বাবেও কিবা দীৰ্ঘদিনীয়া প্ৰকল্প-পৰিকল্পনা হাতত মজুত ৰাখিছে, তাৰ প্ৰতিও অত্যুৎসাহী ভোটাৰ ৰাইজে মন কৰা ভাল৷ সমগ্ৰ বিশ্বই যেতিয়া অতিমাৰীসৃষ্ট সমস্যাৰ বেহু মুক্ত হোৱাৰ প্ৰয়াসত ব্ৰতী, সেই সময়ত আমি বিয়া-বিহু, নিৰ্বাচন-নিৰ্বাচন খেলতেই ব্যতিব্যস্ত হৈ থকাটো অতি বিবেক-বিবেচনাহীন কাণ্ড নহয়নে!