আমি সকলোৱেই জানো যে একবিংশ শতিকা বিশ্বায়নৰ যুগ৷ বিশেষকৈ আশী দশকৰ পাছৰ পৰা বিশ্বত পুঁজিবাদী অৰ্থনীতিয়ে নব্য উদাৰবাদী আৰু বিশ্বায়িত ৰূপ ধাৰণ কৰাৰ ফলত আধুনিকতাৰ দিশে খৰতকীয়াকৈ অগ্ৰসৰ হৈছে ভাৰতৰ দৰে উন্নয়নশীল দেশসমূহ৷ অৰ্থনীতিৰ অসংগঠিত ক্ষেত্ৰৰ পৰিমাণ বৃদ্ধি পোৱাৰ লগে লগে দেশৰ নগৰ-চহৰৰ লগতে গাঁওবোৰৰো বিকাশ হ’বলৈ ধৰিছে৷ কিন্তু লক্ষণীয়ভাৱে বিশ্বায়নৰ অৰ্থনীতিয়ে সমগ্ৰ বিশ্ব গ্ৰাসিত কৰাৰ পাছতো অসমত কেৱল গুৱাহাটীৰ উন্নতিকে সমগ্ৰ ৰাজ্যৰ উন্নতি হিচাপে চৰকাৰী পক্ষই যুগে যুগে বিবেচনা কৰি আহিছে৷ ৰাজধানীখন শ্বিলঙৰ পৰা গুৱাহাটীলৈ উঠি অহাৰ পাছৰ পৰাই গুৱাহাটীৰ ৰেহৰূপ সলনি হ’বলৈ ধৰিছিল৷ সময় যোৱাৰ লগে লগে পথাৰ আৰু জলাশয়েৰে পৰিপূৰ্ণ গুৱাহাটী হৈ পৰিছিল কংক্ৰিটৰ মহানগৰী৷ মহাবিদ্যালয়, বিশ্ববিদ্যালয়, চিকিৎসা মহাবিদ্যালয়, অভিযান্ত্ৰিক মহাবিদ্যালয়, বিভিন্ন অত্যাধুনিক যন্ত্ৰপাতিৰ লগতে অভিজ্ঞ চিকিৎসকৰ দল থকা ছুপাৰস্পেচিয়েলিটী চিকিৎসালয় থকা গুৱাহাটী সকলোৰে বাবে হৈ পৰিল সপোনৰ মহানগৰী৷ এসময়ত পানীৰ দৰত বিক্ৰী হোৱা মাটি হৈ পৰিল হীৰাৰ দৰে৷ পথাৰ, নলা-নৰ্দমা, জলাশয় পুতি হ’লেও সকলোৱে গুৱাহাটীত  ঘৰ সজাৰ সপোন দেখিলে৷ আকাশলংঘী মাটিৰ দৰে বহুতৰ এই সপোন ভাগিবলৈ ধৰোঁতেই সুবিধাবাদী বণিয়াই আৰম্ভ কৰিলে ফ্লেটৰ ব্যৱসায়৷ নিজৰ বুলি এটুকুৰা মাটি নহ’লেও সুবিধাৰ খাটিৰত একেখন চাদৰ তলতে বহুজন থাকিবলৈ মান্তি হৈ পৰিল৷ মানুহৰ অভাৱনীয় আগ্ৰাসনে ব্যৱসায় ক্ষেত্ৰৰো বিস্তাৰ ঘটালে৷ প্ৰায় সকলো সুবিধা আৰু বস্তুৰে গুৱাহাটীৰ বজাৰ উভৈনদী হৈ পৰিল৷ গুৱাহাটী হৈ পৰিল অসমবাসীৰ বাবে প্ৰাণকেন্দ্ৰ স্বৰূপ৷ 

কিন্তু তাৰ বিপৰীতে অসমৰ প্ৰায়বোৰ অঞ্চল এলাগি হৈ পৰিল৷ লখিমপুৰ, ধেমাজি, গোলাঘাট, নগাঁও, কাৰ্বি আংলং, বৰাক উপত্যকাকে ধৰি নামনি অসমৰ ধুবুৰী, বৰপেটা, বঙাইগাঁও, নলবাৰী আদি ঠাই অনুন্নত হৈ ৰ’ল৷ দুই-এখন অনুষ্ঠান, প্ৰতিষ্ঠান আছে যদিও প্ৰকাৰান্তে এনেবোৰ অঞ্চলত চৰকাৰে খুব কমেইহে গুৰুত্ব দিয়া দেখা গ’ল৷ সামান্য এটা বেমাৰ হ’লেও সমগ্ৰ অসমৰ লোক গুৱাহাটীলৈ ঢাপলি মেলিবলগীয়া হয়৷ অসমৰ বাকী চিকিৎসালয়ত বা নতুনকৈ গঠন হোৱা চিকিৎসা মহাবিদ্যালয়বোৰত থকা চিকিৎসা ব্যৱস্থাই সামান্য জটিল ৰোগ এটাৰ চিকিৎসা কৰাতো ব্যৰ্থ হয়৷ সৰ্প দংশনতো মানুহ নাবাচে এইখন অসমত৷ গুৱাহাটীৰ দাঁতি-কাষৰীয়া অঞ্চলকেইটাৰ বাদে বাকী অঞ্চলত হোৱা দুৰ্ঘটনা আৰু জৰুৰীকালীন অৱস্থাত প্ৰায়বোৰ ৰোগীয়েই ইহলীলা সম্বৰণ কৰিবলগীয়া হয়৷ গুৱাহাটীৰ প্ৰায় ওচৰতে অৱস্থিত নগাঁও আৰু নলবাৰীতেই চিকিৎসাৰ পুতৌলগা অৱস্থা; তেনে ক্ষেত্ৰত লখিমপুৰ, ধেমাজি, ধুবুৰী, গোৱালপাৰা আদি ঠাইত কি হ’ব তাক কোৱাৰ নি(য় প্ৰয়োজন নাই৷ তদুপৰি আৰ্থিক অনাটনত চলা পৰিয়াল এটায়ো নিজৰ সন্তানক উচ্ছ শিক্ষাৰ বাবে গুৱাহাটীত ভাড়াঘৰ এটা লৈ হ’লেও শিক্ষা দিবলগীয়া হয়৷ অসমৰ বাকী ঠাইত ঔদ্যোগিক অনগ্ৰসৰতাৰ বাবে অসমৰ ভিন্ন ঠাইৰ যুৱক-যুৱতীয়ে চাকৰিৰ বাবেও গুৱাহাটীত থিতাপি লয়৷ মুঠতে সমগ্ৰ অসমৰ লোক গুৱাহাটীৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল৷ অসমত এনে বহু নগৰ আছে যাক মাত্ৰ কেইখনমান দোকান আৰু কেইটামান চৰকাৰী কাৰ্যালয়ৰ উপস্থিতিয়েহে নগৰৰ মৰ্যাদা দি ৰাখিছে৷ নগৰৰ বিলাসী জীৱনৰ কথাতো বাদেই,  মানুহৰ মৌলিক চিকিৎসা আৰু জৰুৰীকালীন অৱস্থাত এইবোৰ নগৰৰ বাসিন্দাই জীয়াতু ভুগিবলগীয়া হয়৷ বানে ধোৱা অঞ্চলৰ নগৰবাসীৰ কথাতো ক’বই নালাগে৷ নগৰবাসীৰে যদি এই অৱস্থা, তেনেহ’লে নগৰৰ দাঁতি-কাষৰীয়া বা কিছু দূৰৈত অৱস্থিত গাঁওবোৰৰ কি অৱস্থা হৈছে! উচ্ছ শিক্ষা নালাগে, মাধ্যমিক পৰ্যায়ৰ শিক্ষাৰ বাবেও তেনে লোকে গুৱাহাটীলৈ ঢাপলি মেলিবলগীয়া হয়৷ বিশেষকৈ স্বাস্থ্য আৰু চিকিৎসাৰ ক্ষেত্ৰত এনেবোৰ অঞ্চলৰ অৱস্থা তেনেই পিছপৰা৷ 

যিহেতু অসমৰ ভিন্ন প্ৰান্তৰ প্ৰায়বোৰ মানুহেই শিক্ষা আৰু চিকিৎসাৰ বাবে গুৱাহাটীলৈকে ঢাপলি মেলে, সেয়েহে গুৱাহাটীতেই সমগ্ৰ ব্যৱসায়টো গঢ় লৈ উঠিছে৷ বিশেষকৈ শিক্ষা আৰু চিকিৎসাৰ ক্ষেত্ৰত এই ব্যৱসায় চকুত লগা হৈছে৷ ব্যৱসায়ৰ স্বাৰ্থতেই দক্ষ চিকিৎসকে গুৱাহাটী এৰিব নোখোজে৷ যাৰ ফলত অসমৰ কেইবাঠাইতো চিকিৎসা মহাবিদ্যালয় খুলিছে যদিও চিকিৎসা সেৱাৰ ক্ষেত্ৰত এইসমূহ চিকিৎসা মহাবিদ্যালয়ে বিশেষ সফলতা দেখুৱাব পৰা নাই৷ 

পক্ষপাতিত্বমূলক উন্নয়নৰ উৎসৱত কাৰো চিন্তা কৰিবলৈ অৱকাশ নহ’ল যে গুৱাহাটীয়ে প্ৰকৃততে কি বিচাৰে? উন্নতিৰ ইমান বোজা ল’বলৈ গুৱাহাটী কিমান প্ৰস্তুত? নিজৰ স্বাৰ্থ পূৰণৰ অৰ্থে আমি গুৱাহাটীৰ যিমান অত্যাচাৰ চলাইছোঁ, সিমান বহন ক্ষমতা মহানগৰীখনৰ আছেনে? অট্টালিকা নিৰ্মাণ কৰি নলা-নৰ্দমা, জলাশয় পুতি পেলোৱাৰ ফলত আজিৰ মহানগৰবাসীয়ে যিদৰে জ্বালা-যন্ত্ৰণা ভুগিছে, তাক হয়তো দুনাই কোৱাৰ প্ৰয়োজন নাই৷ এজাক বৰষুণতে প্ৰাণ যায় বহুজনৰ৷ পাহাৰ কাটি ঘৰ সজাৰ ফলত ভূমিস্খলন হৈ এজাক বৰষুণতে নলাবোৰ পোত যায় আৰু এজাক বৰষুণ হ’লেই সমগ্ৰ মহানগৰী পানীত বুৰ যায়৷ তেনে সময়তো মানুহৰ অৱস্থা দেখিলে আমাৰ দুখ লাগে৷ জংঘল কাটি ঘৰ সজাৰ ফলত গুৱাহাটী এতিয়া বনৰীয়া জীৱ-জন্তুৰ চৰণীয়া পথাৰ হৈ পৰিছে৷ 

কিন্তু ইমানৰ পাছতো জানো আমি বাদ দিছোঁ? চৰকাৰী পৃষ্ঠপোষকতাতেই গুৱাহাটীত নতুন নতুন অনুষ্ঠান-প্ৰতিষ্ঠান গঢ় লৈয়েই আছে৷ অদূৰদৰ্শিতাৰে  এইমছ স্থাপনৰ পাছত আই আই এমো গুৱাহাটীতেই স্থাপন কৰিব৷ ক্ষমতাৰ জোৰ দেখাই ৰজাই কৰো বুলিলে বহু কামেই কৰিব পাৰে৷ কিন্তু অদূৰদৰ্শিতা আৰু অহমিকাক প্ৰশ্চয় দি লোৱা কিছুমান সিদ্ধান্তই ভৱিষ্যতৰ সমাজক কেতিয়াবা জীয়াতু ভুগিবলগীয়া কৰে৷ বিগত সময়ৰ তেনে কিছুমান অদূৰদৰ্শী সিদ্ধান্তৰ বাবেই জীয়াতু ভুগিবলগীয়া হৈছে আজিৰ গুৱাহাটীৰ লগতে গুৱাহাটীৰ পৰা বহু নিলগত অৱস্থিত অসমৰ বহু গাঁও, নগৰৰ বাসিন্দাই৷ উন্নয়নৰ বিকেন্দ্ৰীকৰণত গুৰুত্ব নিদি কেৱল গুৱাহাটীৰেই উন্নতি সাধি থাকিলে চহৰখনৰ ঘনত্ব বৃদ্ধি হৈ এসময়ত ‘বিগ বেং’ৰ দৰে পৰিস্থিতিৰ সৃষ্টি হ’ব পাৰে৷