যোগাত্মক পৰিৱৰ্তন আশা কৰা যায়নে

বহুতেই আশা কৰিছে ২০২১ চনত অসমৰ ৰাজনীতিত এক যোগাত্মক পৰিৱৰ্তন হওক৷ কিন্তু এই পৰিৱৰ্তন শব্দটোৱে ইতিমধ্যে জনগণৰ মাজত এক ‘এলাৰ্জী’ৰ সৃষ্টি কৰিছে৷ নিৰ্বাচনৰ সময়ত দলসমূহে ইমানেই আকৰ্ষণীয় প্ৰতিশ্ৰুতি দিয়ে যে, ৰাইজে সেইবোৰ সঁচা বুলি ভাবে আৰু দলটোক ভোট দি জিকায়৷ বিজেপিয়ে যিহেতু ২০১৬ চনত পৰিৱৰ্তনৰ শ্লোগান দিছিল, সেয়ে এইবাৰ এইটো শব্দই বিশেষ গুৰুত্ব লাভ কৰা নাই৷ পৰিৱৰ্তন সমাৰ্থক শব্দসমূহে ৰাজনীতিত বিশেষ গুৰুত্ব নাপায়৷ কিন্তু ৰাইজে পৰিৱৰ্তন মানে যি বুজি পায়, সেয়া নি(য়কৈ যোগাত্মক পৰিৱৰ্তনক বুজি পায়৷ অৰ্থাৎ স্বাস্থ্য, শিক্ষা, বিদু্যৎ, খোৱাপানীৰ সুবিধাযুক্ত এখন ৰাজ্য, য’ত নাগৰিকে নিজৰ স্বাস্থ্য ৰক্ষাৰ বাবে দুঃচিন্তাত ভুগিব নালাগে৷ কিন্তু স্বাধীনতাৰ বিগত ৭৪ বছৰে আজি দেশৰ নাগৰিকসকল স্বাস্থ্য ৰক্ষাৰ বাবে চিকিৎসা গ্ৰহণৰ ক্ষেত্ৰত চৰম দুৰ্ভোগ ভুগি আহিছে৷ দুৰাৰোগ্য ৰোগত আক্ৰান্ত হ’লে এটা পৰিয়ালৰ মাটি-ভেটিপৰ্যন্ত উছন হোৱাৰ অলেখ উদাহৰণ আছে৷ একেবাৰে সাধাৰণ শ্ৰেণীৰ লোকে চিকিৎসকৰ কাষ চাপিবলৈকে সাহস নকৰে৷ স্বাধীনতাৰ ৭টা দশকৰ পাছত চৰকাৰে নাগৰিকৰ শিক্ষাদান প্ৰক্ৰিয়াৰ পৰা নিজৰ দায়িত্ব আঁতৰাই ব্যক্তিগত খণ্ডৰ হাতত এৰি দিলে৷ সেয়া লাগিলে প্ৰাথমিক শিক্ষাই হওক বা অভিযান্ত্ৰিক, চিকিৎসা আদিৰ দৰে উচ্ছ শিক্ষাই হওক৷ ফলত সাধাৰণ নাগৰিকৰ বাবে এতিয়া শিক্ষা বিলাসিতাৰ বাদে আন একো নহয়৷ ইতিমধ্যে এইবাৰৰ কেন্দ্ৰীয় বাজেটত স্পষ্টভাৱে দেশৰ সম্পদসমূহ বিক্ৰী কৰাৰ কথা উল্লেখ কৰাৰ পাছত ২৪ ফেব্ৰুৱাৰীত খোদ প্ৰধানমন্ত্ৰীয়ে চৰকাৰে ব্যৱসায় নচলায় বুলি তাৎপৰ্যপূৰ্ণ মন্তব্য কৰিছে৷ এজন সাধাৰণ ভোটাৰেও জানে যে, তেওঁৰ পৈতৃক সম্পত্তিসমূহ যদি বিক্ৰী কৰি দিয়ে, সাময়িক উপাৰ্জন হয়তো বাঢি.ব, কিন্তু ভৱিষ্যতৰ বাবে তেওঁ এজন উপাৰ্জনহীন ব্যক্তি হৈ পৰিব৷ দেশৰ চৰকাৰেও আজি যি সম্পদ বিক্ৰীৰ প্ৰতিযোগিতাত নামিছে, তাৰ দ্বাৰা হয়তো দেশখনত এটা বছৰ উন্নয়ন হ’ব, কিন্তু দীৰ্ঘম্যাদী দেশ পৰিচালনা কৰিবলৈ দেশৰ নাগৰিকৰ ওপৰত হকে-বিহকে কৰৰ বোজা জাপি দিব লাগিব, যাৰ ফলত সাধাৰণ নাগৰিকৰ জীৱন দুবিৰ্ষহ হৈ পৰিব৷ যিটো ইতিমধ্যে বিজেপি চৰকাৰৰ দিনত হৈছে৷ অচ্চে দিনৰ সপোন এতিয়া চূৰমাৰ হৈ পৰিছে৷ সেয়ে ২০২১ত অসমৰ ৰাইজে এক যোগাত্মক পৰিৱৰ্তন বিচাৰিছে৷ কিন্তু কোনে আনিব যোগাত্মক পৰিৱৰ্তন! কংগ্ৰেছ-এ আই ইউ ডি এফক লগত লৈ ‘অসম বচাও আহক’ শ্লোগান দিলেও অসমৰ ৰাইজে এইবাৰ এই শ্লোগানক বিশেষ গুৰুত্ব দিয়া পৰিলক্ষিত হোৱা নাই৷ কাৰণ কংগ্ৰেছৰ দীঘলীয়া সময়ৰ অভিজ্ঞতাই মানুহক তাকে শিকাইছে৷ আনহাতে অজাপ বা ৰাইজৰ দলৰ যি জোঁটবন্ধন, সেই বন্ধনেও মানুহক এতিয়ালৈকে আন্দোলিত কৰিব পৰা নাই৷ অসমৰ আঞ্চলিক ৰাজনীতিৰ পূবৰ্ৰ প্ৰতাৰণাই মানুহক সাৱধানী কৰি তুলিছে৷ লুৰিণজ্যোতি গগৈৰ প্ৰতি একাংশৰ সমৰ্থন আছে যদিও আন একাংশই সন্ধানী দৃষ্টি ৰাখিছে এইবাবেই যে অজাপই ইতিমধ্যে এনে কিছুমান মানুহক লগত লৈছে, যিসকলৰ পূবৰ্ৰ ৰাজনীতিত কোনো জাতিপ্ৰেম ফুটি উঠা নাছিল৷ অনাহাতে, অখিল গগৈৰ প্ৰতি অসমত বিশেষতঃ গ্ৰাম্য সমাজখনৰ লগতে একাংশ মধ্যবিত্তৰ আস্থা আছে যদিও গগৈৰ জে’ল বন্দীয়ে বহুতকে হতাশ কৰিছে৷ জে’লৰ বাহিৰত সবৰ্জনগ্ৰাহ্য নেতাহীনভাৱেই ৰাইজৰ দল আগুৱাই যাব লগা হোৱাত ৰাইজখন উবুৰি খাই পৰিব পৰা নাই৷ অসমৰ আঞ্চলিক ৰাজনীতিৰ আটাইতকৈ সমস্যাটো হ’ল ৰাষ্ট্ৰীয়তাবাদৰ বিপৰীতে কি নীতি-স্থিতিৰ আধাৰত ৰাজ্যখনত আঞ্চলিকতাবাদ তিস্তি থাকিব তাৰ কোনো গৱেষণালব্ধ ফলাফল নাই৷ সেয়ে বাৰে বাৰে উজুতি খায় আঞ্চলিকতাবাদে৷ শেহতীয়াকৈ কাৰাবন্দী অখিল গগৈয়ে অতি বিজ্ঞানসন্মতভাৱে যি দুখন বিশ্লেষণাত্মক পুথি সংকলন কৰি উলিয়াইছে, তাত স্পষ্টভাৱে বিজেপিৱে নিজৰ প্ৰতিশ্ৰুতিসমূহ যে পূৰণ নকৰিলে তাক বিশ্লেষণ কৰি দেখুৱাইছে৷ বিজেপিয়ে ‘A For Assam’ শ্লোগান দি এক নম্বৰ ৰাজ্য কৰাৰ যি প্ৰতিশ্ৰুতি দিছিল, আজি বিজেপিৰ পাঁচ বছৰীয়া শাসনৰ পাছত ৰাজ্যখন ৩০ নম্বৰ স্থানলৈ অৱনমিত হ’ল৷ সেয়ে কোনো শ্লোগান বা ভাষণে অসমৰ উন্নয়ন কৰিব নোৱাৰে৷ অসমৰ উন্নয়নৰ বাবে লাগিব এক গৱেষণালব্ধ জ্ঞানসমৃদ্ধ ৰাজনীতি৷ কাৰোবাক গালি পাৰি হয়তো ৰাজনীতি হ’ব, কিন্তু ৰাইজৰ উপকাৰ নহ’ব৷ প্ৰকৃতপক্ষে কি কাৰণত আমাৰ দেশখন পিছপৰি গৈছে তাক উপলব্ধি কৰি আগবাঢি. যাব পৰা নেতাৰ নেতৃত্বতহে অসমৰ যোগাত্মক পৰিৱৰ্তন আশা কৰিব পাৰি৷ যাৰ বাবে মানুহে ২০২১ৰ নিৰ্বাচনলৈ অধীৰ আগ্ৰহেৰে বাট চাই আছে৷