‘আমাৰ অসম’ৰ সৰুক্ষেত্ৰীৰ প্ৰতিবেদক, ২৩ফেব্ৰুৱাৰীঃ ‘অঘৰী সমাজে নিজৰ ব্যৱসায়ৰ বাবে নহয়, ধৰ্মৰ বাবেহে জীয়াই থাকে৷ অঘৰী সমাজৰ জ্ঞানেৰে সমগ্ৰ সমাজেই উপকৃত হৈছে আৰু আজিও লাভৱান হৈ আছে৷ অঘৰী সমাজে ধাতুবিদ্যা, চিকিৎসা ইত্যাদিৰ জ্ঞান আছিল৷ বিদেশী শাসকৰ বাবে অঘৰী সমাজখনৰ অৱনতি ঘটিল, যাক আমিও আওকাণ কৰিলোঁ৷ কিন্তু আমাৰ সন্তসকলে তেওঁলোকক মূলসুঁতিলৈ অনাৰ এক বৃহৎ কাম কৰিলে’– এই ভাষ্য ৰাষ্ট্ৰীয় স্বয়ংসেৱক সংঘৰ সৰসংঘচালক ড॰ মোহন ভাগৱতৰ৷ জালনাত সন্ত ভগৱান মহাৰাজ আনন্দগডকাৰে ৰচনা কৰা ‘আনন্দ নিধান’ গ্ৰন্থখন উন্মোচন কৰি সৰসংঘচালক ড॰ ভাগৱতে কয়– ‘জ্ঞান আৰু কৰ্ম যেতিয়া একেলগে বিচাৰে তেতিয়াহে উপযোগী হয় আৰু যদি ভক্তি নাথাকে তেন্তে ই কৰ্মহীন, অৰ্থহীন অৱস্থালৈ গতি কৰে৷ চিন্তাই মানুহক দেৱতা অথবা অসুৰলৈ ৰূপান্তৰিত কৰে৷ চিন্তাৰ পাৰ্থক্যৰ বাবেই মানুহ দেৱতা বা অসুৰ হয়৷ এই কথা বুজিবলৈ সন্তসকলৰ জ্ঞান আছে৷ আমি আমাৰ কল্পনাত ঈশ্বৰে অসীম আকাশ সৃষ্টি কৰা দেখিবলৈ পাওঁ, কিন্তু সাধুসকলেই জ্ঞান প্ৰদান কৰে৷ তেওঁলোকে আমাৰ কল্পনাৰ বাহিৰত দেখে৷ সেয়েহে সন্তসকলৰ শিক্ষা পালন কৰাটো আমাৰ কৰ্তব্য৷’ তেওঁ কয়– ‘হিন্দু সমাজে কষ্ট আৰু ধৈৰ্যৰে বহু বছৰ ধৰি ৰামক হৃদয়ত ৰাখিছিল বাবেই আমি এতিয়া অযোধ্যাত এটা সোণালী মুহূৰ্ত দেখিছোঁ৷ আজি বিশ্বই ভাৰতৰ পৰা শিকিছে৷’ তেওঁ কয়– ‘আমি ডাঙৰ হৈ পৃথিৱীখনক সুখী কৰিব লাগে৷’ এই সভাত হিন্দুস্তান প্ৰকাশন সংস্থাৰ সভাপতি পদ্মশ্ৰী ৰমেশ পটাংগে, সন্ত ভগৱান মহাৰাজ আনন্দ গডকাৰো উপস্থিত থাকে৷ ড॰ জয়শ্ৰী কুমাৱতৰ দ্বাৰা পৰিচালিত অনুষ্ঠানটিৰ পৰিচয় দিয়ে ৰঘুনন্দন নিক্ৰতে৷ আনন্দগড়ৰ সকলো পুণ্যস্থান আৰু মন্দিৰো পৰিদৰ্শন কৰে সৰসংঘচালকজনে৷ তেওঁ স্বাধীনতা যুদ্ধৰ নায়ক তন্ত্য মামা ভলৰ প্ৰতিমূৰ্তিৰ স্থানত ভূমিপূজন কৰাৰ লগতে সব্ৰিধাম, সন্ত সেৱালাল মহাৰাজ মন্দিৰ আৰু গোশালালৈ গৈ গৰুবোৰক গুড় খুৱায়৷ সন্ত ভগৱান মহাৰাজ আনন্দ গডকাৰে তেওঁৰ বক্তব্যত মোহন ভাগৱতক এক ব্যক্তি নহয়, শক্তিহে বুলি অনুভৱ প্ৰকাশ কৰে৷ অনুষ্ঠানৰ পূৰ্বে সৰসংঘচালকজনে সন্ত ভগৱান মহাৰাজ আনন্দ গডকাৰৰ ভক্তসকলৰ সৈতে মত বিনিময় কৰি তেওঁলোকৰ অভিজ্ঞতা লাভ কৰে৷ সকলো ভক্তই আৱেগিক হৈ নিজৰ অভিজ্ঞতা ব্যক্ত কৰে৷ ড॰ ভাগৱতে কয়– ‘জাতিবোৰ ভগৱানে নহয়, সমাজেহে সৃষ্টি কৰিছে৷ গতিকে এজন ব্যক্তিয়ে সমতা আৰু মৰমৰ বুজাবুজিৰে জীয়াই থকা উচিত৷ ৰাম, ভৰত আমাৰ আদৰ্শ৷ এয়া আমাৰ ভাতৃত্ববোধ৷ এই আদৰ্শৰে আমি আমাৰ জীৱনটো ঈশ্বৰ পূজাৰ দৰে সাত্ত্বিক পদ্ধতিৰে কটাব লাগিব৷’