জাতি বাচিবনে

এটা বছৰৰ পূৰ্বে তোলপাৰ লাগি আছিল অসম৷ নাগৰিকত্ব সংশোধনী আইন প্ৰত্যাহাৰৰ দাবীত অসমৰ ইমূৰৰ পৰা সিমূৰলৈ মানুহ জাকি মাৰি ওলাই আহিছিল৷ এই সংগ্ৰামে দ্বিতীয় অসম আন্দোলনৰ ৰূপ লৈছিল৷ অসমীয়া জাতীয়তাবাদৰ পুনৰ উত্থানৰূপে চিহ্নিত হৈছিল সেই সংগ্ৰাম; কিন্তু সংগ্ৰামখনৰ মাজত সোমাই পৰা ছদ্মৱেশী সংগ্ৰামীৰ বাবেই লাহে লাহে স্তিমিত হৈ পৰিল ‘কা’বিৰোধী আন্দোলন৷ এফালে সংগ্ৰামখনৰ মূল নেতা অখিল গগৈক নানানটা গোচৰ জাপি চৰকাৰে জে’লত ভৰালে আৰু আনফালে সদৌ অসম ছাত্ৰ সন্থাৰ তথাকথিত শৃংখলাবদ্ধ আন্দোলনে মানুহৰ মনত সংগ্ৰামখনৰ ভৱিষ্যতক লৈ সন্দিহান কৰাত দাওদাওকৈ জ্বলি উঠা সংগ্ৰামখন খেৰৰ জুইৰ দৰে নিৰ্বাপিত হৈ পৰিল৷ আজি এটা বছৰৰ পাছত অসমত চৰকাৰ সলনিৰ বাবে হ’বলগা নিৰ্বাচনত ‘কা’ এটা ইছ্যু যদিও বিজেপিয়ে অসমীয়া জাতীয়তাবাদক চূড়ান্ত ভেঙুচালি কৰি ‘কা’ প্ৰৱৰ্তনৰ কথা মুকলিকৈ ক’ব পৰা পৰিৱেশ আহিল৷ অসমীয়া জাতীয়তাবাদৰ যিটো অংশই ‘কা’খনে অসমীয়া জাতিৰ ভৱিষ্যৎ নিঃশেষ কৰিব বুলি বিশ্বাস কৰে, সেই অংশটো নিজৰ নিজৰ ৰাজনৈতিক এজেণ্ডাৰে বহুধাবিভক্ত হৈ পৰিল৷ সংগ্ৰামী আঞ্চলিকতাবাদী শক্তিৰ উলম্ব বিভাজনে এফালে বিজেপিক উৎসাহিত কৰিছে আৰু আনফালে কংগ্ৰেছৰ দৰে শক্তিয়ে স্থায়ী ভোটবেংকৰ অহংকাৰত গদ গদ হৈ নীতিবহিৰ্ভূতভাৱে সাম্প্ৰদায়িক এ আই ইউ ডি এফৰ লগত জোঁটবন্ধন কৰি অসম দখলৰ সপোন দেখিছে৷ এটা সময়ত ‘হু ইজ বদৰুদ্দিন’ বুলি কোৱা কংগ্ৰেছে কৰা এই অশুভ জোঁটে অসম বচাব পাৰিবনে? এইটো এতিয়া লাখটকীয়া প্ৰশ্ন হৈছে৷ কাৰণ কংগ্ৰেছ এতিয়া নিজেই এক শক্তিহীন তথা আদৰ্শহীন দলত পৰিণত হৈছে৷ বিগত ৬টা বছৰে ভাৰতৰ যিমানবোৰ সৰু-বৰ নিৰ্বাচন হৈছে, সকলোতে কংগ্ৰেছে বৰ বেয়াকৈ মুখথেকেচা খাব লগা হৈছে৷ বি টি চি বা টিৱা নিৰ্বাচনতো অসমৰ ৰাইজে দেখিলে বদৰুদ্দিনক লৈ কংগ্ৰেছৰ কি অৱস্থা হ’ল৷ এইবাৰ অৱশ্যে বদৰুদ্দিনৰ লগতে কংগ্ৰেছৰ লগত অসমত আনুষ্ঠানিক কমিউনিষ্ট পাৰ্টীকেইটাই সংগ দিছে৷ এইটো নিশ্চয়কৈ চৰ্চিত হৈছে যে সদায় সুযোগৰ সন্ধানত ৰাজনীতি কৰা বাঁওপন্থী পাৰ্টীকেইটাই পৰিস্থিতিৰ সুযোগ লৈ নিজৰ দুখন আসনত অস্তিত্ব বৰ্তাই ৰখাৰ চেষ্টা কৰিছে৷ বাঁওপন্থীসকলৰ উদ্দেশ্য জাতি বা আঞ্চলিক স্বাভিমান বচোৱা নহয়, যদি তেনে হ’লহেঁতেন তেওঁলোকে কংগ্ৰেছৰ ডুবন্ত নাওখনত উঠাতকৈ প্ৰগতিশীল আঞ্চলিক জাতীয়তাবাদী ৰাজনীতিৰ পক্ষত থিয় হৈ অসম তথা অসমীয়াৰ পক্ষত থিয় দিলেহেঁতেন৷ যি কংগ্ৰেছক মাত্ৰ পাঁচটা বছৰৰ পূৰ্বে অসমৰ ৰাইজে নাকচ কৰিছে, সেই কংগ্ৰেছেও বুজা উচিত আছিল যে অসমত আঞ্চলিক ৰাজনীতি বাদ দি নিজৰ শক্তিৰে বিজেপিক প্ৰতিহত কৰাটো কঠিন হ’ব৷ প্ৰথম অৱস্থাত কংগ্ৰেছে অসম জাতীয় পৰিষদৰ প্ৰাৰ্থী লুৰীণজ্যোতি গগৈ আৰু ৰাইজৰ দলৰ প্ৰাৰ্থী অখিল গগৈৰ বিৰুদ্ধে প্ৰাৰ্থী থিয় নকৰাওঁ বুলি কৈছিল যদিও বৰ্তমান এই দুজনৰ বিৰুদ্ধেও প্ৰাৰ্থী দি কংগ্ৰেছে কি ঐতিহাসিক ভুল কৰিলে সেই কথা ২ মে’ত নিশ্চয়কৈ ওলাই পৰিব৷ অসমৰ গৰিষ্ঠসংখ্যক ভোটাৰে আশা কৰিছিল ২০২১ৰ নিৰ্বাচন সকলো দলীয় সংকীৰ্ণতাৰ পৰা আঁতৰি এক জাতি বচোৱাৰ নিৰ্বাচন হওক, কিন্তু নিৰ্বাচন চমু চাপি অহাৰ লগে লগে দেখা গ’ল কংগ্ৰেছৰ অবিবেচকী আত্ম-অহংকাৰ, বাঁওপন্থীৰ অস্তিত্ব ৰক্ষা আৰু বদৰুদ্দিনৰ স্থিতাৱস্থা বাহাল ৰখাৰ নিৰ্বাচনলৈ পৰ্যৱসিত হ’ল ২০২১ৰ নিৰ্বাচন৷ ইয়াৰ পাছতো মানুহ আশাবাদী নিশ্চয়কৈ অশুভ শক্তি পৰাভূত কৰিবলৈ অসমৰ ৰাইজ সক্ষম হ’ব আৰু জাতিটো এবাৰলৈ ৰক্ষা পৰিব৷