প্ৰণৱ গগৈ আৰু ৰাম কুমাৰৰ বন্দিত্বৰ ১০৩টা দিনৰ বিতং বৰ্ণনা

◾অজগৰ, লতামাকৰিৰ মাংসৰে ‘ডিনাৰ’

◾নিমখ-ভাত, বনৰীয়া কচু খায়েই পাৰ কৰিলোঁ ১০৩টা দিনঃপ্ৰণৱ গগৈ

আমাৰ অসম, ৬ এপ্ৰিলঃ অজগৰ আৰু লতামাকৰিৰ মাংসৰে কেতিয়াবা কেতিয়াবা ‘ডিনাৰ’ কৰিছিল তেওঁলোকে৷ তেওঁলোকৰ লগত থকা দিনকেইটাত নিমখ-ভাত আৰু বনৰীয়া কচু-শাক-ঢেঁকীয়া খায়েই ভোক নিবাৰণ কৰিছিলোঁ৷ –১০৩ দিন আলফাৰ জিম্মাত থকাৰ পাছত মুকলি আকাশৰ তললৈ অহাৰ সুযোগ পোৱা কুইপ্প’ৰ বিষয়া প্ৰণৱ গগৈৰ ভাষ্য এয়া৷ মুক্ত জীৱনৰ প্ৰথমটো দিন পাৰ কৰাৰ পাছত দ্বিতীয় দিনা বহুখিনি সহজ হৈ পৰে সদ্যমুক্তিপ্ৰাপ্ত প্ৰণৱ গগৈ৷ আলফাৰ জিম্মাত থকাৰ সময়ছোৱাৰ কথা বৰ্ণনা কৰি গগৈয়ে এইদৰে কয়– ‘কাউৰীৰ কা কা, বনৰীয়া চৰাইৰ শব্দ  আৰু বান্দৰৰ খেক-খেকনিত পুৱতি নিশাতেই  সাৰ পাই উঠোঁ ৷ আগদিনা বিয়লি কেডাৰ কেইজনে বিচাৰি থোৱা বনৰীয়া কচুকেইডাল ভাত সিজোৱা চৰুটোত তুলি দিয়ে ৷ পাহাৰৰ পৰা বৈ অহা অচিনাকি জুৰিৰ পাৰত প্ৰাতঃকৰ্ম সম্পাদন কৰাৰ পাছতেই আহাৰ খোৱা পৰ্ব আৰম্ভ হয় ৷ অচিনাকি চাউলৰ ভাত, অকণমান নিমখ আৰু চৰুত সিজোৱা বনৰীয়া কচুৰে ভোক নিবাৰণৰ পাছতেই আৰম্ভ অজান্তিমুলুকৰ যাত্ৰা ৷ হাতে হাতে থকা ৱাৰলেছত বাৰ্মিজ ভাষাত  কথোপকথনৰ পাছতেই আৰম্ভ হয় অচিন ঠাইৰ অচিন পথত অন্তহীন যাত্ৰা ৷ প্ৰতিজন কেডাৰৰ হাততেই আছিল এ কে ফিফটি চিস্কৰ দৰে মাৰণাস্ত্ৰ ৷ পিঠিত খাদ্য-সামগ্ৰীৰ ডাঙৰ ডাঙৰ বেগৰ লগতে ওলমি আছিল ৰকেট লাঞ্চাৰৰ দৰে বিধংসী অস্ত্ৰ ৷ ডিচেম্বৰ মাহৰ পুৱাৰ কুঁৱলী  ফালি নিয়ৰে পিছল কৰি তোলা পাহাৰীয়া একা-বেকা পথেৰে আৰম্ভ কৰিছিলোঁ অনিশ্চিত ভৱিষ্যতৰ দ্বিতীয় ইনিংছ ৷ এক নিদিষ্ট গতিত আৰম্ভ হোৱা খোজৰ  গতি মন্থৰ  হোৱা যেন লাগিলেই বিদ্ৰোহী কেডাৰকেইজনে আমাক দিছিল বিশ্ৰাম কৰাৰ নিৰ্দেশ ৷ বটলৰ পৰা সাদৰেৰে উলিয়াই দিয়া পানী খাই কিছু সময় জিৰণিৰ পাছতেই আৰম্ভ পুনৰ যাত্ৰা ৷ মূৰৰ ওপৰেৰে পাৰ হৈ যোৱা চিনাকি বেলীটোৱে পশ্চিমৰ দিশে কিছু হেলনীয়া হোৱাৰ উমান পালেই অধিক তৎপৰ হৈ পৰে কেডাৰকেইজন ৷ লগে লগেই নিৰ্বাচন কৰা হয় বিশ্ৰামৰ স্থান। তিৰ্পাল পাৰি ৰাম কুমাৰ আৰু মোক জিৰাবলৈ দি দুজন কেডাৰ দুটা দিশত মুহূৰ্তৰ বাবে ওলাই যায় বনৰীয়া শাক-কচুৰ সন্ধানত ৷ এনেদৰে প্ৰতিদিনেই পুৱা ৬ বজাৰ পৰা বিয়লি তিনি বজালৈ  সুদীৰ্ঘ ২৮ টা দিন খোজ কঢ়াৰ পাছতহে উপস্থিত কৰাইছিলগৈ পাটকাই পৰ্বতৰ নামনিৰ দিশে ৷ যি স্থানৰ পৰা ভাৰতৰ সীমান্তলৈ দূৰত্ব ২ দিনৰ ৷ ১৫ জানুৱাৰীত ভাৰতৰ সীমা অতিক্ৰম কৰি ১৭ জানুৱাৰীত উপস্থিত হৈছিলোঁগৈ ম্যানমাৰৰ এটা অঞ্চলত ৷ সলনা-সলনিকৈ প্ৰায় বিশ কিলোমিটাৰ ব্যাসাৰ্ধৰ ভিতৰত আমাক ৰখা হৈছিল ৷ ১৭ জানুৱাৰীৰ পৰা ২মাৰ্চলৈকে সেই অঞ্চলটোতেই আমি আছিলোঁ ৷ ৪ জন এন এছ চি এন আৰু তিনিজন আলফাৰ কেডাৰ আছিল আমাৰ নিৰাপত্তাত ৷ সদস্যকেইজনৰ মাতত বাৰ্মিজ, নগা ভাষাত কথা পতাৰ বিপৰীতে মোৰ সৈতে আলফাৰ কেডাৰ কেইজনে অসমীয়াতেই কথা পাতিছিল৷ মোক অসমৰ স্বাধীনতাপিপাসী যুৱককেইজনে দাই বুলি সম্বোধন কৰাৰ বিপৰীতে ময়ো মৰমতেই ভতিজা বুলি মাতিছিলোঁ৷ সন্মান, আদৰ-সাদৰত কোনো কৃপণালী কৰা নাছিল ৷ আমাক খাবলৈ দিহে তেওঁলোকে খাইছিল৷ পানীৰ বটলটো আমাক নিজেই হাতত তুলি দি খাবলৈ দিছিল ৷ আমাক অপহৰণ কৰি নি বন্দী কৰি ৰখা স্থানটোত আমাৰ বাবে আগতীয়াকৈ সাজু কৰি ৰখা হৈছিল নতুন কাপোৰ আৰু জোতা ৷ যাত্ৰাপথত বহুকেইখন পাহাৰীয়া নৈ পাৰ হৈছিলোঁ৷ সাতুৰিব নজনা বাবে তেওঁলোকে আমাক দুয়োকাষে ধৰি হিম চেঁচা পাহাৰীয়া নৈ পাৰ কৰাই দিছিল৷ যাত্ৰাপথত গুলীয়াই মৰা বনৰীয়া জন্তু , প্ৰকাণ্ডঅজগৰ, লতামাকৰি বাঘৰ মাংসও ভক্ষণ কৰা দেখিছিলোঁ৷ এনেদৰেও তেওঁলোকে কেতিয়াবা কেতিয়াবা ‘ডিনাৰ’ কৰিছিল– আন্ধাৰ হোৱাৰ পূৰ্বেই৷ আমাক অপহৰণ কৰিবলৈ অহা কেডাৰকেইজনে ম্যানমাৰৰ সেই অংশটোৰ পৰা ডায়ুমত উপস্থিত হওঁতে পাঁচদিন লাগিছিল বুলি কৈছিল ৷ কিন্তু ওভতি যোৱাৰ সময়ত ভাৰতীয় সেনা, আছাম ৰাইফলচে বিভিন্ন স্থানত এম্বুচ কৰি ৰখাৰ বাৰ্তা লাভ কৰি দিশ সলনি কৰি যোৱাৰ বাবে ২৮ দিন লগা বুলি গগৈয়ে কেডাৰকেইজনৰ পৰা পাছত জানিব পাৰে৷ সুচল আৰু নিৰাপদ স্থান নোপোৱালৈকে খোজকাঢ়ি থাকোঁ ৷ গধূলি হোৱাই নাই৷ বেলি পশ্চিমৰ দিশে লহিয়াবলৈ ধৰিছে ৷ চিনাকি পৃথিৱীখন এৰি এখন নতুন অচিনাকি পৃথিৱীত ভ্ৰমি ফুৰিছোঁ ৷ ফলাফলৰ বাবে অপেক্ষা কৰা নাই৷ কেৱল নিৰ্দেশ মানি আহিছোঁ ৷ অপহৰণ কৰাৰ মাত্ৰ বিশ ঘণ্টা অতিক্ৰম কৰিছেহে৷ অপহৰণকাৰী বিদ্ৰোহী কেডাৰকেইজনৰ সৈতে ৰাম কুমাৰ আৰু মোৰ এক আত্মীয়তা অজানিতেই গঢ়ি উঠিল ৷ কেৱল চকুৰ চাৱনি,  হুমুনিয়াহ, বুটৰ গিৰিপ গিৰিপ শব্দই আছিল আমাৰ কথা পতাৰ মাধ্যম৷ আদেশ শিৰোধাৰ্য কৰি আগুৱাই আছোঁ৷ বেলিৰ পোহৰ পশ্চিমৰ দিশে অধিক ৰঙচুৱা হৈ পৰাৰ লগে লগেই জিৰণিৰ সংকেট দিলে ৷ ৰাম কুমাৰ আৰু মোৰ বাবে তিৰ্পাল পাৰি নৈশ যাপনৰ সুবিধা কৰি দুজন কেডাৰ ওলাই গ’ল খাদ্যৰ সন্ধানত ৷ প্ৰায় এঘণ্টাৰ অন্তত ওভতি অহা কেডাৰ দুজনৰ হাতত ঢেকীয়া, বনৰীয়া কচু আৰু অসমৰ তিতাফুল সদৃৰ্শ এবিধ বিশেষ ফুল ৷ আৰম্ভ হ’ল নিশাৰ ভাতৰন্ধাৰ কাম ৷ আন্ধাৰ নামি অহাৰ পূৰ্বেই ভাতৰান্ধি সম্পূৰ্ণৰূপে জুই নুমোৱাতো নিয়ম৷ টৰ্চৰ পোহৰত বনৰীয়া আলু, কচুৰে ভাত খাই সাজু কৰি থোৱা তিৰ্পালৰ ওপৰত শুই পৰোঁ ৷ ৰাম কুমাৰৰ মুখত কোনো ভাষা নাই ৷ ৬ বছৰীয়া পুত্ৰ সন্তানটো ব্লাড কেঞ্চাৰত আক্ৰান্ত৷ বিহাৰৰ ঘৰত পত্নী, বৃদ্ধ পিতৃ-মাতৃ ৷ কি হ’ব , কি কৰিব ৷ শুৱ বিছাৰিও শুৱ পৰা নাই ৰাম কুমাৰে ৷ দূৰৈত ফেঁচাৰ নিউ নিউ শব্দ ৷ জয়াল নিশা ৷ অৱচেতন মনত নাই সপোনৰ পাশ্বৰ্ক্ৰিয়া ৷ নিৰ্মম বাস্তৱৰ সৈতে মুখা-মুখি হ’বলৈ গৈ আছোঁ ৷ কাৰ কি লাভ হ’ব নাজানোঁ ৷ মহৰ কামোৰ ,উপায় নাই৷ নেদেখাজনক প্ৰাৰ্থনা জনাই চকু দুটা জোৰকৈ মুদিব বিছাৰিছোঁ ৷ হৰ্ঠাৎ ৰিব ৰিব কৈ বাজি উঠিল ৱায়াৰলেছ ৷ চকু মেলি দেখোঁ পূবৰ পৰা এচেৰেঙা ন সুৰুযৰ পোহৰে প্ৰকাণ্ড এজোপা শালগছৰ ডালৰ মাজৰে বাগৰি আহি ৰাম কুমাৰৰ মুখখন জিলিকাই তুলিছে ৷ এজন কেডাৰে জুই জ্বলালেই ৷ শেতা পৰি যোৱা শৰীৰটোক অকণমান সতেজ কৰিবলৈ দুই হাত মেলি দিলোঁ ভাত ৰান্ধি থকা স্থানটোত ৷ পুৱাৰ আহাৰ খাই সাজু৷ পুনৰ আৰম্ভ মৃত্যুমুখী অন্তহীন যাত্ৰা ৷’

পৰেশ বৰুৱা, অসম চৰকাৰ, সেনা-আৰক্ষীক ধন্যবাদ সদৌ অসম অভিযন্তা সন্থাৰ

১০৫ দিনীয়া শ্বাসৰুদ্ধকৰ ঘটনাৰ পাছত আলফা স্বাধীনৰ দ্বাৰা অপহৃত কুইপ কোম্পানীৰ দুগৰাকী বিশেষজ্ঞ অভিযন্তা যথাক্ৰমে প্ৰণৱ কুমাৰ গগৈ আৰু ৰামকুমাৰক কোনোধৰণৰ ক্ষতি নকৰাকৈ মুকলি কৰি দিয়াত সদৌ অসম অভিযন্তা সন্থাই ধন্যবাদ জ্ঞাপন কৰিছে৷ এক বিবৃতিত সন্থাৰ সভাপতি কৈলাস শৰ্মা আৰু সাধাৰণ সম্পাদক ইনামূল হাইয়ে আলফা স্বাধীনৰ সেনাধ্যক্ষ পৰেশ বৰুৱা, সেনা বাহিনী, আৰক্ষী বিভাগৰ লগতে অসম চৰকাৰক এই ক্ষেত্ৰত বিশেষ ব্যৱস্থা গ্ৰহণ কৰা বাবে আন্তৰিক ধন্যবাদ জনাইছে৷ উল্লেখযোগ্য কথা এইয়ে যে, দুয়োগৰাকী অভিযন্তা অপহৃত হোৱাৰ পাছত সদৌ অসম অভিযন্তা সন্থাই প্ৰথমে দুয়োগৰাকীকে কোনোধৰণৰ ক্ষতি নকৰাকৈ মুকলি কৰি দিয়াৰ বাবে আলফা স্বাধীনৰ ওচৰত সংবাদ মাধ্যমৰ জৰিয়তে দাবী উত্থাপন কৰাৰ উপৰিওঁ চৰকাৰ তথা কুইপ কোম্পানীক এই বিষ য়ে বিহিত ব্যৱস্থা গ্ৰহণ কৰিবলৈ আহ্বান জনাইছিল৷  অৱশেষত দুয়োগৰাকী অভিযন্তা মুক্ত আকাশৰ তললৈ ওলাই অহাবাবে সন্থাই আনন্দ প্ৰকাশ কৰিছে৷