Logo
image

দ্য টাৰ্নিং পইণ্ট

অলপতে অসম চৰকাৰৰ উচ্চশিক্ষা বিভাগে এখন জাননীযোগে প্ৰকাশ কৰিছে যে ভৱিষ্যতে যি নতুন শিক্ষক পদৰ সৃষ্টি হ’ব, তাৰ ৫০শতাংশ অৱসৰপ্ৰাপ্ত শিক্ষকৰ জৰিয়তে পূৰণ কৰিব৷  ‘নতুনকৈ সৃষ্টি হোৱা চৰকাৰী মহাবিদ্যালয়সমূহৰ প্ৰতিটো বিভাগ আৰু চৰকাৰীয প্ৰাদেশীকৃত মহাবিদ্যালয়সমূহত নতুনয অতিৰিক্ত বিভাগৰ বাবে ৫০শতাংশ অৱসৰপ্ৰাপ্ত শিক্ষকক ৬৫[পয়ষষ্ঠি]বছৰ বয়সলৈকে প্ৰাদেশিক মহাবিদ্যালয়য চৰকাৰী মহাবিদ্যালয়ৰ পাৰিশ্ৰমিক ৰ লাখ টকাত নিযুক্তি দিয়া হ’ব৷ আৰু বাকী ৫০শতাংশ শিক্ষক নিৰ্বাচন কৰা হ’ব নিৰ্দিষ্ট দৰমহা[Fixed Pay]ৰ ভিত্তিত, তেওঁলোকক তিনি বছৰৰ পৰীক্ষামূলক সময়সীমা [Probation period] অতিক্ৰম কৰাৰ পিছত নিয়মীয়া অধ্যাপক হিচাপে নিযুক্তি দিয়া হ’ব৷  তিনিটা পদ পুৰণৰ ক্ষেত্ৰত দুটা পদত অৱসৰী শিক্ষকে অগ্ৰাধিকাৰ পাব....৷’

[উৎসঃ জাননী নং File no. ৫৮৬১১০/২১, Dated Dispur, the ___May, ২০২৫]৷ যি সময়ত অস্থায়ীভাৱে নিযুক্তি লাভ কৰা শিক্ষকসকলে দাবী কৰি আহিছে যে তেওঁলোকৰ চাকৰি নিয়মীয়াকৰণ কৰিব লাগে, যি সময়ত গৱেষক ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলে চাকৰিৰ বাবে মহাবিদ্যালয়যকাৰ্যালয়ৰ দুৱাৰে দুৱাৰে টোকৰ মাৰি ফুৰিছে, যিসময়ত পিয়ন, চকিদাৰ পদৰ বাবে স্নাতকোত্তৰ যুৱকে আবেদন জনাইছে, সেই সময়ত চৰকাৰী চাকৰিত অৱসৰপ্ৰাপ্ত কৰ্মচাৰীক মাত্ৰ চাৰি-পাঁচ বছৰৰ বাবে নিয়োগ কৰিব বিচৰা কাৰ্যই অন্ধকাৰাছন্ন ভৱিষ্যতৰ ইংগিত দিয়ে৷  ইতিমধ্যে চৰকাৰে পলিটেকনিক প্ৰতিষ্ঠানৰ ৬৪জন মেধাৱী শিক্ষকক যি মাধমাৰ সোধালে, তাৰ হিচাব এদিন সময়ে ল’ব৷ পলিটেকনিক শিক্ষকসকলে আঠ বছৰ চাকৰি কৰাৰ পাছত চাকৰি নিয়মীয়াতো নহ’লেই, বৰং নিয়মীয়াকৰণৰ দাবী জনোৱা বাবে প্ৰতিশোধপৰায়ণ চৰকাৰে তেওঁলোকৰ চাকৰিয়েই খাই পেলালে৷ ই কেৱল হঠকাৰীয়েই নহয়, অক্ষমনীয় অপৰাধ বুলিও বিবেচনা কৰোঁ৷  ইয়াৰ পাছতো আমাৰ জাতীয়তাবাদী নেতাসকলৰ বহুতেই এতিয়াও নিদ্ৰামগ্ন৷ এবছৰ পিছত নিৰ্বাচন, গতিকে সংকীৰ্ণ নিৰ্বাচনী ৰাজনীতিৰ ধুমুহাই তেওঁলোকক কোন দিশে উৰুৱাই নিয়ে ক’ব নোৱাৰি৷ দেখা গৈছে, নীতিগতভাৱে প্ৰায়বোৰ আঞ্চলিক দলৰে স্থিতি লৰক-ফৰক, নাই কোনো দলীয় কৰ্মসূচী, নাই লক্ষ্য আৰু উদ্দেশ্য৷ ইফালে মেজিক সংখ্যা ৬৪ত উত্তৰণ হ’বৰ বাবে শাসকপক্ষই চেষ্টাৰ কোনো ত্ৰুটি কৰা নাই, বিৰোধীক বান্ধিবৰ বাবে তেওঁলোকে যি আঁচনি প্ৰস্তুত কৰিছে, তাক ‘‘মিছন গোল্ডেন কেজ’’ বুলি নামকৰণ কৰিবৰ মন যায়, চৰকাৰৰ বিৰুদ্ধে বৰকৈ সৰৱ নেতাসকলক স্বৰ্ণ পিঞ্জৰাত বন্দী কৰাই এই আঁচনিৰ লক্ষ্য৷ বিৰোধী শিবিৰৰ মাজত অনৈক্যৰ সৃষ্টি কৰি ভোট বিভাজন ঘটাবলৈ বিৰোধীপক্ষৰ অত্যুতসাহী নেতাজন ইতিমধ্যে পিঞ্জৰাত সোমাইছে৷ তেওঁ কথা দিছে, সংগঠন থাকক-নাথাকক, ১২৬সমষ্টিত প্ৰাৰ্থী দি তেওঁ মহান কামফেৰা সম্পাদন কৰিব৷  এনে জঘন্য ৰাজনীতিৰ সন্মুখত নিবনুৱাসকল আজি পাশা খেলৰ গুটি যেন হৈছে, প্ৰয়োজন অনুসৰি শাসক-বিৰোধীয়ে যথাস্থানত নিক্ষেপ কৰিব৷ 


Periodic Labour Force Survey [PLFS]ৰ শেহতীয়া তথ্য অনুসৰি ২০২৫ চনৰ এপ্ৰিল মাহত দেশত নিবনুৱাৰ হাৰ আছিল ৫.১ শতাংশ, অৰ্থাৎ জ্জকোটি ১৪ লাখ৷ ২০২১ চনত অসমত পঞ্জীয়নভুক্ত নিবনুৱাৰ সংখ্যা আছিল ১৮,০৫,৪৪১গৰাকী, ইয়াৰে কেৱল শিক্ষিতযউচ্ছশিক্ষিত নিবনুৱাৰ সংখ্যা আছিল  ৯,৮৩,০৯৩, অৰ্থাৎ শিক্ষা-দীক্ষা লাভ কৰাৰ পিছতো প্ৰায় দহ লাখ যুৱক-যুৱতী কোনো কাম-বন নোহোৱাকৈ বহি থাকিব লগা হৈছে৷ ই এক ভয়ংকৰ সত্য আৰু ভুক্তভোগী অভিভাৱকসকলে নি(য় ইয়াক উপলব্ধি কৰিব পাৰিছে৷ এনেস্থলত অৱসৰী শিক্ষকসকলে নতুন প্ৰজন্মৰ বাটত হেঙাৰ হৈ এই পদসমূহৰ বাবে আবেদন কৰাৰ আগতে এবাৰ ভাবি চাবনে? এতিয়াও বহু স্কুল-কলেজত শিক্ষক নাই, তেওঁলোকৰ যদি কামৰ ইমান স্পৃহা তেন্তে বিনা বেতনে সেই অনুষ্ঠানসমূহত শিক্ষাদান কৰক৷  কোৱা হয়,  শিক্ষকসকলে ছাত্ৰ-ছাত্ৰীক মেৰুদণ্ড পোন ৰাখি ঠিয় হ’বলৈ শিকায়, এতিয়া অৱসৰী শিক্ষকসকলৰ সময় আহিছে- মেৰুদণ্ড পোন ৰাখি নিজে থিয় হৈ থকাৰ৷  এতিয়াও অসমৰ চৰকাৰী শিক্ষানুষ্ঠানসমূহত হাজাৰ হাজাৰ পদ খালি হৈ আছে, অৱসৰ লোৱা শিক্ষকসকলৰ পদৰ বিপৰীতে কোনো স্থায়ী শিক্ষক নিযুক্তি দিয়া নাই৷ এনে অৱসৰপ্ৰাপ্ত শিক্ষক আছে, যিসকলে নিজে কাম কৰি অহা বিদ্যালয়খনৰ দুৰাৱস্থা দেখি অবৈতনিকভাৱে শিক্ষাদান কৰি আছে৷ প্ৰায়বোৰ বিষয়ৰ বিষয় শিক্ষক নাই, চৰকাৰে ইয়াৰ খবৰ নাৰাখি সেই স্কুলৰ শিক্ষক আৰু অধ্যক্ষৰ বিৰুদ্ধে শাস্তিলমূলক ব্যৱস্থা গ্ৰহণ কৰাও দেখিছোঁ৷  এক লাখ বাসত্তৰ হাজাৰ কোটি ঋণ লোৱা চৰকাৰে কোনোপধ্যেই ৰাজ্যখন সুকলমে চলাব পৰা নাই, হিতাধিকাৰীসকলক সন্তুষ্ট কৰোঁতেই ধন শেষ হৈ যায়, অদৰকাৰীভাৱে ৰাস্তা-ঘাট, দলং নিৰ্মাণ কৰি শলঠেকত পৰা চৰকাৰে ৰাইজক উন্নয়নৰ মিছা প্ৰতিশ্ৰুতিৰ বন্যা বোৱাইছে৷ চাকৰি কৰি থকা মিড-ডে মিলৰ ৰান্ধনীয়ে পায় মাহে ১০০০ টকা, চাকৰি নকৰাকৈ শুই বহি থকা হিতাধিকাৰীয়ে পায় ১২০০/১৫০০ টকা৷ চৰকাৰৰ কি বিচিত্ৰ বিচাৰ। এইবাৰ হিতাধিকাৰীৰ তালিকাত নতুনকৈ অন্তৰ্ভুক্ত কৰিলে অৱসৰী শিক্ষকসকলক৷ এই সমস্যাৰ পৰা দৃষ্টি আঁতৰাবলৈ গৌৰৱ গগৈৰ পাকিস্তান লিংক, বা তেনে বিষয়বোৰত ৰাইজক ব্যস্ত ৰাখে৷  অসম ৰাজ্যিক প্ৰাদেশিক শিক্ষক সন্মিলনীয়ে[ASPT] চলোৱা সমীক্ষা মতে, কেৱল ‘কামৰূপ [মেট্ৰ’] আৰু মুখ্যমন্ত্ৰী হিমন্ত বিশ্ব শৰ্মাৰ গৃহ জিলা বুলি অভিহিত কৰিব পৰা গুৱাহাটী শিক্ষা মহকুমা এলেকাসমূহত ৩৭খন বিদ্যালয় বন্ধ হোৱাৰ উপক্ৰম হৈছে৷ আনহাতে শিক্ষামন্ত্ৰী ৰণোজ পেগুৰ গৃহ জিলা ধেমাজিত ১৭খন বিদ্যালয়ত নাই এজনো শিক্ষক৷’ আৰু সমগ্ৰ ৰাজ্যত ৩,৭১৬খন বিদ্যালয়ে এজন শিক্ষকৰ সৈতে কাম কৰি আছে৷ আনহাতে ১,৬৬৪খন বিদ্যালয়ত এটা কোঠাৰ পৰা কেইবাটাও শ্ৰেণী প্ৰদান কৰা হৈছে, মৰিগাঁও শৈক্ষিক মহকুমাত সৰ্বাধিক ৩৪২খন এটা কোঠাৰ বিদ্যালয় আছে৷ শিক্ষক সন্মিলনীৰ মতে, ৩২খন জিলাৰ ৫১খন মহকুমাত অৱস্থিত ৩৩, ৮২৯খন বিদ্যালয়ত চলোৱা এই সমীক্ষা মতে, তিনিখন পাহাৰীয়া জিলা অন্তৰ্ভুক্ত হ’লে এজনীয়া শিক্ষক থকা বিদ্যালয়ৰ সংখ্যা আৰু অধিক হ’ব, সামগ্ৰিকভাৱে অসমত ৪৪৪৪খন চৰকাৰী প্ৰাথমিক বিদ্যালয় আছে য’ত এজন শিক্ষকে একেলগে একাধিক শ্ৰেণীত পাঠদান কৰিবলৈ বাধ্য হৈছে৷ সেইজন কেৱল শিক্ষকে যদি ছুটীত যায় বা চৰকাৰে অন্য কৰ্তব্যৰ দায়িত্ব দিয়ে, তেন্তে পাঠদান বন্ধ হৈ পৰে৷ ২০২০ চনত শিক্ষামন্ত্ৰীয়ে বিধানসভাত প্ৰদান কৰা তথ্য অনুসৰি অসমত এজনীয়া শিক্ষকৰ বিদ্যালয়ৰ সংখ্যা আছিল ৩০৮৫ খন, কিন্তু চলিত বৰ্ষৰ জানুৱাৰী মাহলৈকে এই সংখ্যা ৪হাজাৰ অতিক্ৰম কৰিলে৷  ভুৱা উন্নয়নৰ ছবিখন আৰু বেছি স্পষ্ট হয় যেতিয়া আপুনি জানিব পাৰিব যে হাজাৰ হাজাৰ বিদ্যালয়ত শৌচাগাৰ নাই৷ ১০হাজাৰৰো অধিক বিদ্যালয়ত বিদ্যুৎ নাই৷ যোৱা ১০বছৰত চৰকাৰে স্কুলসমূহত নতুন ডেস্ক-বেঞ্চ যোগান ধৰা নাই৷ তাৰ পাছতো শিক্ষামন্ত্ৰীয়ে নিজকে প্ৰশ্ন নকৰে- চৰকাৰী বিদ্যালয়ত ফলাফল বেয়া কিয়?  বিদ্যালয়সমূহত প্ৰতিবছৰে আয়োজন কৰা গুণোৎসৱে যদি মৌলিক আন্তঃগাঁথনি উন্নত কৰাত ব্যৰ্থ হয়, তেন্তে বছৰ বছৰ ধৰি এই উৎসৱবোৰত ব্যস্ত হৈ থকাৰ কিবা যুক্তি আছে জানোঁ? উচ্চ মাধ্যমিক আৰু প্ৰাইমাৰী বহু বিদ্যালয়ত নাই পূৰ্ণকালীন প্ৰধান শিক্ষক, ভাৰপ্ৰাপ্ত শিক্ষকৰ তত্ত্বাৱধানত বিদ্যালয়সমূহ চলি আছে৷  ২০১৫ চনৰ পৰা ২০২৪ চনৰ ভিতৰত ভাৰতে নিজৰ জিডিপিৰ প্ৰায় ৪.১ শতাংশৰ পৰা ৪.৬ শতাংশ শিক্ষাৰ বাবে আবণ্টন দিছিল, ‘শিক্ষা ২০৩০’ ৰ লক্ষ্য অনুসৰি বাজেটত শিক্ষা ক্ষেত্ৰত মুঠ ঘৰুৱা উৎপাদনৰ নুন্যতম ৬শতাংশ ব্যয় আবণ্টন দিবলৈ স্থিৰ কৰা হৈছিল৷ কিন্তু ভাৰত চৰকাৰে সম্পূৰ্ণ ধন কেতিয়াও মোকলাই নিদিয়াৰ ফলতেই আৰম্ভ হৈছে শিক্ষাৰ ক্ষেত্ৰত এই দূৰাৱস্থা৷  ভাবিলে আচৰিত হ’ব লাগে যে শিক্ষিত যুৱক-যুৱতীয়ে অশেষ কষ্ট কৰি পঢ়া-শুনা, গৱেষণা কৰাৰ পিছত চাকৰি কৰিব লাগিব ‘ফিক্সড পে’ত, নাই কোনো পেন্সন, নাই ভৱিষ্যতৰ সুৰক্ষা৷  তেওঁলোকে চাকৰি লাভ কৰাৰ উপযুক্ত হয় নে নহয়, তাক নিৰ্ধাৰণ কৰিব স্থানীয় সমষ্টিৰ বিধায়কজনে৷  কি ভয়ংকৰ ষড়যন্ত্ৰ/ দেখাদেখিকৈ ইয়াত স্বজন-তোষণ আৰু দুৰ্নীতিৰ পথ মুকলি থাকিব৷  ৰাষ্ট্ৰীয় শিক্ষানীতি, ২০২০ত উল্লেখ আছে যে ব্যক্তিগত অংশীদাৰিত্ব [Private Philanthopic Partnership]ৰ কথা কোৱা হৈছে, ইয়াৰ দ্বাৰা এইটো স্পষ্ট হয় যে চৰকাৰী শিক্ষা ব্যৱস্থাৰ উন্নয়নৰ সলনি উচ্চ  শিক্ষাক সম্পূৰ্ণৰূপে ব্যক্তিগতকৰণ কৰাৰ ষড়যন্ত্ৰ৷ শাসকপক্ষ ব্যক্তিগত শিক্ষা খণ্ডসমূহৰ উন্নতিৰ প্ৰতি অধিক আগ্ৰহী, যাৰ ফলত আমাৰ শিক্ষা ব্যৱস্থাত নাগৰিকসকলৰ মাজত দুটা শ্ৰেণীৰ সৃষ্টি হ’ব- দৰিদ্ৰ আৰু ধনী৷ যেন ৰাজতন্ত্ৰ চলিছে, উচ্চশিক্ষিত যুৱক - যুৱতীসকলক যেন দাসত্ত্বৰ শিকলিৰে চিৰদিন বান্ধি ৰাখিব। আনকি তৃতীয় বৰ্গৰ চাকৰিসমূহৰ ক্ষেত্ৰতো একেই সিদ্ধান্ত লোৱা হৈছে৷  বছৰি ২ কোটি চাকৰি দিয়াৰ মিছা প্ৰতিশ্ৰুতিৰে শাসনলৈ অহা হিন্দুত্ববাদী চৰকাৰে যি ভয়ংকৰ আঁচনি গ্ৰহণ কৰিছে, আচলতে নিবনুৱা যুৱক-যুৱতীৰ মূৰত ই এক প্ৰচণ্ড মাধমাৰ৷ এইটোৱেই টাৰ্ণিং পইণ্ট হোৱা উচিত আছিল, ইয়াৰ পাছতো যদি তেওঁলোক নিৰ্লিপ্ত হৈ থাকে, ভৱিষ্যত আৰু বেছি ভয়াৱহ হৈ উঠিব- এই কথাবোৰ তেওঁলোকে এতিয়াই নুবুজিলে কেতিয়া বুজিব?