মই নদীৰ পৰা সাগৰলৈ যাব পাৰোঁ...

কণ্ঠশিল্পী, সংগীত পৰিচালক, সুৰকাৰ, গীতিকাৰ, অভিনেতা জুবিন গাৰ্গ আছিল কবিতাৰ ভক্ত৷ জুবিনৰ কাপেৰে সৃষ্টি হৈছিল কেইবাটিও কবিতা৷ জুবিন গাৰ্গে ৰচনা কৰা কবিতাৰ ভিতৰত অন্যতম শ্ৰেষ্ঠ কবিতা ‘ৱাটাৰ’–

মোৰ প্ৰতিবাদী সত্তাৰ পৰিধিযতহঁতে বুজি নাপাবি

মই নদীৰ পৰা সাগৰলৈ যাব পাৰোঁ 

মই নদীৰ পৰা সাগৰলৈ

সাগৰৰ পৰা নদীলৈ ঘূৰিও আহিব পাৰোঁ

মাথোঁ মোৰ ৰং সলনি হ’ব

পানীৰ সোৱাদ সলনি হ’ব

পাৰে পাৰে এৰি থৈ যাম অকল বালি

বালি আৰু বালি

বালি বৰ হিংস্ৰ

ঠাণ্ডাত শুকাই নিব তোৰ তেজ

গৰমত উখহাই দিব তোৰ দুভৰি

খোজ কাঢ়িব পাৰ যদি আহিবি

মই চুমা খাম তোৰ ৰক্তাক্ত দুভৰিত

Be water 

Be shapeless...