‘জয়মতী’ৰ পৰা ‘ৰৈ ৰৈ বিনালে’লৈ

অসমৰ সামাজিক জীৱনত আধুনিক সংস্কৃতিৰ বীজ সিঁচা ৰূপকোঁৱৰ জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালাই অসমৰ চলচ্চিত্ৰ উদ্যোগটোত যি বিপুলায়তন প্ৰদান কৰিছিল তাৰ আধাৰত আৰু পাছৰ প্ৰজন্মৰ বহু গুণী-জ্ঞানী কলা-কুশলীৰ প্ৰচেষ্টাত এই উদ্যোগটোৱে অসমৰ ৰাইজক মনোৰঞ্জন দিয়াৰ লগতে প্ৰগতিশীল সংস্কৃতিৰ বাৰ্তাবাহক হৈ এটা বৃহৎ পৰিয়ালৰ ভৰণ-পোষণৰ দায়িত্ব বহন কৰি আহিছে৷ ‘আজলী নবৌ’, ‘বোৱাৰী’, ‘ঘৰ-সংসাৰ’ আদি চলচ্চিত্ৰই আদৰ্শগতভাৱে মধ্যবিত্তৰ জীৱনশৈলীক পৰ্দাত প্ৰতিফলিত কৰি অসমৰ জনমানসত জনপ্ৰিয়তা অৰ্জন কৰাৰ লগতে আদৰ্শগত স্বকীয়তাৰ বাবে ব্যৱসায়িকভাৱেও সফল হ’ব পাৰিছিল৷ কিন্তু কালক্ৰমত অতিকৈ কম দৰ্শক আৰু প্ৰচুৰ অৰ্থসম্পন্ন পশ্চিমীয়া বণিয়াৰ আগ্ৰাসনৰ বাবে বিজ্ঞাপন, প্ৰচাৰ আৰু কাৰিকৰী কৌশলৰ ক্ষেত্ৰত অসমীয়া চলচ্চিত্ৰই হিন্দী ছবিৰ লগত ফেৰ মাৰিব নোৱৰা হ’ল৷ সেয়েহে যোৱা প্ৰায় ডেৰ-দুটামান দশক ধৰি অসমৰ চলচ্চিত্ৰ উদ্যোগটোৰ অৱস্থা তেনেই পুতৌলগা হৈ পৰিছিল৷ কিছু সময়ৰ বাবে হ’লেও কিছুমান চুটি ভিচিডি ছবিয়ে বজাৰ দখল কৰিছিল যদিও পাইৰেচীৰ উৎপাতত সেই প্ৰচেষ্টাও সুদূৰ প্ৰসাৰী নহ’ল; যাৰ ফলত অসমীয়া চলচ্চিত্ৰ উদ্যোগৰ বহু অভিনেতা-অভিনেত্ৰীয়েই জীৱিকাৰ তাৰণাত বিভিন্ন ভ্ৰাম্যমাণ নাট্যগোষ্ঠীলৈ ঢাপলি মেলিলে৷ 

হঠাৎ অসমীয়া চলচ্চিত্ৰকৰ্মীৰ আগ্ৰাসনৰ ফলত ভ্ৰাম্যমাণ নাট্যগোষ্ঠীত বিপুল পৰিৱৰ্তন আহিবলৈ ধৰিলে৷ দৰ্শকক আকৰ্ষণৰ বাবে কিছুমান সস্তীয়া নাচ-গান আৰু কাৰিকৰী কৌশল ব্যৱহাৰ কৰি ভ্ৰাম্যমাণ নাটকক চলচ্চিত্ৰসদৃশ ৰূপ দিবলৈ প্ৰযোজক-পৰিচালকসকল উঠি-পৰি লাগিল৷ কিছুমান হিন্দী চিনেমাৰ কাহিনীক ইফাল-সিফাল কৰি নাট্যৰূপ দি একোজন নাট্যকাৰে বছৰটোত পঞ্চাছখনতকৈও অধিক নাটক বিক্ৰী কৰিব পৰা হ’ল৷ ইয়াৰ দ্বাৰা নাটকৰ স্বকীয়তা আৰু মান বিলুপ্ত হোৱাৰ লগতে সস্তীয়া বাহুল্যৰ কিন্তু বিপুল প্ৰচাৰ হ’বলৈ ধৰিলে৷ চলচ্চিত্ৰৰ বজাৰখনত উপেক্ষিত অভিনেতা-অভিনেত্ৰীসকলে ভ্ৰাম্যমাণত কিন্তু বেছ জনপ্ৰিয়তা অৰ্জন কৰিলে, যাৰ ফলত জন্মলগ্নৰে পৰা জড়িত ভ্ৰাম্যমাণৰ কলা-কুশলীসকল নিজৰ কৰ্মক্ষেত্ৰতেই লাহে লাহে এলাগি হৈ পৰিল৷ 

আজিও কথাটো ঠিক তেনেধৰণৰেই হৈছে৷ গ্লেমাৰৰ নামত ভ্ৰাম্যমাণৰ পুৰণি শিল্পীসকল যিদৰে উপেক্ষিত হৈছে, ঠিক সেইদৰে হিন্দী বা দক্ষিণৰ ছবিৰ লগত ফেৰ মাৰিব নোৱাৰি অসমীয়া চলচ্ছিত্ৰ উদ্যোগটোৰ কলা-কুশলীসকলো একেদৰেই উপেক্ষিত হৈছে৷ ভ্ৰাম্যমাণত চলচ্চিত্ৰৰ কৌশল বিচৰা দৰ্শকে চলচ্চিত্ৰৰ ক্ষেত্ৰতো আৰু উন্নত কৌশল বিচাৰিবলৈ ধৰিলে৷ এইক্ষেত্ৰত কাকো দোষাৰোপ কৰিব পৰা নাযায়৷ কিন্তু কম বাজেটত যদি অভিনয়ৰ যোগেদি এখন বিনোদনধৰ্মী ছবি নিৰ্মাণ কৰা যায়, তেনেহ’লে নিশ্চয়কৈ তাৰ প্ৰতি দৰ্শকে বিপুল সঁহাৰি জনাব আৰু এই সঁহাৰিক স্বীকাৰ কৰিবলৈ হল কতৃৰ্পক্ষও বাধ্য হৈ পৰিব৷ ‘যৌৱনে আমনি কৰে’, ‘ৰামধেনু’, ‘বুকুৰ মাজত জ্বলে’ আদি ছবি উপভোগ কৰিবলৈ মানুহে বাছ ভাড়া কৰি ঢাপলি মেলিছিল৷ কোনো হিন্দী ছবিয়ে এই ছবিসমূহক হলৰ পৰা খেদিব পৰা নাছিল৷ কিন্তু কথা হ’ল– এই বাস্তৱটোকে প্ৰযোজক-পৰিচালকে উপলব্ধি নকৰি বিগত দুটামান দশকজুৰি অসমীয়া চলচ্চিত্ৰ উদ্যোগটোৰ অৱস্থা একেবাৰেই নিশকতীয়া কৰি পেলাইছিল৷ 

এনে সময়তেই বহু উদীয়মান পৰিচালক-প্ৰযোজকৰ প্ৰচেষ্টাত বহুকেইখন অসমীয়া চিনেমাই অসমীয়া চলচ্চিত্ৰ জগতখনক এক নতুনত্ব প্ৰদান কৰিলে৷ অতি উন্নত কাৰিকৰী কৌশল আৰু শৈল্পিক মানৰ বহুকেইখন ছবিয়ে অসমীয়া ছবিৰ প্ৰতি আমাৰ তথাকথিত ধাৰণাটো সলনি কৰি পেলাইছিল৷ পৰৱৰ্তী সময়ত জুবিন গাৰ্গৰ ‘মিছন চাইনা’ আৰু ‘কাঞ্চনজংঘা’ই অসমীয়া চলচ্চিত্ৰৰ ধাৰণাই সলাই পেলালে৷ প্ৰচাৰৰ দিশত অসমীয়া চলচ্ছিত্ৰ উদ্যোগত নৱজাগৰণৰ সূচনা কৰি এই দুখন ছবিয়ে অভিলেখ ৰচিলে৷ তাৰ পাছত ‘ৰত্নাকৰ’, ‘ৰঘুপতি’ আদিৰ দৰে ছবিয়ে ব্যৱসায়িক সফলতা দেখুৱালে৷  এখন সাধাৰণ হিন্দী ছবিতকৈ বহু ওপৰখাপৰ ছবি আছিল এইবোৰ অসমীয়া ছবি৷ 

অসমীয়া চলচ্ছিত্ৰৰ এই গৌৰৱোজ্জ্বল ধাৰা অব্যাহত ৰাখি ৩১ অক্টোবৰত মুক্তি পাব বহুপ্ৰত্যাশিত অসমীয়া ছবি ‘ৰৈ ৰৈ বিনালে’৷ ছবিখনৰ ট্ৰেইলাৰ আৰু গানে ইতিমধ্যে দৰ্শকৰ মন মুহিছে৷ গানৰ লোকেচন, ট্ৰেইলাৰ আৰু প্ৰযুক্তি চাই সকলোৱে হয়তো ইতিমধ্যে ভাবিছিলেই যে কাৰিকৰী বা প্ৰযুক্তিগতভাৱে এতিয়ালৈকে নিৰ্মাণ হোৱা অসমীয়া চলচ্চিত্ৰৰ ভিতৰত ‘ৰৈ ৰৈ বিনালে’ই হয়তো সকলোতকৈ ওপৰত থাকিব৷ বাণিজ্যিক ছবি হিচাপে পৰিচালনা, প্ৰযুক্তি, অভিনয়, লোকেচন আদি সকলো ফালৰ পৰা এতিয়ালৈকে নিৰ্মাণ হোৱা ছবিসমূহৰ ভিতৰত হয়তো ‘ৰৈ ৰৈ বিনালে’ ওপৰত৷ কেৱল জুবিন গাৰ্গৰ প্ৰতি থকা আৱেগ বা ভালপোৱাৰ বাবেই নহয়, ৰৈ ৰৈ বিনালে প্ৰকৃতাৰ্থত অসমীয়া চলচ্চিত্ৰ জগতৰ ইতিহাস হৈ ৰ’ব৷ কিন্তু কথা হ’ল পৰৱৰ্তী সময়ত এই বিশ্বাস ধৰি ৰখাত আন প্ৰযোজক-পৰিচালকৰ ভূমিকাহে লক্ষণীয় হ’ব৷ অসমৰ ৰাইজে এইক্ষেত্ৰত সহযোগিতা আগবঢ়াব লাগিব৷ জ্যোতিপ্ৰসাদে গঢ় দি যোৱা এটা উদ্যোগৰ আন্তঃগাঁথনি উন্নীতকৰণৰ দায়িত্ব কেৱল চৰকাৰ বা কলা-কুশলীৰেই নহয়৷ জাতীয়তাবাদৰ নামত অসমীয়া হ’ল বুলিয়েই অনুন্নত ছবি এখন চাবলৈ কোৱা নাই৷ কিন্তু নতুন প্ৰজন্মই ‘ৰক্তবীজ’, ‘বহ্নিমান’, ‘ৰত্নাকৰ’, ‘ৰঘুপতি’ বা ‘ৰৈ ৰৈ বিনালে’ৰ দৰে ছবিক আঁকোৱালি লোৱাটো অতিকৈ প্ৰয়োজন৷