এয়াৰ ইণ্ডিয়া পুনৰ টাটাৰ হাতলৈ
প্ৰায় ৭০ বছৰৰ পাছত এয়াৰ ইণ্ডিয়া আকৌ টাটাৰ হাতলৈ গ’ল৷ টাটা গ্ৰুপৰ প্ৰতিষ্ঠাতা জে আৰ ডি টাটাই ব্ৰিটিছ শাসনাধীন ভাৰতত ১৯৩২ চনত এয়াৰ ইণ্ডিয়া আৰম্ভ কৰিছিল; সেইটো আছিল ভাৰতৰ প্ৰথম জাতীয় বিমান পৰিবহণ সেৱা৷ প্ৰথমতে এয়াৰ ইণ্ডিয়াই তেতিয়াৰ ভাৰতৰ অংশ কৰাচীৰ পৰা বোম্বাইলৈ ডাক অনা-নিয়া কৰিছিল৷ ১৯৫৩ চনত এয়াৰ ইণ্ডিয়াক ৰাষ্ট্ৰীয়কৰণ কৰা হৈছিল৷ আৰু ই চৰকাৰী অনুষ্ঠানত পৰিণত হয়৷ ১৯৩২ চনৰ অক্টোবৰত জে আৰ ডি টাটাই নিজে পাইলটৰ আসনত বহি উৰুৱাই অনা এখন ‘পাঁচ-মথ’ বিমানেৰে কৰাচীৰ পৰা বোম্বাইলৈ কঢ়িয়াই অনা ডাকেৰে ভাৰতৰ বিমান সেৱাৰ ইতিহাস আৰম্ভ হৈছিল৷ টাটা এয়াৰলাইনছ ১৯৪৬ চনত এটা জইণ্ট ষ্টক কোম্পানীলৈ ৰূপান্তৰিত হৈছিল আৰু ইয়াৰ নাম এয়াৰ ইণ্ডিয়ালৈ পৰিৱৰ্তন কৰা হৈছিল৷ ১৯৪৮ চনৰ ৮ জুনত এয়াৰ ইণ্ডিয়া ইণ্টাৰনেচনেলৰ প্ৰথমখন বিমান ইউৰোপলৈ উৰিছিল৷ সেয়া আছিল ভাৰতৰ প্ৰথমটো ৰাজহুৱা খণ্ড আৰু ব্যক্তিগত খণ্ডৰ যুটীয়া প্ৰচেষ্টা৷ জে আৰ ডি টাটাই ১৯৪৭ চনত চৰকাৰক প্ৰস্তাৱ দিছিল ৪৯ শতাংশ চৰকাৰী অংশ, ২৫ শতাংশ টাটাৰ অংশ আৰু বাকীখিনি ৰাইজৰ অংশীদাৰিত্বৰে এয়াৰ ইণ্ডিয়া ইণ্টাৰনেচনেল আৰম্ভ কৰাৰ৷ কোৱা হয় যে জে আৰ ডি অতি আচৰিত হৈছিল যেতিয়া চৰকাৰে কেইসপ্তাহমানৰ ভিতৰতে টাটাৰ সেই প্ৰস্তাৱ গ্ৰহণ কৰিছিল৷ সেই সময়ত হেনো ‘একো সিদ্ধান্ত নল’বলৈও’ দুবছৰ লাগিছিল/ ১৯৫৩ চনত জৱাহৰলাল নেহৰুৰ চৰকাৰে ইণ্ডিয়ান এয়াৰলাইনছক ৰাষ্ট্ৰীয়কৰণ কৰাৰ সিদ্ধান্ত লয়৷ জে আৰ ডি টাটাই এই সিদ্ধান্তৰ তীব্ৰ বিৰোধিতা কৰিছিল৷ ৰাজহুৱা খণ্ডলৈ যোৱাৰ পাছতো পৰৱৰ্তী ২৫ বছৰ জে আৰ ¸ডি টাটা ইণ্ডিয়ান এয়াৰলাইনছৰ অধ্যক্ষৰূপে আছিল৷ টাটা গ্ৰুপে সদায়েই বিমান পৰিবহণ খণ্ডত অন্তৰ্ভুক্ত হোৱাৰ সপোন পুহি ৰাখিছিল৷ ’৯০১ দশকত ভাৰতৰ নাগৰিক বিমান পৰিবহণ খণ্ডক ব্যক্তিগত খণ্ডৰ বাবে মুকলি কৰি দিয়া হয়৷ টাটাই ১৯৯৪ চনত ছিংগাপুৰ এয়াৰলাইনছৰ স’তে এটা কোম্পানী গঠন কৰি ভাৰতৰ আভ্যন্তৰীণ বিমান পৰিবহণ খণ্ডত প্ৰৱেশ কৰাৰ আয়োজন চলাইছিল যদিও চৰকাৰৰ পৰা অনুমতি লাভ নকৰিলে, কাৰণ তেতিয়া ভাৰতৰ বিমান পৰিবহণত বিদেশী কোম্পানীক বিনিয়োগৰ অনুমতি দিয়া হোৱা নাছিল৷ ২০১২ চনত এই বাধা আঁতৰে, চৰকাৰে বিদেশী কোম্পানীক ভাৰতৰ বিমান পৰিবহণ খণ্ডত বিনিয়োগৰ অনুমতি দিয়ে৷ ২০১৩ চনত টাটা আৰু ছিংগাপুৰ এয়াৰলাইনছে টাটা-এছ আই এ এয়াৰলাইনছ লিমিটেড নামেৰে এটা জইণ্ট ভেন্সাৰ কোম্পানী গঠন কৰে আৰু এই কোম্পানীয়ে ২০১৫ চনত ভিস্তাৰা এয়াৰলাইনছৰ পাতনি মেলে৷ ভিস্তাৰা আৰম্ভ হোৱাৰ এবছৰ আগতে ২০১৪ চনত টাটাই মালয়েছিয়াৰ এয়াৰ এছিয়াৰ স’তে এয়াৰ এছিয়া ইণ্ডিয়া আৰম্ভ কৰে৷ যোৱা বছৰৰ অক্টোবৰত এক মুকলি নিবিদাযোগে টাটাই স্পাইচজেট আৰু সহযোগীসকলক পৰাস্ত কৰি ১৮,০০০ কোটি টকাৰ বিনিময়ত ইণ্ডিয়ান এয়াৰলাইনছৰ মালিকীস্বত্ব কিনি ল’বলৈ সমৰ্থ হয়৷ বৃহস্পতিবাৰে নিবিদাৰ চৰ্ত অনুসৰি টাটাই ২,৭০০ কোটি নগদ ধন ভাৰত চৰকাৰক দিয়াৰ পাছত চৰকাৰে এয়াৰ ইণ্ডিয়াৰ মালিকীস্বত্ব টাটাৰ হাতত অৰ্পণ কৰে৷ টাটাই নিবিদাত জয়ী হওঁতে ৰতন টাটাই জে আৰ ডি টাটাই এখন বিমানৰ পৰা নামি অহা পুৰণি ফটো এখনৰ স’তে টুইট কৰিছিল– উভতি অহাৰ বাবে স্বাগতম এয়াৰ ইণ্ডিয়া৷ ১৫৩ বছৰীয়া টাটাৰ বাবে এয়াৰ ইণ্ডিয়া পুনৰ দখল যেন পুৰণি ঘৰলৈ উভতি অহাৰ দৰে৷ কিন্তু অলেখ সমস্যাৰে ভাৰাক্ৰান্ত এই বিমান পৰিবহণ কোম্পানীটোক সফল কৰি তোলাটো হ’ব টাটাৰ বাবে এক তীব্ৰ প্ৰত্যাহ৩ান৷ বিশেষকৈ কৰ’না মহামাৰীয়ে পৃথিৱীৰ বিমান পৰিবহণ খণ্ডক প্ৰায় মৃতপ্ৰায় কৰি তোলাৰ সময়ত টাটাৰ কাম আৰু অধিক জটিল হ’ব৷
এয়াৰ ইণ্ডিয়া টাটাৰ হাতলৈ যোৱাৰ লগে লগে বজাৰ অৰ্থনীতি আৰু ব্যক্তিগত খণ্ডৰ অপৰিহাৰ্যতা, অৱশ্যম্ভাৱিতা আকৌ এবাৰ ঘোষিত আৰু প্ৰতিষ্ঠিত হ’ল৷ কমিউনিজ্ম আৰু তাৰ আধাৰত গঢ়ি উঠা সমাজবাদী শিবিৰৰ ব্যৰ্থতা আৰু পতনৰ পাছত বজাৰ অৰ্থনীতিয়েই এতিয়া পৃথিৱীৰ অৰ্থনীতিৰ একমাত্ৰ চালিকা শক্তি হৈ পৰিছে৷ আৰু বজাৰ অৰ্থনীতিৰ অভিন্ন অংগ হ’ল ব্যক্তিগত খণ্ড, ব্যক্তিগত উদ্যম, ব্যক্তিগত সম্পত্তি৷ বজাৰ আজি অবিসম্বাদী, কিন্তু বজাৰে ক্ৰমাগতভাৱে এমুঠি মানুহৰ হাতত সমগ্ৰ পৃথিৱীৰ সম্পদ গোট খুৱাইছে৷ ব্যক্তিগত খণ্ড আৰু ৰাজহুৱা খণ্ডৰ কোনটো ভাল, কোনটো বেয়া সেই বিতৰ্কৰ আজিও অৱসান হোৱা নাই৷ সমাজবাদ বিফল হ’ল, কিন্তু বজাৰ অৰ্থনীতিয়েও গৰিষ্ঠসংখ্যক মানুহৰ ভাত-কাপোৰৰ সমস্যা সমাধান কৰিব পৰা নাই৷ ভাৰতে ’৯০ দশকত বজাৰ অৰ্থনীতি আঁকোৱালি লোৱাৰ পাছতহে আৰু বিমান পৰিবহণ ক্ষেত্ৰত ব্যক্তিগত খণ্ড অহাৰ পাছতহে বিমান যাত্ৰাৰ খৰচ সাধাৰণ মানুহে ঢুকি পাব পৰা হ’ল৷ তাৰ আগতে ৰাইজ এয়াৰ ইণ্ডিয়াৰ ‘মালিক’ আছিল কিন্তু সাধাৰণ মানুহৰ বাবে বিমান যাত্ৰা কল্পনাৰো অগোচৰ আছিল৷ চৰকাৰে বিমান চলোৱা বা হাঁহ-কুকুৰা পালন কৰা বা জোতা চিলাই কৰা, চাইকেল নিৰ্মাণ কৰাধৰণৰ কামবোৰৰ পৰা আঁতৰি আহিব লাগে, কিন্তু শিক্ষা, স্বাস্থ্য আৰু নূ্যনতম প্ৰয়োজনীয় খাদ্য আদিৰ দৰে জীয়াই থকাৰ বাবে অপৰিহাৰ্য কিছুমান উপাদান সকলো নাগৰিকৰ বাবে উপলব্ধ হোৱাটো এখন কল্যাণকামী ৰাষ্ট্ৰ গঠনৰ প্ৰধান পূৰ্বচৰ্ত হ’ব লাগে৷ কিন্তু বিমান পৰিবহণৰ লগতে শিক্ষা, স্বাস্থ্য, খাদ্য সকলো বজাৰ অৰ্থনীতি আৰু ব্যক্তিগত খণ্ডৰ হাতত অৰ্পণ কৰিলে তাৰ ফলত অৰ্থনীতিৰ বিকাশ হ’লেও গৰিষ্ঠসংখ্যক নাগৰিকৰ কল্যাণৰ প্ৰশ্নটো আওকাণ কৰা হ’ব৷ ৰাজহুৱা খণ্ড নে ব্যক্তিগত খণ্ড, সমাজবাদ নে পুঁজিবাদ সেই বিতৰ্ক ইতিমধ্যে আওপুৰণি আৰু অপ্ৰাসংগিত হৈ পৰিছে৷ প্ৰশ্নটো হ’ল দেশৰ উপলব্ধ সম্পদখিনি গৰিষ্ঠসংখ্যক মানুহক নূ্যনতম মৰ্যাদাপূৰ্ণ জীৱন প্ৰদান কৰাৰ ক্ষেত্ৰত কেনেকৈ আটাইতকৈ উপযুক্তভাৱে ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰি? কোনবোৰ বিষয়ক বজাৰৰ লাভ-লোকচানৰ হিচাপ-নিকাচৰ বাহিৰত ৰাখিব লাগে? কোনবোৰ টাটাক গতাই দিব পাৰি, কোনবোৰ নোৱাৰি?