অবিবাহিতাৰ বাবে

আমাৰ দেশত অন্যান্য পিছপৰা শ্ৰেণীৰ লগতে আৰ্থ-সামাজিক বা ৰাজনৈতিক সা-সুবিধা লাভৰ ক্ষেত্ৰত মহিলাসকলকো অনগ্ৰসৰ শ্ৰেণীত অন্তৰ্ভুক্ত কৰা হৈছে৷ লিংগ-অসমতাৰ সামাজিক পৰম্পৰাৰ অৱসান ঘটাবলৈকেই দেশত এনে ব্যৱস্থা লোৱা হৈছে৷ তাহানিৰ পৰাই চৰকাৰে মহিলা আৰু শিশু কল্যাণৰ বাবে সুকীয়া মন্ত্ৰণালয় তথা বিভাগৰ অধীনত বিভিন্ন আঁচনি-পৰিকল্পনা ৰূপায়ণ কৰি আহিছে৷ তৎসত্ত্বেও দেশত লিংগ-অসমতা বৰ্তি আছে৷ শিক্ষা, অৰ্থনৈতিক, সামাজিক অথবা ৰাজনৈতিক ক্ষেত্ৰখনত পুৰুষ আৰু মহিলাৰ মাজত থকা অসমতাই দেশৰ উন্নয়নৰ পথত বাধাৰ হেঙাৰ হৈ দেখা দিছে৷ এই অসমতাৰ প্ৰতি দেশৰ একাংশ পুৰুষ-মহিলা এতিয়াও উদাসীন যদিও স্থানান্তৰত পৰিস্থিতিসাপেক্ষে মহিলাসকলে নিজৰ অভাৱ-অভিযোগৰ প্ৰতি সৰৱ হৈ উঠা পৰিলক্ষিত হয়৷ কিছুদিন পূৰ্বে অসমৰ অবিবাহিত মহিলা উন্নয়ন সমিতিৰ তৰফৰ পৰা এনে কেতবোৰ অভাৱ-অভিযোগ ৰাজহুৱাভাৱে উত্থাপন কৰি মুখ্যমন্ত্ৰীৰ দৃষ্টি আকৰ্ষণৰ প্ৰয়াস কৰিছে৷ প্ৰতিনিধিগৰাকীয়ে যিখিনি কথা ৰাজহুৱাভাৱে সদৰী কৰিছে, সেইখিনি অতি তাৎপৰ্যপূৰ্ণ৷ আমাৰ সমাজত বিবাহৰ সাৰ্বজনীনতাৰ বিপৰীতে অবিবাহিত, বিশেষকৈ মহিলাসকলক হীন দৃষ্টিৰে চোৱা হয়৷ বিবাহ সম্পূৰ্ণৰূপে এক ব্যক্তিগত বিষয় হোৱা সত্ত্বেও ইয়াক এক সামাজিক আনুষ্ঠানিকতাৰ দৃষ্টিৰেহে চোৱা হয় বাবেই অবিবাহিতাসকল হৈ পৰে অৱজ্ঞা আৰু পুতৌৰ পাত্ৰী৷ আনহাতে, পৰিয়ালৰ আপোন সদস্যসকলৰ মাজতো অবিবাহিতাসকল ‘বোজা’স্বৰূপ হৈ পৰে৷ এনে মহিলাসকলৰ আৰ্থিকভাৱে স্বাৱলম্বীসকলৰ অৱস্থা তুলনামূলকভাৱে উন্নত হ’লেও আনসকল মহিলাই ঘৰুৱা কাম-কাজৰ দায়িত্ব বহন কৰিবলগীয়া হয়৷ আকৌ, এওঁলোকক পৈতৃক সম্পত্তিৰো ভাগৰ পৰা বঞ্চিত কৰা হয়৷ এনে প্ৰেক্ষাপটত অসম অবিবাহিতা মহিলা উন্নয়ন সমিতিয়ে উচিতভাৱেই মুখ্যমন্ত্ৰীৰ দৃষ্টিগোচৰ হোৱাৰ চেষ্টা কৰিছে৷ তেওঁলোকে কৰা দাবীও বেছ যুক্তিসংগত আৰু দূৰদৃষ্টিসম্পন্ন৷ তেওঁলোকে চৰকাৰৰ পৰা কোনো পেন্সন দাবী কৰা নাই অথবা হ্ৰস্বকালীন হিতাধিকাৰীৰ স্বীকৃতিও বিচৰা নাই৷ তাৰ পৰিৱৰ্তে এই মহিলাখিনিক লক্ষ্য কৰি এক বৃহৎ প্ৰকল্প গঢ়ি তোলাৰ বাবে দাবী জনাইছে৷ গ্ৰাম্যভিত্তিক এনে প্ৰকল্পবোৰ কৃষি আৰু আনুষংগিক ক্ষেত্ৰৰ কাম-কাজ যেনে, পশুপালন, মীনপালন, দুগ্ধ উৎপাদন আৰু হস্ততাঁত-হস্তশিল্পৰ সৈতে জড়িত কৰি এই অবিবাহিত মহিলাসকলক উৎপাদনমুখী কামত নিয়োজিত কৰাৰ বাবে চৰকাৰক আহ৩ান জনাইছে৷ প্ৰকৃততে এনে কাম হ’ব মানৱ পৰিকল্পনাত সামৰি ল’ব পৰা কাম৷ জিলা ভিত্তিত যদিহে এনে প্ৰকল্প সংশি¡ষ্ট সাংসদ, বিধায়ক আৰু স্থানীয় প্ৰশাসনৰ ছত্ৰছায়াত গঢ়ি তোলা হয়, তেন্তে থলুৱা সম্পদৰ সদ্ব্যৱহাৰৰ লগতে এই মহিলাসকলৰো অৱলম্বনৰ পথ একোটা মুকলি হ’ব৷ মন কৰিবলগীয়া যে ৰাজ্য চৰকাৰে পূৰ্বতেও [প্ৰয়াত মুখ্যমন্ত্ৰী তৰুণ গগৈৰ কাৰ্যকালত] অবিবাহিত মহিলাসকলক মাহিলি পেন্সন দিয়াৰ দিহা কৰিছিল৷ বৰ্তমান চৰকাৰেও ‘আইদেউ সন্দিকৈ  মহিলা সন্মান আঁচনি’ৰ জৰিয়তে এনে পেন্সন দিয়াৰ ব্যৱস্থা কৰিছে৷ কেৱল অসমেই এইক্ষেত্ৰত একমাত্ৰ ৰাজ্য নহয়; কেৰালা, মধ্যপ্ৰদেশ আদি ৰাজ্যতো এনে ব্যৱস্থা সময়ে সময়ে লোৱা হৈ আহিছে৷ বেছিভাগ ক্ষেত্ৰতে ৰাজনৈতিক উদ্দেশ্যপ্ৰণোদিত হৈ এনে ব্যৱস্থা লোৱা হৈছে৷ তাৰ দ্বাৰা অবিবাহিত মহিলাখিনিৰ প্ৰকৃত অভাৱ পূৰণ হোৱা নাই, বৰঞ্চ ভোটৰ অংক কৰাসকলহে উপকৃত হৈছে৷ সম্প্ৰতি অসমৰ অবিবাহিতা মহিলা উন্নয়ন সমিতিৰ দ্বাৰা যি প্ৰস্তাৱিত দাবী উত্থাপিত হৈছে, সেইটোৱে কিন্তু মহিলাসকলৰ আৰ্থ-সামাজিক দিশটোক সামৰি লৈছে আৰু ৰাজ্যৰ অৰ্থনীতিত এক উৎপাদনমুখী সংযোজনৰ কথা সংযোজিত কৰিছে৷ মুখ্যমন্ত্ৰীৰ লগতে ৰাজ্যৰ মহিলা বিত্তমন্ত্ৰীগৰাকীয়ে আগন্তুক বাজেটত এনে প্ৰস্তাৱৰ প্ৰতি সঁহাৰি জনাব পাৰে |