নিৰ্বাচন মানেই জয়-পৰাজয়ৰ খেল
গণতন্ত্ৰত নিৰ্বাচনৰ গুৰুত্ব অসীম৷ সংখ্যাই নিৰ্ধাৰণ কৰে শক্তি৷ সেই কাৰণে নিৰ্বাচন জিকাটো ৰাজনৈতিক দলবোৰৰ বাবে হৈ পৰে জীৱন-মৰণৰ খেলৰ দৰে৷ পিছে, কোনোবাজন জিকা মানেই বাকীবোৰ পৰাজিত হোৱা৷ সেই কাৰণে পৰাজয় মানিব নোখোজাসকলে এনে খেলত নমা উচিত নহয়৷
ভাৰতৰ ৰাজনীতিৰ ইতিহাসত পৰাজয়ৰ অলেখ কাহিনী লিখা আছে৷ ১৯৬৭ চনৰ পৰা দেশৰ প্ৰধানমন্ত্ৰীৰ আসনত থকা ইন্দিৰা গান্ধী ১৯৭৭ চনৰ সাধাৰণ নিৰ্বাচনত ৰায়বেৰেলি সমষ্টিত ৰাজ নাৰায়ণৰ হাতত পৰাজিত হৈছিল৷ সেইবাৰৰ নিৰ্বাচনত বিশ্বনাথ প্ৰতাপ সিঙো [পাছত প্ৰধানমন্ত্ৰী হোৱা] পৰাজিত হৈছিল৷ ১৯৭৭ চনত জনতা পাৰ্টীৰ হৈ লোকসভাৰ নিৰ্বাচন জিকা তৰুণ তুৰ্কী হিচাপে খ্যাত [পাছত প্ৰধানমন্ত্ৰীৰ আসনতো বহা] চন্দ্ৰ শেখৰে ১৯৮০ৰ নিৰ্বাচনত বালিয়া সমষ্টিত জগন্নাথ চৌধাৰীৰ হাতত পৰাজিত হৈছিল৷ বিজেপিৰ জন্মদাতা, দলৰ প্ৰাক্তন সভাপতি, পিতামহসদৃশ প্ৰাক্তন প্ৰধানমন্ত্ৰী অটল বিহাৰী বাজপেয়ীয়ে ইতিমধ্যে দিল্লীৰ পৰা দুবাৰকৈ [১৯৭৭, ১৯৮০] নিৰ্বাচন জিকাৰ পাছত ১৯৮৪ চনত নিজা সমষ্টি গোৱালিয়ৰলৈ গৈও ৰক্ষা নাপালে৷ কংগ্ৰেছে মনোনয়নৰ শেষৰ দিনা প্ৰক্ষেপ কৰা মাধৱৰাও সিন্ধিয়াই জনপ্ৰিয় নেতা বাজপেয়ীক বেয়াকৈ হৰুৱাইছিল৷
১৯৬৭ চনৰ লোকসভা নিৰ্বাচনত কংগ্ৰেছৰ ভেটাৰান এছ কে পাটিলক বোম্বেত হৰুৱাইছিল বিহাৰৰ পৰা অহা জৰ্জ ফাৰ্নাণ্ডেজ নামৰ ডেকা ৰাজনীতিকজনে৷ ১৯৭৭ চনৰ নিৰ্বাচনত জে’লত থাকিয়ে বিহাৰৰ মুজাফৰপুৰ সমষ্টিত বিপুল ভোটত জয়ী হোৱা প্ৰখ্যাত ট্ৰেড ইউনিয়নিষ্ট নেতাজনে জনতা পাৰ্টীৰ দিনত প্ৰতিৰক্ষা, ৰে’ল আদি দপ্তৰ মন্ত্ৰী হৈছিল৷ ১৯৮০ চনতো মুজাফৰপুৰৰ পৰা নিৰ্বাচন জিকা জৰ্জ ফাৰ্নাণ্ডেজ ২০০৪ চনলৈ বহুবাৰ নিৰ্বাচন জিকিছিল যদিও ১৯৮৪ চনত কিন্তু বাংগালোৰত কংগ্ৰেছৰ চি কে জাফাৰ শ্বৰীফৰ হাতত পৰাজিত হোৱাৰ উপৰি ১৯৮৫ আৰু ১৯৮৬ৰ উপ-নিৰ্বাচনতো একেৰাহে পৰাজিত হৈছিল৷
ৰিজাৰ্ভ বেংকৰ গৱৰ্নৰ পদৰ পৰা ১৯৯১ চনত পোনে পোনে দেশৰ বিত্তমন্ত্ৰী হোৱা, ২০০৪ চনৰ পৰা ২০১৪ চনলৈ প্ৰধানমন্ত্ৰী হিচাপে কাৰ্যনিৰ্বাহ কৰা মনমোহন সিঙে ৰাজ্যসভাৰ সদস্য হৈ আহিছে৷ এবাৰে মাত্ৰ [১৯৯৯ চনত] দক্ষিণ দিল্লী সমষ্টিৰ পৰা লোকসভাৰ নিৰ্বাচনত প্ৰতিদ্বন্দ্বিতা কৰিছিল আৰু বিজেপিৰ প্ৰাৰ্থী বিজয় কুমাৰ মালহোত্ৰাৰ হাতত পৰাজিত হৈছিল৷
ভাৰতীয় ৰাজনীতিত পৰাজয়ৰ আৰু অলেখ ঘটনা আছে৷ সম্পূৰ্ণ তালিকা বহু দীঘলীয়া৷ আজিৰ তাৰিখত দপ্দপাই থকা বহুজনে নিৰ্বাচনত এবাৰ হ’লেও পৰাজিত হৈছে৷ স্মৃতি ইৰাণীয়ে ২০১৪ চনত আমেথিত ৰাহুল গান্ধীৰ হাতত পৰাজিত হৈছিল৷ অৰুণ জেটলিয়ে ২০১৪ত অমৃতসৰত অমৰিন্দৰ সিঙৰ হাতত আৰু ৰাহুল গান্ধীয়ে ২০১৯ত দুটা সমষ্টিত উঠি আমেথিত স্মৃতি ইৰাণীৰ হাতত পৰাজিত হৈছিল৷ নীতীশ কুমাৰে জীৱনৰ প্ৰথম দুটা নিৰ্বাচনত হাৰিছিল৷ লালুপ্ৰসাদ যাদৱে ১৯৮০ আৰু ১৯৯৯ চনত লোকসভাত, শীলা দীক্ষিতে ২০১৩ চনত বিধানসভাত আৰু ২০১৯ চনত লোকসভাত পৰাজিত হৈছিল৷
অসমতো আছে এনে বহুত কাহিনী৷ ২০০৪ চনত অসমীয়াৰ হিয়াৰ আমঠু ড॰ ভূপেন হাজৰিকা গুৱাহাটী লোকসভা সমষ্টিত পৰাজিত হৈছিল কিৰিপ চলিহাৰ হাতত৷ ২০১১ চনত কিৰিপ চলিহা হাজো বিধানসভা সমষ্টিত পৰাজিত হৈছিল দীপেন পাঠকৰ হাতত৷
প্ৰফুল্ল মহন্তই এবাৰ দুটা সমষ্টিত উঠি এটাত হাৰিছিল৷ এতিয়া বিজেপিৰ ষ্টাৰ কেম্পেইনাৰ, মুখ্যমন্ত্ৰী ড॰ হিমন্ত বিশ্ব শৰ্মায়ো ১৯৯৬ চনত প্ৰথমবাৰ নিৰ্বাচন খেলি জালুকবাৰী বিধানসভা সমষ্টিত ভৃগু কুমাৰ ফুকনৰ হাতত পৰাজিত হৈছিল৷ আন নালাগে লোকসভাত বক্তৃতাৰে চমক সৃষ্টি কৰা হেম বৰুৱাও নিৰ্বাচনত পৰাজিত হ’বলগীয়া হৈছিল৷ এনে ইতিহাসৰ পৰিপ্ৰেক্ষিততে ৰাইজে নিৰ্বাচনৰ জয়-পৰাজয়ক সহজভাৱে লৈ সমাজত স্থায়ী শান্তিৰ বাতাৱৰণ বৰ্তাই ৰখাত গুৰুত্ব দিব লাগে৷