উচ্ছাকাংক্ষাই অসুখী কৰে

উপাৰ্জনৰ চিন্তাই মানুহক জীৱনৰ আনন্দৰ পৰা বঞ্চিত কৰিছে৷ মানুহে দুবেলা-দুমুঠি ভালকৈ খাবলৈ  জীৱন কালত কিমান যে সংগ্ৰাম কৰিবলগা হয়। অৱশ্যে সকলো প্ৰাণীয়েই খাদ্যৰ বাবে এই যুঁজ অব্যাহত ৰাখে৷ মানুহক লগাৰ দৰে আন জীৱ-জন্তুক সা-সম্পত্তি, ধন-সম্পদ নালাগে৷ জীৱ-জন্তুৰ উচ্ছাকাংক্ষা নাই৷  সেয়ে সিহঁতৰ জীৱন সংগ্ৰাম মানুহতকৈ কম৷ পৰৰ উপকাৰৰ বাবে জীয়াই থকাটোৱেই জীৱন৷ কিন্তু ব্যক্তি স্বাৰ্থ আৰু দুৰাকাংক্ষাৰ চিকাৰ হৈ মানুহে কিমান যে নকৰিবলগীয়া কাম কৰিবলৈ বাধ্য হয়। চুৰি-ডকাইতি, ষড়যন্ত্ৰ, যুদ্ধ, হত্যাৰে ভৰপূৰ মানৱ ইতিহাস৷ বিপৰীতে শান্তিনন্দনত বাস কৰে ঘৰচীয়া, বনৰীয়া প্ৰাণীবোৰে৷ আজিৰ মানুহ ভোগবাদী মানসিকতাৰ দাস৷ পৰৰ কথা ভাবিবলৈ সময় নাই৷ ব্যস্ততাৰ দোহাই দি মানুহ আত্মকেন্দ্ৰিক হৈ উঠিছে৷  উচ্ছাকাংক্ষাই মানুহক অসুখী কৰি তুলিছে৷