প্ৰেৰণাৰ উৎস হ’বলৈ বিজয়ী হ’বই লাগিব
পৃথিৱীৰ ভিতৰতে দুখীয়া দেশসমূহৰ তালিকাত মুজাম্বিকৰ স্থান হ’ল তৃতীয়৷ ইয়াৰ দ্বাৰা এইটো কথা সহজে অনুমান কৰিব পাৰি যে দেশখনত জীয়াই থাকিবলৈ ইয়াৰ সাধাৰণ জনতাই প্ৰতিদিনে কিমান কঠোৰ সংগ্ৰাম কৰিবলগীয়া হয়৷ দেশখনৰ অধিকাংশ চৰকাৰী কৰ্মচাৰী দুৰ্নীতিগ্ৰস্ত হোৱাৰ বাবে সাধাৰণ জনতাই যিকোনো চৰকাৰী সুবিধা লাভ কৰাৰ পৰা সদায় বঞ্চিত হয়৷ যেতিয়া দেশ এখনৰ তলৰ পৰা ওপৰলৈকে সকলো কৰ্মচাৰী দুৰ্নীতিত লিপ্ত হ’ব,তেতিয়া সেই দেশখনত চোৰ, ডকাইত আৰু অনৈতিক কাৰ্যকলাপৰ সংখ্যা বৃদ্ধি হোৱাটো অত্যন্ত স্বাভাৱিক কথা৷ প্ৰায় দুই কোটি জনসংখ্যা থকা এই দেশখনৰ ৰ কোটি দহ লাখতকৈও অধিকসংখ্যক লোকেই দাৰিদ্ৰ্য সীমাৰেখাৰ তলত বাস কৰে৷ অবৈধ ড্ৰাগ্ছ সৰবৰাহৰ ভূ-স্বৰ্গ হিচাপেও মুজাম্বিক বিখ্যাত৷ আপুনি হয়তো ভাবিছে মই মুজাম্বিক দেশখনৰ আৰ্থ-সামাজিক অৱস্থাৰ কথা এই লেখাটোত কিয় উল্লেখ কৰিছোঁ৷ ইয়াৰ একমাত্ৰ কাৰণ হ’ল, মাৰিয়া ডে লুৰডেছ মুটলা [Maria de Lurdes Mutola]৷ অসমীয়াত এষাৰ কথা আছে যে বোকাতহে পদুম ফুল ফুলে৷ ২০০০ চনৰ ছিডনী অলিম্পিকত এই কথাষাৰ পুনৰ এবাৰ প্ৰমাণ কৰি দেখুৱালে মই উল্লেখ কৰা মুজাম্বিকৰ মাৰিয়া ডে লুৰডেছ মুটলাই৷ ২৭ অক্টোবৰ ১৯৭২ চনত এটা অতি দৰিদ্ৰ পৰিয়ালত জন্মলাভ কৰা মাৰিয়াই তেওঁৰ জীৱনলৈ অহা সকলো বাধা অতিক্ৰম কৰি ৮০০ মিটাৰ দৌৰত মুজাম্বিকৰ হৈ প্ৰথমবাৰৰ বাবে অলিম্পিকত সোণৰ পদক আঁজুৰি আনিবলৈ সক্ষম হ’ল৷ মাৰিয়া পৃথিৱীৰ সেই চাৰিগৰাকী মহিলা দৌৰবিদৰ ভিতৰত এগৰাকী যিসকলে ছবাৰকৈ অলিম্পিকত অংশগ্ৰহণ কৰাৰ যোগ্যতা অৰ্জন কৰিছে৷ মাৰিয়াই ইয়াৰ আগতে ১৯৯৬ চনৰ আটলাণ্টা অলিম্পিকত ব্ৰঞ্জৰ পদক জয় কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল৷ অৰ্থাৎ মুজাম্বিকে আজিলৈকে অলিম্পিকৰ ইতিহাসত যি দুটা পদক লাভ কৰিবলৈ সক্ষম হৈছে,সেয়া একমাত্ৰ সম্ভৱ হৈছে মাৰিয়াৰ বাবেই৷ বিজ্ঞজনে মাৰিয়াক আঠশ মিটাৰ দৌৰত পৃথিৱীৰ সকলোতকৈ শ্ৰেষ্ঠ মহিলা দৌৰবিদ বুলি অভিহিত কৰিছে৷ অলিম্পিক,কমনৱেল্থ,বিশ্ব চেম্পিয়ন,কণ্টিনেণ্টেল গেমছ,কণ্টিনেণ্টেল চেম্পিয়নশ্বিপৰ দৰে খিতাপ জয় কৰিবলৈ সক্ষম হোৱা মাৰিয়া হৈছে পৃথিৱীৰ একমাত্ৰ মহিলা আঠশ মিটাৰ দৌৰবিদ৷ মাৰিয়াই এই কথাটো পুনৰ প্ৰমাণ কৰি দেখুৱালে যে যদি নিজৰ একাগ্ৰতা থাকে,যদি নিজৰ লক্ষ্য স্থিৰ থাকে, কঠোৰ অধ্যৱসায় কৰিবলৈ যদি কোনোবাই কুণ্ঠাবোধ নকৰে,তেন্তে ঈপ্সিত লক্ষ্যত উপনীত হোৱাৰ পৰা পৃথিৱীৰ কোনেও কেতিয়াও বাধা দি ৰাখিব নোৱাৰে৷ মুজাম্বিকৰ লগতে পৃথিৱীৰ আন দেশৰ নৱপ্ৰজন্মৰ দৌৰবিদসকলৰ বাবে মাৰিয়া সদায় আদৰ্শ হৈ ৰ’ব৷ অৱশ্যে এইটোও ঠিক যে যদি মাৰিয়াই অলিম্পিক জিনিব নোৱাৰিলেহেঁতেন,তেন্তে কোনেও হয়তো তেওঁক চিনি নাপালেহেঁতেন৷
ইংলেণ্ডৰ পৃথিৱী বিখ্যাত ‘দ্য বিটল’ নামৰ ৰক বেণ্ডটো ১৯৬০ চনত প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল জন লেন’ন, পল মেকাৰ্টনি, জৰ্জ হেৰিছন আৰু ৰিংগ’ষ্টাৰে৷ আৰম্ভণিতে তেওঁলোক সফল হ’ব পৰা নাছিল আৰু যথেষ্ট ঘাত-প্ৰতিঘাতৰ সন্মুখীন হ’বলগীয়া হৈছিল৷ চূড়ান্ত সফলতা পোৱাৰ আগতে প্ৰায় সাত বছৰ তেওঁলোকে সমগ্ৰ ইউৰোপত সৰু সৰু অনুষ্ঠান কৰি ঘূৰি ফুৰিছিল৷ তেওঁলোকৰ আৰম্ভণিৰ সময়ছোৱা যথেষ্ট কষ্টকৰ আছিল যদিও সফল নোহোৱাপৰ্যন্ত কেতিয়াও হাৰ মনা নাছিল৷ সফলতা প্ৰাপ্তিৰ বাবে তেওঁলোকে প্ৰতিদিনে সংগীতৰ কচৰৎ কৰিছিল আৰু প্ৰতিদিনে তেওঁলোকৰ সংগীতৰ মান উন্নত হৈ গৈ আছিল৷ সফল নোহোৱাপৰ্যন্ত নেতিবাচক চিন্তাক তেওঁলোকে তেওঁলোকৰ জীৱনত প্ৰভাৱ পেলাবলৈ সুবিধা দিয়া নাছিল৷ ইয়াৰ ফলস্বৰূপে তেওঁলোকে অৱশেষত সফলতাৰ মুখ দেখা পাইছিল৷ সফলতা নোপোৱা হ’লে দ্য বিটলক কোনেও কেতিয়াও চিনি নাপালেহেঁতেন৷ আৰু তেতিয়া কোনেও কেতিয়াও তেওঁলোকৰ কথা আলোচনা নকৰিলেহেঁতেন৷ বা তেওঁলোক কাৰো অনুপ্ৰেৰণাৰ উৎস নহ’লহেঁতেন৷ ঠিক তেনেদৰে বিল গেটছেও সফলতা প্ৰাপ্তিৰ আগতে ১৯৬৮-চনৰ পৰা ১৯৭৫ চনলৈকে প্ৰায় সাত বছৰ কম্পিউটাৰ প্ৰগেমিঙক মূল বিষয় হিচাপে লৈ নিৰৱচ্ছিন্ন অধ্যয়ন আৰু গৱেষণা কৰিছিল৷ তেওঁ দিনে-ৰাতিয়ে কেৱল কম্পিউটাৰ প্ৰগেমিঙৰ সপোন দেখিছিল৷ আৰু ইয়াৰ পৰিণাম তেওঁ কি পালে সেয়া আজি গোটেই বিশ্বই গম পায়৷ আজি সকলোৰে মুখত বিল গেটছৰ নাম৷ বিল গেটছৰ সফলতাই আন আন উদ্যোগপতিক সদায় অনুপ্ৰাণিত কৰি আহিছে৷ আমি যদি লাভলীনা অথবা মীৰাবাই চানুৰ জীৱনৰ প্ৰাৰম্ভিক সময়ছোৱা চাওঁ,তেন্তে ঠিক একেটা কথাৰে আমি পুনৰাবৃত্তি দেখা পাওঁ৷ লাভলীনা আৰু মীৰাবাই চানুৰ জীৱনলৈ সফলতা এদিনতে কেতিয়াও অহা নাছিল৷ দিনৰ পাছত দিন,মাহৰ পাছত মাহ আৰু বছৰৰ পাছত বছৰ তেওঁলোকে একেটা বিষয়তে অভ্যাস কৰিছে৷ নিজৰ জীৱনলৈ অহা বাধাবোৰে তেওঁলোকক তেওঁলোকৰ লক্ষ্যৰ পৰা আঁতৰাই নিব পৰা নাছিল৷ তেওঁলোকে যিমানেই অভ্যাস কৰিছিল,সিমানেই সফলতাৰ দিশত ক্ৰমে এখোজ আগুৱাই গৈছিল৷ জীৱনৰ কঠিন মুহূৰ্তবোৰে,বেয়া দিনবোৰে তেওঁলোকক তেওঁলোকৰ লক্ষ্যৰ পৰা বিচলিত কৰিব পৰা নাছিল বা তেওঁলোক বিচলিত হোৱা নাছিল৷ মীৰাবাই চানুৰ ঘৰৰ পৰা প্ৰশিক্ষণ কেন্দ্ৰৰ দূৰত্ব আছিল ২৫ কিঃ মিঃ৷ সেই প্ৰশিক্ষণ কেন্দ্ৰলৈ যাবলৈ মীৰাবাই চানুয়ে বালি কঢ়িওৱা ট্ৰাকৰ সহায় ল’বলগীয়া হৈছিল৷ তথাপি মীৰাবায়ে নিজৰ অভ্যাস কৰি গৈছিল৷ লাভলীনাৰ জীৱনৰ প্ৰাৰম্ভিক সংগ্ৰাম আৰু সফলতাৰ কথা এতিয়া আমি সকলোৱে গম পাওঁ৷ অৱশ্যে যদি তেওঁলোক সফল নহ’লহেঁতেন,তেতিয়া হয়তো কথাবোৰ অলপ বেলেগ হ’লহেঁতেন৷
লাভলীনা আৰু মীৰাবাইৰ জীৱনৰ সফলতাই হয়তো এতিয়া বহুতকে বিভিন্ন খেলৰ প্ৰতি আকৰ্ষিত কৰিছে৷ অভিভাৱকসকলেও হয়তো খেলা বিষয়টোক বৰ্তমান অধিক গুৰুত্বসহকাৰে লৈছে বা ল’ব৷ কাণৰ কেৰু পিন্ধা বিন্ধাইদি ধনুৰ শৰ সৰকাই পঠিওৱাটো সহজসাধ্য কাম নহয়,কিন্তু অভ্যাস কৰি থাকিলে তেনে কঠিন কামো সহজসাধ্য কৰিব পাৰি বুলি আমাৰ ফকৰা যোজনাত ইতিমধ্যেই জ্ঞানীজনে উল্লেখ কৰি গৈছে৷ গতিকে আপুনি যদি জীৱনত সফল হ’ব বিচাৰিছে, তেন্তে আজিৰ পৰাই নিৰৱচ্ছিন্ন অভ্যাস কৰক,তেতিয়া দেখিব এদিন আপোনাৰ ভালপোৱা বিষয়টোত আপুনিও সফল হৈছে৷ তেতিয়া আপুনিও হৈ পৰিব হাজাৰজনৰ বাবে প্ৰেৰণাৰ উৎস৷ তেতিয়া আপোনাৰ জীৱনলৈও আহিব খ্যাতি,ঐশ্বৰ্য,বিভূতি৷ কিন্তু এইবোৰ পাবলৈ প্ৰথমতে আপুনি জিকিবই লাগিব৷ গতিকে আৰু পলম নকৰি আজিৰ পৰা জিকাৰ কচৰৎ আৰম্ভ কৰক আৰু নিজৰ ভালপোৱা বিষয়টোত বিজয়ী হ’বলৈ চেষ্টা কৰক৷ সদায় মনত ৰাখিব যে আপুনি হাজাৰজনৰ প্ৰেৰণাৰ উৎস হ’বলৈ হ’লে প্ৰথমতে কিন্তু বিজয়ী হ’বই লাগিব৷