অপসৃয়মান অসমীয়া

আজিৰ সমাজৰ মধ্যবিত্ত শ্ৰেণীটোক লৈ সকলোতকৈ নৈৰাশ্যজনক বিষয় এইটোৱেই যে সি তাৰ শ্ৰেণীস্বাৰ্থৰ কথা আগত ৰাখিহে দেশ-সমাজ আৰু জাতিৰ কথা চিন্তা কৰে৷ অৰ্থাৎ, নিজৰ ক্ষুদ্ৰ স্বাৰ্থ পৰিহাৰ কৰি দেশ-জাতিৰ কথা ভবাটো এই শ্ৰেণীটোৰ পক্ষে সম্ভৱ নহয়৷ প্ৰকৃতপক্ষে এই শ্ৰেণীটোৱেই হ’ল ছলনাময়ী শ্ৰেণী৷ নিজৰ লক্ষ্য, উদ্দেশ্য পূৰণৰ বাবে তেওঁলোকে আনকি সময়ত প্ৰচণ্ড জাতীয়তাবাদী হৈ দেশ-জাতিৰ স্বাৰ্থ ৰক্ষাৰ নামত সমাজত তীব্ৰ আন্দোলনৰ হুংকাৰ দিবলৈও চেষ্টাৰ ত্ৰুটি নকৰে৷ আত্মপ্ৰতিষ্ঠাৰ মোহে মধ্যবিত্ত শ্ৰেণীটোক খেদি ফুৰে৷ যেতিয়াই তেওঁলোকে সমাজত আত্মপ্ৰতিষ্ঠা লাভ কৰিবলৈ সক্ষম হয়, লাহে লাহে তেওঁলোকৰ জাতিপ্ৰেম, দেশপ্ৰেম কপূৰ্ৰৰ দৰে উৰি যাবলৈ ধৰে৷ কিন্তু ধনতন্ত্ৰবাদী, সাম্প্ৰদায়িক তথা ফেচিবাদী প্ৰতিক্ৰিয়াশীল শক্তিসমূহে দেশ-জাতি-সমাজলৈ অনা বিপদসমূহৰ বিষয়ে এওঁলোকৰ বেছিভাগেই উদাসীন নতুবা মৌন৷ স্বাভাৱিকতেই এই সুবিধাভোগী মধ্যবিত্ত শ্ৰেণীটো ধনতন্ত্ৰবাদৰ সমৰ্থক৷ অৱশ্যে ধনতন্ত্ৰবাদৰপৰা উদ্ভূত সমস্যাসমূহক এওঁলোকে সংস্কাৰ সাধনহে কৰিব বিচাৰে; তাক কমিউনিষ্টসকলৰ দৰে সম্পূৰ্ণ উৎখাত কৰিবলৈ তেওঁলোক নাৰাজ৷ এইক্ষেত্ৰত তেওঁলোক বেছ সচেতন৷ নিঃসন্দেহে ইয়াত তেওঁলোকৰ শ্ৰেণীস্বাৰ্থ নিহিত  থাকে৷কোৱা বাহুল্য, মধ্যবিত্তসকলৰ এই শ্ৰেণী দুবৰ্লতা অসমীয়া মধ্যবিত্ত শ্ৰেণীৰ মাজতো তেনেই সুলভ৷ অসমীয়া মধ্যবিত্তৰ সুবিধাভোগী ভূমিকা ভাষা আন্দোলনৰপৰা আৰম্ভ কৰি মাধ্যম আন্দোলন, বিদেশী বিতাৰণ আন্দোলন আৰু শেহতীয়াকৈ ‘কা’বিৰোধী আন্দোলনত দেখি আহিছোঁ৷ প্ৰায় সকলোৱেই জাতীয়তাবাদৰ নামাৱলী গাত লৈ সোঁ-বাঁও ৰাষ্ট্ৰীয়তাবাদী ৰাজনৈতিক দলৰ বিৰুদ্ধে বা অসমৰ জাতীয় সমস্যা একোটাক আগত লৈ ৰাজপথত আৱাজ তোলে আৰু অৱশেষত তেওঁলোকৰ এচামে এনে জাতীয়তাবাদী ভাবাৱেগৰ সুযোগ গ্ৰহণ কৰি প্ৰচুৰ সা-সুবিধা আদায় কৰি সমাজত সু-প্ৰতিষ্ঠিত, হৰ্তা-কৰ্তা হৈ পৰে৷ অসম আন্দোলনৰপৰা উদ্ভূত জাতীয়তাবাদী মধ্যবিত্ত লোকেৰে গঠিত আঞ্চলিকতাবাদী অগপ দলটোৱে অসমীয়া জাতিক কেনেদৰে ঠগ-প্ৰৱঞ্চনা কৰিলে তাৰ প্ৰত্যক্ষ অভিজ্ঞতা আজি অসমীয়া ৰাইজে লাভ কৰিছে৷ স্পষ্ট মতাদৰ্শ আৰু অৰ্থনৈতিক কাৰ্যসূচী নথকা এনে আঞ্চলিক ৰাজনৈতিক দলৰ নেতা-পালিনেতাসকলৰ আত্মপ্ৰতিষ্ঠা তথা নিজৰ বৈষয়িক উন্নতি হোৱাৰ বাহিৰে অগপ দলটোৱে অসমীয়া জাতীয় জীৱনত স্মাৰক হৈ পৰিব পৰা কোনো পৰিৱৰ্তনেই আনিব নোৱাৰিলে৷ এসময়ত জাতীয়তাবাদী শিবিৰে জন্ম দিয়া সৰ্বানন্দ সোণোৱালকে ধৰি একাংশ তথাকথিত লাচিত-মূলাগাভৰুৱে ‘জাতি-মাটি-ভেটি, পবৰ্ত-ভৈয়াম’ৰ পদাৱলী আওৰাই আওৰাই অৱশেষত সমগ্ৰ ভাৰতৰ বাবে বিপজ্জনক হৈ পৰা বিজেপিৰ দৰে হিন্দুত্ববাদী-সাম্প্ৰদায়িক প্ৰতিক্ৰিয়াশীল ৰাষ্ট্ৰীয়তাবাদী ৰাজনৈতিক দলৰ ওচৰত আঁঠু লৈ নিজৰ স্বৰূপ উদঙাই দেখুৱালে৷ মধ্যবিত্ত শ্ৰেণীৰ যি আত্মপ্ৰতিষ্ঠাৰ মোহ সি ষোল্ল অনাই এওঁলোকৰ গাত দেখা গ’ল৷ এই মোহৰ বশৱৰ্তী হৈ এওঁলোকে অনায়াসে এটা ৰাজনৈতিক দলৰপৰা আন এটা দললৈ যাব পাৰে, আনকি নিজৰ দেশ-মাতৃকো কাৰোবাৰ ওচৰত বন্ধকত বা বিক্ৰী কৰি দিব পাৰে৷ কিন্তু তেওঁলোকৰ এই আত্মপ্ৰতিষ্ঠাৰ নামত চলি থকা নাটকবোৰে অসমীয়া জাতিক চূড়ান্ত প্ৰতাৰণা কৰাৰ লগতে চৰম বিপদৰ মাজলৈও লৈ গ’ল৷ অসমৰ জাতীয় জীৱনত গভীৰভাৱে প্ৰভাৱ পেলোৱা গুৰুত্বপূৰ্ণ আৰু স্পৰ্শকাতৰ সমস্যাসমূহৰ সমাধানৰ বাবে এসময়ৰ ঘোৰ জাতীয়তাবাদী ধূৰ্ত আৰু নিলাজ নেতাসকলে কোনোদিনেই চেষ্টা নকৰিলে৷ বৰং, তেওঁলোকে নিজৰ ক্ষমতা হেৰুওৱাৰ ভয়ত অসমৰ সমস্যাবোৰ অধিক জটিল আৰু গভীৰহে কৰি তুলিলে৷ এনে হোৱাৰ ফলত আমাৰ সমাজৰ নিম্নস্তৰত বসবাস কৰা অগণন শোষিত-নিষ্পেষিত-বঞ্চিত অসমীয়া জনতাৰ জীৱন বিপৰ্যস্ত হৈ পৰিছে৷ অৱশ্যে এই শোষিত-বঞ্চিত অসমীয়া কৃষক-শ্ৰমিকৰ প্ৰতি সুবিধাভোগী অসমীয়া মধ্যবিত্ত শ্ৰেণীটো বৰ চিন্তিত নহয়৷ এওঁলোকে ডিঙিৰ সিৰ ফুলাই মানৱতা আৰু গণতন্ত্ৰৰ কথা ক’ব পাৰে; কিন্তু বাস্তৱত নিজৰ শ্ৰেণীস্বাৰ্থ ৰক্ষা কৰাৰ বাহিৰে সমাজৰ অৱহেলিত-শোষিত-নিষ্পেষিতজনৰ বাবে একো নকৰে৷ইতিমধ্যে অসমত চহৰীয়া মধ্যবিত্ত লোকৰ দ্বাৰা বহুকেইটা জাতীয়তাবাদী ৰাজনৈতিক দলৰ জন্ম হৈছে৷ এই দলবিলাকৰ স্পষ্ট মতাদৰ্শ, অৰ্থনৈতিক আৰু জাতীয় কাৰ্যসূচী কি  তাক অসমীয়া ৰাইজৰ আগত এতিয়াও পৰিষ্কাৰ কৰি জনোৱা নাই৷ এই কথা কোৱা বাহুল্য যে অসমীয়া জাতিৰ ‘ইমিডিয়েট’অৰ্থাৎ তাৎক্ষণিক শত্ৰু হৈছে কট্টৰ হিন্দুত্ববাদী বিজেপি চৰকাৰ আৰু ইয়াৰ মন্ত্ৰণাদাতা আৰ এছ  এছ৷ সেয়েহে জাতীয়তাবাদী ৰাজনৈতিক দলবিলাকৰ প্ৰথম পদক্ষেপ হোৱা উচিত বিজেপি চৰকাৰক কেনেকৈ উৎখাত কৰিব পৰা যায় তাৰ ৰণকৌশল প্ৰস্তুত কৰা৷ উমৈহতীয়া ন্যূনতম কাৰ্যসূচীৰ ভিত্তিত ৰাজনৈতিক দলবিলাকে জোঁটবন্ধন নকৰিলে বিজেপিৰ দৰে প্ৰতিক্ৰিয়াশীল দলক পৰাভূত কৰাটো অসম্ভৱ৷ ইতিমধ্যে ছাত্ৰ সন্থাৰ উদ্যোগত গঠিত ‘অসম জাতীয় পৰিষদ’-এ ঘোষণা কৰিছে যে এই দলটোৱে বিজেপিবিৰোধী কোনো ৰাষ্ট্ৰীয়তাবাদী আৰু সাম্প্ৰদায়িক ৰাজনৈতিক দলৰ লগত বুজাবুজিলৈ নাহে৷ আৰম্ভণিতেই যদি এই গোড়ামী তেনেহ’লে দলটো কলিতেই মৰহিবলৈ বেছি বছৰ নালাগিব৷ অকলেই যুঁজি নিৰ্বাচনত জয়ী হ’ম বুলি যদি দলটোৱে ভাবিছে, তেনেহ’লে সেইটোৰ সমান মূৰ্খামি আন একো নহ’ব; বৰং বিজেপিক পুনৰ ক্ষমতালৈ অনাৰ বাটহে মুকলি কৰিব৷ অসমীয়া জাতিৰ বাবে ই আত্মঘাতী প্ৰচেষ্টা৷সকলোতকৈ গুৰুত্বপূৰ্ণ প্ৰশ্নটো হৈছে আন্তৰ্জাতিক বৃহৎ পুঁজিপতি গোষ্ঠী তথা সাম্ৰাজ্যবাদী শক্তিসমূহৰ প্ৰতি নৱগঠিত জাতীয়তাবাদী ৰাজনৈতিক দলবিলাকৰ দৃষ্টিভংগী কি হ’ব? সেই কথা তেওঁলোকে অসমীয়া ৰাইজক জনাব লাগিব৷ ইয়াক আওকাণ কৰিলে নহ’ব৷ কিয়নো আজি বিশ্বত বৃহৎ পুঁজিৰ স্বাৰ্থত আন্তৰ্জাতিক লগ্নী পুঁজিয়ে সমগ্ৰ পৃথিৱীতে জাল তৰি বিশ্বৰ বহু দেশ আৰু অগণন জনতাক নিৰ্মম শোষণেৰে জৰ্জৰিত কৰি তুলিছে৷ বহু দেশ কৰ-কাটলত বিধ্বস্ত হৈ  সাম্ৰাজ্যবাদী দেশসমূহৰ হাতৰ পুতলাত পৰিণত হৈছে৷ সম্প্ৰতি ক’ভিড-১৯ মহামাৰীয়ে ধাৰত পোত গৈ থকা সেই দেশবোৰৰ পৰিস্থিতি অধিক ভয়াৱহ কৰি তুলিছে৷ নৱগঠিত আঞ্চলিক ৰাজনৈতিক দলসমূহে স্পষ্টভাৱে এই আন্তৰ্জাতিক পুঁজিৰ বিৰোধিতা নকৰিলে আৰু বিকল্প অৰ্থনৈতিক কাৰ্যসূচী হাতত নল’লে কেৱল বিজেপিকে ধৰি ৰাষ্ট্ৰীয়তাবাদী দলক উৎখাত কৰিয়েই অসমীয়া জাতিক উদ্ধাৰ কৰিব নোৱাৰিব আৰু সবৰ্সাধাৰণ অসমীয়া ৰাইজেও শোষণ-বঞ্চনাৰপৰা কোনোদিনেই পৰিত্ৰাণ নাপাব৷ মৌলবাদী কিম্বা হিন্দুত্ববাদী-ফেচিবাদী শক্তিসমূহৰ লগত আন্তৰ্জাতিক পুঁজিৰ এক গভীৰ সম্পৰ্ক আছে৷ এই অপশক্তিসমূহৰ বিৰুদ্ধে পৰিকল্পিত ৰূপত সমূহীয়াকৈ যুঁজ দিব নোৱাৰিলে অসমীয়া জাতি নিঃশেষ হ’বলৈ বেছি বছৰ নালাগিব৷