অসমীয়া নমৰে

একবিংশ শতিকাৰ দ্বিতীয় দশকলৈ অসমীয়া জীয়াই থাকিল৷ অসমীয়াৰ এটা ভাষা আছে যিটো ভাষা বহু সংকটৰ সন্মুখীন হ’লেও এতিয়াও শক্তিশালী ৰূপতেই জীয়াই আছে৷ এক কোটিতকৈ অধিক মানুহে কোৱা পৃথিৱীৰ ভাষাৰ তালিকাখনত ৯১টা ভাষা আছে৷ ইয়াৰ মাজত ডেৰ কোটি অসমীয়াভাষীৰে অসমীয়া ভাষা ৬৭নং স্থানত আছে৷ পৰিসংখ্যাৰ ফালৰ পৰা ইয়াক সন্তুোষজনক অৱস্থা বুলিব পাৰি৷ 

অসমীয়াৰ এখন স্বাধীন গণতান্ত্ৰিক নিজৰ বুলিবলৈ ৰাজ্য আছে৷ এতিয়ালৈ সেই ৰাজ্যখনত অসমীয়াই ৰাজনৈতিক ক্ষমতাও নিজৰ হাতত ৰাখিবলৈ সক্ষম হৈছে৷ এখন স্বাধীন গণতান্ত্ৰিক দেশৰ অংগৰাজ্যৰ বাসিন্দা হৈ অসমীয়াই বহু আৰ্থ-সামাজিক-ৰাজনৈতিক প্ৰত্যাহ্বান আৰু সংকটৰ সন্মুখীন হৈছে৷ তেনে প্ৰত্যাহ্বান আৰু সংকটৰ মোকাবিলা অসমীয়াই একগোট হৈ আৰু দক্ষতাৰে কৰিব পাৰেছেনে নাই সেয়া বিতৰ্কৰ বিষয়৷ 

অসমীয়া ভাষাৰ বাবে প্ৰত্যাহ্বান আৰু সুযোগ দুয়োটাই কঢ়িয়াই অনা ইংৰাজী, হিন্দী আৰু বাংলা ভাষাৰ স্থান পৃথিৱীত ক্ৰমে তৃতীয়, চতুৰ্থ আৰু পঞ্চম৷ ইংৰাজী ভাষাৰ শক্তি আৰু সামৰ্থ্য এতিয়া প্ৰায় সকলো ভাৰতীয় ভাষাৰ প্ৰতিয়েই এটা প্ৰত্যাহ্বান৷ অসমীয়া ভাষাও এই প্ৰত্যাহ্বানৰ সন্মুখীন হৈছে৷ নিজকে জীয়াই ৰাখিবলৈ প্ৰতিটো ভাৰতীয় ভাষাই ইংৰাজীৰ স’তে প্ৰতিযোগিতাত নামিব লাগিব৷ অসমীয়াও ইয়াৰ ব্যতিক্ৰম নহয়৷ 

বাংলা ভাষাৰ স’তে অসমীয়াৰ প্ৰেম আৰু সংঘাতৰ সম্পৰ্ক৷ আধুনিক যুগ ইংৰাজৰ জৰিয়তে বাঙালীৰ মাধ্যমতহে অৰ্থাৎ ইংলেণ্ডৰ পৰা কলিকতা হৈহে অসমলৈ আহিছিল৷ ইংৰাজ ঔপনিৱেশিক শাসন আৰু বাঙালী আধিপত্যবাদ এই দুয়োটাই অসমীয়াৰ অস্তিত্বৰ প্ৰতি অনা প্ৰত্যাহ্বানে আধুনিক অসমীয়া জাতি গঠনত আটাইতকৈ বেছি অৰিহণা যোগাইছে৷ ব্ৰিটিছ আৰু বাঙালী জাতি হৈ পৰিছিল অসমীয়াৰ বাবে উদাহৰণ৷ 

মানে ধবংস কৰাৰ পাছত এটা গৌৰৱোজ্জ্বল অতীতৰ বাহিৰে অসমীয়াৰ একো বাকী নাছিল৷ মানৰ অধীনত দীঘলীয়াকৈ থাকিলে অসমীয়াৰ ভৱিষ্যৎ কি হ’লহেঁতেন সেয়া এক ভয়ংকৰ সম্ভাৱনা৷ হয়তো অসমীয়াৰ অস্তিত্ব বিলীন হৈ গ’লহেঁতেন৷ মানৰ পৰা ব্ৰিটিছে অসমীয়াক উদ্ধাৰ কৰিলে আৰু পাতনি মেলিলে আধুনিক যুগৰ৷ এই আধুনিক যুগে অসমলৈ আনিলে বাঙালীৰ ভাল আৰু বেয়া প্ৰভাৱ৷  ব্ৰিটিছ প্ৰশাসন নিৰ্ভৰশীল আছিল বাঙালী বাবুসকলৰ ওপৰত৷  এই বাবুসকলে অসমখনক আধুনিক বংগদেশৰ এটা অংগৰূপে কল্পনা কৰিছিল৷ ব্ৰিটিছ উপনিৱেশৰ ছত্ৰচায়াত সুকলমে চলি আছিল বাঙালী সাংস্কৃতিক উপনিৱেশ৷ ইয়াণ্ডাবু সন্ধিৰ মাত্ৰ ১০ বছৰ পাছতেই ১৮৩৬ চনত অসমত ব্ৰিটিছ চৰকাৰে বাংলা ভাষা প্ৰৱৰ্তন কৰিছিল৷ মানৰ আক্ৰমণৰ পাছত সেইটো আছিল অসমীয়াৰ অস্তিত্বৰ প্ৰতি আন এটা ভাবুকি৷ এই সংকটৰ মোকাবিলা কৰাত অসমীয়াৰ স’তে থিয় হৈছিল অসমীয়া ভাষাৰ উদ্ধাৰকৰ্তা, আধুনিক অসমীয়া ভাষাৰ বাটকটীয়া ব্যপ্তিষ্ট মিছনৰ মিছনেৰীসকল৷ অসমীয়াই ব্ৰিটিছ আৰু বাঙালীৰ বিৰোধিতা কৰিছিল, সেই ব্ৰিটিছ আৰু বাঙালী জাতীয়তাবাদৰ পৰা অনুপ্ৰেৰণা লৈ৷ পিছলৈ কলিকতালৈ পঢ়িবগৈ বাঙালী জাতীয়তাবাদ আৰু বাঙালী সাহিত্যৰ প্ৰত্যক্ষ সংস্পৰ্শলৈ অহা প্ৰাতঃস্মৰণীয় অসমীয়াসকলে সেই জাতীয়তাবাদ আৰু সাহিত্যৰ অনুপ্ৰেৰণাৰে আধুনিক অসমীয়া ভাষা-সাহিত্যৰ ভেটি টনকিয়াল কৰিছিল৷

ব্ৰিটিছে উপনিৱেশ পাতিছিল সাম্ৰাজ্য বিস্তাৰ কৰি সম্পদ আহৰণ কৰিবলৈ৷ মানে ধবংস কৰা অসমখন শাসন কৰোঁতে ব্ৰিটিছৰ যিমান খৰচ হৈছিল, সিমানখিনি অসমৰ পৰা কৰ-কাটলেৰে সংগ্ৰহ কৰা অসম্ভৱ আছিল৷ ব্ৰিটিছৰ সম্পদ আহৰণৰ বাবে কৰা প্ৰচেষ্টাৰ ফলত অসমলৈ দুটা জনগোষ্ঠীৰ বৃহৎ প্ৰব্ৰজন ঘটিছিল৷ এটা হ’ল চাহ জনজাতিসকল আৰু আনটো হ’ল পূৰ্ববংগীয়মূলৰ খেতিয়কসকল৷ এই দুটা জনগোষ্ঠীৰ আগমনৰ পাছতহে ব্ৰিটিছৰ বাবে অসমখন লাভজনক হৈ উঠিল৷ এই দুটা জনগোষ্ঠীৰ প্ৰব্ৰজন অসমৰ ইতিহাসত হোৱা আটাইতকৈ বৃহৎ প্ৰব্ৰজন৷ ইয়াৰ ফলত অসমৰ জনগাঁথনি আৰু স্বাধীন ভাৰতৰ এখন অংগৰাজ্যৰূপে অসমৰ ৰাজনীতিৰ ৰূপ সলনি হৈ গ’ল৷ 

ব্ৰিটিছে গঢ়া আধুনিক ভাৰতখনত হোৱা স্বাধীনতা আন্দোলনত অসমীয়াই লোৱা ভূমিকায়ো অসমীয়াক ভাৰতীয় গণতন্ত্ৰত এক মৰ্যাদাৰ আসনত অধিষ্ঠিত কৰোৱাত প্ৰভূত বৰঙণি যোগালে৷ স্বাধীনতাৰ সময়ত অসমক পূব পাকিস্তানৰ অন্তৰ্ভুক্ত কৰিব বিচৰা প্ৰচেষ্টা আছিল অসমীয়াৰ আন এটা বৃহৎ অস্তিত্বৰ সংকট, যিটো অসমীয়াই একগোট হৈ প্ৰতিহত কৰিছিল৷

অসম ব্ৰহ্মদেশৰ এটা অঞ্চলত পৰিণত নহ’ল৷ অসমীয়া ভাষা বাংলা ভাষাত লীন নগ’ল৷ অসম পাকিস্তানৰ অংগ নহ’ল৷ বুৰঞ্জীৰ বহু সংকটপূৰ্ণ সময় অসমীয়াই পাৰ হৈ আহিল, যিবোৰ সময়ত অসমীয়াৰ অস্তিত্ব বিলীন হৈ যোৱাৰ সম্ভাৱনা আছিল৷ জ্বলি ছাই হৈ যোৱাৰ পাছতো পুনৰ সেই ছাইৰ পৰা পূণৰ্জন্ম লাভ কৰা ফিনিক্স চৰাইৰ দৰে অসমীয়া জী উঠিছে বাৰম্বাৰ৷ 

একৈছ শতিকাৰ দুটা দশক অতিবাহিত হোৱালৈ অসমীয়া জীয়াই আছে৷ অসমীয়াৰ সন্মুখত সংকট আৰু প্ৰত্যাহ্বান আছে, কিন্তু সেই সংকট আৰু প্ৰত্যাহ্বানৰ মাজতে অসমীয়াই নিজকে অপৰাজেয় বুলি তুলি ধৰাৰ সম্ভাৱনাও নিহিত আছে৷