আমি কিমান সচেতন

এখন সমাজৰ প্ৰগতিৰ মূল চালিকাশক্তি হৈছে মানৱৰ কৰ্ম আৰু চিন্তাধাৰা৷ কৰ্ম আৰু চিন্তাধাৰাৰ বিকাশৰ পথত শিক্ষাই স্থাপন কৰা ভেটিটোৱে সমাজৰ গতিশীলতা আনে৷ সমগ্ৰ দেশৰ লগতে উত্তৰ-পূৰ্বাঞ্চলৰ জনবহুল ৰাজ্য অসমতো শিক্ষাখণ্ডৰ ব্যাপক প্ৰসাৰ হৈছে বিগত সময়ছোৱাত৷ শিক্ষাৰ প্ৰসাৰ মানে জ্ঞানৰ প্ৰসাৰ হোৱা বুলি সততে কোৱা কথাষাৰৰ সত্যতাক যেন ভুল বুলি প্ৰমাণ কৰিছে সমাজৰ এচাম তথাকথিত শিক্ষিত ব্যক্তিয়ে৷

৩ জানুৱাৰীত গোলাঘাট জিলাৰ দেৰগাঁৱত সংঘটিত হ’ল এটা পথ দুৰ্ঘটনা আৰু থিতাতে নিহত হ’ল ১২জন [পাছত নিহতৰ সংখ্যা বৃদ্ধি হ’ল ১৪জনলৈ] লোকৰ৷ হৃদয়বিদাৰক উক্ত পথ দুৰ্ঘটনাৰ পাছতে অসম চৰকাৰৰ দ্বাৰা ঘোষণা কৰা হ’ল নীতি-নিৰ্দেশনা৷ পুৱতিনিশা অৰ্থাৎ পোহৰ নোহোৱা পৰ্যন্ত  কোনো বনভোজ দলেই ওলাব নোৱাৰিব গন্তব্যস্থলীলৈ৷ সেইদৰে, নিশাৰ আন্ধাৰৰ পূৰ্বেই নিজ বাসস্থান পাবহি লাগিব বনভোজ খাবলৈ যোৱা দল৷ চৰকাৰে ঘোষণা কৰা এনে নীতি-নিৰ্দেশনাৰ প্ৰধান কাৰণটো হৈছে, অসমত বনভোজৰ নামত চলি অহা অনৈতিক কৰ্মবোৰ৷ প্ৰতিটো বৰ্ষৰ ডিচেম্বৰ আৰু জানুৱাৰীত অসমৰ নাগৰিকে বনভোজ খাবলৈ যোৱাটো এটা পৰিচিত কৰ্ম৷ কিন্তু বনভোজৰ নামত একাংশ ব্যক্তিৰ সুৰাপান কোনো নতুন কথা নহয়৷ বনভোজৰ নামত গাড়ীত উঠিয়েই সুৰাৰ বটলটো খুলিবলৈ নাপালে যেন যাত্ৰা অৰ্থহীন৷ এটা বনভোজৰ দলত [বাহনৰ ওপৰত] ছাউণ্ড ছিষ্টেমটোৰ তীব্ৰ চিঞৰ শুনিব লাগিব পথৰ কাষৰ প্ৰতিজন লোকেই৷ প্ৰশ্নটো হৈছে– বনভোজ খাবলৈ মানুহে যাব পাৰে, কিন্তু ছাউণ্ড ছিষ্টেমৰ বিকট শব্দবোৰ বেলেগে কিয় শুনিব লাগে? বনভোজৰ দল কঢ়িয়াই নিয়া বাহনখনৰ ভিতৰত ওভতনি যাত্ৰাত চলা নৃত্য, চিঞৰ আদি যেন এক সাধাৰণ কথা৷ আনন্দ কৰাৰ বাবে যেন বাকী নাথাকে একো পন্থা– চিঞৰ, নৃত্য, গীত, সুৰা...৷ মানুহে মদ খোৱাৰ নিৰ্দিষ্ট সময় আৰু নিৰ্দিষ্ট পৰিমাণ থকাটো উচিত বুলি মতপোষণ কৰে চিকিৎসকসকলে৷ পৰিতাপৰ কথা যে অসমৰ পুৰুষ-মহিলাই [একাংশৰ] বনভোজ যাত্ৰাৰ আৰম্ভণিৰ পৰা ওভতনি যাত্ৰালৈকে সুৰাপান কৰে৷ দলৰ বাহনখনৰ চালক কিম্বা হেণ্ডিমেনজনৰো নাথাকে সুৰাপানৰ বাধা৷ তেনে চালকৰ ভুল আৰু দলৰ সদস্যসকলৰ অসংযম আচৰণে প্ৰকৃততে দুৰ্ঘটনা কঢ়িয়াই আনে বাহনখনৰ কাৰণে৷

অসমৰ বনভোজস্থলীবোৰ পাহাৰ, নদী বা বনাঞ্চলসমূহত অৱস্থিত৷ জনবসতিস্থলৰ পৰা দূৰৈত অৱস্থিত বনভোজস্থলীবোৰ প্ৰত্যক্ষ কৰিলে দেখা যায় মানৱৰ ধ্বংসলীলা৷ কোনো এটা দলৰ ভোজনস্থলী দৰ্শন কৰিলে দেখা যায় পৰিত্যক্ত খোৱাপাত, আলু-পিঁয়াজৰ বাকলি, খোৱাপানীৰ গিলাচ, মদৰ বটল৷ বনভোজৰ দলসমূহৰ এনে আচৰণৰ নাই একো সংশোধন৷ বনভোজস্থলী পৰিষ্কাৰ কৰি থৈ যোৱাৰ প্ৰয়োজনবোধ নকৰে দলসমূহে৷ এয়াই আজিৰ পৰম্পৰা৷ শিক্ষিত নাগৰিকক কোনে বুজাব নীতিৰ বাক্য৷

পথৰ ওপৰত চলাচল কৰা বাহনসমূহৰ গতিবেগৰ ক্ষেত্ৰত নাই স্পষ্ট নীতি-নিৰ্দেশনা৷ অসমত নিৰ্মাণ কৰা চাৰিলেনযুক্ত ৰাজপথৰ ওপৰত সংঘটিত দুৰ্ঘটনাবোৰে বুকু সুদা কৰিছে অজস্ৰ পৰিয়ালৰ৷ প্ৰশ্নটো হৈছে, ৰাজপথৰ ওপৰত ক্ৰমবৰ্ধমান দুৰ্ঘটনাৰ কাৰণ কি? দুৰ্ঘটনাৰ কাৰণবোৰ যদি বিশ্লেষণ কৰা যায় তেতিয়া দেখা যায় গাড়ীসমূহৰ গতিবেগ৷ বৰ্তমান চাৰিলেনযুক্ত পথৰ কাষত ক্ষন্তেক অপেক্ষা কৰিলেই দেখা পোৱা যায় বাহনৰ তীব্ৰ গতি৷ বাহনৰ চালকসকলৰ মাজত এনে এক ধাৰণাই গঢ় লৈছে যেন গাড়ীৰ গতি কমেও ৮০ কিঃমিঃ প্ৰতি ঘণ্টাত৷ নিয়ন্ত্ৰণৰ বাহিৰত চলা বাহনৰ মাজত দুৰ্ঘটনাৰ প্ৰৱণতা অধিক হয় যদিও নাই একো নিৰ্দেশনা৷

অসমত ৰাষ্ট্ৰীয় ঘাইপথবোৰৰ নিৰ্মাণ আজিকোপতি সম্পূৰ্ণ নহ’ল৷ নিৰ্মাণ সম্পূৰ্ণ হোৱা পথবোৰৰ ওপৰত নতুনকৈ নিৰ্মাণ কৰা হৈছে ফ্লাইঅ’ভাৰৰ৷ প্ৰশ্নটো হৈছে, এটা পথ নিৰ্মাণৰ পূৰ্বে কিয় বিবেচনাৰ বাবে নাহে ফ্লাইঅ’ভাৰৰ প্ৰয়োজনীয়তা? বহু সময়ত দেখা যায় যে পথৰ এটা অংশ বন্ধ কৰি এটা পথেৰে যাবলৈ বা আহিবলৈ দিয়া হয় বাহনসমূহক৷ তেনে এক সিদ্ধান্তৰ বাবেই দুটা বিপৰীত দিশৰ পৰা আহি থকা দুখন বাহনৰ মাজত মুখামুখি সংঘৰ্ষ লগা দেখিবলৈ পোৱা যায়৷

অসমৰ পথসমূহত চলাচল কৰা বাহনসমূহৰ চালকৰ লাইচেঞ্চ, গাড়ীৰ বীমাকৰণৰ নথি, কাৰ্যক্ষমৰ প্ৰমাণপত্ৰ আদি নিৰীক্ষণৰ দায়িত্বত আছে ৰাজ্যিক পৰিবহণ বিভাগ৷ পৰিবহণ বিভাগৰ নিৰীক্ষণ কাৰ্যত দেখিবলৈ পোৱা যায় অনেক শিথিলতা৷ এনেবাৰ পৰিক্ৰমাৰ মাজত আৱদ্ধ হৈ থকা অসমৰ যোগাযোগ, পথ পৰিবহণ ব্যৱস্থা, বা পৰিবহণ বিভাগৰ সক্ৰিয়তাই ৰোধ কৰিব পাৰিব দুৰ্ভাবনাবোৰক৷