একক মালিকীস্বত্বৰ ব্যৱসায় বনাম প্ৰশাসনৰ নীতি

পৃথিৱীত থকা সকলো ব্যৱসায়ৰ শ্ৰেণী বিভাগ কৰিলে পোৱা যায় একক মালিকীস্বত্বৰ ব্যৱসায়, অংশীদাৰী ব্যৱসায়, কোম্পানী বা বহুজাতিক কোম্পানীৰ ব্যৱসায়৷ ওপৰোক্ত মালিকীস্বত্বৰ ভিত্তিত সৰ্বাধিক সংখ্যক ব্যৱসায়েই চলি আছে একক মালিকীস্বত্বৰ ব্যৱসায়৷ একক মালিকীস্বত্বৰ ব্যৱসায়টোক গাইগুটীয়া ব্যৱসায় অৰ্থাৎ এজন ব্যক্তিৰ দ্বাৰা পৰিচালিত ব্যৱসায় বুলিও কোৱা হয়৷ এনে ব্যৱসায়ত মালিকগৰাকীয়েই ব্যৱসায়ৰ সকলো কাম নিজস্বভাৱে সম্পাদন কৰিব লাগে৷ দোকান বা ক্ষুদ্ৰ ব্যৱসায়বোৰত মালিকগৰাকীয়েই কৰ্মচাৰীৰ ভূমিকাত থাকে৷ ব্যৱসায়ত হোৱা সকলো লাভ-লোকচানৰ ভাৰ নিজেই বহন কৰিব লগা ব্যৱসায়টোৰ স্থায়িত্ব নিৰ্ভৰ কৰে ব্যক্তিজনৰ স্থায়িত্বত৷ বিভিন্ন সময়ত হোৱা শাৰীৰিক অসুস্থতা বা মৃত্যুৰ ফলশ্ৰুতিত বন্ধ হৈ পৰে একক মালিকীস্বত্বৰ ব্যৱসায়৷ এনেবোৰ অসুবিধা ৰোধ কৰিবলৈ হয়তো সমাজত আবিৰ্ভাৱ হ’ল অংশীদাৰী আৰু কোম্পানী ব্যৱসায়, য’ত মালিক অনেক আৰু সিদ্ধান্ত গ্ৰহণত হ্ৰাস পালে অনিশ্চয়তা৷

একক মালিকীস্বত্বৰ ব্যৱসায়ৰ নীতিকে মানৱ জীৱনত বহুলভাৱে প্ৰয়োগ হোৱা দেখিবলৈ পোৱা যায়৷ পাৰিবাৰিক জীৱনত স্বামী-স্ত্ৰীৰ সমিলমিলৰ মাজত চলি থকা পৰিয়ালে সাহসেৰে মোকাবিলা কৰিব পাৰে সকলো প্ৰত্যাহ্বান৷ সন্তানৰ শিক্ষা, ঘৰৰ পৰিস্কাৰ-পৰিচ্চন্নতা, বজাৰ কৰা ইত্যাদি কৰ্মবোৰ যদিহে এজনেই সম্পাদন কৰিব লগাত পৰে তেনে পৰিয়ালত দেখা পোৱা যায় সংঘাতৰ পৰিৱেশ৷ সকলো কাম মূৰ পাতি লৈ পৰিয়াল চলোৱা ব্যক্তিজনৰ আকস্মিক বিয়োগে অন্ধকাৰ নমাই আনে পৰিয়ালৰ বাকী সদস্যসকলৰ জীৱনলৈ৷ চালিকা শক্তিৰ আকস্মিক প্ৰস্থানে পানীত হাঁহ নচৰা অৱস্থা কৰা পৰিয়ালৰ সদস্যসকলে অনুভৱ কৰে অতীতত কৰি অহা ভুলবোৰ৷ যিবোৰ পৰিয়ালত স্বামী-স্ত্ৰী, সন্তান আদিৰ সমিলমিলত সিদ্ধান্ত গ্ৰহণ কৰা হয়, তেনে পৰিয়ালৰ প্ৰগতি কেতিয়াও স্তব্ধ নহয় কেনো এজন সদস্যৰ প্ৰস্থানত৷ একক ব্যক্তিৰ নীতিৰ আধাৰত বিভিন্ন সময়ত শিক্ষানুষ্ঠান, চৰকাৰী কাৰ্যালয় আদিও চলা দেখিবলৈ পোৱা যায়৷ শিক্ষানুষ্ঠানৰ মূৰব্বীজনে পৰিচালনাৰ নীতিক অৱজ্ঞা কৰি সকলো শিক্ষক-কৰ্মচাৰীক শাসন কৰাৰ প্ৰৱণতা সততে দেখিবলৈ পোৱা যায়৷ সকলো সিদ্ধান্ত নিজস্বভাৱে গ্ৰহণ কৰা, বেলেগৰ পৰামৰ্শ গ্ৰহণৰ প্ৰয়োজনীয়তা অনুভৱ নকৰা, উচ্চ স্থানত অধিষ্ঠিত হোৱা বুলি কথা বতৰা বা আচৰণত ক্ষমতাশালী ৰূপ প্ৰকাশ কৰা, সামান্য ভুলতে শিক্ষক বা কৰ্মচাৰীক ৰাজহুৱাভাৱে ককৰ্থনা কৰা, ক্ষমা বা দয়াৰ নীতিক ভৰিৰে মোহাৰি দাম্ভিকতাৰ পৰিচয় দিয়া মূৰব্বীগৰাকীৰ কাৰণেই স্থৱিৰ বহুতো শিক্ষানুষ্ঠান বা চৰকাৰী কাৰ্যালয়৷ জনসেৱাৰ নামত চৰকাৰী সুবিধা গ্ৰহণ কৰি নিজৰ সকলো অভাৱ পূৰণত ব্যস্ত বিষয়া-কৰ্মচাৰীৰ প্ৰতিও সাধাৰণ নাগৰিকে বিষোদগাৰ কৰাটো দেখিবলৈ পোৱা যায়৷

ব্যৱসায়ৰ দৰে চৰকাৰী প্ৰশাসনটো ক্ষমতা আৰু দায়ৱদ্ধতাৰ থাকে এক নিৰ্দিষ্ট গতি৷ ক্ষমতা সদায় ওপৰৰ পৰা তললৈ আৰু দায়ৱদ্ধতা তলৰ পৰা ওপৰলৈ গতি কৰে৷ উদাহৰণস্বৰূপে গণতান্ত্ৰিক দেশ এখনত ৰাষ্ট্ৰপতিৰ পৰা পোৱা ক্ষমতাৰ ব্যৱহাৰ হয় শাসনৰ বিভিন্ন স্তৰত৷ ৰাজ্যৰ ৰাজ্যপালগৰাকীয়ে প্ৰদান কৰা ক্ষমতাৰ ব্যৱহাৰ কৰি জনসেৱাত ব্ৰতী হয় মুখ্যমন্ত্ৰী আৰু মন্ত্ৰী-বিধায়কসকল৷ সেইবাবেই কোৱা হয় যে ক্ষমতা সদায় উচ্চপদৰ পৰা প্ৰবাহিত হয় নিম্ন পদলৈ৷ অন্যহাতে ক্ষমতা প্ৰয়োগৰ অন্তত পোৱা ফলাফলৰ দায়বদ্ধতা গতি কৰে নিম্ন পদৰ পৰা উচ্চ পদলৈ৷ উদাহৰণস্বৰূপে কোনো এখন স্থানত এখন ৰেল গাড়ীৰ দুৰ্ঘটনা হ’লে দায়ৱদ্ধ হয় ৰেলমন্ত্ৰীগৰাকী৷ কোনোবা এখন বিদ্যালয়ত মধ্যাহ্ন ভোজনৰ বাবদ হোৱা দুৰ্নিতিৰ কালিমাই স্পৰ্শ কৰে শিক্ষামন্ত্ৰী গৰাকীক৷ সেয়েহে কোৱা হয় যে এখন দেশ বা এখন ৰাজ্যৰ সুশাসনৰ অৰ্থে ক্ষমতা আৰু দায়বদ্ধতাৰ উচিত ব্যৱহাৰ হোৱাটো বাঞ্ছনীয়৷ ৰাজ্য শাসনৰ সকলো কাম এজন ব্যক্তিৰ ওপৰত কেন্দ্ৰীভূত হোৱা মানে বিকেন্দ্ৰীত হয় দুৰ্নিতিৰ বজাৰ৷ উন্নয়নৰ প্ৰতিটো প্ৰচেষ্টাৰ আঁৰত থাকিব লাগে বিকেন্দ্ৰীত ক্ষমতা আৰু দায়ৱদ্ধতা৷ প্ৰশাসনৰ প্ৰতিটো স্তৰত সিদ্ধান্ত গ্ৰহণৰ ক্ষমতা দিব লাগিব বিষয়া কৰ্মচাৰীসকলক৷ সিদ্ধান্ত গ্ৰহণৰ সময়ত বিষয়াই মন্ত্ৰীলৈ আৰু মন্ত্ৰীয়ে মুখ্যমন্ত্ৰীৰ মুখলৈ চোৱা বা মতামতৰ বাবে অপেক্ষা কৰা ব্যৱস্থাটোৱে স্থবিৰ কৰিব উন্নয়নৰ ধাৰা৷ সেইকাৰণেই হয়তো একক মালিকীস্বত্বৰ ব্যৱসায়টোৰ বিপৰীতে অংশদাৰী বা কোম্পানী ব্যৱসায়ৰ আবিৰ্ভাৱ হ’ল বিশ্বৰ অৰ্থনীতিত৷