ইউপিএছচিত পিছৰ বেঞ্চত অসম

ইতিমধ্যেই বহিঃৰাজ্যৰ আমোলাৰ হাতত প্ৰশাসন এৰি দিছে অসমীয়াই

আমাৰ অসম, ১৫ডিচেম্বৰঃ জনসংখ্যা আৰু উন্নয়নৰ দিশৰ পৰা জম্মু-কাশ্মীৰ অসমতকৈ পিছপৰা, তাত কাৰো দ্বিমত নাই৷ কিন্তু আই এ এছ বিষয়া সৃষ্টিত অসমৰ সৈতে সমানে টক্কৰ দিবলৈ সক্ষম হৈছে নৰেন্দ্ৰ মোদী চৰকাৰে কেন্দ্ৰীয় শাসিত প্ৰদেশলৈ পৰ্যবসিত কৰা প্ৰদেশখনে৷ কিয়নো ১৯৫১ চনৰ পৰা আজিলৈকে  

জম্মু-কাশ্মীৰে দেশৰ মুঠ আই এ এছৰ ১.১ শতাংশ সৃষ্টি কৰিছে আৰু জনসংখ্যা তথা উন্নয়নত আগবাঢ়ি থকা অসমেও সমানসংখ্যক অৰ্থাৎ ১.১ শতাংশ আই এ এছ বিষয়াহে সৃষ্টি কৰিবলৈ সক্ষম হৈছে৷ এই তুলনাৰ অৰ্থ এয়াই যে, সৰ্বভাৰতীয় ইউ পি এছ চিৰ পৰীক্ষাত জম্মু-কাশ্মীৰৰ দৰেই অসমো চিৰদিন ‘বেক বেঞ্চাৰ’ বা পিছৰ বেঞ্চৰ ছাত্ৰ৷ ১৯৫১ চনৰ পৰা ২০২১ চনলৈ ৭০ বছৰ ধৰি ইউ পি এছ চিৰ এই সৰ্বভাৰতীয় পৰীক্ষাৰ পাছৰ বেঞ্চৰ ছাত্ৰ হৈ থকাৰ ফলতে অহা ১৫ বছৰমানলৈ ৰাজ্যখনৰ প্ৰসাসনীয় মুৰব্বী বা মুখ্য সচিব আৰু আৰক্ষী বিভাগৰ মুৰব্বী বা ডিজিপিৰ আসনত কোনো অসমীয়া বহিব নোৱাৰিব৷ সৌভাগ্যবশতঃ সম্প্ৰতি অসমৰ মুখ্য সচিব আৰু আৰক্ষী সঞ্চালকপ্ৰধান দুয়োজনেই অসমীয়া৷ কিন্তু মুখ্য সচিব জিষ্ণু বৰুৱা আৰু আৰক্ষী সঞ্চালকপ্ৰধান ভাস্কৰজ্যোতি মহন্তৰ অৱসৰৰ পাছত অসমৰ প্ৰশাসন আৰু আৰক্ষী বিভাগ দুয়োটাই পৰিচালিত হ’ব অনাঅসমীয়াৰ দ্বাৰা৷ ইউ পি এছ চিত পিছৰ বেঞ্চত থকা অসমীয়াৰ পৰা অৱশ্যে ইয়াতকৈ অধিক আশা কৰা টান৷

দিল্লীৰ ক্ষমতাৰ অলিন্দত এষাৰ কথা দীৰ্ঘদিন ধৰি চলি আছে– দেশৰ প্ৰশাসন চলাই থাকে বা দেশৰ নীতি-নিৰ্ধাৰণ কৰে মূল চাৰিটা আই এ এছ লবীয়ে৷ সেই চাৰিটা লবী হ’ল– ১৷ উত্তৰ প্ৰদেশ, ২৷ ব্ৰাহ্মণ, ৩৷ দক্ষিণ ভাৰত আৰু ৪৷ বেংগলী৷ এয়া কোনো লিখিত তথ্য নহয়৷ কিন্তু তাকে সামান্য সহজ ভাষাত বুজাই ক’বলৈ হ’লে– মূলতঃ দেশৰ পলিচী বা নীতি নিৰ্ধাৰণ কৰে আই এ এছ বিষয়াসকলে৷ চৰকাৰ আহে আৰু যায়, কিন্তু আই এ এছৰ আমোলাতন্ত্ৰ থাকি যায়, যি মূলতঃ দেশখনৰ সকলো নীতি-নিৰ্ধাৰণ কৰে৷ অন্যাৰ্থত আই এ এছ বিষয়াসকলেই দেশখনৰ প্ৰশাসন কাৰ্যতঃ পৰিচালনা কৰে৷ দেশত, ঘাইকৈ কেন্দ্ৰত আই এ এছ বিষয়াৰ চাৰিটা মূল লবী আছে৷ সেইকেইটা লবীত অৰ্থাৎ উত্তৰ প্ৰদেশ, ব্ৰাহ্মণ, দক্ষিণ ভাৰত আৰু বেংগলী লবীত বৃহৎসংখ্যক আই এ এছ বিষয়া অন্তৰ্ভূক্ত আছে৷ এই চাৰিটা লবীয়েই দেশখনৰ প্ৰশাসন যন্ত্ৰ তেওঁলোকৰ ইচ্ছাত পৰিচালনা কৰি থাকে৷ যি সময়ত যিটো লবীত আই এ এছৰ সংখ্যাধিক্য থাকে, বা যিটো লবী ক্ষমতাশালী হৈ থাকে, তেওঁলোকৰ ইচ্ছাতে দেশৰ শাসনযন্ত্ৰ পৰিচালিত হয়৷

যিহেতু চাৰিটা আইএএছ লবীয়ে দেশৰ সমগ্ৰ প্ৰশাসনযন্ত্ৰ নিয়ন্ত্ৰণ কৰে বুলি যি বদ্ধমূল ধাৰণা আছে৷ সেয়া লিখিতভাৱে ক’তো পোৱা নাযায়৷ কিন্তু দিল্লীৰ ক্ষমতাৰ অলিন্দত সেই ধাৰণাটোৱেই সত্য৷ যিটো সময়ত যিটো লবী অধিক শক্তিশালী হৈ থাকে সেই সময়ত সেই লবীটোৱেই দেশৰ শাসন নিয়ন্ত্ৰণ কৰে৷ কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰক তেওঁলোকৰ ইচ্ছা অনুসৰিয়েই পৰিচালনা কৰিব পাৰে৷ অসমৰ পৰা যিহেতু বিগত ৭০ বছৰত দেশৰ মুঠ আইএএছৰ ১.১ শতাংশ আইএএছ বিষয়াহে সৃষ্টি হৈছে, সেয়ে দেশৰ নীতি নিৰ্ধাৰণৰ ক্ষেত্ৰত অসমৰ কোনো আইএএছ বিষয়াৰ উল্লেখযোগ্য ভূমিকা নাই৷ এপাচি শাকত এটা জালুক থাকিলে যিদৰে তাৰ গুণ ধৰিব নোৱাৰি, দেশৰ ক্ষমতা নিয়ন্ত্ৰণৰ ক্ষেত্ৰতো অসমৰ আইএএছৰ ভূমিকা অনুৰূপ বুলি ক’ব পাৰি৷ যি দুই এজন অসমীয়া আইএএছ বিষয়াই দিল্লীৰ প্ৰশাসনযন্ত্ৰত ভাগ লোৱাৰ সুযোগ পাইছে, হয় তেওঁলোক যিকোনো এটা লবীৰ সৈতে জীণ যাবলগীয়া হৈছে অথবা একাকীভাৱে তেওঁলোকে নিজৰ কাম চলাই যাবলগীয়া হৈছে৷ ৰাজ্য পৰিচালনাৰ ক্ষেত্ৰতো অসমীয়া আইএএছৰ উপস্থিতিৰ ৰূপ তেনেই কৰুণ৷ কাৰণ এটাই– সংখ্যাহীনতা৷ ইউপিএছচিৰ সৰ্বভাৰতীয় পৰীক্ষাত পিছৰ বেঞ্চত থকা অসমে নিজৰ ৰাজ্যখনো নিজৰ বিষয়াৰ দ্বাৰা পৰিচালনা কৰিব নোৱাৰে৷ সম্ভৱতঃ ইয়াতকৈ দুৰ্ভাগ্য আৰু অসমবাসীৰ বাবে আন একো নাই৷

এই বিষয়ৰ সম্ভৱত দ্বিৰুক্তি কৰাৰ প্ৰয়োজন নাই যে, অসমৰ স্থান উত্তৰ পূব ভাৰতৰ আনকেইখন ৰাজ্যৰ তুলনাতো অত্যন্ত তলত৷ বিশেষকৈ জনবসতিৰ দিশৰ পৰা যদি চোৱা হয় তেন্তে অসমৰ স্থিতি আনকেইখন ৰাজ্যৰ তুলনাত নিম্নস্থানত৷ যদি কোনোৱে দাবী কৰে, নাগালেণ্ড, মিজোৰাম আদি ৰাজ্যৰ লোকে অনুসূচিত জাতি-জনজাতিৰ বাবে সংৰক্ষিত আসনবিলাক পাইছে, তেন্তে ক’ব পাৰি অসমৰ জনজাতীয় লোকৰ সংখ্যা নাগালেণ্ড, মিজোৰাম আৰু মণিপুৰ তিনিওখন ৰাজ্যৰ মুঠ জনজাতীয় লোকৰ সংখ্যাৰ সৈতে সমান৷ বিগত ৭০ বছৰত দেশত পোনপটীয়াকৈ মুঠতে ৫২৫৫ জন আইএএছ বিষয়াৰ সৃষ্টি হৈছে৷ ১৯৫১ চনৰ পৰা ২০২১ চনলৈ বিগত ৭০ বছৰত উত্তৰ প্ৰদেশেই দেশৰ সৰ্বাধিক আইএএছ বিষয়াৰ জন্ম দিছে৷ জনসংখ্যাৰ দিশৰ পৰাও সংখ্যাবহুল ৰাজ্যখনৰ পৰা বিগত ৭০ বছৰত ওলাই অহা আইএএছ বিষয়াৰ সংখ্যা ১৫.৮ শতাংশ৷ আনহাতে প্ৰতিবেশী ৰাজ্য বিহাৰে [এতিয়াৰ ঝাৰখণ্ডৰ সৈতে একেলগে] সৃষ্টি কৰিছে ১০.৭ শতাংশ আইএএছ বিষয়া৷ আনহাতে দিল্লীয়ে সৃষ্টি কৰিছে ৮ শতাংশ, ৰাজস্থানে সৃষ্টি কৰিছে জ্জ.প্ত শতাংশ, তামিলনাডুৱে সৃষ্টি কৰিছে ৬.৮ শতাংশ, পঞ্জাবে সৃষ্টি কৰিছে ৬.৩ শতাংশ, মহাৰাষ্ট˜ই সৃষ্টি কৰিছে ৬.১ শতাংশ, অন্ধ্ৰ প্ৰদেশ আৰু তেলেংগানাই সৃষ্টি কৰিছে ৬ শতাংশ, কেৰালাই সৃষ্টি কৰিছে ৪.৬ শতাংশ, ওড়িশাই সৃষ্টি কৰিছে ৪.৫ শতাংশ, হাৰিয়ানাই সৃষ্টি কৰিছে ৬.৩ শতাংশ, মধ্যপ্ৰদেশ আৰু ছত্তিশগড়ে সৃষ্টি কৰিছে ৩.৩ শতাংশ, হিমাচল প্ৰদেশে সৃষ্টি কৰিছে ১.৭ শতাংশ আৰু গুজৰাটে সৃষ্টি কৰিছে ১.২ শতাংশ আইএএছ বিষয়া৷ ইপিনে উত্তৰ-পূবৰ ৰাজ্যকেইখনৰ ভিতৰত মণিপুৰে ০.৭২ শতাংশ, মেঘালয়ে ০.৬৫ শতাংশ, মিজোৰামে ০.৪২ শতাংশ, নাগালেণ্ডে ০.৩৮ শতাংশ, অৰুণাচল প্ৰদেশে ০.১৭ শতাংশ আৰু ত্ৰিপুৰাই ০.০৪ শতাংশ আইএএছ বিষয়া সৃষ্টি কৰিছে৷