হোমেন বৰগোহাঞিৰ ৰচনাত স্বাস্থ্য-চিন্তা
অসমৰ শিক্ষিত,সাহিত্য অনুৰাগী,গ্ৰন্থপ্ৰেমী তথা অসমীয়া পাঠক মাত্ৰেই বৰগোহাঞিৰ কলমৰ চোকৰ কথা জানে৷ বিভিন্ন ৰচনাৰ জৰিয়তে‘কথা- শিল্প’ৰ সৃষ্টি কৰি পাঠকৰ সৈতে আত্মীয়তা স্থাপনত সিদ্ধহস্ত বৰগোহাঞিৰ অধ্যয়নৰ পৰিসৰ যে সুবিস্তৃত, সেইটো সকলোৰে জ্ঞাত৷ শব্দৰ যাদুকৰ বৰগোহাঞিৰ ব্যতিক্ৰমী গদ্যশৈলী অসমীয়া সাহিত্যত নিঃসন্দেহে নতুনত্ব তথা আধুনিকতাৰ বাৰ্তাবাহক৷ কি সামাজিক,কি ৰাজনৈতিক,বৰগোহাঞিৰ সকলো ৰচনাৰাজিতে বৌদ্ধিক চেতনা আৰু সীমাহীন প্ৰজ্ঞাৰ মূৰ্ত প্ৰকাশ দেখিবলৈ পোৱা যায়৷ বৰগোহাঞিয়ে যে কেৱল সামাজিক জীৱনৰ দায়বদ্ধতাৰ ওপৰতে বুজনসংখ্যক প্ৰবন্ধ, গল্প, উপন্যাস, কবিতা তথা তত্ত্বগধুৰ সাহিত্যসম্ভাৰেৰে অসমৰ জাতীয় জীৱনক অনন্য মাত্ৰা প্ৰদান কৰি গৈছে এনে নহয়, আন কেইবাটাও গুৰুত্বপূৰ্ণ বিষয়বস্তুৰ বিষয়ে তেওঁ সুখপাঠ্য ৰচনা লিখি ৰাইজৰ হৃদয় জিনাৰ লগতে অসমীয়া সাহিত্যৰ ভঁৰাল আৰু অধিক টনকিয়াল কৰি গৈছে৷ বৰগোহাঞিয়ে লিখা চেতনা উদ্ৰেককাৰী তেনে ৰচনাসমূহৰ এটা প্ৰধান বিষয় আছিল স্বাস্থ্য৷ কিয়নো ‘স্বাস্থ্যই পৰম সম্পদ’ এই কথাষাৰি বৰগোহাঞিয়ে মনেপ্ৰাণে বিশ্বাস কৰিছিল আৰু সেয়েহে এই অমূল্য সম্পদ অটুট ৰাখিবলৈ তেওঁ স্বাস্থ্যৰ সাধনা কৰিছিল৷ বৰগোহাঞিয়ে এশ শতাংশই হৃদয়ংগম কৰিছিল যে সুস্বাস্থ্যইহে মানুহক উন্নতিৰ জখলাত বগাবলৈ সহায় কৰি জীৱনযুদ্ধত জয়ী হ’বলৈ সাহস,প্ৰেৰণা আৰু শক্তি যোগায়৷ আধুনিক চিকিৎসা বিজ্ঞানৰ অগ্ৰগতিত বৰ্তমান বিভিন্ন ৰোগ গুৰিতে নিৰ্মূল কৰাৰ উপায় উদ্ভাৱন হোৱাত ৰোগৰ প্ৰতিকাৰ আৰু প্ৰতিৰোধ সহজসাধ্য হৈ পৰিছে যদিও নিজৰ জ্ঞান আৰু অভিজ্ঞতাৰ পৰা সকলোৱে একমুখে স্বীকাৰ কৰিব যে প্ৰতিকাৰতকৈ প্ৰতিৰোধ উত্তম ব্যৱস্থা৷ নিয়মিত যতনে বেমাৰ প্ৰতিৰোধ কৰি শৰীৰটো ৰোগমুক্ত কৰি ৰখাত সহায় কৰে৷ মানৱ শৰীৰৰ ৰোগমুক্ত আৰু ৰোগাক্ৰান্ত অৱস্থাৰ ভিন ভিন পৰ্যায়ৰ গভীৰ অধ্যয়ন কৰি বৰগোহাঞিয়ে লিখনিৰ জৰিয়তে অসমীয়া সমাজলৈ বিভিন্ন পৰামৰ্শাৱলী আগবঢ়াই থৈ গৈছে৷ বৰগোহাঞিৰ কলমৰ দ্বাৰা স্বাস্থ্য ৰক্ষাৰ যি সৰল বিধি আৰু বাস্তৱিক ক্ষেত্ৰত অতি সহজে পালন কৰিব পৰা বা মানি চলিব পৰা স্বাস্থ্যনীতি প্ৰকাশ পাইছে, অসমবাসীয়ে ইতিমধ্যে সেইবোৰ আন্তৰিকতাৰে গ্ৰহণ কৰিছে৷ দেশ-বিদেশৰ বিভিন্ন কিতাপ- পত্ৰ পঢ়ি, তথ্যৰ ভিত্তিত স্বাস্থ্য সম্পৰ্কীয় বিভিন্ন গুৰুত্বপূৰ্ণ ৰচনা আৰু গ্ৰন্থসম্ভাৰেৰে স্বাস্থ্য সচেতন ব্যক্তিসকললৈ অমূল্য বাৰ্তাৰ বাচকবনীয়া উপহাৰ দি গৈছে৷ বৰগোহাঞিৰ স্বাস্থ্যবিষয়ক প্ৰতিটো লেখাই অতি মূল্যৱান আৰু গ্ৰহণযোগ্য দিহা-পৰামৰ্শৰে সমৃদ্ধ৷ ‘স্বাস্থ্য ৰক্ষাৰ সহজ নিয়ম’নামৰ পুথিখনত স্বাস্থ্য কি,স্বাস্থ্য কিয় লাগে,স্বাস্থ্যৰ যত্ন কেনেকৈ ল’ব লাগে আদিৰ পৰা আৰম্ভ কৰি স্বাস্থ্যবিষয়ক সকলো কাৰক ব্যাখ্যা কৰাৰ উপৰি অৱসাদ, যৌনতা আৰু পৰিষ্কাৰ-পৰিচ্ছন্নতাই কেনেকৈ স্বাস্থ্যত ক্ৰিয়া কৰে সেই সন্দৰ্ভতো সুন্দৰকৈ আলোকপাত কৰিছে৷
‘সুস্থ দেহত সুস্থ মন’,‘স্বাস্থ্য ৰক্ষাৰ সহজ নিয়ম’,‘স্বাস্থ্যৰ সাধনা’,‘জীয়াই থকাৰ আনন্দৰ প্ৰধান উৎস স্বাস্থ্য’ আদি স্বাস্থ্যবিষয়ক গ্ৰন্থ আৰু ৰচনা লিখাৰ লগতে স্বাস্থ্য সম্পৰ্কীয় আলোচনীৰ [জিএনআৰচি স্বাস্থ্য] সম্পাদনা কৰাৰ যোগ্যতা সন্দৰ্ভত বৰগোহাঞিয়ে নিজেই নিজৰ পাণ্ডিত্যৰ সুস্পষ্ট ব্যাখ্যা [স্পষ্টীকৰণ] দি কৈছিল যে যদিও তেওঁ চিকিৎসক তথা শৰীৰ-চৰ্চাবিদ নাছিল, স্বাস্থ্যবিষয়ক গ্ৰন্থ বা ৰচনা লিখিবলৈ তেওঁ যোগ্যতা অৰ্জন কৰিছে এই বিষয়ত লিখা সৰ্বাধিক কিতাপ অধ্যয়ন কৰি৷ কেৱল পঢ়াই নহয়,কিতাপৰ পৰা শিকা কথাবোৰ আৰু আহৰণ কৰা জ্ঞানকণ তেওঁ নিজৰ জীৱনত প্ৰথমে ব্যৱহাৰিকভাৱে প্ৰয়োগ কৰি লাভৱান হোৱাৰ পাছতহে সেইবোৰ ৰাজহুৱাভাৱে প্ৰকাশ কৰিছিল আৰু অভিজ্ঞতাসমূহ ভাগ-বাটোৱাৰা কৰিছিল৷ উল্লেখ্য, অসমীয়া ভাষাত স্বাস্থ্যৰ বিষয়ে ইমান বেছি প্ৰবন্ধ লিখা মানুহ বৰগোহাঞিৰ বাহিৰে দ্বিতীয় এজন নাই৷ তদুপৰি কেৱল চিকিৎসা-বিজ্ঞানী বা স্বাস্থ্য বিশেষজ্ঞইহে যে স্বাস্থ্য সম্পৰ্কীয় গ্ৰন্থ লিখিব পাৰে বা স্বাস্থ্য আলোচনীৰ সম্পাদক হ’ব পাৰে তেনে কোনো নীতি-নিয়মৰ তথ্যও নাই,স্বাস্থ্যৰ বিষয়ে সবিশেষ জ্ঞান থকা, অধ্যয়নপুষ্ট সাধাৰণ মানুহৰো স্বাস্থ্যৰ বিষয়ে লিখিবলৈ সম্পূৰ্ণ অধিকাৰ আছে বুলি বৰগোহাঞি নিশ্চিত আছিল৷
‘অস্তৰাগ’,‘পিতাপুত্ৰ’,‘হালধীয়া চৰায়ে বাঁও ধান খায়,সাউদৰ পুতেকে নাও মেলি যায়’ আৰু ‘সুবালা’কে আদি কৰি বৰগোহাঞিৰ উপন্যাসত,বিভিন্ন গল্প আৰু ৰচনাত তেওঁ অভিনৱ প্ৰকাশশৈলীৰে দেহ-মনৰ সুস্থিৰ আৰু অস্থিৰ অৱস্থাৰ সুন্দৰ প্ৰতিফলন ঘটাই সাধাৰণ পাঠকক স্বাস্থ্য সম্পৰ্কে সজাগ কৰিবলৈ প্ৰয়াস কৰি গৈছে৷ বৰগোহাঞিৰ স্বাস্থ্য সম্পৰ্কীয় প্ৰতিখন গ্ৰন্থতে তেওঁ এটা কথাই ফঁহিয়াই দেখুৱাব বিচাৰিছিল যে আচলতে আমি স্বাস্থ্য মানে কি বুজোঁ৷ স্বাস্থ্যৰ সূত্ৰ কি? স্বাস্থ্য বা সুস্থ শৰীৰ তাকেই বোলে যিটো দেহাই পৰিৱেশ-পৰিস্থিতিৰ যিকোনো পৰিৱৰ্তনৰ লগত সহজে আৰু সোনকালে খাপ খুৱাই ল’ব পাৰে৷ তাকে কৰিব নোৱৰা শৰীৰটোৱেই হৈছে অসুস্থ বা স্বাস্থ্যহীন শৰীৰ৷ এই বিষয়ে বহলাই ব্যাখ্যা কৰিবলৈ গৈ তেওঁ বৰ্ণনা কৰিছিল যে ‘স্কুলীয়া পাঠ্যপুথিত আমি পঢ়িবলৈ পাইছিলোঁ যে শৰীৰৰ নিৰোগ অৱস্থাকে স্বাস্থ্য বুলি কোৱা হয়৷ ৰোগ শব্দটোৰ ইংৰাজী প্ৰতিশব্দ হ’ল Disease. অৰ্থাৎ Dis-ease৷ Dis মানে নাই [নঞৰ্থক], ease শব্দটোৰ অৰ্থ হ’ল আৰাম বা স্বাচ্ছন্দ্য৷ যেতিয়া আমাৰ শৰীৰে আৰাম বা স্বাচ্ছন্দ্য অনুভৱ নকৰে, যদি শৰীৰত কোনোধৰণৰ যন্ত্ৰণা, অস্বস্তি বা অসুবিধা অনুভৱ কৰোঁ,সেই অৱস্থাটোকে disease বা ৰোগ বুলি কোৱা হয়৷’
কিন্তু বৰ্তমান স্বাস্থ্যৰ এই সংজ্ঞা বাতিল কৰা হৈছে৷ এতিয়া কোৱা হৈছে যে কেৱল শাৰীৰিক ৰোগ নোহোৱা অৱস্থাটোকে স্বাস্থ্য বুলিব নোৱাৰি৷ নতুন ধাৰণা অনুযায়ী এজন মানুহ প্ৰকৃত অৰ্থত স্বাস্থ্যৱান হ’বলৈ হ’লে মানুহজনৰ শাৰীৰিক,মানসিক স্বাস্থ্য আৰু সামাজিক সুখানুভূতিৰ অৱস্থা অটুট থাকিব লাগিব৷ গতিকে স্বাস্থ্য হ’ল মানুহৰ দেহ-মনৰ এক সন্তুলিত স্বাভাৱিক অৱস্থা৷ ‘সাধাৰণতে এই স্বাভাৱিক অৱস্থাৰ হীন-দেঢ়ি হয় বা অৱক্ষয় ঘটে স্বাস্থ্যৰ যত্ন নোলোৱাৰ ফলত বা স্বাস্থ্যৰ নীতি-নিয়ম মানি নচলাৰ ফলত৷ কথাতে আছে বোলে সুস্থ দেহত সুস্থ মন৷ গতিকে স্বাস্থ্য অটুট ৰাখিবলৈ ল’বলগীয়া প্ৰথম পদক্ষেপটো হ’ল দেহা সুস্থ ৰাখিবলৈ শৰীৰ তথা মনৰ নিয়মিত যতন লোৱা আৰু ইয়াক একপ্ৰকাৰৰ নিচা বুলি গ্ৰহণ কৰা৷ স্বাস্থ্য ৰক্ষাৰ সাধনাক এটা উপকাৰী আৰু আনন্দদায়ক নিচা বুলি বিবেচনা কৰিলে এই নিচাৰ তাড়নাই আমাৰ গোটেই জীৱনটো শক্তি আৰু আনন্দৰে ভৰাই তুলিব৷ এইখিনিতে এটা কথা মন কৰিব লাগিব যে বৰগোহাঞিৰ মতে কেৱল ভাল ভাল খাদ্য খাই,পৰিষ্কাৰ-পৰিচ্ছন্ন হৈ থাকি,শৰীৰ চৰ্চা কৰি দেহটোৰ যতন লৈ থাকিলেই আমি স্বাস্থ্যৰ সাধনা কৰিছোঁ বুলি দাবীদাৰ হ’ব নোৱাৰোঁ, পূৰ্ণ স্বাস্থ্য উপভোগ কৰিবলৈ হ’লে আমি সামাজিকভাৱে সক্ৰিয় হৈ,আনন্দ-স্ফূৰ্তিৰে ভাল লগা কামৰ জৰিয়তে মন আৰু আত্মাৰো খোৰাক যোগাব লাগিব৷ ১৯৮৮ চনত প্ৰথম প্ৰকাশ হোৱা আৰু ২০০৩ চনত দশম সংস্কৰণ ছপা হোৱা ‘আত্মানুসন্ধান’গ্ৰন্থত বৰগোহাঞিয়ে লিখিছে যে,‘স্বাস্থ্যৰ সাধনাক মই জীৱনৰ সাধনাৰেই নামান্তৰ বুলি ভাবোঁ,কাৰণ অভিজ্ঞতাই মোক এই কথা শিকালে যে স্বাস্থ্য গঠনৰ কাৰণে কেৱল পুষ্টিকৰ আহাৰ আৰু ব্যায়ামেই যথেষ্ট নহয়৷ আদৰ্শ স্বাস্থ্য গঢ়ি তুলিবৰ কাৰণে দৰকাৰ পৰিপূৰ্ণ আত্মসংযম;বহুতো সজ অভ্যাসৰ অনুশীলন৷ কিন্তু সিও যথেষ্ট নহয়৷ প্ৰকৃত সুস্বাস্থ্যৰ অধিকাৰী হ’বলৈ হ’লে আটাইতকৈ বেছি প্ৰয়োজন মানসিক প্ৰফুল্লতা আৰু প্ৰশান্তিৰ– যিটো সম্ভৱ হ’ব পাৰে কেৱল জীৱনৰ প্ৰতি এটা সুস্থ আৰু আশাবাদী মনোভাব গঢ়ি তুলিব পাৰিলেহে৷’
হোমেন বৰগোহাঞিক জনা প্ৰতিজন লোক তথা তেওঁৰ নিকটাত্মীয় সকলোৱে একেমুখে এই কথা স্বীকাৰ কৰিব যে তেওঁ এজন অত্যন্ত স্বাস্থ্য সচেতন ব্যক্তি আছিল৷ হোমেন বৰগোহাঞিৰ সময়ানুৱৰ্তিতা আৰু স্বাস্থ্য সচেতনতা যেন একেটা মুদ্ৰাৰে ইপিঠি-সিপিঠি৷ সময় মতে মানে ঘড়ীৰ কাঁটা ঘূৰাৰ লগে লগে ছাৰৰ দিনটোৰ জীৱনপঞ্জীৰ চকা ঘূৰিছিল৷ পুৱা সময়মতে শুৱাৰ পৰা উঠা, নিয়মিত ব্যায়াম [ধ্যান,যোগাভ্যাস আৰু খোজ কঢ়া]কৰা,সময়মতে খোৱা-বোৱা [সন্তুলিত, পৰিমিত খাদ্য] কৰা,সময়ত জিৰণি লোৱা বা শুবলৈ যোৱা আৰু বছৰৰ আৰম্ভণিতে পূৰ্ণ স্বাস্থ্য পৰীক্ষা কৰোৱা বৰগোহাঞিৰ ৰুটিনৰ অন্তৰ্ভুক্ত আছিল৷ নিয়মিত চিকিৎসকৰ পৰামৰ্শ লোৱা আৰু স্বাস্থ্য পৰীক্ষা কৰোৱা সন্দৰ্ভত বৰগোহাঞিয়ে আক্ষেপেৰে কৈছিল যে আয়ুস বৃদ্ধিৰ লগে লগে পৃথিৱীৰ সকলো দেশৰ লোকৰ মাজত ব্যায়ামাগাৰলৈ গৈ শৰীৰচৰ্চা কৰাধৰণৰ স্বাস্থ্য সচেতনতা বৃদ্ধি পাইছে যদিও নিয়মীয়া স্বাস্থ্য পৰীক্ষা কৰোৱাৰ ক্ষেত্ৰত আমাৰ দেশৰ লোকসকল এতিয়াও সজাগ,সক্ৰিয় হোৱা পৰিলক্ষিত হোৱা নাই৷ মানুহে ঘাইকৈ তিনিটা কাৰণত স্বাস্থ্য পৰীক্ষা কৰোৱা কামটো অৱহেলা কৰি থাকে৷ ইয়াৰ ভিতৰত প্ৰথম কাৰণটো হ’ল এলাহ৷ এলাহ মানুহৰ জীৱনৰ ডাঙৰ শত্ৰু৷ এলাহ কৰি সময়ত ডাক্তৰৰ পৰামৰ্শ নোলোৱা,প্ৰাৰম্ভিক অৱস্থাত চিকিৎসা গ্ৰহণ নকৰা আদি কাৰণৰ বাবেই কেতিয়াবা কিছুমান সাধাৰণ বেমাৰেও পিছলৈ জটিল ৰূপ ধাৰণ কৰে আৰু মানুহক বিপদত পেলায়৷ দ্বিতীয়টো হ’ল স্বাস্থ্য পৰীক্ষাৰ বাবে হোৱা খৰচ আৰু বহুক্ষেত্ৰত সেইটো কৰিবলৈ হোৱা অনিচ্ছা আৰু কিছুক্ষেত্ৰত টকা-পইচাৰ নাটনি বা আৰ্থিক অপাৰগতা৷ তৃতীয় আৰু সাধাৰণ কাৰণটো হ’ল ভয়; জানোচা স্বাস্থ্য পৰীক্ষা কৰালে কিবা ডাঙৰ বেমাৰ ধৰা পৰে৷ কিন্তু এজন ব্যক্তিয়ে সাধাৰণ জ্ঞানৰ পৰা এইখিনি কথা বুজা উচিত যে ভয় কৰিলে একো লাভ নহয়,বেমাৰ হ’লে যত্ন আৰু চিকিৎসাৰ দ্বাৰাহে নিৰাময় কৰিব পাৰি৷ প্ৰাৰম্ভিক অৱস্থাতে ৰোগৰ চিনাক্ত কৰি চিকিৎসা গ্ৰহণ কৰিব পাৰিলে ৰোগৰ নিৰাময় সহজ হৈ পৰে৷ গতিকে পূৰ্ণ স্বাস্থ্য উপভোগ কৰিবলৈ হ’লে স্বাস্থ্যৰ নিয়মিত যতন লোৱা আৰু সময়মতে ডাক্তৰৰ পৰামৰ্শ লোৱা আৰু স্বাস্থ্য পৰীক্ষা কৰোৱা এই নিয়মকেইটা মানি চলিবই লাগিব৷ বৰগোহাঞিৰ মতে, সুস্বাস্থ্যৰে সুন্দৰ দীৰ্ঘ জীৱন উপভোগ কৰিবলৈ হ’লে ব্যক্তিয়ে প্ৰথমে নিজকে ভাল পাব লাগিব৷ দ্বিতীয়তে স্বাস্থ্য কি,স্বাস্থ্য কিয় লাগে,স্বাস্থ্যৰ যত্ন কেনেদৰে ল’ব লাগে আদি স্বাস্থ্যবিষয়ক খুঁটিনাটিবোৰ ভালদৰে বুজি পাব লাগিব,যেনে স্বাস্থ্য ৰক্ষাৰ বাবে কেনেকুৱা খাদ্য খাব লাগে, আহাৰ কেনেদৰে খাব লাগে,স্বাস্থ্যৰ বাবে ব্যায়াম বা শাৰীৰিক পৰিশ্ৰম কিমান অপৰিহাৰ্য, স্বাস্থ্যৰ বাবে গভীৰ উশাহ-নিশাহ,লগতে টোপনি বা জিৰণিৰ কিমান প্ৰয়োজন,সেই সৰু-সুৰা অথচ দৰকাৰী কথাবোৰৰ বিষয়ে জানিব লাগিব আৰু তৃতীয়তে,বছৰত এবাৰ হ’লেও স্বাস্থ্য সম্পৰ্কে অভিজ্ঞ চিকিৎসকৰ পৰামৰ্শ ল’ব লাগিব,স্বাস্থ্য পৰীক্ষা কৰোৱা আৰু বেমাৰ হ’লে কি কৰিব লাগিব সেই বিষয়ে নূ্যনতম জ্ঞানকণ থাকিব লাগিব৷ বৰগোহাঞিয়ে স্বাস্থ্য ভালে ৰাখিবলৈ স্বাভাৱিক আৰু চিন্তাহীনভাৱে কেইটামান মৌলিক নিয়ম পালন কৰিবলৈ পৰামৰ্শ দিছিল আৰু সেইকেইটা হ’ল– প্ৰয়োজনতকৈ বেছি আহাৰ খাব নালাগে,শাৰীৰিকভাৱে সক্ৰিয় হৈ থাকিব লাগে,মানসিকভাৱে সচেতন হৈ থাকিব লাগে,শৰীৰৰ ওজন স্বাভাৱিক কৰি ৰাখিবলৈ চেষ্টা কৰিব লাগে,আৰু ধূমপান,নিচাজাতীয় দ্ৰব্য বা অখাদ্য খাব নালাগে ইত্যাদি৷সাহিত্যজগতৰ কাণ্ডাৰীস্বৰূপ হোমেন বৰগোহাঞি ৮৯ বছৰ বয়সলৈকে আমৃত্যু পূৰ্ণ স্বাস্থ্যৰে কৰ্মশীল তথা কৰ্মযোগী হৈ জীৱন উদ্যাপন কৰি জগতলৈ চানেকি ৰাখি গ’ল৷ ক’ভিড অতিমাৰীৰ দ্বাৰা আক্ৰান্ত নোহোৱা হ’লে নিশ্চয়কৈ তেওঁ দীৰ্ঘদিন আমাৰ মাজত থাকিলহেঁতেন৷ ক’ভিড হৈ যোৱাৰ পাছত শৰীৰত দেখা দিয়া জটিলতাই স্বাস্থ্য সচেতন ব্যক্তিজনক আমাৰ পৰা চিৰদিনৰ বাবে আঁতৰাই নিলে৷