ৰাজ্যত আৰম্ভ হৈছে শাৰদীয় বতৰ৷ দেৱী দুৰ্গাই ইতিমধ্যে কৈলাশৰ পৰা আহি অৱতৰণ কৰিছে পৃথিৱীৰ বুকুত৷ শাৰদীয় দুৰ্গা পূজা উত্তৰ-পূব ভাৰতৰ (বিশেষকৈ পশ্চিমবংগ, ত্ৰিপুৰা আৰু অসম) নাগৰিকৰ কাৰণে এটা বিশেষ উৎসৱ৷ পূজাক কেন্দ্ৰ কৰি ইতিমধ্যে তৈয়াৰ হৈছে দেৱীৰ প্ৰতিমা৷ খনিকৰৰ হাতৰ পৰশত জিলিকি উঠিছে দেৱীৰ সৌন্দৰ্য৷ পূজাস্থলীসমূহত নিৰ্মিত হৈছে বৃহৎ বৃহৎ পেণ্ডেল৷ পূজাৰ লগতে প্ৰতিখন পূজাস্থলীত অনুষ্ঠিত হ’ব বিভিন্ন সাংস্কৃতিক সমাৰোহ৷ পূজাৰ আনন্দই ইতিমধ্যে চুই যোৱা বহুতো পৰিয়ালৰ সদস্যই ভিৰ কৰিছে বজাৰত৷ পূজাৰ চাৰিটা দিনৰ কাৰণে নতুন কাপোৰ কিনাৰ হাবিয়াসত পৰিয়ালৰ আয়ৰ বৃহৎ অংশ ব্যয় কৰা হ’ব ৰঙীণ কাপোৰ ক্ৰয়ত৷ সমাজত এনে কিছুমান চহকী মানুহ-পৰিয়াল আছে, যিসকলে পূজাৰ বজাৰ কৰিবলৈ বিমানত ঢাপলি মেলে কলকাতা বা মুম্বাইলৈ৷ চৰকাৰী কৰ্মচাৰীসকলেও দৰমহাৰ এটা মোটা অংক ৰাখি থয় পূজাৰ আনন্দ ল’বলৈ৷ প্ৰতিটো সন্তানৰ বাবে দুই-তিনিযোৰ কাপোৰ, পত্নীৰ পছন্দত দুযোৰমান শাৰী কিনি নিজৰ ভাগলৈ একো নিকিনা চৰকাৰী কৰ্মচাৰী আজিও সুলভ অসমৰ জনজীৱনত৷ পূজাৰকেইদিন নিজৰ বাহন নথকা মধ্যবিত্ত পৰিয়ালে এখন গাড়ী ভাড়া কৰি গোটেই নিশা পূজাঘৰত দৰ্শন দিয়া, ৰেস্তোৰাঁত ভাত খোৱা আৰু শেষনিশা ঘৰলৈ অহা প্ৰক্ৰিয়াৰ মাজত আৱদ্ধ থাকে বহু পৰিয়াল৷ চহকী বা মধ্যবিত্তৰ বিপৰীতে সমাজত থকা দুখীয়া বা দৰিদ্ৰ পৰিয়ালৰ পূজাৰ আনন্দ সম্পূৰ্ণ পৃথক৷

ৰাজ্যৰ প্ৰায় ৩.৫ কোটি নাগৰিকৰ ভিতৰত দাৰিদ্ৰ্য সীমাৰেখাৰ তলত বাস কৰা নাগৰিকৰ সংখ্যা হৈছে এক কোটি৷ শ্ৰমিক, কৃষক আদি কৰ্মৰ লগতে চাহ উদ্যোগৰ লগত জড়িত চাহ শ্ৰমিকসকলৰ দৈনিক আয় গড়ে পাঁচশ টকাতকৈ কম৷ চৰকাৰী অনুদানত নিৰ্মিত এটা বাসগৃহত জীৱন নিৰ্বাহ কৰা বা বাঁহ-বেতেৰে নিৰ্মিত বাসগৃহত থকা এইসকল নাগৰিকৰ কাৰণে শাৰদীয় দুৰ্গা পূজাৰ আনন্দ মধ্যবিত্ত নাগৰিকৰ তুলনাত পৃথক৷ চাহ বাগিচাত কৰ্মৰত স্থায়ী আৰু অস্থায়ী শ্ৰমিকসকলে পূজা বুলি গড়ে একৰ পৰা দুই হাজাৰ বোনাছৰ ধনেৰে সমাপন কৰিব লাগে পূজাৰ আনন্দ৷ সন্তানৰ বাবে ওচৰৰ সাপ্তাহিক বজাৰত কাপোৰ, মুখত ঘঁহা প্ৰসাধনৰ সামগ্ৰী, ঘৰৰ বাবে খাদ্য ক্ৰয় কৰা আদি কৰ্মতেই পূজাৰ পূৰ্বে বোনাছৰ ধন শেষ হয় শ্ৰমিকসকলৰ৷ বাগানৰ পূজা মানেই চিনেমা৷ পূজাঘৰৰ কাষৰ মুকলি স্থানত পূজাৰ তিনিটা দিনৰ বাবে বাগানৰ মালিকে প্ৰদৰ্শন কৰা হিন্দী চিনেমাৰ আনন্দই ক্ষন্তেকৰ বাবে জীৱনৰ দুখ-কষ্ট পাহৰাই পেলায়৷ নাই কোনো আক্ষেপ, নাই কোনো অভিযোগ৷

অসমৰ গ্ৰামাঞ্চলৰ দুখীয়া শ্ৰমিক পৰিয়ালৰ বাবেও শাৰদীয় দুৰ্গা পূজাৰ আনন্দ অতিকৈ সীমিত৷ দিনৰ ভাগতে ঘৰৰ সকলো সদস্যই টেম্প’ত উঠি গমন কৰে ওচৰৰ টাউনৰ পূজা চাবলৈ৷ টাউনৰ পূজাঘৰতে খিচিৰি খাই সন্ধ্যা ঘৰমুৱা হোৱা পৰিয়ালৰ সন্তানৰ হাতত এটা পুতলা পিষ্টল বা দুটা বেলুন দিব পাৰিলেই পৰম তৃপ্তি পায় দুখীয়া পিতৃ-মাতৃয়ে৷ ঘৰলৈ উভতি অহাৰ পৰতে দোকানৰ পৰা আধা কিলোগ্ৰাম জেলেপি কিনি আনি নিশা সকলোৱে আনন্দৰে খোৱা পৰ্বতেই শেষ হয় তেওঁলোকৰ পূজা৷

অসমৰ মুঠ জনসংখ্যাৰ ভিতৰত প্ৰায় দুই কোটি নাগৰিক মধ্যবিত্তৰ৷ শাৰদীয় আনন্দৰ পূৰ্ণ তৃপ্তি প্ৰকৃততে লোৱা দেখা পোৱা যায় মধ্যবিত্তৰ নাগৰিকৰ পৰিয়ালে৷ আনন্দৰ এই দিনকেইটাক আৰু ৰঙীণ কৰিব পাৰি সামান্য দানেৰে৷ চহৰে-নগৰে থকা বৃদ্ধাশ্ৰম, অনাথ আশ্ৰম আদিত জীৱন কটোৱা বাসিন্দাসকলৰ কাৰণে অলপ জেলেপি বা আন খাদ্যবস্তু, কেইযোৰমান কাপোৰ বা এখন্তু বিছনা চাদৰ বা এখন আঁঠুৱা, কেইপেকেটমান বেলুনে অধিক আনন্দ দিব পাৰে নাগৰিকক৷ গ্ৰামাঞ্চলৰ পূজা সমিতিসমূহে কণ কণ ল’ৰা-ছোৱালীৰ মাজত বেলুন বা খেলৰ সামগ্ৰী বিতৰণ কৰি দুখীয়া ঘৰৰ শিশুৰ মনবোৰ ৰঙীণ কৰিব পাৰে৷ গাঁৱৰ সম্ভ্ৰান্ত পৰিয়ালসমূহে দুখীয়া পৰিয়ালৰ শিশুক এদিন চহৰত পূজা চাবলৈ লগত লৈ গ’লে মনত আনন্দ লভিব পাৰে৷ বহুখন পূজাৰ মণ্ডপত দেখা পোৱা যায় ফটা চোলা পিন্ধি ভিক্ষা কৰি থকা শিশুক৷ তেনে শিশুক ওচৰৰ হোটেল এখনত কিছু খাদ্য খাবলৈ দিয়া বা ওচৰৰ দোকান এখনৰ পৰা পাঁচশ টকাত এযোৰ কাপোৰ দিয়া কৰ্মই মানসিক তৃপ্তি দিব পাৰে আৰ্থিকভাৱে সক্ষম ব্যক্তিক৷ অৱশ্যে এনেবোৰ কাম কৰিবলৈ অকল ধনৰেই প্ৰয়োজন নহয় - প্ৰয়োজন হয়  এটা সুন্দৰ মনৰ৷ এইবাৰৰ পূজাটো এনেবোৰ কৰ্মৰ দ্বাৰাই সক্ষমসকলে ৰঙীণ কৰিব বুলি আশা কৰিলোঁ৷