দুৰন্ত ‘তৰুণী’

আমাৰ অসম, ১৩ ফেব্ৰুৱাৰীঃ ‘দুৰন্ত তৰুণ’ মানে ‘ভাৰতৰত্ন’ ড॰ ভূপেন হাজৰিকা৷ কিন্তু এতিয়া আমি আপোনালোকক ক’বলৈ লৈছোঁ এগৰাকী ‘দুৰন্ত তৰুণী’ৰবিষয়ে৷ জীৱনৰ ৯১টা বসন্ত গৰকাৰ পাছতো মানুহৰ মৰম-শুভেচ্ছা আৰু নেদেখাজনৰ আশীৰ্বাদত এতিয়ালৈকে সজীৱ, সতেজ আৰু সমুজ্জ্বল হৈ আছে এইগৰাকী স্বনামধন্য অসমীয়া৷ ৯১ বছৰ বয়সতো নিজৰ যাৱতীয় কাম-কাজৰ বহুখিনি নিজেই কৰিব পাৰে তেখেতে৷ নিয়মীয়াকৈ পঢ়ে বাতৰিকাকত৷ মাজে মাজে টেলিভিছনো চায়৷ নিয়মীয়াকৈ শুনে গান৷ দুই-এপদ ঘৰৰ কামো কৰিবলৈ মন মেলে, যদিওবা পৰিয়ালৰ লোকে কৰিবলৈ নিদিয়ে৷ তেখেত অসমৰ গৌৰৱ৷ অসমৰ ৰাইজৰ অতি শ্ৰদ্ধাৰ, মৰমৰ৷ তেখেতৰ নাম ড॰ লক্ষহীৰা দাস৷ হয়, বিশিষ্ট কণ্ঠশিল্পী, শিক্ষাবিদ, গীতিকাৰ, সুৰকাৰ, সংগীত পৰিচালক, কবি, সাহিত্যিক, গ্ৰন্থকাৰ, গৱেষক লক্ষহীৰা দাসৰ কথাই কৈছোঁ৷ ‘ডালিম ঐ ডালিম, আমালৈ আনিছা কি...’ শীৰ্ষক গীত গাই ধুবুৰীৰ পৰা শদিয়ালৈ, কাছাৰৰ পৰা দৰঙলৈ জনপ্ৰিয়তাৰ লহৰ লেখা লক্ষহীৰা দাসৰ কথা কৈছোঁ৷ এইটো মাত্ৰ এটা উদাহৰণ৷ লক্ষহীৰা দাস বহু যুগজয়ী আৰু জনপ্ৰিয় গীতৰ শিল্পী, স্ৰষ্টা৷ ১৯৩১ চনৰ ১৩ ফেব্ৰুৱাৰীত শুৱালকুছিত জন্মগ্ৰহণ কৰা লক্ষহীৰা দাসৰ শনিবাৰে জন্মদিন৷ সেই উপলক্ষে একেবহাতে এটা গীত ৰচনা কৰিছে বিশিষ্ট শিল্পীগৰাকীয়ে৷ বয়সৰ ওচৰত হাৰ মানিব নোখোজা লক্ষহীৰা দাসে নিজৰ ৯১সংখ্যক জন্মদিন উপলক্ষে নিজেই ৰচনা কৰা গীতটো এনেধৰণৰ–‘দৃষ্টিত আজি মোৰ, সৃষ্টিৰ নৱৰূপ, আলোকিত আকাশ দিগন্তযঅভিনৱ সুৰভিৰে, মৰ্ত্যৰ ঘৰ ভৰে, জ্যোতিধাৰা নিগৰে অনন্ত...’৷ এই প্ৰসংগতে উল্লেখ কৰিব পাৰি যে লক্ষহীৰা দাসৰ পুত্ৰ, বিশিষ্ট কণ্ঠশিল্পী অনিৰ্বান দাসৰ জন্মদিন উপলক্ষে যোৱাবছৰ লক্ষহীৰা দাসে এটি গীত ৰচনা কৰি পুত্ৰক উপহাৰ দিছিল৷ ৬ বছৰ বয়সতে প্ৰথম কবিতা প্ৰকাশ পোৱা আৰু হাতে লিখা আলোচনী সম্পাদনা কৰা লক্ষহীৰা দাসে কটন মহাবিদ্যালয় আৰু গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ত অধ্যাপনা কৰাৰ উপৰি দেশ-বিদেশৰ বিভিন্ন সন্মিলনত ৰাজ্য আৰু দেশক প্ৰতিনিধিত্ব কৰিছিল৷ কলেজ আৰু বিশ্ববিদ্যালয়ৰ শিক্ষাৰ্থীৰ বাবে অসমীয়া আৰু ইংৰাজীত ১৬খন গ্ৰন্থ ৰচনা কৰা লক্ষহীৰা দাসে দেশ-বিদেশৰ বিভিন্ন গৱেষণা প্ৰতিষ্ঠানৰো গুৰুদায়িত্ব বহন কৰিছিল৷ ৬ বছৰ বয়সতে মঞ্চত প্ৰৱেশ কৰা লক্ষহীৰা দাসে ১৯৪৮ চনতে আকাশবাণী গুৱাহাটী কেন্দ্ৰত একেসময়তে কণ্ঠশিল্পী, সুৰকাৰ আৰু গীতিকাৰ হিচাপে স্বীকৃতি পাইছিল৷ এনে স্বীকৃতি পোৱা তেখেতেই একমাত্ৰ মহিলা শিল্পী৷ এতিয়ালৈকে তেখেতৰ দহখন কবিতাপুথি প্ৰকাশ পাইছে৷ ৰেডিঅ’, টেলিভিছন, কেছেট, চিডি, গ্ৰামোফোন ৰেকৰ্ড আৰু চিনেমাত বহু গীত গাইছে লক্ষহীৰা দাসে৷ বহু বঁটা-বাহনো লাভ কৰিছে৷  সাংবাদিকতাৰ সৈতেও জড়িত থকা লক্ষহীৰা দাস এগৰাকী বিশিষ্ট সমাজকৰ্মী৷ জন্মদিনৰ প্ৰাকমুহূৰ্তত ‘আমাৰ অসম’ৰ সৈতে হোৱা বাৰ্তালাপত প্ৰবীণ শিল্পীগৰাকীয়ে এইদৰে কয়– ‘জন্মদিন পালেহি৷ প্ৰতিবাৰেই জন্মদিন আহে৷ ভালো লাগে বেয়াও লাগে৷  ভাল লাগে এইবাবেই যে এতিয়াও নিজৰ জন্মদিন পালন কৰিব পাৰিছোঁ৷ বেয়া লাগে এইবাবেই যে মৃত্যুৰ দিন অধিক চমু চাপি আহিল৷ মোৰ ল’ৰা-বোৱাৰী, নাতি-নাতিনীক লৈ মই বাৰুকৈয়ে সুখী আৰু সন্তুষ্ট৷ অসমৰ ৰাইজে মোক বহুত দিছে৷ ৰাইজে মোক যিমান দিছে, তাৰ বিনিময়ত মই বিশেষ একো দিব পৰা নাই৷ এই বয়সত মাজে মাজে এনে ভাব হয় যে জীৱনটোত দুই-এটা কাম কৰিলোঁ যদিও বহু কাম কৰিবলৈ বাকী থাকিল৷ সৰুতে তেজপুৰত আছিলোঁ৷ ৰূপকোঁৱৰ জ্যোতিপ্ৰসাদ আগৰৱালাৰ এটা ভাৰাঘৰত আছিলোঁ আমি৷ অৱশ্যে সেই কথা পাছতহে গম পাইছিলোঁ৷ কলাগুৰু বিষ্ণুপ্ৰসাদ ৰাভাক প্ৰায়ে লগ পাইছিলোঁ৷ মাজে মাজে লগ পাইছিলোঁ নটসূৰ্য ফণী শৰ্মাক৷ তেজপুৰত বহু বিশিষ্ট শিল্পী, সাহিত্যিক আৰু বৰেণ্য ব্যক্তি আছিল৷ বহুতকে লগ পাইছিলোঁ৷ এতিয়াও তেজপুৰলৈ যাবলৈ মন যায়৷ মোৰ জন্মস্থান শুৱালকুছিলৈ যাবলৈ মন যায়৷ নতুন শিল্পীসকলৰ গান মই প্ৰায়ে শুনো৷ সুযোগ পালে নাটক-চিনেমাও চাওঁ৷ তেওঁলোকে আমাৰ ভৱিষ্যৎ৷ ন-পুৰণিৰ সংমিশ্ৰণতহে এটা জাতি বৰ্তি থাকে৷ সংস্কৃতি বোৱঁতী নদীৰ দৰে৷ তাত নতুন-পুৰণি থাকিবই৷ সকলোৱে আন্তৰিকতাৰে কাম কৰক৷ দেশ আৰু জাতিৰ কথা চিন্তা কৰক৷ সংস্কৃতিৰ কথা চিন্তা কৰক৷ নিজৰ পুৰঠ আৰু উপযুক্ত কৰি গঢ়ি তোলক৷ মাটিত ভৰি থৈ আকাশলৈ চাওক...৷’ ড॰ লক্ষহীৰা দাসলৈ ‘আমাৰ অসম’ পৰিয়ালৰ পৰা জন্মদিনৰ ওলগ যাচিলোঁ৷ সুন্দৰৰ সৰু-বৰ আলিত লক্ষহীৰা দাসৰ প্ৰতিটো খোজেই হওক অপ্ৰতিৰোধ্য, অম্লান, অনিৰ্বান আৰু অনিৰুদ্ধ...৷