সাম্প্ৰদায়িক ৰাজনীতি

ভাৰতৰ ৰাজনীতিত সাম্প্ৰদায়িকতাবাদৰ প্ৰৱেশ পৰাধীন ভাৰততে ঘটিছিল৷ ১৯০৬ চনতে মুছলিম লীগ গঠনৰ মাজেৰে মুছলমানৰ স্বাৰ্থ সুৰক্ষিত কৰিবলৈ গঠন হোৱা এই দলে ভাৰতখন সাম্প্ৰদায়িকভাৱেই বিভাজিত কৰি মুছলিম ৰাষ্ট্ৰ হিচাপে পাকিস্তান গঠন কৰিছিল৷ মুছলিম লীগৰ প্ৰতিষ্ঠা কালৰ নেতা ঢাকাৰ নবাব আগা খান আৰু নবাব মহছিন উল-মুল্কে ভাৰতীয় মুছলমানক সুৰক্ষা, অধিকাৰ, সামাজিক ন্যায় আৰু পৰিচয় লাভৰ উদ্দেশ্যে গঠন কৰা মুছলিম লীগে সেই সময়ৰ পৰাই অতি সাম্প্ৰদায়িক আৰু আন সম্প্ৰদায়ক বিশেষতঃ হিন্দু সাম্প্ৰদায়িকতাবাদক উচটনি দিয়া বক্তব্য দিবলৈ আৰম্ভ কৰে৷ আনহে নালাগে তেওঁলোকে ইতিহাসপৰ্যন্ত বিকৃত কৰি ‘ভাৰত সেইদিনাই এখন মুছলিম ৰাষ্ট্ৰত পৰিণত হ’ল যিদিনা মহম্মদ বিন কাচিমে ভাৰত আক্ৰমণ কৰিছিল’ বুলি ঘোষণা কৰে৷ ইয়াৰ লগে লগে ভাৰতত হিন্দু সাম্প্ৰদায়িকতাবাদৰ উকমুকনি হয় আৰু কংগ্ৰেছৰ তথাকথিত ধৰ্মনিৰপেক্ষ চৰিত্ৰৰ মাজেৰে হিন্দুসকলৰ স্বাৰ্থ বিঘ্নিত হ’ব বুলি বিশেষতঃ ১৯০৯ চনৰ মুছলিম লীগৰ দাবী অনুসৰি ‘মৰ্লে-মিণ্ট’ সংস্কাৰ’ৰ অধীনত মুছলমানৰ বাবে সুকীয়া নিৰ্বাচনী ব্যৱস্থা কৰিলে, তেতিয়াই লালা লাজপত ৰায়, লালা চান্দ আৰু চাদি লালে হিন্দু সভা গঠন কৰে৷ ১৯১০ চনত এলাহাবাদত হিন্দু নেতাসকলে হিন্দু সন্মিলন অনুষ্ঠিত কৰে আৰু ১৯১৪ চনত মদন মোহন মালব্য আৰু লালা লাজপত ৰায়ৰ নেতৃত্বত অখিল ভাৰতীয় হিন্দু মহাসভা গঠন হয়৷ এনে পৰিক্ৰমাৰ মাজেৰেই আহি ১৯২৫ চনত কট্টৰ হিন্দুত্ববাদী সংগঠন আজিৰ ভাৰতীয়ৰ ভাগ্য বিধাতা হৈ সাম্প্ৰদায়িক ৰাজনীতিৰ নৃত্য কৰা আৰ এছ এছৰ জন্ম হয়৷

বৰ্তমান অসমৰ ৰাজনীতিত অতিকৈ চৰ্চিত হৈ পৰা বিষয়টো এতিয়া উন্নয়ন বা জনগণৰ স্বাৰ্থজড়িত বিষয় নহয়, এতিয়া বিষয়টো হ’ল সাম্প্ৰদায়িকতাবাদ৷ এতিয়া শাসকে মোগল খেদিবলৈ ৰাজনীতি কৰে৷ মোগলৰ প্ৰতীক হিচাপে শাসকে আজমলক চিহ্নিত কৰিছে৷ বিগত কেইবাটাও নিৰ্বাচনত বিজেপিয়ে অসমৰ ধৰ্মনিৰপেক্ষ-গণতান্ত্ৰিক জনতাক আজমলৰ ভয় দেখুৱাই গৰিষ্ঠসংখ্যকৰ মন জয় কৰাৰ কৌশল লোৱাৰ বিপৰীতে আজমল বাহিনীয়ে হিন্দু সাম্প্ৰদায়িকতাবাদৰ উত্থানৰ ভয় দেখুৱাই মুছলমানৰ ৰাজনীতি কৰিছে৷ এনে প্ৰেক্ষাপটত এইটো নিশ্চিত যে এটা সাম্প্ৰদায়িক ৰাজনীতিৰ গাত ভেজা দি আন এটা সাম্প্ৰদায়িক ৰাজনীতিয়ে নিজৰ ৰাজনীতি আগবঢ়াই নিছে৷ সেয়ে আমি যিদৰে হিন্দুৰ সাম্প্ৰদায়িকতাবাদৰ বিপদক চিহ্নিত কৰিছোঁ, সেইদৰে মুছলমান সাম্প্ৰদায়িকতাবাদৰ বিপদকো চিহ্নিত কৰিব পাৰিলেহে অসমৰ ৰাজনীতিৰ পৰা সাম্প্ৰদায়িতাবাদক বিদায় দিয়া সম্ভৱ হ’ব৷ আজি যিসকলে হিন্দু সাম্প্ৰদায়িকতাবাদৰ বিৰোধিতা কৰিবলৈ গৈ আজমলৰ ৰাজনীতিক লগত লৈছে, সেইসকলে নিশ্চয়কৈ বিপদৰ আনটো দিশক চিহ্নিত কৰাত  বিফল হৈছে৷ আজি বিজেপিয়ে ৬০খন আসন লৈ হিন্দু-মুছলমানৰ নামত সংঘৰ্ষ লগোৱাৰ ৰাজনীতি কৰিছে, সেইদৰে এ আই ইউ ডি এফেও যদি পাকচক্ৰত ৬০খন আসন লাভৰ সৌভাগ্য [!] অৰ্জন কৰে, তেতিয়া কি হ’ব সেই কথা বিবেচনা নকৰাকৈ মুছলমান তোষণৰ নামত যদি অসমত আজমলৰ ৰাজনীতি চলি থাকিবলৈ দিয়া হয়, তেতিয়া হ’লে কেতিয়াও এখন উন্নত প্ৰগতিশীল তথা ধৰ্মনিৰপেক্ষ অসম প্ৰতিষ্ঠা কৰিব পৰা নাযাব৷ এ আই ইউ ডি এফ প্ৰতিষ্ঠাৰ বিগত ১৫ বছৰে দলটোৱে কাক লৈ ৰাজনীতি কৰিছে সেইটো বিচাৰ-বিশ্লেষণ নকৰাকৈ আজমলৰ মাজত কম সাম্প্ৰদায়িকতাবাদ দেখাটো সঁচাই  পৰিতাপৰ কথা৷ সেইদৰে ভাৰতৰ ৰাজনীতিত আজিৰ তাৰিখত মাত্ৰ দুজন সাংসদ থকা আছাউদ্দিন ওৱেছিৰ দল এ আই এম আই এমৰ মুছলমান সাম্প্ৰদায়িকতাবাদো সমানেই বিপজ্জনক৷ শেহতীয়া বিহাৰ নিৰ্বাচন তাৰ সুন্দৰ নিদৰ্শন৷ আজি যদি আজমলৰ সাম্প্ৰদায়িক ঘোঁৰাটো ৰোধ কৰা নাযায়, তেন্তে কাইলৈ ওৱেছিৰ দৰে ৰাজনীতিৰো যে এইখন অসমত প্ৰৱেশ কৰিবলৈ বেছি সময় নালাগিব, সেইটো নিশ্চিত৷

এই সমগ্ৰ বিষয়টোৰ সাম্প্ৰতিক গুৰুত্ব অধিক বৃদ্ধি পাইছে তেতিয়া, যেতিয়া কাৰাৰুদ্ধ অখিল গগৈয়ে আজমলক বাদ দি ঐক্যবদ্ধ ৰাজনীতিৰ পোষকতা কৰিলে৷ অখিল গগৈয়ে ভৱিষ্যৎ অসমৰ ৰাজনীতিৰ বাস্তৱতাক স্বীকাৰ কৰি হিন্দু-মুছলমান দুয়োটা সাম্প্ৰদায়িকতাবাদকে প্ৰতিহত কৰিবলৈ জনোৱা আহ্বানক একাংশই আদৰণি জনোৱাৰ বিপৰীতে অখিল গগৈৰ দলৰে মুখ্য উপদেষ্টাৰ পদ লোৱা ড০ হীৰেন গোহাঁয়ে পদত্যাগ কৰিছে৷ নিশ্চয়কৈ এটা দলৰ ভিতৰতে মতবিৰোধ থাকিব পাৰে, কিন্তু  এজন কাৰাৰুদ্ধ ব্যক্তিৰ ব্যক্তিগত অনুভৱ আৰু দলৰ সামগ্ৰিক অনুভৱ বা সিদ্ধান্তও পৃথক হ’ব পাৰে৷ বিষয়বোৰ ইতিহাসৰ ওপৰত ভেজা দি নাচাই কেৱল ক্ষন্তেকীয়া আৱেগ-অনুভূতি বা ৰাজনীতিৰ স্বাৰ্থত হ’লে জনগণ পুনৰ প্ৰতাৰিত হ’ব লাগিব৷ আনহাতে, এইটো সত্য যে আজমলৰ ৰাজনীতি লাহে লাহে নিশকতীয়া হৈ আহিছে আৰু মুছলমান সমাজেই আজমলৰ কবলৰ পৰা ওলাই আহিব বিচাৰে৷ তাৰ এটা উকমুকনি ইতিমধ্যে দেখা গৈছে৷

সকলোৰে ঊধবৰ্ত যিহেতু মানুহৰ স্বাৰ্থ, সেয়ে কেৱল দলৰ গণ্ডীৰ ভিতৰত বিষয়বোৰ নাচাই বহল দৃষ্টিভংগী ল’লেই ৰাইজক সাম্প্ৰদায়িকতাৰ কবলৰ পৰা উদ্ধাৰ কৰিব পৰা নিশ্চয় যাব৷ কিন্তু এই সকলো কথা সোনকালে নিশ্চয় পৰিস্ফুট হৈ উঠিব৷