প্ৰতিশ্ৰুতি নে চলাহী কথা

প্ৰতিটো ৰাজনৈতিক দলে ভোটাৰৰ মন জয় কৰিবলৈ এনে কিছুমান প্ৰতিশ্ৰুতি দিছে যেন এইবাৰ আৰু অসমখন স্বৰ্গলৈ ৰূপান্তৰিত কৰাত কোনেও বাধা দিব নোৱাৰে৷ শাসকীয় দল বিজেপিয়ে ২০১৬ চনৰ নিৰ্বাচনত ২৫ লাখক চাকৰি দিয়াৰ প্ৰতিশ্ৰুতি ৰক্ষা কৰিব নোৱৰাৰ পাছতো এইবাৰ পুনৰ কৈছে শাসনৰ প্ৰথম বছৰতে এক লাখক চাকৰি দিব৷ কংগ্ৰেছে প্ৰথমে ঘৰে ঘৰে একোটাকৈ চাকৰি দিব বুলি কৈছিল যদিও পাছত সেই কথা মানুহে বিশ্বাস নকৰিব বুলি পাঁচ লাখ চাকৰিৰ গেৰাণ্টী দিছে৷ চৰকাৰে ৮০ হাজাৰ কোটি টকা ধাৰলৈ লৈ নানা মন ভুলোৱা আঁচনি গ্ৰহণ কৰিলে৷ নিৰ্বাচনত জিকিলে পুনৰ ৮৩০ টকাৰ ঠাইত  তিনি হাজাৰ, স্কুটীৰ উপৰি বুলেট দিয়াৰ প্ৰতিশ্ৰুতি শুনাৰ সময়ত ভোটাৰে পাহৰি থাকে যিখন চৰকাৰে দেশৰ ৰে’ল, বেংক, বীমা, তৈলখণ্ড, বিদ্যুৎ খণ্ড আদি সকলো ব্যক্তিগত খণ্ডৰ হাতত গতাই দিছে সেইখন চৰকাৰে ক’ৰপৰা দিব চাকৰি? থকা চাকৰিকেইটাও যেতিয়া বাধ্যতামূলক অৱসৰ ল’বলৈ বাধ্য কৰাব, তেতিয়া ৰাইজৰ কি অৱস্থা হ’ব? কেন্দ্ৰীয় গৃহমন্ত্ৰী অমিত শ্বাহে নিৰ্বাচনী সভাত প্ৰতিশ্ৰুতি দিছে– খাল খান্দি বান প্ৰতিৰোধ কৰিব৷ কি অদ্ভুত প্ৰস্তাৱক্ক যিখন চৰকাৰে বিগত ছবছৰে বান ৰোধৰ বাবে একো নকৰিলে, অসমৰ ৰাইজৰ দীৰ্ঘদিনীয়া দাবী বানক ৰাষ্ট্ৰীয় সমস্যাৰূপে স্বীকৃতি দিয়াৰ ব্যৱস্থা নকৰিলে, এতিয়া নাভূত-নাশ্ৰুত প্ৰস্তাৱ শুনি ভোটাৰে হাত চাপৰি বজাই বিজেপিক ভোট দিব৷ পুনৰ কৈছে নগাঁও কাগজ কল পুনৰুজ্জীৱিত কৰিব৷ এই প্ৰতিশ্ৰুতি ২০১৬ চনত নৰেন্দ্ৰ মোদীয়েও দিছিল, একো নহ’ল৷ বিজেপি ক্ষমতাত আহিলে অবৈধ বিদেশী বহিষ্কাৰ কৰিব, তাৰ অৰ্থটো স্পষ্ট– নাগৰিকত্ব সংশোধনী আইন প্ৰণয়ন কৰাৰ পাছত অসমত আৰু বিদেশী অবৈধ হৈ নাথাকিব৷ সকলো বিদেশী বৈধ হ’ব আৰু সেইবোৰ বিদেশীয়ে অসমত ভূমিৰ অধিকাৰৰ পৰা চাকৰি-বাকৰি, অৰ্থনৈতিক-সামাজিক সকলো নিৰাপত্তা পাব৷ কেৱল অসমৰ স্থায়ী লোকৰহে কোনো অধিকাৰ নাথাকিব৷ অধিকাৰ বিচাৰি আন্দোলন কৰিলে গুলীয়াই মাৰি শ্বহীদ কৰিব৷ সেয়ে দেশৰ গৃহমন্ত্ৰীয়ে আন্দোলনমুক্ত কৰাৰ প্ৰতিশ্ৰুতি দিয়াৰ সাহস কৰিছে৷ প্ৰকৃততে অসমৰ ‘কা’বিৰোধী আন্দোলনত পাঁচজনক হত্যা কৰাৰ পাছত অখিল গগৈক জে’লত বন্দী কৰি থোৱাৰ পাছত অসমত বিগত ডেৰ বছৰত কোনো আন্দোলন হোৱা নাই৷ চৰকাৰে বাধাহীনভাৱে অবৈধ টোলগেট খুলিছে, নদীবান্ধৰ সামগ্ৰী নিছে, চিৰিয়াখানা, বি চি পি এল, বিমানবন্দৰ ব্যক্তিগত কোম্পানীক বিক্ৰী কৰিছে, কোনো আন্দোলন হোৱা নাই৷ প্ৰতিটো জাতীয় দল-সংগঠনৰ নেতাই সেই টোলগেটৰ তলেৰে দিনত বাৰে বাৰে অহা-যোৱা কৰিছে৷ টোলগেটত ধনৰ বাবে যাত্ৰীক মাৰধৰ কৰিছে, কোনো প্ৰতিক্ৰিয়া নাই৷ কংগ্ৰেছে দিছে পাঁচ গেৰাণ্টী, বিজেপিয়ে দহ৷ কংগ্ৰেছে মহিলাক মাহে দুহাজাৰ, বিজেপিয়ে  তিনি হাজাৰ, পুনৰ কংগ্ৰেছৰ চাহ শ্ৰমিকলৈ মনত পৰি এইবাৰ ৩৫১ টকা নহয় ৩৬৫ টকাৰ প্ৰস্তাৱ৷ বিজেপিয়ে ত্ৰিছ ইউনিট বিদ্যুৎ বিনামূলীয়া, কংগ্ৰেছে দুশ ইউনিট দিব৷ বিজেপিয়ে মুকলিভাৱে ‘কা’ৰ সমৰ্থন কৰিছে, কংগ্ৰেছে বোলে ‘কা’ৰ অৱসান ঘটাব৷ কংগ্ৰেছে-বিজেপিৰ এনে প্ৰতিশ্ৰুতিৰ বন্যাত বাকীবোৰ দল প্ৰায় নিস্তেজ হৈ পৰিছে৷ অসম গণপৰিষদৰ অস্তিত্ব পাবলৈ নাই৷ নতুন ‘অজাপ’ই নিবনুৱাক ৫-১০ হাজাৰ দিয়া হ’ব বুলি কৈছিল যদিও সমালোচকৰ সমালোচনাত সেই প্ৰতিশ্ৰুতি পলাই পত্ৰং দিলে৷ অজাপৰ ‘অসম প্ৰথম সদায় আৰু চিৰদিন’ মানুহে বুজি পোৱা নাই৷ আনহাতে, অখিল গগৈৰ ‘প্ৰথম কথা উন্নয়ন আৰু শেষ কথাও উন্নয়ন’ এক বিমূৰ্ত প্ৰতিশ্ৰুতি৷ অখিল গগৈয়ে জে’লৰ পৰাই কিছুমান কথা ক’বলৈ যত্ন কৰিছে যদিও তেওঁৰ দলৰ নেতাসকলে সেইবোৰ ৰাইজৰ মাজলৈ নিয়াত সফল হোৱা নাই৷

মুঠৰ ওপৰত প্ৰতিটো দলেই নিৰ্বাচনৰ সময়ত দিয়া প্ৰতিশ্ৰুতিবোৰ যে ৰূপায়ণ নকৰে, বৰং সেইসকলৰ কামে জনসাধাৰণৰ জীৱন ধাৰণ অসহনীয় কৰি তোলে৷ স্বাধীনতাৰ ৭৩ বছৰে স্বাস্থ্য-খোৱাপানীৰ পৰা বঞ্চিত হৈ থকা নাগৰিকৰ ওচৰত এতিয়া গণতন্ত্ৰ ৰক্ষাৰ বাবে ভোট দিয়াৰ বাদে কোনো বিকল্প নাই৷ শেষত ভোটৰ অধিকাৰটোও বিদেশীয়ে কাঢ়ি নিয়ে বুলি মানুহ ভোট দিবলৈ গৈছে৷ কোনো উৎসাহ নাই, উদ্দীপনা নাই৷ এতিয়া প্ৰতিদিনে ভোটাৰ মাথোঁ প্ৰতাৰিত হৈছে৷