ৰাজনৈতিক বনাম অৰাজনৈতিক

স্কুলীয়া আৰু কলেজীয়া জীৱনত ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলে এখন ৰচনা লিখিব লগা হয়– ‘ছাত্ৰই ৰাজনীতি কৰা উচিত নে অনুচিত?’ একেদৰে কলেজ-বিশ্ববিদ্যালয় পৰ্যায়তো তৰ্ক প্ৰতিযোগিতাবোৰত সদনৰ মতে ‘ছাত্ৰই ৰাজনীতি কৰা উচিত বা অনুচিত’, তৰ্কৰ বিষয়বস্তু বাছনি কৰা হয়৷ গুৱাহাটীৰ এখন আগশাৰীৰ মহাবিদ্যালয়ৰ তৰ্ক প্ৰতিযোগিতাত এবাৰ তৰ্কৰ বিষয়বস্তু এই একেটাই আছিল৷ সদনৰ সপক্ষত আৰু বিপক্ষত প্ৰতিযোগীসকলে অংশগ্ৰহণ কৰি যুক্তিপূৰ্ণ বাতাৱৰণ সৃষ্টি কৰিছিল৷ প্ৰতিযোগিতাৰ ফলাফল ঘোষণাৰ শেষত গুৱাহাটীৰ এজন ন্যায়াধীশে অধ্যক্ষৰ আসনৰ পৰা তৰ্ক প্ৰতিযোগিতাখন সম্পৰ্কত অভিমত দি কৈছিল যে ‘ছাত্ৰই ৰাজনীতি কৰিব লাগে বা নালাগে তৰ্কযুদ্ধতেই ৰাখি এটা কথা ক’ব পাৰি যে ছাত্ৰ সমাজ ৰাজনৈতিকভাৱে সচেতন হ’বই লাগিব৷ আজিৰ নাগৰিকে কাইলৈ শাসনৰ গাদীত বহিব লাগিব৷ ৰাজনৈতিক যন্ত্ৰৰেই জানো শাসন নচলে? শাসনৰ চালক পৈণত নহ’লে সমাজৰ লাভ হ’ব কেনেকৈ? শাসকো লাগিব, প্ৰশাসন যন্ত্ৰ চলোৱা কৰ্মকৰ্তাও লাগিব৷ সকলোৱে পৈণত হৈ ভাগে ভাগে নিজ নিজ কৰ্ম বাছনি কৰি ল’ব পৰাটো ভালেই দেখোন, ইয়াততো একো বেয়া দেখা নাযায়৷ লাগে মাথোন সুচিন্তা, যাতে সমাজত কোনোৱে ইয়াক লৈ বেমেজালি সৃষ্টি কৰিব নোৱাৰে৷ এইক্ষেত্ৰত আমাৰ সমাজৰ মহিলাসকলকো সচেতন কৰাৰ দায়িত্ব আমাৰ সকলোৰে৷ মহিলাসকল সজাগ হোৱাৰ সুবিধা পালে সমাজৰ উন্নতিত বাধা ক’ত?’ অধ্যক্ষই কথা প্ৰসংগতে আকৌ কৈছিল– ‘তোমালোকে ৰচনা লিখিলে ছাত্ৰই ৰাজনীতি কৰাৰ বিপক্ষে জোৰ দি ক’বলৈ যোৱা, ‘ছাত্ৰানাং অধ্যয়নং তপঃ’ বা ‘পঢ়ায়, পঢ়ে, ৰোৱে পাণ, এই তিনিয়ে নিচিন্তে আন’ বিশেষকৈ এই দুটা পংক্তি৷ তোমালোকে সপক্ষতো কিছু কথা লিখিব পাৰা দেখোন৷ সুস্থ ৰাজনৈতিক চিন্তাধাৰাৰ সময় কিন্তু ছাত্ৰ অৱস্থাই৷ সকলো ব্যক্তিৰ আদৰ্শৱান আৰু আদৰ্শহীনতাৰ আদিপাঠ এই ছাত্ৰ অৱস্থাতে মগজুলৈ আহে বাবেই ব্যক্তি-বৈষম্য সমাজে দৃষ্টিগোচৰ কৰি আহিছে৷ নহ’লে আদৰ্শৱান ব্যক্তিৰ সমাজত অভাৱ নহ’লহেঁতেন৷ পৰিৱৰ্তনশীল সমাজত সকলো কথাই যুক্তিৰ আধাৰত বিচাৰ কৰি চলিলে ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলে সমাজ উত্তৰণত ভাগ ল’বলৈ সমৰ্থৱান হ’ব৷’

আজিৰ পৰা দুকুৰি তিনি বছৰ আগতে গুৱাহাটী মহানগৰীৰ মাজমজিয়াত এনে চিন্তা-চৰ্চাৰ পৰিৱেশ গঢ়ি উঠিছিল৷ সমাজৰ বৰেণ্য ব্যক্তিৰ মহামূল্যৱান ভাষণে জীৱনলৈ এক অনন্য অনুভূতি আনি দিছিল৷ নিজৰ ভৱিষ্যৎ জীৱন যে নিজৰ ওপৰতেই নিৰ্ভৰশীল, ছাত্ৰ অৱস্থাতে তাক হৃদয়ংগম কৰিব পাৰিলে সকলো বাধা যেন লাহে লাহে আঁতৰাব পাৰি৷ ড॰ বাণীকান্ত কাকতিয়ে কোৱাৰ দৰে, ‘ভীমৰ গদা ঘূৰাবলৈ হ’লে প্ৰথমতে ভীমৰ বল অৰ্জন কৰি ল’ব লাগে’৷ বল অৰ্জনৰ পাছত জীৱনত কোনোবা ৰাজনৈতিক নেতা, কোনোবা বিষয়া-কৰ্মচাৰী, কোনোবা শিক্ষক-সাংবাদিক হওক৷ সমাজ চলিবলৈ কৃষকৰ পৰা উদ্যোগীলৈ সকলো শ্ৰেণীৰ মানুহৰে প্ৰয়োজন৷ ক্ষন্তেকীয়া মানৱ জীৱনৰ পূৰ্ণতা প্ৰাপ্তিৰ পিছৰখিনি হয় কৰ্মময় জীৱন, সপোনক বাস্তৱ ৰূপ দিয়াৰ সময়৷

সাম্প্ৰতিক সময়ত অসমৰ নিৰ্বাচনকেন্দ্ৰিক পৰিৱেশৰ মাজত ৰাজনৈতিক আৰু অৰাজনৈতিক শব্দ দুটাৰ বহুল প্ৰচাৰ দেখা গৈছে৷ সমাজ সম্পৰ্কত অসমৰ জনগণ আগতকৈ বহুত সচেতন হৈ পৰিছে৷ প্ৰতিটো পৰিয়ালৰে নিজৰ নিজৰ এক ৰাজনৈতিক সদিচ্ছা থকা পৰিলক্ষিত হয়৷ ৰাষ্ট্ৰীয়তাবাদী বা আঞ্চলিকতাবাদী সম্পৰ্কত একোটা ধাৰণাই গঢ় লৈ উঠিছে৷ এনে এক পৰিৱেশৰ মাজত কোনোপক্ষই যাতে সমাজত ধুঁৱলি-কুঁৱলীৰ সৃষ্টি কৰিব নোৱাৰে, তাৰ বাবে সমাজ সদায় সতৰ্ক হৈ থকা উচিত৷ দেশৰ সংবিধানৰ গণ্ডিত শাসনভাৰ লোৱা ৰাজনৈতিক দলৰ কামৰ খতিয়ানেই হ’ল নাগৰিকৰ সন্মুখত জল-জল, পট্‌পটকৈ থকা দস্তাবেজ৷ সত্তৰতকৈ অধিক শিক্ষিত লোক থকা সমাজে সকলো সিদ্ধান্তই নিশ্চয় নিজৰ ভৱিষ্যৎ চিন্তা কৰিয়েই ল’ব৷ ভোটাধিকাৰপ্ৰাপ্ত সকলো নাগৰিকৰ ৰাজনৈতিক সচেতনতা যে এইক্ষেত্ৰত অতি জৰুৰী, তাক জানো নুই কৰিব পাৰি? সেয়েহে ৰাজনৈতিক আৰু অৰাজনৈতিক শব্দ দুটাৰ সৎ ব্যৱহাৰেহে সমাজত কোনো বেমেজালিৰ সৃষ্টি নোহোৱাটো ৰোধ কৰিব পাৰে৷

ফোনঃ ৯৪৩৫৫-৫২৪৯৯