সঁচা অপৰাধৰ প্ৰতি কিয় এই আকৰ্ষণ

আমাৰ সঁচা অপৰাধৰ প্ৰতি সঁচাকৈয়েই তীব্ৰ প্ৰেম নাই জানো? হত্যা, ধৰ্ষণ, অপহৰণ, ডকাইতি আদিতকৈ আন কি মজাৰ কাহিনী হ’ব পাৰে! নেটফ্লিক্সকে ধৰি অ’টিটি প্লেটফৰ্মসমূহ অদ্ভুত আৰু উদ্ভট ছিৰিয়েল কিলাৰ বা ধাৰাবাহিক হত্যাকাৰীৰ কাহিনীৰে ভৰি আছে৷ শেহতীয়াকৈ একমাত্ৰ অপৰাধ কাহিনীয়েই অ’টিটি প্লেটফৰ্মসমূহৰ প্ৰধান উপজীব্য হৈ পৰিছে৷ অপৰাধ কাহিনী, বিশেষকৈ সঁচা অপৰাধ কাহিনীক লৈ যদি ইমান চিনেমা, ছিৰিয়েল নিৰ্মাণ হৈছে, তাৰ অৰ্থ হ’ল সমগ্ৰ পৃথিৱীজুৰি মানুহে সেইবোৰ চাইছে৷ মানুহ হঠাৎ অপৰাধ কাহিনীৰ প্ৰতি আকৰ্ষিত হৈছে নে  মানুহ সদায়েই অপৰাধ কাহিনীৰ দ্বাৰা আকৰ্ষিত হৈ আহিছে? এই আকৰ্ষণ স্বাভাৱিক নে অস্বাভাৱিক? ই বিশ্বজনীন, কছম’পলিটান নে জাতি বা স্থান লৈ ইয়াৰ আৱেদন সুকীয়া? নেটফ্লিক্স বা আমাজন প্ৰাইম ভিডিঅ’ই একেবোৰ অপৰাধ কাহিনীকেই, একেবোৰ কনটেণ্টকে সমগ্ৰ পৃথিৱীৰ মানুহক দেখুৱাই থকা নাই জানো?

বাতৰিকাকত, টেলিভিছন, প’ডকাষ্টৰ পৰা আৰম্ভ কৰি সঁচা অপৰাধৰ তথ্যচিত্ৰৰ পৰা ডিটেক্টিভ উপন্যাসলৈকে প্ৰকৃত অপৰাধৰ মিডিয়া কিয় ইমান জনপ্ৰিয়? অপৰাধসমূহে আমাৰ সংস্কৃতি আৰু ৰীতি-নীতিৰ লগতে আমাৰ উদ্বেগ-উৎকণ্ঠা আৰু মূল্যবোধৰ বিষয়েও জানিবলৈ দিয়ে৷ সঁচা অপৰাধৰ আধাৰত নিৰ্মাণ কৰা চিনেমাৰ জনপ্ৰিয়তা, হৰৰ চিনেমাৰ সফলতা আৰু ছপা আৰু ইলেক্ট্ৰ’নিক মাধ্যমত হিংসাৰ পৰিমাণ দেখি এজন গৱেষকে কৈছে যে ‘ৰুগ্ন-বিষাদগ্ৰস্ত কৌতূহল এটা সাধাৰণ মানসিক বৈশিষ্ট্য’৷ আমাৰ সাঁথৰ ভঙাৰ আৰু ৰহস্য সমাধান কৰিব বিচৰাৰ সহজাত প্ৰবৃত্তিক এই সঁচা কাহিনীবোৰে সমল যোগান ধৰে৷

ইয়াৰ উপৰি আন এজন মানুহে কিয় তেওঁ কৰা ধৰণে কামটো বা অপৰাধটো কৰিলে সেই সন্দৰ্ভত সঁচা অপৰাধসমূহে এক অন্তৰ্দৃষ্টিও দিয়ে৷ মানুহে নিৰাপদ দূৰত্বৰ পৰা মানৱতাৰ অন্ধকাৰ দিশবোৰ পৰীক্ষা কৰিব পাৰে৷ আমি আন এজন মানুহৰ অভিজ্ঞতাৰ মাজেৰে একোটা চৰম পৰিস্থিতিৰ অভিজ্ঞতা লাভ কৰিব পাৰোঁ– আমাৰ ঘৰৰ চাৰিবেৰৰ সুৰক্ষাৰ মাজত, অপৰাধী বা ভুক্তভোগী কাৰোৱেই সন্মুখীন নোহোৱাকৈ৷ এটা অধ্যয়নত প্ৰকাশ পাইছে যে সঁচা অপৰাধৰ কাহিনীসমূহ মহিলাসকলৰ মাজত বিশেষভাৱে জনপ্ৰিয়৷ হয়তো তেওঁলোকৰ মনত গোপনে ক্ৰিয়া কৰি থকা অপৰাধৰ বলি হোৱাৰ ভয়ৰ বাবে এনে আকৰ্ষণ অনুভৱ কৰে৷

আমি সেয়েহে অনুমান কৰিব পাৰোঁ যে বিভিন্ন মাধ্যমত অপৰাধ সম্বন্ধীয় কনটেণ্ট উপভোগ কৰিলে স্বাভাৱিকতেই অতি অনিশ্চিত আৰু প্ৰায়ে উদ্বেগ-উৎকণ্ঠা উৎপন্ন কৰাএই পৃথিৱীখনক জনাৰ আৰু সেইখনক নিয়ন্ত্ৰণত ৰখাৰ সুখানুভূতি উৎপন্ন কৰিব পাৰে৷ মানুহ কিছুমান বিশেষ বৈশিষ্ট্যৰ প্ৰতি বিশেষ গুৰুত্ব দিব পৰাকৈ বিৱৰ্তিত হৈছে, যিয়ে আমাক তথ্য শিকাত আৰু সংগ্ৰহ কৰাত সহায় কৰে৷ উদাহৰণস্বৰূপে ভয়ৰ সঞ্চাৰ কৰাৰ তথ্য প্ৰায়ে অতি দ্ৰুতগতিত বিয়পি পৰে৷ এই বিৱৰ্তনৰ যুক্তিযুক্ততা আছে, কাৰণ ভাবুকিৰ প্ৰতি সজাগতা আমাৰ বাবে সুৰক্ষাকে ধৰি কেইবাটাও দিশত লাভদায়ক হ’ব পাৰে৷

আধুনিক সমাজত সঁচা অপৰাধৰ ওৰৰ আধাৰিত কনটেণ্টৰ প্ৰতি থকা প্ৰেমে কেনেধৰণৰ মানসিক প্ৰভাৱ পেলাব পাৰে? সংবাদ মাধ্যম, ছপাই হওক বা ডিজিটেলেই হওক সম্পূৰ্ণ নিৰপেক্ষ নহয়৷ উদাহৰণস্বৰূপে, বিভিন্ন বাতৰিকাকতত ৰাজনৈতিক আৰু মতাদৰ্শগত প্ৰৱণতা বেলেগ বেলেগ৷ সংবাদ মাধ্যমে বাস্তৱটোক হৰণ-ভগন নোহোৱাকৈ দাঙি নধৰে বা ধৰিব নোৱাৰে, ই বাস্তৱৰ সংস্কৰণ এটাহে দাঙি ধৰে৷ অপৰাধ কাহিনী কেতিয়া গতানুগতিক বদ্ধমূল ধাৰণাৰে বা কেতিয়া পক্ষপাতিত্বৰে আক্ৰান্ত হয় তাক জনাটো এটা জটিল কাম৷

অপৰাধ আৰু তাৰ বিচাৰ আধাৰিত কাহিনীয়ে আইনী ব্যৱস্থাৰ ধাৰণাটোক আৰু সেই ব্যৱস্থাটোৰ পৰা মানুহে কৰা প্ৰত্যাশাক প্ৰভাৱিত কৰে৷ সঁচা অপৰাধ কাহিনীতো মানুহক ‘ভাল’ বা ‘বেয়া’ হিচাপে উপস্থাপন কৰা হয়৷ অপৰাধীজন প্ৰায়ে বাহিৰৰ মানুহ হিচাপে বা ‘অন্য’ৰূপে দাঙি ধৰা হয়, কিন্তু আমি জানো বাস্তৱটো এনেকুৱা সহজ-সৰল নহয়৷ অপৰাধীসকল এইখন সমাজৰে এজন, ধৰা নপৰালৈ তেওঁলোক সমাজত ‘স্বাভাৱিক জীৱন যাপন’ কৰি থাকে৷ এগৰাকী বেশ্যা বা ড্ৰাগ আসক্ত অপৰাধৰ চিকাৰ হ’ব নোৱাৰে জানো? তেওঁলোকো ভুক্তভোগী হ’ব নোৱাৰে জানো? কিন্তু তেওঁলোকে যেন প্ৰকৃত ভুক্তভোগীৰ মৰ্যাদা লাভ কৰিব নোৱাৰে, কাৰণ তেওঁলোকক ইতিমধ্যে একোজন অপৰাধীৰূপে চিনাক্ত কৰি থোৱা হৈছে৷ অপৰাধ কাহিনীত বিচাৰ প্ৰক্ৰিয়াটোক, বিশেষকৈ আদালতক যেনেদৰে উপস্থাপন কৰা হয় সি মানুহৰ মনত আদালত-উকিল-বিচাৰক সন্দৰ্ভতো আদালতৰ প্ৰকৃত অভিজ্ঞতা লাভ নকৰাসকলৰ মনত এক অতি নাটকীয় আৰু বহুক্ষেত্ৰত উদ্ভট অবাস্তৱ ধাৰণাৰ সৃষ্টি কৰে৷ 

সংবাদ মাধ্যমে কেতিয়াবা অপৰাধ সমাধানত সহায় কৰিব পাৰে৷ সংবাদ মাধ্যমে নিজৰ  সাংবাদিকৰ জৰিয়তে কৰা অনুসন্ধানে একোটা অপৰাধৰ নানা দিশ উন্মোচিত কৰিব পাৰে৷ ব্যক্তি, অনুষ্ঠান, সমাজ, ব্যৱস্থা, ৰাষ্ট্ৰৰ লুকাই থকা চৰিত্ৰ ইয়াৰ দ্বাৰা প্ৰকাশ হ’ব পাৰে৷ মুঠতে সঁচা অপৰাধৰ কাহিনীৰ আকৰ্ষণ দুৰ্বাৰ আৰু এই আকৰ্ষণ থকালৈ সঁচা অপৰাধবোৰে মানুহক বিভিন্ন মাধ্যমেৰে কাহিনীৰ যোগান ধৰি থাকিব৷