সুনীলবাহিনীৰ চমকপ্ৰদ জয় উদ্যাপন কৰিবলৈ যেন পাহৰিলে ভাৰতীয়ই
‘আমাৰ অসম’ৰ বিশেষ প্ৰতিবেদন, ৬ জুলাইঃ টীম ইণ্ডিয়া বুলি ক’লে যেন ভাৰতীয় ক্ৰীড়াপ্ৰেমীয়ে ক্ৰিকেট দলটোকে চিনি পায়৷ একেই নীলা জাৰ্ছি পৰিধান কৰি ফুটবলৰ এখন প্ৰতিদ্বন্দ্বিতাত জয়লাভ কৰিলেও ভাৰতীয় ফুটবল দলটোক লৈ কোনো ভাৰতীয়ই পাৰভঙা উৎসাহ প্ৰদৰ্শন নকৰে৷ অথচ একেখন দেশৰ ক্ৰিকেট দলটোৱে শোচনীয় পৰাজয় স্বীকাৰ কৰাৰ পাছতো জয়-পৰাজয়ৰ কাৰণ বিচাৰি অস্ত্ৰোপচাৰ কৰিবলৈ দেশৰ ক্ৰীড়াপ্ৰেমীয়ে ৪৮ ঘণ্টা ব্যয় কৰিবলৈকো কুণ্ঠাবোধ নকৰে৷ কোনো দলৰ বিৰুদ্ধে বিজয় বা প্ৰতিযোগিতাত বিজয়ী হ’লে কথাই নাই৷ দিনৰ পাছত দিন ভাৰতীয় অনুৰাগী মত্ত হৈ ৰয় উলাহত৷ লাগিলে ক্ৰিকেট নামৰ খেলবিধ বিশ্বৰ ১২-১৪ টা দলেই খেলক৷ লাগিলে ক্ৰিষ্টিয়ানো ৰোনাল্ডোৱে বিৰাট কোহলিক চিনিয়েই নাপাওক৷ লাগিলে ক্ৰিকেটৰ ভগৱান শচীন তেণ্ডুলকাৰে কি খেলে সেয়া টেনিছৰ কিম্বদন্তী ৰজাৰ ফেডাৰাৰে নাজানক৷ তথাপি ভাৰতীয় খেল অনুৰাগী মত্ত ক্ৰিকেটক লৈ, ফুটবল কোনো কাৰণতে নহয়৷ অথচ বিশ্বৰ ২০০ খনৰো অধিক দেশৰ ১৭৫ খন দেশেই ক্ৰিকেট নেখেলে, ক্ৰিকেট চিনি নাপায়৷
যোৱা নিশা ছাফ ফুটবল প্ৰতিযোগিতাত ভাৰত চেম্পিয়ন হোৱাৰ পাছত দেশৰ ক্ৰীড়াপ্ৰেমীৰ শীতল প্ৰতিক্ৰিয়া দেখি এনে মনোভাৱেই ক্ৰিয়া কৰিছে৷ নাই, ক’তো চৰ্চা নাই৷ স’ততে যিকোনো বিষয়ত সৰৱ-গৰম হৈ থকা ছ’চিয়েল মিডিয়াত সুনীল ছেত্ৰীবাহিনীৰ এই সাফল্যৰ কোনো উমঘামেই নাই৷ অথচ, বিৰাট কোহলিয়ে আনকি আই পি এলটো ৫০ মাৰক বা নামাৰক, ফেচবুকৰ ক্ৰীড়াপ্ৰেমীৰ ‘ষ্টেটাছ’ ভৰি যায়– কোহলি নট আউত ‘অমুক’ ‘তমুক’৷ কুৱেইটক মঙলবাৰে নিশা বেংগালুৰুৰ শ্ৰীকান্তিৰাভা ষ্টেডিয়ামত প্ৰবল উত্তেজনাৰ অন্তত, ছাডেন ডেথত পৰাস্ত কৰি দেশক নবাৰৰ বাবে ছাফ চেম্পিয়নশ্বিপ প্ৰদান কৰা ভাৰতীয় ফুটবল দলটোক লৈ দেশৰ চুকে কোণে ক’তো সামান্য উচ্ছাস নাই৷ ছ’চিয়েল মিডিয়া ফুটবলৰ খবৰক লৈ নীৰৱ৷ যেন, ফুটবল ভাৰতত এক ডেড গেম– মৃত এবিধ খেল মাথোঁ৷ কিন্তু ভাৰতৰ বাবে এই প্ৰতিযোগিতা সিমান সহজ নাছিল৷ সহজ নাছিল ফাইনেলো৷ সেয়ে ফাইনেল মেচ নিৰ্ধাৰিত সময়ত অমীমাংসিতভাৱে শেষ হৈছিল৷ ফলাফল নাছিল অতিৰিক্ত সময় আৰু টাইব্ৰেকাৰতো৷ ফলত ছাডেন ডেথৰ জৰিয়তে ভাৰতে পৰাস্ত কৰে কুৱেইটক৷ গ’লকীপাৰ গুৰপ্ৰীতে প্ৰতিপক্ষৰ শ্বট ৰক্ষা কৰি ভাৰতক বহু ঈপ্সিত বিজয় প্ৰদান কৰে৷ মেচৰ বৰ্ণনা এইবাবেই যে ফাইনেল আছিল প্ৰবল উত্তেজনাৰে ভৰা৷ ক্ৰিকেটত কষ্মিন কালেও নোপোৱা উত্তেজনা আছিল ১২০ মিনিট আৰু টাইব্ৰেকাৰ তথা ছাডেন ডেথেৰে পূৰ্ণতা পোৱা মেলখনত৷ এই উত্তেজনাৰে ভৰা মেচখন কিন্তু উপেক্ষাৰেই পাৰ কৰিলে দেশৰ ক্ৰীড়াপ্ৰেমীয়ে৷ নাজানিলে, কি কঠোৰ সংগ্ৰামেৰে সুনীল ছেত্ৰী বাহিনীয়ে দেশক উপহাৰ দিলে ছাফ কাপ৷ এই একেটা দলেই চিৰবৈৰী পাকিস্তানক একেখন প্ৰতিযোগিতাতে ৪-০ গ’লত পৰাজিত কৰিছিল৷ ভাৰত-পাক ক্ৰিকেট বুলি ক’লে জপিয়াই থকা ভাৰতীয় ক্ৰীড়াপ্ৰেমীয়ে নাজনিলেই ভাৰতে পাকিস্তানক শোচনীয়ভাৱে পৰাজিত কৰাৰ খবৰ৷ কৰ্প’ৰেটে গ্ৰাস কৰি প্ৰণালীবদ্ধভাৱে বিপণন কৰা ক্ৰিকেটত এনে ফলাফল হোৱা হ’লে হয়তো ভাৰতীয় ক্ৰীড়াপ্ৰেমী উন্মাদ হৈ পৰিলহেঁতেন৷ কিন্তু ৩৮ বছৰীয়া সুনীল ছেত্ৰীয়ে ৬ টা গ’ল স্ক’ৰ কৰি প্ৰতিযোগিতাৰ শ্ৰেষ্ঠ হ’লেও ভাৰতীয়ই দলৰ অধিনায়কজনক চিনি নাপায়৷ এই বিজয়েৰে ভাৰতীয় দল ফিফা ৰেংকিঙৰ শততম স্থানলৈ উন্নীত হ’লেও দলটোৱে ‘টীম ইণ্ডিয়া’ৰ মৰ্যাদা নাপায়, কাৰণ ভাৰতৰ ফুটবল কৰ্প’ৰেটধন্য নহয়৷ সেয়ে ফুটবল হ’ব পৰা নাই দেশৰ ক্ৰীড়াপ্ৰেমীৰ স্নেহধন্য৷ ৩৮ বছৰ বয়সত সুনীল ছেত্ৰীয়ে ১২০ মিনিট আৰু টাইব্ৰেকাৰ-ছাডেন ডেথত খেলপথাৰত ঘাম পেলালেও নহয়, অসমৰ চুবুৰীয়া ৰাজ্য মিজোৰামৰ লালিয়ামজুৱালা ছাঙতেই ফাইনেলত অশেষ গুৰুত্বপূৰ্ণ গ’লটো স্ক’ৰ কৰিলেও নহয়৷ ভাৰতীয় ফুটবল দলক দেশৰ ক্ৰীড়াপ্ৰেমীয়ে চিনি নাপায়, সাফল্যৰ খবৰো নাজানে৷