আন্দোলন দমনৰ চৰকাৰৰ ভয়ংকৰ কৌশল

বিজেপি চৰকাৰখনে ভাৰতীয় গণতন্ত্ৰৰ প্ৰতি অতি ভয়ংকৰ ভাবুকি কঢি.য়াই আনিছে৷ চৰকাৰখনে বৃহৎ পুঁজিপতিৰ স্বাৰ্থত নিজৰ সকলো এজেণ্ডা সম্পূৰ্ণ কৰাৰ বাবে অতি কঠোৰ দৃষ্টিভংগী গ্ৰহণ কৰা দেখা গৈছে৷ যি সময়ত ১৯৯১ চনতে ভাৰতে বিশ্ব বাণিজ্য সংস্থাত প্ৰৱেশ কৰি নতুন উদাৰীকৰণ, ব্যক্তিগতকৰণ আৰু গোলকীয়কৰণৰ [LPG] নীতিত প্ৰৱেশ কৰিছিল, তেতিয়াই এইটো নিশ্চিত হৈছিল যে ভাৰতৰ অৰ্থনৈতিক চৰিত্ৰ সলনি হ’ব আৰু এই চৰিত্ৰত জনকল্যাণকামী বা উন্নয়নশীল ৰাষ্ট্ৰ এখনে ল’ব লগা চৰিত্ৰ হেৰুৱাই পুঁজিবাদী চৰিত্ৰ পৰিগ্ৰহ কৰিব৷ কিন্তু দীৰ্ঘদিন জোঁটবন্ধনৰ চৰকাৰ চলি থকাৰ বাবে সেয়া সম্ভৱ হোৱা নাছিল৷ কিন্তু যেতিয়াই বিজেপিয়ে একক সংখ্যাগৰিষ্ঠতা পালে, তেতিয়াৰ পৰাই দেশৰ সকলো সম্পদ বৃহৎ পুঁজিপতি গোষ্ঠীৰ হাতত অপৰ্ণ কৰা আৰম্ভ কৰিলে৷ সকলো প্ৰাকৃতিক সম্পদ লুণ্ঠনৰ ভাৰ পুঁজিপতিৰ হাতত অপৰ্ণৰ পাছত এইবাৰ কৃষকৰ উৎপাদিত শস্য আৰু কৃষকৰ হাতত থকা অৱশিষ্ট মাটিকণৰ প্ৰতি যেতিয়া কপৰ্’ৰেট গোষ্ঠীৰ লোলুপ দৃষ্টি পৰিল, তেতিয়া আৰু কোনে পাৰে! সেয়ে কৃষকৰ নাম লৈ অনা হ’ল তিনিখন আইন৷ এই আইন তিনিখন অহাৰ লগে লগে কৃষকৰ মাজত হাহাকাৰ লাগিল৷ যি কৃষকে চৰকাৰক উৎপাদন আৰু উপাৰ্জন বৃদ্ধিৰ বাবে আইন প্ৰণয়ন বা নীতি নিৰ্ধাৰণৰ বাবে আইন দাবী জনাই আছিল, সেই কৃষককে প্ৰতাৰণা কৰি কৃষকৰ নামত যি তিনিখন আইন প্ৰণয়ন কৰিলে, তাৰ বিৰুদ্ধে কৃষক জাঙুৰ খাই উঠিবলৈ বাধ্য হ’ল৷ ৰাজ্যই ৰাজ্যই কৰা আন্দোলনক গুৰুত্ব নিদিয়াত দেশজুৰি কৃষকৰ ঐক্যমঞ্চ গঢি. উঠিল আৰু দিল্লী যাত্ৰা আৰম্ভ কৰিলে৷ চৰকাৰে লাঠী, গুলী, কন্দুৱা গেছ, ৰবৰৰ গুলী, বৰুণকে ধৰি যিমান সাধন আছিল সকলো সাধন ব্যৱহাৰ কৰিও কৃষকৰ দুৰ্বাৰ গতি ৰোধ কৰিব নোৱাৰিলে৷ চৰকাৰে মাওবাদী কায়দা অৱলম্বন কৰি ৰাজপথ খান্দি যোগাযোগ বিচ্চিন্ন কৰিলে, তথাপি কৃষকৰ অনিৰুদ্ধ গতিক নোৱাৰিলে ৰোধিব৷ কৃষকে আহি দিল্লীত অৱস্থান কৰিলে৷ আৰম্ভণিতে চৰকাৰে কিছু ডাবি-ধমকি, ভাবুকি দি চাইছিল যদিও কৃষকৰ ৰুদ্ৰৰূপ দেখি, জনতাৰ সহযোগ প্ৰত্যক্ষ কৰি চৰকাৰ মৌন হ’বলৈ বাধ্য হ’ল৷ আলোচনাৰ নামত আন্দোলন দীঘলীয়া কৰি থাকিল৷ প্ৰতিবাৰেই আলোচনা বিফল হ’ল৷ চৰকাৰে ক’ৰ্ট-কাছাৰীৰ দুৱাৰত টুকুৰিয়ায়ো সুফল নাপালে৷ চৰকাৰে যেন সুযোগৰ বাবে অপেক্ষা কৰিলে৷ যিমানেই আন্দোলন দীঘলীয়া হ’ব সিমানেই আন্দোলনৰ মাজত অসামাজিক দুষ্কৃতিকাৰী তথা চৰকাৰী এজেণ্ট ভৰাই আন্দোলন দুবৰ্ল কৰাৰ চক্ৰান্ত চলাবলৈ সহজ হয়৷ এইক্ষেত্ৰত চৰকাৰৰ ওচৰত দিল্লীৰ শ্বাহিনবাগত হোৱা ১০১দিনীয়া নাগৰিকত্ব সংশোধনী আইন ২০১৯বিৰোধী সংগ্ৰামক ধ্বংস কৰাৰ অভিজ্ঞতা আছে৷ যেনেকৈ শ্বাহিনবাগত উগ্ৰ হিন্দু সাম্প্ৰদায়িক ব্যক্তিক সুমুৱাই আন্দোলন ধ্বংস কৰা সহজ হ’ল, এইবাৰ কৃষকৰ ক্ষেত্ৰতো তেনে কৌশল কৰাৰ বাবে চৰকাৰে চেষ্টা চলাই আছিল৷ এই সুযোগেই যেন আনি দিলে ২৬ জানুৱাৰীৰ গণৰাজ্য দিৱসৰ ট্ৰেক্টৰ ৰেলীয়ে৷ কৃষক নেতাসকলে দুই লাখ কৃষকক নিমন্ত্ৰণ কৰাটো বৰ সহজ কথা নহয়৷ সেয়ে কৃষকে নিৰ্দিষ্ট পথত ট্ৰেক্টৰ প্ৰদৰ্শন কৰাৰ কথা আছিল যদিও আন্দোলনৰ মাজত থকা একাংশ দুষ্কৃতিকাৰী আৰু দ্বীপ সিন্ধুৰ দৰে বিজেপিৰ এজেণ্ট– যি চৰকাৰক আন্দোলন দমনৰ সুযোগ দিব, তেনে লোকে গৈ লালকিল্লাত যি কাণ্ড কৰিলে, তাৰ পাছত এতিয়া কৃষক আন্দোলনটো মানুহৰ ওচৰত সন্ত্ৰাসবাদী মাওবাদী বা খালিস্তানী উগ্ৰপন্থী বুলি প্ৰচাৰ কৰাটো চৰকাৰৰ বাবে সহজ হ’ল, এয়াই চৰকাৰৰ ষড়যন্ত্ৰ৷ চৰকাৰে আন্দোলনটোৰ মূল দাবী মানি নলৈ ইমানদিনে যিদৰে কৃষকক প্ৰৱঞ্চনা কৰিছে, তাৰ বিৰুদ্ধে দুই লাখ লোক একত্ৰিত হ’লে নিশ্চয়কৈ কিছু হিংসাত্মক ঘটনা সংঘটিত হ’ব পাৰে৷ ইয়াৰ বাবে কৃষকক দোষ দিলে নহ’ব৷ ইয়াৰ সম্পূৰ্ণ দায়িত্ব চৰকাৰে ল’ব লাগিব৷ কৃষি আইনকেইখন বাতিল কৰা হ’লে ২৬ জানুৱাৰীৰ এই কৃষক বিদ্ৰোহ নহ’লহেঁতেন৷ এতিয়া কৃষকসকলৰ ওপৰত যাতে সমগ্ৰ দোষ জাপি দিয়া নহয়, তাৰ বাবে আন্দোলনটোৰ ন্যায্যতা দিয়াসকলে চৰকাৰক আহ্বান জনাইছে৷ কিন্তু যি চৰকাৰে ‘কা’বিৰোধী আন্দোলন কৰাৰ বাবেই অখিল গগৈক মাওবাদী সজায়, বছৰ বাগৰি যোৱাকৈ জে’লত ৰাখিব পাৰে, তেনে অৱস্থাত দিল্লীৰ কৃষক নেতাক যে এতিয়া ‘নিয়া’ৰ দ্বাৰা গ্ৰেপ্তাৰ নকৰাব, তাত কোনো নিশ্চয়তা নাই৷ কিন্তু সি যিয়েই নহওক, ভাৰতৰ ইতিহাসত এই কৃষক বিদ্ৰোহ সোণালী আখৰেৰে লিখা থাকিব৷ গণতন্ত্ৰৰ নামত শাসন চলাই ফেচিবাদী কায়দাৰে আন্দোলন দমন কৰিলেই জনতা বহি নাথাকে, জনতাই নিজৰ বাটত বাট বুলিবই৷