শিক্ষা লাভ কৰি আমি সঁচাকৈয়ে ‘শিক্ষিত’ হৈছোঁনে?

এখন কন্যা মহাবিদ্যালয়ৰ উপাধ্যক্ষ আৰু তেওঁৰ পত্নী এখন ব্যক্তিগত খণ্ডৰ বিদ্যালয়ৰ অধ্যক্ষাই তেওঁলোকৰ দুই শিক্ষিতা কন্যাক অলপতে অতি নৃশংসভাৱে হত্যা কৰিলে ভগৱানক সন্তুষ্ট কৰাৰ উদ্দেশ্যে! দুই কন্যাৰ মৰণকাতৰ যন্ত্ৰণা শুনি সমীপৰ লোকে আৰক্ষীক খবৰ দিয়াৰ পাছত আৰক্ষী আৰু ৰাইজ আহি তেজেৰে তুমৰলি হৈ থকা দুই কন্যাৰ মৃতদেহ দেখি হতভম্ব হৈ পৰে৷ আৰক্ষীয়ে পতি-পত্নী দুয়োকে গ্ৰেপ্তাৰ কৰি জবানবন্দী লোৱাৰ সময়তো তেওঁলোকে এই ঘটনা সংঘটিত কৰিছে ঈশ্বৰক সন্তুষ্ট কৰিবলৈহে– সেই বাবে অনুতপ্ত নহয় বুলি আৰক্ষীক জনাই দিছে৷ উচ্ছ শিক্ষাৰে শিক্ষিত শিক্ষকতাৰ দৰে মহান বৃত্তিত নিয়োজিত নিজৰ দুই শিক্ষিতা কন্যাক এনেদৰে হত্যা কৰা ঘটনাই সমগ্ৰ দেশকে জোকাৰি গৈছে৷ উল্লেখ্য, এনে ঘটনা দেশত প্ৰথম নহয়৷ ২১ শতিকাত বিশ্বগুৰুৰ সপোন সাকাৰ কৰাৰ বাবে দেশৰ বৰমূৰীয়াসকলে আস্ফালন কৰি থকাৰ সময়তে আন ধৰণে আৰম্ভ হৈছে সভ্যতাৰ এক উভতনি যাত্ৰা! কিছুদিন পূৰ্বে এক শিৱভক্ত উচ্ছ শিক্ষিত এক পৰিয়ালৰ সকলো সদস্যই ভগৱান শিৱক লগ পোৱাৰ উদ্দেশ্যে বিহৰ লাৰু খাই আত্মহনন কৰিছিল৷ দেশৰ প্ৰান্তে প্ৰান্তে এনেদৰে নিতৌ এনে কেতবোৰ ঘটনা ঘটিব লাগিছে যাৰ ফলত চিন্তাশীল লোকসকলৰ মাজত এক প্ৰশ্নৰ উদয় হৈছে– আমি সঁচাকৈয়ে শিক্ষা লাভ কৰি প্ৰকৃত শিক্ষিত হৈছো নে? তথাকথিতভাৱে শিক্ষিত হোৱাৰ পাছত সঁচা অৰ্থত আমি আনক শিক্ষা প্ৰদান কৰিব পৰাকৈ যোগ্যতা আহৰণ কৰিছোনে? শিক্ষাই আমাৰ মন-মগজুৰ দুৱাৰবোৰ মুকলি কৰে৷ শিক্ষা লাভৰ যোগেদি জ্ঞান আহৰণ কৰি নিজকে কৰ্মত নিয়োজিত কৰাৰ লগতে এখন ভাল সমাজ গঢ়াৰ বাবে যুক্তিপূৰ্ণ চিন্তা, বিশ্লেষণৰ প্ৰসাৰতাত গুৰুত্ব দিয়াটো সকলোৰে কাম্য৷ কিন্তু বাস্তৱত হৈছে কি? অন্ধবিশ্বাস, কু-সংস্কাৰ আদি দূৰ কৰাৰ বাবে শিক্ষাৰ গুৰুত্ব অপৰিসীম৷ কিন্তু শিক্ষিত চামেই এনে অন্ধবিশ্বাস, কু-প্ৰথাৰ দ্বাৰা প্ৰভাৱান্বিত হোৱাৰ বাবে শিক্ষাৰ মূল উদ্দেশ্য যে সফল হোৱা নাই সেই কথা প্ৰমাণিত হৈছে৷ লক্ষণীয়ভাৱে এচাম শিক্ষিত লোকে ডিগ্ৰী আহৰণৰ যোগেদি বিভিন্ন প্ৰতিযোগিতামূলক পৰীক্ষা আদিত উত্তীৰ্ণ হৈ প্ৰশাসনিক, আভিযান্ত্ৰিক, চিকিৎসা বা অন্যান্য চাকৰিত মকৰল হোৱাৰ পাছত এইসকলৰ এচামে এনেদৰে দুৰ্নীতি, অনিয়ম, অপকৰ্মত লিপ্ত হয় যে তাক দেখি তেওঁলোকৰ তুলনাত কম শিক্ষিত বা অশিক্ষিত লোকসকলো স্তম্ভিত হয়৷ বিশ্ববিদ্যালয়ৰ উপাচাৰ্য বুলিলে সমাজৰ সকলো স্তৰৰ লোকে সমীহ কৰে, শ্ৰদ্ধা কৰে৷ কিন্তু যেতিয়া এজন উপাচাৰ্যই বিদেশলৈ গৈ চিগাৰেট চুৰ কৰে বা ভুৱা বিলৰ যোগেদি ধন সংগ্ৰহ কৰে বা দুৰ্নীতি, অনিয়মৰ গোচৰত অভিযুক্ত হয়– তেন্তে সকলোৰে মনত প্ৰশ্নৰ উদয় হয় এখেতেই এনেকুৱা; আনলৈ কি থাকিল! অসমৰে চিকিৎসক দম্পতীয়ে নিজৰ সন্তানৰ ইচ্ছাৰ বিৰুদ্ধে গৈ ভুৱাপৰীক্ষাৰ্থীক ২০ লাখ টকা দি জে ই ই পৰীক্ষাত শীৰ্ষস্থান লাভ কৰাৰ পাছত কি হ’ল সেয়া সকলোৰে জ্ঞাত৷ এছ পি, ডি আই জিৰ দৰে শীৰ্ষস্থানৰ পদবীত নিযুক্ত হোৱাৰ পাছতো অতি নিলৰ্জ্জভাৱে এছ আই পৰীক্ষাৰ প্ৰশ্ন কাকত বিক্ৰী কৰাৰ দৰে ঘটনা ঘটিছে অসমত৷ আমি শিক্ষিতৰ হাৰ বৃদ্ধি কৰাক লৈ যথেষ্ট সচেতন৷ চৰকাৰেও ইয়াক কাৰ্যকৰী কৰাৰ বাবে এখনৰ পাছত আনখন আঁচনি গ্ৰহণ কৰিছে৷ কিন্তু শিক্ষিত চামেই এনেদৰে যদি অপকৰ্মত লিপ্ত হৈ থাকে তেন্তে তুলনামূলকভাৱে কম শিক্ষিত বা অশিক্ষিতসকলক এই ক্ষেত্ৰত প্ৰশ্ন কৰাৰ অধিকাৰ থাকিব জানো? তাৎপৰ্যৰ কথা এই যে এনে পৰিস্থিতি অব্যাহত থাকিলে সন্মানীয় পদবী বা গুৰুত্বপূৰ্ণ পদত অধিষ্ঠিত লোকসকলৰ প্ৰতি সমাজৰ আস্থা হেৰাই যাব যি প্ৰশাসন যন্ত্ৰটোলৈকে অশনি সংকেত কঢ়িয়াই আনিব৷