কৰিব নোখোজা কামবোৰ
পহিলা ফেব্ৰুৱাৰীত মন্ত্ৰী হিমন্ত বিশ্ব শৰ্মাই গুৱাহাটী-শ্বিলং পথত নিচেই কম দৈৰ্ঘ্যৰ ব্যৱধানত দুখনকৈ পদপথ সংযোজিত উৰণীয়া সেঁতুৰ শুভ উদ্বোধন কৰিছে৷ দুয়োখন সেঁতুৱেই আধুনিক প্ৰযুক্তিৰ দ্বাৰা নিৰ্মাণ কৰা হৈছে, য’ত বিদ্যুৎচালিত ছিৰি তথা লিফ্ট ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে৷ ব্যস্ত মহানগৰীৰ ৰাজপথত যিহেতু পথচাৰী ইপাৰৰ পৰা সিপাৰলৈ যাব পৰাকৈ কোনো জেব্ৰা-ক্ৰছিঙৰ ব্যৱস্থা নাই, এনে সেঁতুৱে ৰাইজক সকাহ নিশ্চয় দিব৷ মাৰ্চৰ ভিতৰত হেনো আৰু ৭খন এনে সেঁতু মুকলি কৰা হ’ব৷ উল্লেখ্য, ইতিমধ্যে মুকলি কৰি দিয়া সেঁতু দুখনত প্ৰায় ২০ কোটি টকা ব্যয় হোৱা বুলি কোৱা হৈছে৷ অৰ্থাৎ আৰু প্ৰায় ডেৰশ কোটি টকা চৰকাৰে এনে পদ-সেঁতু নিৰ্মাণত ব্যয় কৰিব৷ তদুপৰি, ডাঙৰ ডাঙৰ উৰণীয়া সেঁতুৰ কামো চলি আছে৷ মেডিকেল কলেজ, বিশ্ববিদ্যালয় জিলাই জিলাই নিৰ্মাণ হ’বই লাগিছে৷ আন্তঃগাঁথনিৰ নিৰ্মাণে অৰ্থনীতি মজবুত কৰিছে; নি(য়কৈ প্ৰশংসনীয় কথা৷ স্বাস্থ্য আৰু শিক্ষাৰ প্ৰসাৰে সামাজিক খণ্ডটোও সবল কৰাত অৰিহণা যোগাইছে৷ ভাগে ভাগে লাখ হাজাৰ টকীয়া বঁটা-বাহন প্ৰদানৰ কামো চলি আছে৷ ভাষা-সাহিত্যলৈ অৰিহণা যোগোৱাসকলক উৎসাহিত কৰাৰ অৰ্থে পঞ্চাছ হাজাৰ টকীয়া সম্বৰ্ধনাও জনোৱা হ’ল৷ ছাত্ৰীক বৃহৎ পৰিমাণৰ ধন ব্যয় কৰি বাইক দিয়া হ’ল৷ প্ৰাথমিক স্তৰৰ বিনামূলীয়া নামভৰ্তি-ইউনিফৰ্ম-পাঠ্যপুথিৰ পৰা আৰম্ভ কৰি মধ্যাহ্ন ভোজন, উচ্ছ শিক্ষাপৰ্যন্ত বিনামূলীয়া নামভৰ্তিৰ নামতো চৰকাৰে ধন ভাঙিছে৷ একেদিনাই ২৯,৭০১জন শিক্ষকক বিশাল সমাৰোহৰ আয়োজন কৰি নিযুক্তি-পত্ৰ প্ৰদান কৰিছে৷ একে আষাৰে ক’বলৈ গ’লে এই সমগ্ৰ কথা-কাণ্ডই চৰকাৰৰ টনকিয়াল বিত্তীয় স্থিতিৰ কথাকেই নিৰ্দেশিত কৰে৷ চৰকাৰৰ হাতত ধনৰ অভাৱ নাই৷ কৰোঁ বুলিলে ৰাতিটোৰ ভিতৰতে বহু কাম চৰকাৰখনে কৰিব পাৰে আৰু কৰিবও, কিয়নো, নিৰ্বাচন আহি আছে৷ কিন্তু সেইবোৰ কামহে কৰা হ’ব, য’ত নিৰ্বাচনৰ বাবে মোটা অংকৰ হিচাপ মিলিব৷ বছৰ বছৰ ধৰি সমাধান নোহোৱা সমস্যাবোৰ নিজৰভাগেই থাকি গ’ল, নিৰ্বাচনী বতাহেও সেইবোৰক চুব নোৱাৰিলে৷ উদাহৰণস্বৰূপে, জাবৰ-জোঁথৰ নিষ্কাশনৰ সমস্যাটোকেই যদি চোৱা হয়, দেখা যাব যে ৰাষ্ট্ৰীয় গ্ৰীন ট্ৰাইবুনেলৰ বাৰম্বাৰ সকীয়নিৰ পাছতো বিজ্ঞানসন্মতভাৱে কাম হোৱা নাই৷ দীপৰ বিলৰ পাৰৰ জাবৰৰ পাহাৰখন স্থানান্তৰিত কৰাৰো কোনো সিদ্ধান্ত চৰকাৰে লোৱা নাই, যদিও মুখ্যমন্ত্ৰীয়ে নিজেই সময়সীমা বান্ধি দি কাম সম্পন্ন কৰাৰ প্ৰতিশ্ৰুতি দিছিল৷ বায়’-মেডিকেল জাবৰবোৰ ক’ত কিদৰে নিষ্কাশন কৰা হৈ আছে, তাৰ উত্তৰ চৰকাৰৰ হাতত নাই; আৰু উত্তৰ দিব পৰাকৈ আগবঢ়োৱা প্ৰকল্প-প্ৰস্তাৱ মানি ল’ব পৰাকৈ হয়তো চৰকাৰে ধন ব্যয় কৰিব খোজা নাই৷ ভৰলু-বাহিনী নৈ চিৰদিন-চিৰকালৰ বাবে গুৱাহাটীৰ সৌন্দৰ্যৰ কালিমাই নহয়, প্ৰদূষণৰো অন্যতম কাৰণ হিচাপে কাম কৰি আহিছে৷ উপযুক্ত প্ৰকল্প কাৰ্যকৰী কৰিবলৈ চৰকাৰৰ ধন নাই৷ ‘য’তে-ত’তে জাবৰ নেপেলাব’ আদি বাক্যৰে মুখ্যমন্ত্ৰীকে ধৰি অন্যান্য মন্ত্ৰীৰো বৃহৎ বৃহৎ বিজ্ঞাপন-হ’ৰ্ডিং মহানগৰীৰ বাটে-পথে বিদ্যমান আৰু ঠিক তাৰ তলতেই জাবৰৰ দ’ম৷ এইবোৰ কাম পৰিকল্পিতভাৱে প্ৰতিনিয়ত কৰাবলৈ চৰকাৰৰ ধনো নাই, কৰ্মচাৰীও নাই৷ মহানগৰীৰ পয়-প্ৰণালী তথা অনাময়ৰ বিজ্ঞানসন্মত ব্যৱস্থা এটাই আজিকোপতি নহ’ল৷ ৰাজহুৱা প্ৰস্ৰাৱঘৰৰ অভাৱত স্বচ্ছ ভাৰত আঁচনিক অংগুষ্ঠ দেখুৱাই এতিয়াও বাটে-পথে মানুহে প্ৰস্ৰাৱ কৰি ফুৰা ছবি সহজলভ্য হৈ আছে৷ বহু কোটি টকা ব্যয় কৰি ৰাজপথৰ ডিভাইডাৰত ৰোৱা ফুলগছৰ আপডাল কৰিবলৈ মালী নাই, ধূলি-ধূসৰ পাতবোৰত এটুপি পানী যোগানৰ ব্যৱস্থা নাই৷ ট্ৰেফিক পইণ্টত ৰৈ থকা পুলিচৰ প্ৰস্ৰাৱ কৰাৰ বাবে সুবিধা অকণ নাই; হাট-বজাৰত জাবৰ-নিষ্কাশনৰ অথবা শৌচালয়ৰ ব্যৱস্থা নাই৷ বৈদ্যুতিক ছিৰি লগোৱা উৰণীয়া পদ-সেঁতু চাই চাই মহানগৰবাসীয়ে এইবোৰ অভাৱৰ কথা পাহৰে কেনেকৈ? আন্তৰিকতা থাকিলে এনেবোৰ কাম কৰিবলৈ চৰকাৰকনো লাগে কিমান পৰ? নিৰ্বাচনী অংক মিলাব পৰাকৈ এনেবোৰ প্ৰকল্প-প্ৰস্তাৱ লৈ চৰকাৰৰ ওচৰলৈ কোনো নাহে নেকি?