গুৱাহাটীত এতিয়া সেউজীয়া বাছ চলিছে৷ পৰিৱেশ অনকূল, বাতানুকূল, বৈদ্যুতিক বাছ৷ পহিলা জানুৱাৰীৰ দিনা এনে বাছসমূহৰ যাত্ৰা উদ্বোধন কৰি মুখ্যমন্ত্ৰী ড॰ হিমন্ত বিশ্ব শৰ্মাই কৈছে যে এই বাছসমূহ হৈছে চৰকাৰৰ প্ৰদূষণমুক্ত পৰিৱেশ সৃষ্টিৰ ক্ষেত্ৰত এক পদক্ষেপ৷ ২০২৫ চনৰ ভিতৰত গুৱাহাটীত এশ শতাংশ ৰাজহুৱা পৰিবহণৰ যান-বাহন সেউজ-শক্তিচালিত কৰা হ’ব বুলিও তেওঁ ঘোষণা কৰে৷ আধুনিক প্ৰযুক্তিসমৃদ্ধ ‘নেচনেল কমন মবিলিটী কাৰ্ড’ শীৰ্ষক এখন পৰিবহণ-কাৰ্ডৰো শুভ উন্মোচন কৰে আৰু এই কাৰ্ডে যাত্ৰীসকলক যাতায়াতত যথেষ্ট সহায় কৰিব বুলি মন্তব্য কৰে মুখ্যমন্ত্ৰীয়ে৷ গুৱাহাটীৰ মাটি-বায়ু আৰু পানী প্ৰদূষণেৰে ভৰি পৰাৰ সময়ত পৰিৱেশ অনুকূল সেউজীয়া বাছসমূহ চলাবলৈ লোৱাটো নিঃসন্দেহে এক আদৰণীয় পদক্ষেপ৷ কিন্তু কেৱল সেউজীয়া বাছবোৰে ৰাজপথত বৈপ্লৱিক পৰিৱৰ্তন আনিব বুলি ভবাটো অযুক্তিকৰ কথা৷ অসম ৰাজ্যিক পৰিবহণ নিগমৰ অধীনত আগৰে পৰা চলি থকা আটাইবোৰ বাছ সলাই দিও যদি বৈদ্যুতিক বাছ দিয়া হয়, তেতিয়াও কথাবোৰ আধৰুৱা হৈ থাকিব, যিহেতু নিগমৰ অধীনত চলা বাছবোৰৰ উপৰি গুৱাহাটীত ব্যক্তিগত খণ্ডৰ বৃহৎসংখ্যক বাছ চলাচল কৰি আছে, আৰু থাকিব৷ এই ব্যক্তিগত খণ্ডৰ বাছবোৰ বৈদ্যুতিক বাছ নহয়৷ গতিকে, কিছুসংখ্যক বৈদ্যুতিক বাছে কিমান প্ৰদূষণ ৰোধ কৰিব, সেইটো ভাবি চাবলগীয়া কথা৷ প্ৰদূষণৰ কথাটো একাষৰীয়াকৈ থ’লেও গুৱাহাটীৰ চিটীবাছসমূহৰ চলাচলৰ ক্ষেত্ৰত সলনি কৰিবলগীয়া অনেক কথাই আছে৷ বিগত কিছু বছৰৰ পৰা লক্ষ্য কৰা গৈছে যে চিটীবাছসমূহৰ ক্ষেত্ৰত মাজে-সময়ে কেতবোৰ নতুন নতুন নিয়ম বান্ধি দিয়া হয়৷ কেতিয়াবা বাছবোৰৰ ব’ডীৰ ৰং, কেতিয়াবা বাছবোৰৰ নম্বৰ আৰু চলাচল কৰিবলগীয়া পথ, কেতিয়াবা চালক আৰু কণ্ডাক্টৰৰ ইউনিফৰ্ম আদি সাল-সলনিৰ বাবে নিৰ্দেশনা জাৰি কৰা হয়৷ অসম ৰাজ্যিক পৰিবহণ নিগমৰ অধীনত দীৰ্ঘসময়ৰ বাবে চলা নীলা ৰঙৰ চিটীবাছবোৰৰ পাছত ভিন্ন মডেল আৰু ৰঙৰ বাছ চলা দেখা গ’ল৷ পিছে, ‘বাছসেৱা’ৰ কোনোধৰণৰ পৰিৱৰ্তন কাৰো চকুত নপৰিল৷ ৰাজহুৱাই হওক বা ব্যক্তিগত খণ্ডৰেই হওক, চিটীবাছসমূহৰ এটা শৃংখলিত সময়সূচী থাকিব লাগে আৰু সেইমতে নিৰ্ধাৰিত পথত বাছবোৰ নিৰ্দিষ্ট সময়ৰ অন্তৰে অন্তৰে চলিব লাগে; লাগিলে সময়ৰ ব্যৱধান ১১ পৰা প্ত মিনিটেই নহওক কিয়৷ তেনেদৰে, সময়সূচী মতে নিৰ্দিষ্ট নম্বৰৰ বাছখন বাছ ষ্টপেজ পাব লাগে আৰু সময়সূচী মতে ষ্টপেজ এৰিব লাগে৷ এতিয়াৰ দৰে ষ্টপেজৰ আগত বা পাছত বাছবোৰ ৰৈ থাকিব নালাগে অথবা পাছত আহি থকা বাছখনে ষ্টপেজত ৰৈ থকা বাছখনৰ আগলৈ গৈ ৰৈ দিব নালাগে৷ গুৱাহাটীত চিটীবাছসমূহে ঠিক এইটোকেই কৰি থাকে৷ তদুপৰি, ষ্টপেজ নাথাকিলেও যাত্ৰী দেখিলেই বাছ ৰখোৱা আৰু নামিব খুজিলেই ৰখাই নমাই দিয়া ব্যৱস্থাটোও সলাব লাগে৷ চালক আৰু পৰিচালকৰ দৰমহা অথবা মজুৰি সময়মতে আৰু সন্তোষজনকভাৱে নিৰ্ধাৰণ কৰিব লাগে৷ ব্যক্তিগত খণ্ডৰ ক্ষেত্ৰতো এই নিয়ম লাগু হ’ব লাগে আৰু কামৰ সময় নিৰ্ধাৰণ কৰা থাকিব লাগে৷ সকলো বাছতেই শিশু আৰু জ্যেষ্ঠজনৰ বাবে আসনৰ সু-বন্দৱস্ত থাকিব লাগে আৰু পৰিচালকে কেৱল চিঞৰ-বাখৰ কৰি যাত্ৰী উঠোৱাতেই ব্যস্ত নাথাকি যাত্ৰীসকল ভালদৰে বহিছেনে নাই, সেইটো চকু দিব লাগে৷ চালক-পৰিচালকৰ উপযুক্ত প্ৰশিক্ষণ থাকিব লাগে আৰু সেৱাৰ মনোভাবেৰে যাতে কাম কৰে, তাৰ প্ৰতি মালিকপক্ষ সচেতন হ’ব লাগে৷ পৰিষ্কাৰ-পৰিচ্ছন্নতা অক্ষুণ্ণ ৰাখি, চালক-পৰিচালকৰ অসুবিধাবোৰৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখি শৃংখলাবদ্ধভাৱে চলালেও চিটীবাছবোৰে লাভৰ মুখ দেখুৱাব৷ এনে এটা বাতাৱৰণ সৃষ্টি কৰাৰ প্ৰতি ৰাজ্যিক পৰিবহণ নিগম আৰু ব্যক্তিগত বাছ-মালিক সন্থা যত্নৱান হোৱা উচিত৷ শৃংখলিত ব্যৱস্থাৰে চলিলে অনেকেই ব্যক্তিগত বাহন টানি-আঁজুৰি নুফুৰি ৰাজহুৱা পৰিবহণতেই ঘূৰি ফুৰাৰ বাবে মন মেলিব৷ তেতিয়া মহানগৰীৰ ট্ৰেফিকৰ যান-জঁট কমাৰ উপৰি পৰিৱেশ উন্নত হ’ব৷ এনেবোৰ ধনাত্মক সাল-সলনি অবিহনে অকল সেউজীয়া বাছে কোনো চমৎকাৰ সৃষ্টি কৰিব নোৱাৰিব৷