ধৰ্ষণো ৰাজনৈতিক অস্ত্ৰ হৈ পৰিছে

... বৰ্তমান ভাৰতত ধৰ্ষণ এক ৰাজনৈতিক অস্ত্ৰ হৈ পৰিছে, বিশেষকৈ বিৰোধী ৰাজনৈতিক দলক আক্ৰমণ কৰিবৰ কাৰণে আৰু সমাজত জাতি আৰু সম্প্ৰদায়ৰ ভিত্তিত বিভাজন আনিবৰ কাৰণে৷ যেতিয়া এটা ধৰ্ষণৰ ঘটনা এক বিশেষ বিচাৰধাৰাত উপযুক্ত হৈ পৰে, তেতিয়াহে আমি ইয়াৰ প্ৰতিবাদ দেখা পাওঁ, নহ’লে অনাহকত কোনেও এটা শব্দও নকয়৷ এইক্ষেত্ৰত নিৰ্যাতিতা আৰু অপৰাধীৰ জাতি আৰু সম্প্ৰদায়ে বিশেষ কাৰক হিচাপে কাম কৰে৷  ধৰ্ষণৰ দৰে এক জঘন্য ঘটনাক লেতেৰা ৰাজনৈতিক লাভালাভৰ কাৰণে ব্যৱহাৰ কৰাটো অতি লজ্জাজনক কথা৷ একে সময়তে ৰাজস্থানত এসপ্তাহতে দহটাৰো অধিক 

ধৰ্ষণৰ ঘটনা সংঘটিত হৈছে ...

হাথৰসত সংঘটিত ধৰ্ষণ আৰু হত্যাৰ ঘটনাটো মহিলাৰ ওপৰত হোৱা এক ভয়ংকৰ অপৰাধ আৰু ইয়াৰ লগত জড়িত  প্ৰত্যেকজন অপৰাধীয়ে দৃষ্টান্তমূলক শাস্তি পোৱা উচিত৷ এই ঘটনাৰ প্ৰতিবাদ আৰু ন্যায় দাবী কৰাৰ নৈতিক অধিকাৰ প্ৰত্যেকৰে আছে৷ কিন্তু এই দুৰ্ভাগ্যজনক ঘটনাটোক যিধৰণে ব্যৱহাৰ কৰা হৈছে, সেয়া নৈতিকতাৰ পৰিপন্থী৷ এটা অতি দুখজনক ঘটনাক কিছু টেলিভিছন সাংবাদিকে ৰাজনৈতিক লাভালাভৰ কাৰণে ব্যৱহাৰ কৰি থকা দেখা গৈছে৷ এটা আগশাৰীৰ ব্যক্তিগত সংবাদ চেনেলৰ [ইণ্ডিয়া টুডে] এজন সাংবাদিকে নিৰ্যাতিতাৰ ভ্ৰাতৃক চৰকাৰৰ বিৰুদ্ধে বিবৃতি দিবলৈ প্ৰশিক্ষণ দি থকাৰ ঘটনা পোহৰলৈ আহিছে যাতে সেই তথ্যই এক পূৰ্বনিৰ্ধাৰিত বিচাৰধাৰাক প্ৰতিনিধিত্ব কৰে৷ এয়া সাংবাদিকতা নহয়, এয়া ‘প্ৰপাগাণ্ডা’৷

ভাৰতত প্ৰতিবছৰে প্ৰায় ৩২,০০০ ধৰ্ষণৰ ঘটনা সংঘটিত হয়৷ ধৰ্ষণ আৰু হত্যাৰ বলি হোৱা সেইসকল মহিলায়ো নিশ্চয় উচিত ন্যায় দাবী কৰে৷ কিন্তু বাকী ঘটনাৰ ক্ষেত্ৰত কেতিয়াও ইমান প্ৰতিবাদ দেখা নাযায়৷ বেছিভাগ ঘটনাৰ কথা মানুহে আনকি গমেই নাপায়৷ দেশজুৰি ব্যাপক প্ৰতিবাদৰ সৃষ্টি কৰা শেহৰ ঘটনাটো আছিল উন্নাও৷ তাৰ আগতে কঠুৱা আৰু এতিয়া হাথৰস৷ তাৰ মাজতে আৰু  হাজাৰ হাজাৰ মহিলা আৰু শিশু ধৰ্ষিতা হ’ল আৰু পাহৰণিৰ গৰ্ভত হেৰাই গ’ল৷ সেইসকল মহিলা-শিশুৰো মানুহ হিচাপে অধিকাৰ নি(য় কোনোগুণে কম নহয়৷ তেওঁলোকৰো মৰ্যাদা কোনোগুণে কম নহয়৷ তেওঁলোকৰো জীৱনৰ মূল্য আছে৷ 

উত্তৰ প্ৰদেশ চৰকাৰে ইতিমধ্যে হাথৰসৰ ঘটনাটোৰ লগত জড়িত আটাইকেইজন অপৰাধীক কৰায়ত্ত কৰিছে আৰু কেইবাজনো আৰক্ষী বিষয়াক নিলম্বিত কৰিছে৷ চৰকাৰে ঘটনাটোৰ চি বি আই তদন্ত ঘোষণা কৰাৰ লগতে অপৰাধৰ লগত জড়িত সকলো লোক আৰু নিৰ্যাতিতাৰ পৰিয়ালৰ নাৰ্ক’ পৰীক্ষা কৰোৱাৰো ঘোষণা কৰিছে৷ কিন্তু নিৰ্যাতিতাৰ পৰিয়ালে চি বি আই তদন্ত আৰু নাৰ্ক’ পৰীক্ষা কৰাবলৈ ইচ্ছা কৰা নাই, যিটো অলপ আশ্চৰ্যজনক৷ উল্লেখ্য যে ফৰেনছিক প্ৰতিবেদনত ধৰ্ষণ হোৱা নাই বুলি কোৱা হৈছে আৰু নিৰ্যাতিতায়ো ঘটনাৰ কেইবাদিনৰ পাছতহে তেওঁৰ বিৱৰণত ধৰ্ষণৰ কথা উল্লেখ কৰিছিল৷ গতিকে ঘটনাটোৰ এটা নিৰপেক্ষ তদন্ত হোৱা উচিত৷ দেশৰ প্ৰধানমন্ত্ৰীয়েও ঘটনাৰ ক্ষিপ্ৰ তদন্ত আৰু দোষীক দৃষ্টান্তমূলক শাস্তি বিহাৰ কথা কৈছে৷ 

বৰ্তমান ভাৰতত ধৰ্ষণ এক ৰাজনৈতিক অস্ত্ৰ হৈ পৰিছে, বিশেষকৈ বিৰোধী ৰাজনৈতিক দলক আক্ৰমণ কৰিবৰ কাৰণে আৰু সমাজত জাতি আৰু সম্প্ৰদায়ৰ ভিত্তিত বিভাজন আনিবৰ কাৰণে৷ যেতিয়া এটা ধৰ্ষণৰ ঘটনা এক বিশেষ বিচাৰধাৰাত উপযুক্ত হৈ পৰে, তেতিয়াহে আমি ইয়াৰ প্ৰতিবাদ দেখা পাওঁ, নহ’লে অনাহকত কোনেও এটা শব্দও নকয়৷ এইক্ষেত্ৰত নিৰ্যাতিতা আৰু অপৰাধীৰ জাতি আৰু সম্প্ৰদায়ে বিশেষ কাৰক হিচাপে কাম কৰে৷  ধৰ্ষণৰ দৰে এক জঘন্য ঘটনাক লেতেৰা ৰাজনৈতিক লাভালাভৰ কাৰণে ব্যৱহাৰ কৰাটো অতি লজ্জাজনক কথা৷ একে সময়তে ৰাজস্থানত এসপ্তাহতে দহটাৰো অধিক ধৰ্ষণৰ ঘটনা সংঘটিত হৈছে৷ কিন্তু তাত সকলো মৌন হৈ আছে৷ হাথৰসৰ ঠিক পাছতে উত্তৰ প্ৰদেশৰে বলৰামপুৰত হোৱা এক ঘটনাত আন এগৰাকী দলিত নাবালিকাক ধৰ্ষণ কৰি হত্যা কৰা হয়৷ হাথৰসৰ নিৰ্যাতিতাৰ পৰিয়ালক চৰকাৰৰ তৰফৰপৰা নগদ ২৫ লাখ টকা, ঘৰ আৰু চাকৰি দিয়াৰ কথা ঘোষণা কৰা হৈছে৷ তেওঁলোকে পোৱা উচিত৷ কিন্তু তেনেকুৱা কোনো অনুদান বলৰামপুৰৰ পৰিয়ালটোক দিয়া হোৱা নাই আৰু কোনেও পৰিয়ালটোৰ কাৰণে দাবীও কৰা নাই৷ হাথৰসলৈ সাংবাদিক আৰু ৰাজনৈতিক নেতাৰ সোঁত বৈছে, কিন্তু বলৰামপুৰলৈ যাবলৈ কাৰো সময় নাই৷ যোৱা বছৰ উন্নাওলৈ ৰাজনৈতিক নেতাৰ সোঁত বৈছিল৷ একে সপ্তাহতে সম্ভলত এগৰাকী দলিত মহিলাক ধৰ্ষণ কৰি জীয়াই জীয়াই জ্বলাই দিয়া হৈছিল৷ কিন্তু সেইটো পৰিয়ালৰ কাৰণে কাৰো সময় আৰু সমবেদনা নাই, কাৰণ তাত কাৰো ৰাজনৈতিক লাভালাভ জড়িত নাই৷

২০১৯ৰ পৰিসংখ্যা অনুসৰি ৫,৯৯৭ ধৰ্ষণৰ ঘটনাৰে ৰাজস্থান শীৰ্ষত আৰু ৩,০৬৫ ঘটনাৰে উত্তৰ প্ৰদেশ দ্বিতীয় স্থানত আছে৷ ‘নেশ্বনেল ক্ৰাইম ৰেকৰ্ডছ ব্যুৰ’ৰ [NCRB] তথ্য অনুসৰি ২০১৯ত ২৭৮গৰাকী মহিলাক ধৰ্ষণ কৰি হত্যা কৰা হয়৷ ইয়াৰে ৪৭টা ঘটনাৰে মহাৰাষ্ট্ৰ শীৰ্ষত, ৩৭টা ঘটনাৰে মধ্যপ্ৰদেশ দ্বিতীয় স্থানত আৰু ৩৫টা ঘটনাৰে উত্তৰ প্ৰদেশ তৃতীয় স্থানত আছে৷ এই তথ্যমতে ধৰ্ষণৰ বলি হোৱা ৩২,২৬০গৰাকীৰ ভিতৰত ৪,৯৭৭গৰাকী ১৮ বছৰৰ তলৰ, যাৰ ভিতৰত ১৪৪গৰাকীৰ বয়স ৬ বছৰো হোৱা নাই৷ ১৮ বছৰৰ তলৰ বয়সৰ ধৰ্ষণৰ ঘটনাত ১,৩১৩ ঘটনাৰে ৰাজস্থান শীৰ্ষত আৰু ১,২৬২ ঘটনাৰে কেৰালা দ্বিতীয় স্থানত আছে৷ গড় হিচাপত ৰাজস্থান প্ৰথম [১১.৭ শতাংশ], কেৰালা দ্বিতীয় [১০.৭ শতাংশ] আৰু উত্তৰ প্ৰদেশ তৃতীয় স্থানত [৩.৭ শতাংশ] আছে৷ দলিত মহিলাৰ ক্ষেত্ৰত কেৰালা শীৰ্ষত [৫.০ শতাংশ], ৰাজস্থান দ্বিতীয় [৩.১ শতাংশ] আৰু উত্তৰ প্ৰদেশ তৃতীয় স্থানত [১.৩ শতাংশ] আছে৷ বেছিভাগ ক্ষেত্ৰতেই অপৰাধী নিৰ্যাতিতাৰ চিনা-জনা লোক হয়৷

ধৰ্ষণ এক মানসিকতা, যিয়ে সমাজখনক বিকাৰগ্ৰস্ত কৰে৷ এই মানসিকতা কোনো এটা ৰাজনৈতিক দল আৰু বিচাৰধাৰাতে সীমাবদ্ধ নহয়৷ সমাজবাদী দলৰ নেতা মুলায়েম সিং যাদৱ, আজম খান, আবু আজমি, বিজেপিৰ মনোহৰ লাল খট্টৰ, তৃণমূল কংগ্ৰেছৰ মমতা বেনাৰ্জী আৰু তাপস পাল, কংগ্ৰেছৰ কে চি জৰ্জ, আই এন এল ডিৰ ওমপ্ৰকাশ চৌতালা, চি পি আই[এম]ৰ আনিচুৰ ৰহমান আদি দলৰ বিভিন্ন নেতাই বিভিন্ন সময়ত ধৰ্ষণ সম্পৰ্কে অনেক বিতৰ্কিত মন্তব্য কৰি থৈছে৷ দলিতসকলৰ অধিকাৰৰ কাৰণে মাত মতাৰ দাবী কৰা ভীম আৰ্মীৰ মুৰব্বী চন্দ্ৰশেখৰ আজাদ ৰাৱণ নিজেই মহিলাৰ লগত অশালীন ব্যৱহাৰ কৰাৰ অভিযোগত অভিযুক্ত৷ গতিকে মহিলাৰ ন্যায়ৰ কথা তেওঁলোকৰ মুখত শোভা নাপায়৷

হাথৰস হওক বা বলৰামপুৰ হওক, আজমেৰ হওক বা আজমগৰ হওক– প্ৰতিটো ঘটনাই অতি নিষ্ঠুৰ আৰু বৰ্বৰ৷ কিন্তু প্ৰতিবাদৰ উদ্দেশ্য যেতিয়া কেৱল ঘটনাটোৰ ৰাজনীতিকৰণ আৰু আইডেণ্টিটীৰ ৰাজনীতি হৈ পৰে, তেতিয়া আৰু এই দাবী নৃসংশতাৰ বলি হোৱা দৰিদ্ৰ মহিলাগৰাকীৰ প্ৰাপ্য ন্যায়ৰ দাবী হৈ নাথাকে৷ বিশ্বপ ফ্ৰাংকো মূলক্কলৰ লগতে এটা সম্পূৰ্ণ ‘ছিষ্টেম’ৰ বিৰুদ্ধে যুঁজি থকা কেৰালাৰ নানগৰাকীৰ কাষত থিয় দিবলৈ কোনো নাই, কাৰণ এইটো ঘটনা তেওঁলোকৰ বিচাৰধাৰাবিৰোধী৷ ‘ছিলেক্টিভ’ বিৰোধে কেতিয়াও কাৰো উপকাৰ নকৰে৷ দুৰ্ভাগ্যজনক হ’লেও সঁচা যে এই সকলো বিক্ষোভ-প্ৰতিবাদ কেতিয়াও নিৰ্যাতিতাৰ ন্যায়ৰ কাৰণে নাছিল৷