ভৱিষ্যতৰ পাঠকৰ সন্ধান

এখন ঐতিহাসিক গাঁও৷ নাম মানুহপোৰা গাঁও৷ প্ৰান্তীয়, অৱহেলিত আৰু দুখীয়া গাঁও৷ মানুহৰ জীৱিকা খেৰ, বিৰিণা, ইকৰা কটা আৰু মাছ ধৰা৷ বানবিধবস্ত গাঁওখনৰ পৰিয়ালৰ সংখ্যা মুঠে ১৫টা৷ আদিতে ৬৫টা পৰিয়াল আছিল৷ কঠোৰ জীৱন সংগ্ৰাম সহিব নোৱাৰি কিছুলোক নিৰাপদ ঠাইলৈ গ’ল৷ চুবুৰীয়া বালিগাঁৱৰ ভূমিহীনসকলক চৰকাৰে ১৯৯০ চনত এবিঘাকৈ মাটি দি এই গাঁৱত থাপিছিল৷ গাঁওখনৰ ইতিহাস গা শিয়ৰি যোৱা৷ ওচৰতে ফুলগুৰি৷ ফুলগুৰি-ধেৱাৰ নাম নি(য় শুনিছে৷ ইংৰাজৰ বিৰুদ্ধে হোৱা প্ৰথম কৃষক বিদ্ৰোহ ১৮৬১ চনত৷ লক্ষণ সিং ডেকাৰ নেতৃত্বত অত্যধিক খাজনাৰ বিৰুদ্ধে স্থানীয় তিৱা, কৈৱৰ্ত আৰু লস্কৰ সম্প্ৰদায়ৰ খেতিয়কসকল বিদ্ৰোহী হৈ উঠিছিল৷ ইংৰাজৰ নগাঁও জিলাৰ অত্যাচাৰী কমিছনাৰ মিঃ স্কনচে খেতিয়কৰ ওপৰত জঘন্য হাৰত খাজনা লগাইছিল৷ খেতিমাটিৰ উপৰি নাঙল, কোৰৰ ওপৰতো দুটকা আৰু এটকাকৈ, হাবিৰ কাঠ, বিলপাৰৰ ইকৰা, খাগৰি, বাঁহ, বেত আদিতো বিভিন্ন নিৰিখত খাজনা লগাইছিল৷ আফুখেতি কৰি বিক্ৰী কৰাৰ অধিকাৰো ইংৰাজে কাঢ়ি নিছিল৷ জকি উঠিছিল নিম্নবৰ্গৰ খাটিখোৱা খেতিয়কসকল৷ সকলো গোট খাইছিল কলংপাৰত৷ সকলোৱে আলচ কৰিছিল– খাজনা নিদিওঁ৷ লক্ষণ সিং ডেকাৰ লগত যোগ দিছিল বাহু কৈৱৰ্ত ওৰফে বাহুবলী ডোম, চাংবৰ লালুং, ৰংবৰ লালুং, কটীয়া লালুং, মৰা সিং, বনমালী, ১২জন তিৱা ৰজা পোৱালি, ৰহিয়াল বৰুৱা, জাগিয়লীয়া গোহাঁই আৰু অনেক৷ ভিবি কমাৰে অস্ত্ৰ গঢ়ি দিছিল৷ হাতে হাতে লাঠী, যাঠি আৰু কাৰ্ফাই লৈ সকলো সাজু হৈছিল৷ তিনি দলত বিভক্ত হৈ ৰহা থানা, কছলুখোৱা খাৰঘৰ আৰু নগাঁও কমিছনাৰ কাৰ্যালয় আক্ৰমণ কৰাৰ বাবে আগবাঢ়িছিল৷ ৰহা থানা দখল কৰি পুলিচ বিষয়া গোলাব সিঙক মৰিয়াই মাৰিছিল৷  ব্ৰিটিছৰ গোলাম হলধৰ বৰুৱা দাৰোগা আৰু এছিছটেণ্ট কমিছনাৰ মিঃ ছিংগাৰে ২৫ হিন্দুস্তানী চিপাহী লৈ খেতিয়কৰ ৰাইজমেল আগুৰি ধৰিছিল৷ সকলোকে ছত্ৰভংগ হ’বলৈ আদেশ দিছিল৷ তীব্ৰ ক্ষোভত থকা মৰাসিং লালুঙে একমাৰ দি চিপাহী এটা বধ কৰিছিল আৰু মিঃ ছিংগাৰক একমাৰ দি বগৰাই দিছিল৷ লক্ষণ সিং ডেকাই হলধৰক যাঠিৰে হানিছিল৷ হলধৰ তৎক্ষণাত পলালইছিল৷ বাহু ছাংবৰ ৰংবৰহঁতৰ বীৰত্বত গোড়া পŒI×ন পলাই গৈছিল৷ সাতজন হিন্দুস্তানী সৈন্য ৰণত পৰিছিল৷ অৰ্ধমৃত ছিংগাৰ আৰু বাকীবোৰক খেতিয়কসকলে কলঙত পেলাই দিছিল৷ হলধৰৰ মুখে বাৰ্তা পাই  কেম্পবেলৰ নেতৃত্বত ৫০টা সৈনিক বিদ্ৰোহ দমনলৈ পঠিয়াইছিল৷ কেম্পবেলে আহি খেতিয়কক বেৰি ধৰি গুলীয়াইছিল৷ নিৰ্বিচাৰ গুলীচালনাত ৩৯জন কৃষক মৰিছিল৷ লক্ষণ, বাহু, মৰা সিঙকে ধৰি ৬৬জন গ্ৰেপ্তাৰ হৈছিল৷ নিমিষতে বিচাৰ কৰি লণন সিং ডেকা, চাংবৰ লালুং আৰু মৰা সিঙক ফাঁচি দিছিল৷ বাহুৰ স’তে আন ছজনক যাৱজ্জীবন কলীয়াপানী দিছিল৷ বাকীবোৰক ১০-৭ বছৰ জে’ল দিছিল৷ আনহাতে, ইংৰাজ সৈন্যই ফুলগুৰিত অকথ্য নিৰ্যাতন চলাইছিল৷ মৰি পৰি থকা কৃষকসকলৰ মৃতদেহ সৎকাৰ কৰিবলৈ দিয়া নািছল৷ জীৱনৰ তাড়নাত মাইকী-মতা-কেঁচুৱা সকলো জংঘললৈ পলাব লগা হৈছিল৷ নিষ্ঠুৰ হত্যা, ধৰ্ষণ, লুটপাত দীৰ্ঘদিন ধৰি চলিছিল৷ পানীকেঁচুৱা লৈ তিৰোতাবোৰ বিপাঙত পৰিছিল৷ জংঘলত কান্দিলে ইংৰাজে ধৰি নি মাৰে বাবে বহু মাতৃয়ে নিজহাতেৰে তেনে কেঁচুৱাক টেঁটু চেপি মাৰি থৈ যাবলগীয়া হৈছিল৷

আনহাতে, পৰি থকা শ্বহীদসকলৰ শৱ গেলিবলৈ ধৰিছিল৷ সুযোগ বুজি জীয়াই থকা খেতিয়কসকলে মৃতদেহসমূহ মনে মনে নি এখন বিলৰ পাৰত সমূহীয়াকৈ সৎকাৰ কৰিছিল৷ সেইদিনাৰ পৰা বিলখনৰ নাম হৈছিল মানুহপোৰা বিল আৰু তাৰ পাৰত গঢ়ি উঠা গাঁওখনৰ নাম হৈছিল মানুহপোৰা গাঁও৷

এইখন গাঁৱতে আমি শিশুসকলক কিতাপ আৰু শিক্ষণ-সঁজুলি দিলোঁ৷ শিশুসকলৰ উজলি উঠা মুখবোৰ দেখি শত দুখ পাহৰি যাওঁ/ অহা-যোৱাৰ সঠিক ৰাস্তাও নাই৷ এনে এটা কৃষক বিদ্ৰোহক তেতিয়া অসমীয়া মধ্যবিত্তই সমৰ্থন নকৰিলে৷ এতিয়াও চৰকাৰে একো কৰা নাই৷

অসমৰ ৰাইজ, জনজাতিমূলৰ লোকে কৰা এই প্ৰথম স্বাধীনতা যুদ্ধখনক লৈ আমাৰ একো কৰণীয় নাইনেঞ্জ মানুহপোৰা গাঁওখনৰ বাবে আমাৰ অলপমান নজৰ পৰিলে সেই গাঁওখন আৰু নৱপ্ৰজন্মৰ উপকাৰ নহ’বনেঞ্জ ‘সভ্যতা’ই আধুনিক সমাজৰ পৰা পিছপৰা অঞ্চলসমূহত ভৱিষ্যতৰ পাঠকৰ সন্ধান কৰে৷ আমাৰ এই যাত্ৰাত বহুজনে সঁহাৰি জনাইছে৷ ইতিমধ্যে নগাঁও-মৰিগাঁৱকে ধৰি আমি ছখনকৈ গাঁৱত গ্ৰাম্য শিশু গ্ৰন্থ উৎসৱ আয়োজন কৰিছোঁ৷ সেই গাঁৱৰ শিশু আৰু অভিভাৱকসকলে সহযোগিতা আগবঢ়াইছে৷ তেওঁলোকৰ মাজতো ভৱিষ্যতৰ পাঠক তৈয়াৰ হৈছে৷ শিশুসকলে আগ্ৰহ প্ৰকাশ কৰিছে নতুন কিতাপ পঢ়িবলৈ৷ তেওঁলোকৰ মন ফৰকাল হৈ পৰিছেঃ যি সময়ত উন্নত অঞ্চলৰ শিশুসকলৰ ম’বাইলৰ প্ৰতি আসক্তি বৃদ্ধি পাইছে[ঞ্জ], তেনে সময়ত একোখন পিছপৰা গাঁৱৰ একোজন শিশুৱে শিশু উপযোগী বিভিন্ন অসমীয়া আলোচনী, সাধু, জ্ঞান-বিজ্ঞানৰ বিভিন্ন কিতাপ আৰু ছবি অঁকা সঁজুলিসমূহ পাই উৎসাহিত হৈ পৰিছে৷ আমাৰ আহ্বানঃ আপোনালোকৰ সহযোগিতাই সেইসকল শিশুৰ মনোজগতত জ্ঞানৰ পোহৰ পেলাব৷ সকলো শিসুৱেই কিতাপৰ মনোৰম জগতত বিচৰণ কৰক৷ তেওঁলোকো হৈ পৰক ভৱিষ্যতৰ পাঠক৷