ক'ৰবাত যদি দেৱতা আছে তেৱোঁ মানুহ…অসমীয়া সাহিত্যৰ পথাৰ উকা কৰি গ'লগৈ কাব্যঋষি

ডিজিটেল ডেস্ক : তেওঁ অসমীয়া ভাষাটোক লৈ সদায় চিন্তিত আছিল৷ আইৰ মুখৰ মাতষাৰ নোহোৱা হ'ব বুলি কথা কৈ থাকোতেই তেওঁ উচুপি উঠিছিল৷ অসমীয়া কবিতাক তেওঁ বিশ্ব দৰবাৰত চিনাকী কৰাইছিল৷ কবিতাৰ কথাৰে তেওঁ অসমীয়া সাহিত্যৰ ভঁৰাল চহকী কৰিছিল৷ এতিয়া আৰু কবি নাই৷ কথা কৈ থাকোতেই অসমীয়া ভাষাটোক লৈ চিন্তা কৰি উচুপি উঠা কবিজন আমাৰ মাজৰ পৰা গ'লগৈ৷ জ্ঞানপীঠ বিজয়ী কবি নীলমণি ফুকনে আজি  জিএমচিএইচত শেষ নিশ্বাস ত্যাগ কৰে৷ 

বৃহস্পতিবাৰে আহিল কোনোও শুনিব নিবিচৰা সেই বেয়া খবৰটো৷ কবি নীলমণি ফুকন আৰু নাই৷ কবিতাৰ ভঁৰাল শূন্য কৰি আমাৰ মাজৰ পৰা গ'লগৈ প্ৰিয় কবিজন৷ দীৰ্ঘদিনৰ পৰা অসুস্থ হৈ থকা কাব্যঋষিজনৰ স্বাস্থ্যৰ অৱস্থা হঠাৎ অৱনমিত হোৱাত বুধবাৰে তেওঁক অক্সিজেন দিবলগীয়া হৈছিল৷ গুৰুতৰভাৱে অসুস্থ হোৱাৰ বাবে তেওঁক চিকিৎসালয়লৈ নিয়াৰ সলনি প্ৰথমে ঘৰতে আই চি ইউ স্থাপন কৰি চিকিৎসা প্ৰদান কৰা হৈছিল৷ ইয়াৰ পিছত বৃহস্পতিবাৰে পুৱা ষ্ট্ৰ'কত আক্ৰান্ত হৈছিল নীলমণি ফুকন।তেওঁৰ স্বাস্থ্যৰ অৱনতি ঘটাৰ কথা জানিব পাৰি স্বাস্থ্যমন্ত্ৰী কেশৱ মহন্তই নিশাই জিএমচিএইচৰ চাৰিজন বিশেষজ্ঞ চিকিৎসকক তেওঁৰ ঘৰলৈ প্ৰেৰণ কৰিছিল৷ তেওঁলোকে পৰীক্ষা কৰাৰ পাছত চিকিৎসালয়ত ভৰ্তি কৰোৱাৰ পৰামৰ্শ দিয়ে৷ তাৰ পাছতে বিশিষ্ট কবিজনক চিকিৎসালয়ত ভৰ্তি কৰা হয়৷ অৱশেষত আজি গুৱাহাটী চিকিৎসা মহাবিদ্যালয়ৰ পৰা আহিল সেই বেয়া খবৰটো। কাব্যঋষি আৰু নাই। দিনৰ ১১.৫৫ বজাত জিএমচিএইচত শেষ নিশ্বাস ত্যাগ কৰে কবি ফুকনে৷  

কবি নীলমণি ফুকনৰ জন্ম হৈছিল ১৯৩৩ চনৰ ১০ ছেপ্টেম্বৰত গোলাঘাট জিলাৰ দেৰগাঁৱত। তেওঁ ইতিহাস বিষয়ত ১৯৬১ চনত গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়ৰ পৰা স্নাতকোত্তৰ ডিগ্ৰী লাভ কৰে। ইয়াৰ পিছত তেওঁ ১৯৫০ চনৰ পৰাই কবিতা লিখিবলৈ আৰম্ভ কৰে। ১৯৬৪ চনত তেওঁ গুৱাহাটীৰ আৰ্য বিদ্যাপীঠ মহাবিদ্যালয়ত অধ্যাপক হিচাপে যোগদান কৰি ১৯৯২ চনত অৱসৰ গ্ৰহণ কৰে৷

মামণি ৰয়ছম গোস্বামীয়ে কোৱা কথা সঁচা প্ৰমাণিত কৰি জ্ঞানপীঠ বঁটা হাতত তুলি লৈছিল নীলমণি ফুকনে৷ ২০২১ চনত ৫৬ সংখ্যক জ্ঞানপীঠ বিজয়ী প্ৰথম অসমীয়া কবি হোৱাৰ লগতে অসমীয়া সাহিত্যৰ তৃতীয়গৰাকী সাহিত্যিক নীলমণি ফুকন৷ "হে মোৰ সপোনৰ সূৰ্যৰ মানুহ, ক'ৰবাত যদি দেৱতা আছে তেৱোঁ মানুহ৷"- জ্ঞানপীঠ বঁটা হাতত লোৱাৰ সময়ত এনেদৰে কৈছিল কবিজনে৷ নিজৰ অনন্য সৃষ্টিৰাজিৰে অসমীয়া কবিতাক বিশ্ব দৰবাৰত পৰিচয় কৰোৱা নীলমণি ফুকনৰ অসমীয়া সাহিত্যলৈ অৱদান অপৰীসীম৷ তেখেতৰ উল্লেখযোগ্য কৰ্ম হ'ল 'সূৰ্য হেনো নামি আহে এই নদীয়েদি', 'কবিতা', আৰু 'গোলাপী জামুৰ লগ্ন'।

কবি নীলমণি ফুকনৰ সৃষ্টিৰাজিৰ ভিতৰত আছে সূৰ্য হেনো নামি আহে এই নদীয়েদি (১৯৬৩), নিৰ্জনতাৰ শব্দ (১৯৬৫),  আৰু কি নৈঃশব্দ্য্য (১৯৬৮), জাপানী কবিতা (১৯৭১),  ফুলি থকা সূৰ্যমুখী ফুলটোৰ ফালে (১৯৭৩),  কাঁইট গোলাপ আৰু কাঁইট (১৯৭৫), গোলাপী জামুৰ লগ্ন (১৯৭৭), কবিতা (১৯৮০), গাৰ্থিয়া লৰ্কাৰ কবিতা (১৯৮১), নৃত্যৰতা পৃথিৱী (১৯৮৫),  সাগৰতলিৰ শংখ (হীৰেন গোহাঁইৰ দ্বাৰা নিৰ্বাচিত কবিতাৰ সংগ্ৰহ) (১৯৯৪),  চীনা কবিতা (১৯৯৬), অলপ আগতে আমি কি কথা পাতি আছিলোঁ (২০০৩)৷

তেওঁৰ কবিতা সম্পাদনা হৈছে- কুৰি শতিকাৰ অসমীয়া কবিতা (১৯৭৭), অৰণ্যৰ গান (১৯৯৩)৷ তেওঁৰ অন্যান্য সৃষ্টিৰাজিৰ ভিতৰত আছে- লোক কল্পদৃষ্টি (অসমীয়া কলা-স্থাপত্যৰ পৰিচয়) (১৯৮৭),  ৰূপ বৰ্ণ বাক (কলা আৰু কলাকাৰৰ প্ৰবন্ধ) (১৯৮৮), শিল্পকলাৰ উপলব্ধি আৰু আনন্দ (১৯৯৭), শিল্পকলাৰ দৰ্শন (১৯৯৮),  পত্ৰগুচ্ছ (২০২১) (নীলমণি ফুকনলৈ দিয়া চিঠিৰ সংগ্ৰহ, সম্পাদকঃ ৰাজীৱ বৰা)৷ তেওঁৰ আত্মজীৱনীসমূহ হৈছে- পাতি সোণাৰুৰ ফুল, পাহৰিব নোৱাৰিলো যি (২০১৮)৷

'কবিতা' শীৰ্ষক স্বনিৰ্বাচিত কাব্যগ্ৰন্থৰ কাৰণে তেওঁক ১৯৮১ চনত সাহিত্য অকাডেমি বঁটা প্ৰদান কৰা হয়। ১৯৯০ চনত ভাৰত চৰকাৰে তেওঁক পদ্মশ্ৰী সন্মানেৰে সন্মানিত কৰে। ইয়াৰোপৰি ১৯৯১ চনত ছগনলাল গৈন বঁটা, ১৯৯৭ চনত অসম উপত্যকা সাহিত্য বঁটা আৰু সাহিত্য অকাডেমিৰ ফালৰ পৰা শ্ৰেষ্ঠ সাহিত্যিক সন্মান সাহিত্য অকাডেমিৰ ফেল' ২০০২ চনত প্ৰদান কৰা হয়। কবি ফুুুুকনক ২০১৯ বৰ্ষৰ ১৯ আগষ্ট তাৰিখে ডিব্ৰুগড় বিশ্ববিদ্যালয়ে সন্মানীয় 'ডি লীট' উপাধি প্ৰদান কৰে। নতুন দিল্লী স্থিত ভাৰতীয় জ্ঞানপীঠে ২০২১ চনত নীলমণি ফুকনক সাহিত্যক্ষেত্ৰলৈ আগবঢ়োৱা তেওঁৰ অসামান্য অৱদানৰ বাবে ২০২০ বৰ্ষৰ জ্ঞানপীঠ প্ৰদান কৰে। উল্লেখ্য যে  জ্ঞানপীঠ বঁটা লাভ কৰা তেওঁ তৃতীয় গৰাকী অসমীয়া সাহিত্যিক।

কবিৰ মহাপ্ৰয়াণত শোকস্তব্ধ ৰাজ্যবাসী৷ কবিৰ ইচ্ছা অনুসৰি আনৰ অসুবিধা নহবলৈ ভূতনাথ শ্মশানত আজি বিয়লি ৩-৫০ বজাত ৰাজ্যিক মৰ্যাদাৰে শেষকৃত্য সম্পন্ন হ'ব৷ কাৰোবাৰ বাবে শৱদেহ ৰাখি নথবলৈও মৃত্যুৰ পূৰ্বৰ অনুৰোধ আছিল কবিৰ৷