ৰজাৰ অহমিকাত প্ৰজাৰ দুৰ্ভোগ

এজন শাসকৰ শাসন যেতিয়া পক্ষপাতিত্বমূলক হয়, সেই শাসনে এচাম প্ৰজাক দুৰ্ভোগ ভোগায়৷ ক্ষমতাৰ জোৰ দেখাই ৰজাই কৰোঁ বুলিলে বহু কামেই কৰিব পাৰে৷ কিন্তু অদূৰৰ্শিতা আৰু অহমিকাক প্ৰশ্ৰয় দি লোৱা কিছুমান সিদ্ধান্তই ভৱিষ্যতৰ সমাজক কেতিয়াবা জীয়াতু ভুগিবলগীয়া কৰে৷ বিগত সময়ৰ তেনে কিছুমান অদূৰদৰ্শী সিদ্ধান্তৰ বাবেই জীয়াতু ভুগিবলগীয়া হৈছে আজিৰ গুৱাহাটী মহানগৰবাসীৰ লগতে গুৱাহাটীৰ পৰা বহু নিলগত অৱস্থিত অসমৰ বহু গাঁও-নগৰৰ বাসিন্দাই৷ ৰাজধানীখন শ্বিলঙৰ পৰা গুৱাহাটীলৈ উঠি অহাৰ পাছৰ পৰাই গুৱাহাটীৰ ৰেহ-ৰূপ সলনি হৈ পৰিল৷ সময় যোৱাৰ লগে লগে পথাৰ আৰু জলাশয়েৰে আবৃত গুৱাহাটী হৈ পৰিল কংক্ৰিটৰ মহানগৰী৷ মহাবিদ্যালয়, বিশ্ববিদ্যালয়, চিকিৎসা মহাবিদ্যালয়, অভিযান্ত্ৰিক মহাবিদ্যালয়, বিভিন্ন অত্যাধুনিক যন্ত্ৰপাতিৰ লগতে অভিজ্ঞ চিকিৎসকৰ দল থকা ছুপাৰ স্পেচিয়েলিটী চিকিৎসালয় থকা গুৱাহাটীখন সকলোৰে বাবে হৈ পৰিল সপোনৰ মহানগৰী৷ এসময়ত পানীৰ দৰত বিক্ৰী হোৱা মাটি হৈ পৰিল হীৰাৰ দৰে৷ পথাৰ, নলা-নৰ্দমা, জলাশয় পুতি হ’লেও সকলোৱে গুৱাহাটীত এখন ঘৰ বনাবলৈ ধৰিলে৷ আকাশলংঘী মাটিৰ দৰে বহুতক ঘৰ বনোৱাৰ সপোন ভাগিবলৈ ধৰোঁতেই সুবিধাবাদী বণিয়াই আৰম্ভ কৰিলে ফ্লেটৰ ব্যৱসায়৷ নিজৰ বুলি এটুকুৰা মাটি নহ’লেও সুবিধাৰ খাটিৰত একেখন ছাদৰ তলতে বহুকেইজন থাকিবলৈ মান্তি হৈ পৰিল৷ মানুহৰ অভাৱনীয় আগ্ৰাসনে ব্যৱসায় ক্ষেত্ৰখনৰো বিস্তাৰ ঘটাবলৈ ধৰিলে৷ প্ৰায় সকলো সুবিধা আৰু বস্তুৰে গুৱাহাটীৰ বজাৰ উভৈনদী হৈ পৰিল৷ গুৱাহাটী হৈ পৰিল অসমবাসীৰ বাবে প্ৰাণকেন্দ্ৰস্বৰূপ৷ কিন্তু একেই সময়তে অসমৰ প্ৰায়বোৰ অঞ্চল এলাগি হৈ পৰিল৷ লখিমপুৰ, ধেমাজি, গোলাঘাট, বঙাইগাঁও, নলবাৰী আদি ঠাই অনুন্নত হৈ ৰ’ল৷ দুই-এটা অনুষ্ঠান-প্ৰতিষ্ঠান আছে যদিও প্ৰকাৰান্তৰে এনেবোৰ অঞ্চলৰ প্ৰতি চৰকাৰে খুব কমেইহে গুৰুত্ব দিয়া দেখা গ’ল৷ সামান্য এটা বেমাৰ হ’লেও সমগ্ৰ অসমৰ ৰাইজ গুৱাহাটীলৈ ঢাপলি মেলিবলগীয়া হয়৷ অসমৰ বাকী চিকিৎসালয়ত থকা চিকিৎসা ব্যৱস্থাই সামান্য জটিল ৰোগ এটাৰ চিকিৎসা কৰাতো ব্যৰ্থ হয়৷ গুৱাহাটীৰ দাঁতি-কাষৰীয়া অঞ্চলকেইটাৰ বাদে বাকী অঞ্চলত হোৱা দুৰ্ঘটনা আৰু জৰুৰীকালীন অৱস্থাত প্ৰায়বোৰ ৰোগীয়েই ইহলীলা সম্বৰণ কৰিবলগীয়া হয়৷ আৰ্থিক অনাটনত চলা পৰিয়াল এটায়ো সন্তানক উচ্ছ শিক্ষাৰ বাবে গুৱাহাটীত ভাড়া ঘৰ এটা লৈ হ’লেও শিক্ষা দিবলগীয়া হয়৷ অসমৰ বাকী ঠাইত ঔদ্যোগিক অনগ্ৰসৰতাৰ বাবে অসমৰ ভিন্ন ঠাইৰ বহু যুৱক-যুৱতীয়ে চাকৰিৰ বাবেও গুৱাহাটীত থিতাপি লয়৷ মুঠতে প্ৰকাৰান্তৰে সমগ্ৰ অসমৰ ৰাইজ গুৱাহাটীৰ ওপৰত নিৰ্ভৰশীল৷

কিন্তু এনে এক পৰিস্থিতিত কাৰো চিন্তা কৰিবলৈ অৱকাশ নহ’ল যে গুৱাহাটীয়ে প্ৰকৃততে কি বিচাৰে? উন্নতিৰ ইমান বোজা ল’বলৈ গুৱাহাটী কিমান প্ৰস্তুত? স্বাৰ্থ পূৰণৰ অৰ্থে আমি গুৱাহাটীৰ যিমান অত্যাচাৰ চলাইছোঁ, সিমান বহন ক্ষমতা মহানগৰীখনৰ  আছেনে? অট্টালিকা বনাই নলা-নৰ্দমা, জলাশয় পুতি পেলোৱাৰ ফলত আজিৰ মহানগৰবাসীয়ে যিদৰে জ্বালা-যন্ত্ৰণা ভুগিছে, তাক হয়তো দুনাই কোৱাৰ প্ৰয়োজন নাই৷ এজাক বৰষুণতে প্ৰাণ যায় বহুজনৰ৷ পাহাৰ কাটি ঘৰ বনোৱাৰ ফলত ভূমিস্খলন হৈ এজাক বৰষুণতে নলাবোৰ পোত যায় আৰু এজাক বৰষুণ হ’লেই সমগ্ৰ মহানগৰী পানীৰ তলত ডুব যায়৷ তেনে সময়তো মানুহৰ অৱস্থা দেখিলে আমাৰ দুখ লাগে৷ জংঘল কাটি ঘৰ বনোৱাৰ ফলত গুৱাহাটী এতিয়া বনৰীয়া জীৱ-জন্তুৰ চৰণীয়া পথাৰ হৈ পৰিছে৷ দিনকদিনে বাঢ়ি অহা যান-বাহন আৰু একে সময়তে হৈ থকা বনাঞ্চল ধবংসই আমাক উশাহ-নিশাহতো কষ্ট দিবলৈ আৰম্ভ কৰিছে৷

কিন্তু ইমানৰ পাছতো জানো আমি বাদ দিছোঁ? চৰকাৰী পৃষ্ঠপোষকতাতেই গুৱাহাটীত নতুন নতুন অনুষ্ঠান-প্ৰতিষ্ঠান গঢ় লৈয়েই আছে৷ উচ্ছ শিক্ষাৰ ঐতিহ্যমণ্ডিত শিক্ষানুষ্ঠান কটন বিশ্ববিদ্যালয়, গুৱাহাটী বিশ্ববিদ্যালয়, গুৱাহাটী চিকিৎসা মহাবিদ্যালয়, চৰকাৰী আয়ুৰ্বেদিক মহাবিদ্যালয়, অসম অভিযান্ত্ৰিক মহাবিদ্যালয় আদি থকাৰ পাছতো অসম চুক্তিৰ আধাৰত স্থাপিত ভাৰতীয় প্ৰযুক্তিবিদ্যা প্ৰতিষ্ঠানখন গুৱাহাটীতেই নিৰ্মাণ কৰিলে৷ তাৰপাছতো চৰকাৰে গুৱাহাটীত নিৰ্মাণ হ’বলৈ দিলে ইণ্ডিয়ান ইনষ্টিটিউট অৱ ইনফৰ্মেচন টেকন’লজী, টাটা ইনষ্টিটিউট অৱ ছ’চিয়েল ছােয়ঞ্চকে ধৰি সৰ্বভাৰতীয় পৰ্যায়ৰ উচ্ছ শিক্ষাৰ প্ৰতিষ্ঠানবোৰ৷ শেহতীয়াকৈ ভাৰতীয় আয়ুৰ্বিজ্ঞান প্ৰতিষ্ঠানৰ নিৰ্মাণৰ সিদ্ধান্তই চৰকাৰৰ অহমিকা, আত্মকেন্দ্ৰিকতা আৰু অদূৰদৰ্শী চিন্তাধাৰাক বাৰুকৈয়ে উদঙাই দিলে৷

লক্ষণীয়ভাৱে বিশ্বায়নৰ অৰ্থনীতিয়ে সমগ্ৰ বিশ্ব গ্ৰাস কৰাৰ পাছতো অসমত কেৱল গুৱাহাটীৰ উন্নতিকে সমগ্ৰ ৰাজ্যৰ উন্নতি হিচাপে চৰকাৰী পক্ষই বিবেচনা কৰি আহিছে৷ শেহতীয়াকৈ চৰকাৰে জালুকবাৰীৰ উন্নয়নকে সমগ্ৰ অসমৰ উন্নয়ন বুলি ভাবিবলৈ লৈছে৷ জালুকবাৰীয়েই হয়তো অসমৰ একমাত্ৰ সমষ্টি যিটো সমষ্টিক ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ সিটো পাৰৰ লগত ৬খন দলঙেৰে সংযুক্ত কৰিব৷ অসমত এতিয়াও এনে বহু গাঁও আছে যাক আধুনিকতাৰ পোহৰে আজিপৰ্যন্ত স্পৰ্শ কৰিব পৰা নাই৷ অসমত এনে বহু নগৰ আছে যাক মাত্ৰ কেইখনমান দোকান আৰু কেইটামান চৰকাৰী কাৰ্যালয়ৰ উপস্থিতিয়েহে নগৰৰ মৰ্যাদা দি ৰাখিছে৷ নগৰৰ বিলাসী জীৱনৰ কথাতো বাদেই দিলোঁ, মানুহৰ মৌলিক চিকিৎসা আৰু জৰুৰীকালীন অৱস্থাত এইবোৰ নগৰৰ বাসিন্দাই জীয়াতু ভুগিবলগীয়া হয়৷ নগৰবাসীৰে যদি এই অৱস্থা, তেনেহ’লে নগৰৰ দাঁতি-কাষৰীয়া বা কিছু দূৰৈত অৱস্থিত গাঁৱৰ কি অৱস্থা? উচ্ছ শিক্ষা নালাগে, মাধ্যমিক পৰ্যায়ৰ শিক্ষাৰ বাবেও এই লোকসকলে গুৱাহাটীলৈ ঢাপলি মেলিবলগীয়া হয়৷ বিশেষকৈ স্বাস্থ্য আৰু চিকিৎসাৰ ক্ষেত্ৰত এনে অঞ্চলৰ অৱস্থা তেনেই পুতৌলগা৷ সামান্য জটিল এটা বেমাৰ বা জৰুৰীকালীন অৱস্থাৰ বাবে স্বাস্থ্য সেৱা উপলব্ধ নহয় এনে অঞ্চলত৷

উন্নয়নৰ বিকেন্দ্ৰীকৰণত গুৰুত্ব নিদি কেৱল গুৱাহাটীৰেই উন্নতি সাধি থাকিলে এদিন প্ৰকৃতিৰ ৰোষত সমগ্ৰ গুৱাহাটীবাসীয়েই শেষ হৈ যাব৷ একেখন গুৱাহাটীকে বহলাই নিয়াতকৈ অসমত আৰু চাৰি-পাঁচখন গুৱাহাটী নিৰ্মাণৰ চিন্তা-চৰ্চা কৰক৷ অসমত নিৰ্মাণ হোৱা ভাৰতীয় আয়ুৰ্বিজ্ঞান প্ৰতিষ্ঠানখনৰ নিৰ্মাণৰ ক্ষেত্ৰত চৰকাৰে যিধৰণে আঁকোৰগোজ মনোভাবেৰে সিদ্ধান্ত ল’লে, এনে সিদ্ধান্তৰ বাবে অসমবাসী কিমান লাভৱান হয় পাছৰ কথা, কিন্তু ভৱিষ্যৎ প্ৰজন্মৰ গুৱাহাটীবাসীৰ বাবে হয়তো উশাহ-নিশাহ লোৱাটোও কষ্টকৰ হৈ পৰিব৷