মত আৰু আদৰ্শৰ পাৰ্থক্যবোৰনো কি

... ‘মতাদৰ্শগত পাৰ্থক্য’ৰ নামত  দলবোৰ ঐক্যৱদ্ধ হ’ব নোখোজে কাৰণ ঐক্যৱদ্ধ হ’লে নিজৰ দলৰ নেতাৰ মুখ্যমন্ত্ৰী হোৱাৰ সম্ভাৱনা কমি যায়৷ অথচ এই কথাও তেওঁলোকে জানে যে ঐক্যৱদ্ধ নহ’লে তেওঁলোকৰ সকলোৰে উমৈহতীয়া শত্ৰুক পৰাজিত কৰাটো অসম্ভৱ৷ তেওঁলোকৰ মনোভাবটো এনেকুৱা– আমাৰ মাজৰ ব্যক্তিগত খিয়লা-খিয়লীৰ ফলত লাগিলে আমাৰ মূল শত্ৰুয়েই জয়ী হৈ ওলাই আহক, তাত আমাৰ কোনো খেদ নাই৷ বিজয়ী শত্ৰুৰ হাতত জাতিটো ধবংস হৈ যাওক তথাপি আমি একগোট নহওঁ  ...

শুনিবলৈ আৰু পঢ়িবলৈ পাওঁ যে দুটা ৰাজনৈতিক দল প্ৰয়োজন কালতো ঐক্যবদ্ধ হ’ব নোৱৰাৰ মূল কাৰণটো হ’ল দল দুটাৰ মাজৰ ‘মতাদৰ্শগত পাৰ্থক্য’৷ কিন্তু কোনেও ক’তো এই মতাদৰ্শগত পাৰ্থক্যটো বা পাৰ্থক্যবোৰনো কি পৰিষ্কাৰকৈ নকয় আৰু নিলিখে৷ কেতিয়াও ঐক্যবদ্ধ হ’ব নোৱৰা তেনেকুৱা দুটা দলৰ মত বা আদৰ্শৰ তালিকা এখন তৈয়াৰ কৰি তাৰ কোনবোৰ মতত দুয়োটা দলৰ মিল আৰু কোনবোৰত অমিল ফঁহিয়াই দেখুৱাব নোৱাৰিলে এনেয়ে ওপৰতে ‘মতাদৰ্শগত পাৰ্থক্য, মতাদৰ্শগত পাৰ্থক্য’ বুলি কৈ থাকিলে কোনোবাই কিবা বুজিবনে?

অসম আৰু অসমীয়াৰ বাবে অত্যন্ত ক্ষতিকৰ বুলি ভবা চৰকাৰ এখনক তেওঁলোক দুয়োটা দলে ক্ষমতাচ্যুত কৰিব বিচাৰে– এইটো দুয়ো দলৰ মতাদৰ্শৰ প্ৰধান মিল৷ বাকী উল্লেখযোগ্য মিলবোৰ হ’ল দুয়োটা দলে এখন বিদেশীমুক্ত অসম বিচাৰে৷ ‘কা’ আইনখন বাতিল হোৱাটো বিচাৰে, বাতিল নহ’লেও সেইখন  অসমত প্ৰযোজ্য হোৱাটো নিবিচাৰে৷ দুয়োদলে অসমৰ সম্পদৰ ওপৰত অসমবাসী বা অসমীয়াৰ অধিকাৰ থকাটো বিচাৰে৷ ভয়াৱহ ক্ষতিৰ সম্ভাৱনা থকা বৃহৎ নদীবান্ধ নিৰ্মাণ হোৱাটো নিবিচাৰে৷ বান- খহনীয়াৰ বাৰ্ষিক সমস্যাটোৰ পৰা ৰাজ্যখনে চিৰকালৰ বাবে মুক্তি পোৱাটো বিচাৰে৷ সমস্যাটোক ‘ৰাষ্ট্ৰীয় সমস্যা’ৰূপে ঘোষণা কৰিবলৈ দুয়োদলে কেন্দ্ৰীয় চৰকাৰৰ ওচৰত দাবী কৰে৷ দুয়োদলে বিচাৰে অসমৰ কৃষকে কৃষিভূমিৰ বিধিগত পট্টা লাভ কৰি কৃষিভূমিৰ গৰাকী হওক৷ কৃষকে উন্নত আধুনিক প্ৰণালীৰ কৃষিত মনোনিৱেশ কৰিব পৰাকৈ উপযুক্ত পানী যোগান, বীজ যোগান, সাৰ যোগানৰ সু-ব্যৱস্থা হওক৷ কৃষকে বছৰত তিনিটাকৈ খেতি কৰি খেতিপথাৰবোৰ সকলো সময়তে সেউজীয়া কৰি ৰাখক৷ প্ৰাকৃতিক পৰিৱেশৰ ভাৰসাম্য নষ্ট নোহোৱাকৈ ৰাজ্যখনত বিভিন্ন উদ্যোগ গঢ় লৈ উঠক৷ নগাঁও আৰু শিলচৰৰ মৃতপ্ৰায় কাগজ কল দুটা পুনৰুজ্জীৱিত হৈ উঠক৷ ৰাজ্যখনৰ সকলো শিক্ষিত আৰু কৰ্মক্ষম যুৱক-যুৱতীৰ বাবে কৰ্মসংস্থাপনৰ ব্যৱস্থা হওক৷ ৰাজ্যখনত বিভিন্ন বিষয় আৰু বৃত্তিৰ শিক্ষা লভিব পৰা শিক্ষানুষ্ঠান হওক৷ বিশ্বমানৰ অভিযান্ত্ৰিক মহাবিদ্যালয়, চিকিৎসা মহাবিদ্যালয়, বিশ্ববিদ্যালয় গঢ়ি উঠক৷

নিশ্চয় ঐক্যৱদ্ধ হ’ব নোখোজা দুয়োটা দলৰ এইক্ষেত্ৰতো একেই মত হ’ব যে ৰাজ্যখনত উচ্ছমানৰ সাহিত্য-সংস্কৃতি, সংগীত-নাটক, চিত্ৰ-ভাস্কৰ্য, চলচ্ছিত্ৰ আদি শিল্পকৰ্ম চৰ্চাৰ উপযুক্ত পৰিৱেশ গঢ় লৈ উঠক৷ খেলা-ধূলাত অসমীয়া প্ৰতিভাই আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় মঞ্চত অসমৰ নাম উজলাই তোলক৷ এইবিলাক কথাৰ বাহিৰেও দুয়োটা দলে নিশ্চয় মতাদৰ্শৰ মিল ৰাখি বিচাৰিব যে অসমীয়া জাতিটো বেপাৰ-বাণিজ্যত ৰাজস্থানী-গুজৰাটীসকলৰ দৰে আগৰণুৱা হওক৷ চৰকাৰখনেও এইক্ষেত্ৰত কৰণীয়খিনি কৰক৷ সহায়-সহযোগ আগবঢ়াওক, উৎসাহ-অনুপ্ৰেৰণা যোগাওক৷ বেহা-বেপাৰৰ সুচলতা আৰু সাধাৰণ যাতায়াতৰ সুবিধাৰ বাবে অসমৰ ৰাস্তা-পদূলিবোৰ অতি উন্নতমানৰ হওক৷ ব্ৰহ্মপুত্ৰ আৰু ইয়াৰ উপনৈসমূহৰ ওপৰত প্ৰয়োজনীয় ঠাইত দলং হওক৷ নগৰ-চহৰৰ ৰাস্তাত আৱশ্যক অনুসাৰে ফ্লাইঅভাৰ, আণ্ডাৰপাছ, ফুটব্ৰীজ নিৰ্মাণ হওক৷ ৰে’ল আৰু বিমান সেৱাৰ মাধ্যমেৰে দেশৰ অন্য অংশ আৰু বিদেশৰ লগত অসমৰ ঘনিষ্ঠ সম্পৰ্ক স্থাপন হওক৷ অসমৰ পথাৰ আৰু বজাৰ অসমীয়াৰ হাতত ৰখাৰ ব্যৱস্থা হওক৷ অসমৰ মাটি-ভেটিৰ গৰাকী অসমীয়া জাতি৷ অৰ্থাৎ ‘জাতিৰ মাটি ভেটি’৷ ...

এই তালিকাখনৰ [আৰু হয়তো বহুত বিষয় থাকি গৈছে] সকলো কথাতে দুয়োদলৰ একে মত আৰু একে আদৰ্শ হ’বই লাগিব৷ কোনোবাটো দলৰ যদি কোনোবাটো কথাত মতবিৰোধ আছে, সেই দল হ’ব অসমৰ উন্নতি নিবিচৰা অসমৰ শত্ৰু! কিন্তু আমি জানো যে অসমৰ উন্নতি নিবিচৰা দল-সংগঠন এটাও নাই৷ তেওঁলোকৰ প্ৰতিটো দল বা সংগঠনেই অসমীয়া জাতিৰ উন্নতি কৰিবলৈ বা অসমবাসীৰ সেৱা কৰিবলৈকে জন্ম হৈছে৷

তেনেহ’লে এতিয়া অমিলখিনি ক’ত? উচ্ছাৰিত হৈ থকা তথাকথিত ‘মতাদৰ্শগত পাৰ্থক্য’বোৰ ক’ত? আচল বিষয়বোৰত দেখোন কাৰো একো অমিলেই নাই৷ তেনেহ’লে এইটো স্পষ্ট হৈ পৰিছে যে দুটা বা ততোধিক দলৰ [লগতে ৩০টা বা ৭০টা সংগঠনৰ] মাজৰ ‘মতাদৰ্শগত পাৰ্থক্য’বোৰ হ’ল অসমৰ প্ৰকৃত উন্নতিৰ লগত একো সম্পৰ্ক নথকা কিছুমান তেনেই উপৰুৱা আৰু অদৰকাৰী বিষয়৷ প্ৰায় ক্ষেত্ৰতেই এই পাৰ্থক্য বা অমিল হ’ল বিভিন্ন দল-সংগঠনৰ নেতাৰ মাজৰ ব্যক্তিগত খেয়াল তথা উৎকট অহংবোধৰ বহিঃপ্ৰকাশ৷

অতি আমোদজনকভাৱে ৰাজনৈতিক দলবোৰৰ মাজৰ মতাদৰ্শগত অমিলখিনি আমাৰ ধৰ্মৰ মাজৰ অমিলৰ নিচিনা৷ সকলো ধৰ্মৰ মূল কথাখিনি হেনো একেই– দয়া, কৰুণা, ক্ষমা, প্ৰেম, অহিংসা আদি মানৱীয় গুণবোৰৰ চৰ্চা৷ এতেকে হ’ব লাগিছিল সকলো ধৰ্মই একে আৰু এটা৷ কিন্তু সকলো ধৰ্ম একে আৰু এটা হ’ব নোৱৰাৰ কাৰণবোৰ ধৰ্মৰ মূল কথাৰ লগত সম্পৰ্কহীন৷ পূবলৈ চাই প্ৰাৰ্থনা কৰা মানুহৰ ধৰ্মটো পশ্চিমলৈ চাই প্ৰাৰ্থনা কৰাসকলৰ লগত বেলেগ৷ ভগৱানৰ নাম লোৱাসকলৰ ধৰ্মৰ লগত ভগৱানলৈ ৰক্ত আগবঢ়োৱাসকলৰ ধৰ্মমত বেলেগ৷ এনেকুৱা কিছুমান ক্ষুদ্ৰ অদৰকাৰী কথাতে ধৰ্মৰ অসংখ্য ভেদ-উপভেদৰ সৃষ্টি হৈছে৷ আৰু প্ৰতিটো ধৰ্মই নিজকে এটা বেলেগ ধৰ্ম বুলি চিনাকি দিছে৷

আমাৰ আলোচ্য দুটা [বা ততোধিক] ৰাজনৈতিক দলৰ ক্ষেত্ৰতো তেনেহ’লে তেনেকুৱা অমিল বা ‘মতাদৰ্শগত পাৰ্থক্য’বোৰ কেনেকুৱা? হয়তো এটা দলৰ নেতাই হাছ পাপীজৰ জোতা পিন্ধে, আনটো দলৰ নেতাই হাৱাই চেণ্ডেল পিন্ধে৷ এটা দলৰ নেতাই যদি দামী ব্ৰেণ্ডেড সাজ-পোছাক পিন্ধে, আনটো দলৰ নেতাই ইস্ত্ৰীহীন জধলা পোছাক পিন্ধে, এটা দলৰ নেতাই কথা ক’লেই ‘বাঁও বাঁও’ বা ‘মাও মাও’ গোন্ধায়, আনটো চৌখিন দলৰ কথা আৰু আচৰণতেই সুবিধাবাদৰ জগতখনলৈ ‘যাওঁ যাওঁ’লগা আভাস এটা পোৱা যায়৷

আকৌ কৈছোঁ– মূল কথাত নহয়, কিছুমান অদৰকাৰী আচৰণমূলক কথাতহে যেনেকৈ এটা ধৰ্ম আন এটাৰ পৰা পৃথক, ঠিক একেদৰে অসম-অসমীয়াৰ সৰ্বাংগীণ উন্নতিৰ বাবে কৰিব লগা মূল কামবোৰৰ ক্ষেত্ৰতো দলবোৰৰ মাজত কোনো মতাদৰ্শগত পাৰ্থক্য নাই, পাৰ্থক্য আছে অসমৰ উন্নতিৰ লগত কোনো সম্পৰ্ক নথকা কিছুমান অদৰকাৰী সংকীৰ্ণ কথাতহে৷ প্ৰতিটো দলৰ নেতাই অহংবোধ ত্যাগ নকৰিলে এই ক্ষতিকাৰক পাৰ্থক্যবোৰ নোহোৱা হোৱাৰ আশা নাই৷

‘মতাদৰ্শগত পাৰ্থক্য’ৰ নামত  দলবোৰ ঐক্যৱদ্ধ হ’ব নোখোজে কাৰণ ঐক্যৱদ্ধ হ’লে নিজৰ দলৰ নেতাৰ মুখ্যমন্ত্ৰী হোৱাৰ সম্ভাৱনা কমি যায়৷ অথচ এই কথাও তেওঁলোকে জানে যে ঐক্যৱদ্ধ নহ’লে তেওঁলোকৰ সকলোৰে উমৈহতীয়া শত্ৰুক পৰাজিত কৰাটো অসম্ভৱ৷ তেওঁলোকৰ মনোভাবটো এনেকুৱা– আমাৰ মাজৰ ব্যক্তিগত খিয়লা-খিয়লীৰ ফলত লাগিলে আমাৰ মূল শত্ৰুয়েই জয়ী হৈ ওলাই আহক, তাত আমাৰ কোনো খেদ নাই৷ বিজয়ী শত্ৰুৰ হাতত জাতিটো ধবংস হৈ যাওক তথাপি আমি একগোট নহওঁ!

আৰু একগোট নহ’লে জাতিটোৰ যি হ’ব লাগে সেয়াই হ’ব৷