গুৱাহাটীত এতিয়া প্ৰায় একডজনমান নিউজ চেনেল হৈছে৷ ১২দিনীয়াকৈ গ্ৰন্থমেলা অনুষ্ঠিত হৈ গ’ল বিগত বৰ্ষৰ ২৯ ডিচেম্বৰৰ পৰা নতুন বছৰৰ ৯ জানুৱাৰীপৰ্যন্ত৷ আগ্ৰহী দৰ্শক-শ্ৰোতাই অধীৰভাৱে অপেক্ষা কৰিলে– প্ৰতিদিনে অন্ততঃ একোটা চেনেলত একোটাকৈ গ্ৰন্থ সম্পৰ্কীয়, লেখকবিষয়ক, অসমীয়া ভাষাবিষয়ক সুন্দৰ আলোচনাৰ বাবে৷ প্ৰবাসী অসমীয়া লেখক, নতুন প্ৰজন্মৰ জনপ্ৰিয় লেখক, বৰ্ষীয়ান লেখক, বহিঃৰাজ্যৰ আমন্ত্ৰিত অতিথি লেখক, প্ৰকাশক আদিৰে গুৱাহাটী গপ্‌গপীয়া হৈ আছিল৷ চেনেলসমূহে বিশেষ গুৰুত্ব নিদিলে৷ ‘কোটি টকাৰ মদ বিক্ৰী হ’ল, কিতাপ বিক্ৰী নহ’ল, কি ক’ব’– জাতীয় গতানুগতিক অনুষ্ঠান দুই-এটাৰ বাহিৰে কোনো এটা চেনেলে উল্লেখনীয় আলোচনাৰ আয়োজন নকৰিলে৷ উক্ত সময়তে ঘোষিত হৈছিল প্ৰকাশন পৰিষদৰ সাহিত্য বঁটা আৰু সাহিত্য অকাদেমিৰ বঁটা৷ চেনেলবোৰে সেয়াও ‘বাতৰি’ কৰিয়েই থৈ দিলে৷ গ্ৰন্থমেলাৰ বাকৰিৰ পৰা নিউজ চেনেলে কৰা অনুষ্ঠানো বিশেষ আকৰ্ষণীয় নহ’ল৷ তদুপৰি, ৰিপ’ৰ্টাৰসকলেও কেমেৰা ঘূৰাই ঘূৰাই গতানুগতিকভাৱে ‘নিউজ’ কৰিলে৷ প্ৰতিটো চেনেলৰ ৰিপ’ৰ্টাৰৰ পৰিৱেশনৰ ষ্টাইল, বাতৰিৰ বিষয় একেই৷ কোনেও নতুন ধৰণে পৰিৱেশনৰ প্ৰয়াস নকৰে৷ মগজুলৈ নতুনধৰণৰ প্ৰশ্ন নাহে৷ গ্ৰন্থমেলাখনত প্ৰস্ৰাৱাগাৰ বিচাৰি বিচাৰি হায়ৰান হোৱা চেমনীয়া-শিশুটি, যি অতি আগ্ৰহেৰে গ্ৰন্থমেলালৈ যায়, তাৰ মনৰ খবৰ ল’বলৈ কোনো চেনেলৰ সাংবাদিক আগবাঢ়ি নাহে৷ একো একোটা নতুন প্ৰকাশন গোষ্ঠীয়ে যুৱ-পৌঢ় লেখকক নিজৰ ষ্টলতে বহুৱাই পাঠকক অন্তৰংগতাৰে কথা পতাৰ সুবিধা কৰি দিছে প্ৰায় প্ৰতিদিনে৷ ৰিপ’ৰ্টাৰৰ কেমেৰাই তেনে দৃশ্যবোৰ ধৰি আনি দৰ্শকক দেখুৱাব পৰা নাই৷ মুম্বাই, দিল্লীত একো একোটা উচ্ছ পদবীত অধিষ্ঠিত ব্যক্তি, যিয়ে সপৰিয়ালে আহি অসমীয়া ভাষাত নিজে লিখা কিতাপ পাঠকৰ হাতত তুলি দিবলৈ গ্ৰন্থমেলাত সপ্তাহজোৰা সময় কটাই নিজৰ কৰ্মস্থলীৰ ছুটীবোৰ শেষ কৰিলে, তেওঁলোকক চেনেলৰ ৰিপ’ৰ্টাৰ-কেমেৰাই বিচাৰি নাপালে৷ আয়োজকৰ পিনৰ পৰাও লেখক-পাঠকক, বিশেষকৈ নতুন লেখকক পাঠকৰ সৈতে অন্তৰংগ হোৱাৰ সুযোগ দিয়াৰ কোনো প্ৰয়াস চকুত নপৰিল৷ এজন প্ৰবাসী অসমীয়া লেখক বিগত বৰ্ষত গ্ৰন্থমেলাত কেইবাঘণ্টাও কটাই প্ৰস্ৰাৱাগাৰ বিচাৰি নোপোৱাৰ বিড়ম্বনা আৰু লগতে এইবাৰ যাতে সেই ব্যৱস্থা কৰা হয় তাৰ বাবে আয়োজকলৈ জনোৱা আৱেদনৰ কথা এইবাৰ গ্ৰন্থমেলাৰ প্ৰাক্‌ক্ষণত সামাজিক মাধ্যমত প্ৰকাশ কৰিলে৷ অসমৰ মাটি, অসমীয়াভাষীৰ পৰা তেনেই দূৰৈত থকা এইসকল লোকে কিহৰ তাড়নাত গুৱাহাটীৰ গ্ৰন্থমেলালৈ ঢাপলি মেলি আহিছে, কিহৰ তাড়নাত অসমীয়া ভাষাত সাহিত্য চৰ্চা কৰি আছে, নিউজ চেনেলৰ ৰিপ’ৰ্টাৰসকলে জনাৰ বা জনোৱাৰ আগ্ৰহ দেখুৱালেনে? কেৱল বিৰ দি বাট পাবলৈ নোপোৱা মানুহৰ লানি আৰু কোটি টকাৰ কিতাপ বিক্ৰীৰেই গ্ৰন্থমেলাৰ ‘নিউজ’ সামৰিব পাৰিনে? আয়োজকসকলৰ উদ্দেশ্য ইমানেই সীমিতনে?

নগণ্যসংখ্যকক বাদ দি অসমত এতিয়াও লেখকসকলক গ্ৰন্থই আৰ্থিকভাৱে উপকৃত হোৱাৰ সুযোগ দিয়া নাই৷ প্ৰাণৰ তাগিদাত লেখকে লিখি আছে, পাঠকৰ সঁহাৰিয়ে তেওঁলোকৰ সৃষ্টি সাৰ্থক কৰে৷ গ্ৰন্থমেলাই লেখকসকলৰ বাবে তেনে মানসিক সন্তুষ্টি প্ৰদানৰ ব্যৱস্থা নি(য় কৰিব পাৰে– কি বিষয় লৈ কি উদ্দেশ্যেৰে কিতাপখন লিখা হৈছে তাক প্ৰকাশ কৰাৰ সুযোগ-সুবিধা গ্ৰন্থমেলাসমূহে দিব পাৰে আৰু নিউজ চেনেলসমূহে তাক প্ৰচাৰ কৰিব পাৰে৷ তেতিয়া কেৱল লেখকৰ মনোকামনাই যে পূৰণ হয় এনে নহয়, পাঠকেও বিচৰা ধৰণে নিজৰ ৰুচি অনুসৰি কিতাপ কিনিব পাৰে৷ বজাৰ-নিৰ্দেশিত উপভোক্তাবাদৰ যুগত গ্ৰন্থমেলা এখনে ভাল কিতাপৰ বিজ্ঞাপনদাতাৰ ভূমিকা ল’ব পাৰে৷ অসমীয়া ভাষাৰ ‘দুৰৱস্থা-দুৰ্যোগ’ক লৈ ষ্টুডিঅ’ত বৈঠকত বহা নিউজ চেনেলৰ ‘এংকৰ’সকলেও একোখন ভাল গ্ৰন্থৰ প্ৰচাৰ আৰু প্ৰসাৰ গ্ৰন্থমেলাৰ দিনবোৰতেই কৰি পাঠক সমাজক অনুপ্ৰাণিত কৰিব পাৰে৷ অনাগত দিনত গ্ৰন্থমেলাৰ আয়োজক আৰু নিউজ চেনেলবোৰৰ পৰিকল্পিত কাৰ্যসূচীৰ দ্বাৰা ভাষা-সাহিত্যৰ এক আন্দোলন গঢ়ি উঠক; এক জ্ঞানদায়িনী আন্দোলন!