উচ্ছ শিক্ষাৰ ভিতৰচ’ৰা

ৰাজ্যৰ উচ্ছ শিক্ষা ক্ষেত্ৰৰ ৰূপ আৰু চৰিত্ৰ সলনি হোৱা দেখা গৈছে৷ তৰুণ গগৈ চৰকাৰৰ দিনত আৰম্ভ কৰা শৈক্ষিক সম্প্ৰসাৰণৰ কাৰ্যসূচী সৰ্বানন্দ সোণোৱাল চৰকাৰৰ দিনতো সমান উদ্যমেৰে চলাই নিয়া হৈছে৷ বিগত কেইবছৰমানৰ ভিতৰত ভালেমান ভেঞ্চাৰ কলেজ প্ৰাদেশিকীকৰণ কৰাৰ উপৰি কেইবাখনো চৰকাৰী মহাবিদ্যালয় আৰু বিশ্ববিদ্যালয় নতুনকৈ গঢ়ি তোলা হৈছে৷ এয়া সৰু ৰাজ্যখনৰ বাবে নিশ্চয়কৈ ডাঙৰ খবৰ৷ শেহতীয়াকৈ চৰকাৰে নতুন শিক্ষানীতি ৰূপায়ণৰ বাবেও সাজু হৈছে৷

পৰিতাপৰ বিষয় যে ৰাজ্যত উচ্ছ শিক্ষা প্ৰতিষ্ঠানৰ সংখ্যা বাঢ়িছে যদিও সেই অনুপাতে শিক্ষাৰ গুণগত মান বৃদ্ধি পোৱা পৰিলক্ষিত হোৱা নাই৷ বৰঞ্চ সংখ্যাৰ বৃদ্ধিয়ে গুণগত মান হ্ৰাসহে কৰিছে৷ ইফালে, ৰাজনৈতিক দৃষ্টিভংগীৰে লোৱা কিছুমান সিদ্ধান্তৰ বাবে সমাজত ঋণাত্মক ফলহে দেখা গৈছে৷ বিনামূলীয়া শিক্ষা ব্যৱস্থায়ো ঋণাত্মক পৰিৱেশ সৃষ্টি কৰা বুলি চৰ্চিত হৈছে৷ আনন্দৰাম বৰুৱা বঁটা, ছাত্ৰীক চাইকেল আৰু স্কুটী প্ৰদান আদি কাৰ্যসূচীত ৰাজনৈতিক উদ্দেশ্যে নিহিত হোৱাত ফলাফল আশাব্যঞ্জক হোৱা নাই৷

মহাবিদ্যালয়-বিশ্ববিদ্যালয়ৰ সংখ্যা বঢ়োৱাৰ লগতে উচ্ছ শিক্ষাৰ গুণগত মান ৰক্ষা কৰাতো গুৰুত্ব দিব লাগিব৷ নতুন মহাবিদ্যালয়-বিশ্ববিদ্যালয় পাতিলেই নহ’ব, পুৰণিবোৰ কেনেকৈ চলিছে তাতো নজৰ দিব লাগিব৷ আজি পতা মহাবিদ্যালয় বা বিশ্ববিদ্যালয়ে কাইলৈ কেনেকৈ চলিব, সেই কথাত বেছি গুৰুত্ব দিব লাগিব৷ কেৱল ৰাজনৈতিক বিচাৰেৰে শৈক্ষিক উন্নতি সম্ভৱ নহয়৷

অসম চৰকাৰৰ মুৰব্বীসকল, উচ্ছ শিক্ষা বিভাগৰ বিয়াগোম বিষয়া আৰু শৈক্ষিক পৰিকল্পনাৰ দায়িত্বত থকাসকলে উপলব্ধি কৰা উচিত যে শিক্ষা এতিয়া গতানুগতিকতাত ডুবি থকা গুৰুত্বহীন ক্ষেত্ৰ৷ সংশ্লিষ্টসকলৰ বেছিভাগে গভীৰ সুখনিদ্ৰাত৷ ব্যক্তিগত সুখৰ সন্ধানত মত্ত৷ শিক্ষা মানে এতিয়া বিনামূলীয়া শিক্ষা৷ শ্ৰেণীৰ উপস্থিতি বাধ্যতামূলক নহয়৷ পৰীক্ষা নহয়, হ’লেও অনলাইন পৰীক্ষা বিচৰা ছাত্ৰ-ছাত্ৰীয়ে বেছি হ’ব৷ অনলাইন পৰীক্ষা মানে ঘৰত বহি লিখা৷ লিখিলেই সোপাসোপি নম্বৰ আৰু একমখা নম্বৰ লৈ নিবনুৱাৰ শাৰীত ভৰ্তি৷ এনে অৱস্থাত কেৱল মঞ্চত দিয়া ভাষণেৰে উচ্ছশিক্ষিত মানুহৰ চৰিত্ৰ সলাব নোৱাৰি, যদিহে ব্যৱস্থাৰ সাংঘাতিক কিবা পৰিৱৰ্তন নহয়৷ উচ্ছ শিক্ষাৰে শিক্ষিত শিক্ষক আৰু শিক্ষানুষ্ঠানৰ মুৰব্বীসকলৰ জ্ঞানোদয় নহ’লে, সেইসকলৰ চৰিত্ৰ সলনি নহ’লে, সঁচা অৰ্থত শৈক্ষিক উন্নয়ন সম্ভৱ নহয়৷ শিক্ষক সমাজৰ মাজত ত্যাগৰ মনোভাব আৰু সামাজিক দায়বদ্ধতা বৃদ্ধি নাপালে শিক্ষা সম্প্ৰসাৰণৰ বৃহৎ লক্ষ্য পূৰণ কৰিব পৰা নাযায়৷ তাকে কৰিব নোৱাৰিলে কেৱল ডিগ্ৰী দিবলৈ আৰু নিবনুৱা উৎপাদন কৰিবলৈ নতুন মহাবিদ্যালয়-বিশ্ববিদ্যালয় পতাৰ প্ৰয়োজন নাই৷ উচ্ছ শিক্ষাক বিনামূলীয়া কৰিবলৈ গৈ লাভ কিমান হ’ল, লোকচান কিমান হ’ল, হিচাপ কৰি চোৱা উচিত আৰু সেই হিচাপৰ ওপৰত ভিত্তি কৰি ভৱিষ্যতৰ বাবে আগবাঢ়িব লাগিব৷